ความเมตตาของท่านอิมามฮุเซนต่อชิมร์ บิน ซิลเญาชัน

 

ในสงครามนะฮ์รอวาน ปีฮ.ศ.ที่ 38 ที่นั่น มีทหารจำนวนหนึ่งตกเป็นเชลยศึกของอิมามอะลี(อ)

 

หนึ่งในเชลยศึกเหล่านั้น มีชายคนหนึ่ง วันนั้นเขาได้สู้รบกับอิมามอะลี (อ)

มือทั้งสองของเขาถูกล่ามโซ่ อิมามฮุเซน(อ)เดินผ่านมาทางด้านหน้าของเชลยศึก

 

เชลยศึกคนนั้นจ้องมองอิมามฮุเซน (อ)  พลางร้องขอความช่วยเหลือว่า

โอ้ฮุเซน ฉันอยากให้ท่านจงช่วยปลดโซ่ตรวนออกจากฉันทีเถิด เพราะโซ่นี้ ทำให้ฉันลำบากและอึดอัดเหลือเกิน ฉันมีความหวังต่อท่าน...

 

อิมามฮุเซนจึงย้อนกลับไปหาอิมามอะลี (อ)  และได้ร้องขอต่อบิดาว่า

โอ้ท่านพ่อ ท่านมองเห็นชายคนนั้นไหม เขาขอความช่วยเหลือจากฉัน โซ่ที่ล่ามเขาไว้ทำให้ฉันเจ็บปวดใจยิ่งนัก เขาขอร้องให้ฉันช่วยปลดโซ่นั้นออก ท่านจะอนุญาตให้ฉันช่วยปลดโซ่ตรวนนั้นใช่ไหม!

 

อิมามอะลี (อ)  ได้มองไปที่ชายคนนั้น พลางกล่าวว่า

โอ้ อบาอับดิลลาฮ์ จงปลดออกเถิด

 

แล้วอิมามอาลี (อ) ได้ถามว่า โอ้ อบาอับดิลลาฮ์ ทำไมลูกต้องตอบรับคำขอร้องจากชายผู้นี้ด้วย?

อิมามฮุเซน ตอบว่า ท่านพ่อ ฉันจะไม่ตอบรับ ผู้ขอร้องฉันได้อย่างไรเล่า ฉันไม่อยากทำให้ชายผู้นี้รู้สึกถึงความอาย (ที่ขอแล้วไม่ได้)

ขณะที่อิมามฮุเซนก็ทราบดีว่า ชายผู้นี้เป็นใคร อิมามฮุเซน(หลังขออนุญาตบิดาของท่าน) ท่านก็เดินย้อนกลับไปหาเชลยคนนั้น แล้วกล่าวกับเขาว่า

เอามือทั้งสองของท่านมาให้ฉันซิ แล้วอิมามฮูเซนก็ได้แก้โซ่ที่มือของเชลยคนนั้นออก ซึ่งเชลยคนนั้นคือ

“ชิมร์ บิน ซิลเญาชัน”

 

โอ้อิมามฮุเซน จงบอกเราสิว่า ท่านเห็นชิมร์แสดงความเมตตาอย่างไร

ตอนที่เขาขึ้นนั่งบนอกท่านในยามเที่ยงวัน ณ.ท้องทุ่งกัรบาลา... ท่ามกลางอากาศร้อนระอุ

จงทำความรู้จักอิมามฮูเซนให้ดีเสียก่อน แล้วจึงค่อยบอกว่า ฉันรักท่าน

 

 

บทความโดย เชคอับดุลญะวาด สว่างวรรณ