การแสดงความรักต่ออิมามฮะซันและอิมามฮุเซน คือ การแสดงความรักต่อศาสดามุฮัมมัด(ศ็อลฯ)

การแสดงความรักต่ออิมามฮะซันและอิมามฮุเซน คือ การแสดงความรักต่อศาสดามุฮัมมัด(ศ็อลฯ)

 

ท่านศาสดามุฮัมมัด (ศ็อลฯ) กล่าวว่า

 

مَنْ أَحَبَّ الْحَسَنَ وَالْحُسَيْنَ فَقَدْ أَحَبَّنِى وَمَنْ أَبْغَضَهُمَا فَقَدْ أَبْغَضَنِى

 

“ผู้ใดที่มีความรักต่อฮะซันและฮุเซน แน่นอนที่สุดว่า เขามีความรักต่อฉัน
และผู้ใดก็ตามที่มีความชิงชังต่อเขาทั้งสอง เท่ากับเขาได้ชิงชังต่อฉัน”

 

ท่านอัลลามะฮ์ นูรุดดีน อัซซินดี นักปราชญ์สำนักคิดฮานะฟี เสียชีวิต ฮ.ศ.ที่1138 ได้อธิบายฮะดีษที่ 143 ว่า

 

بُغْضُ الحسن والحسين (ع) هو بغض للنبي (ص) لاتحادهم في الكلية والجزئية

 

การมีความชิงชังต่อฮะซันและฮุเซน(อ) คือ การชิงชังต่อท่านนบี(ศ็อลฯ) เพราะพวกเขาคือ หนึ่งเดียวกันทั้งกุลลียะฮ์ (โดยรวม) และญุซอียะฮ์ (ปลีกย่อย)

 

قَوْله : مَنْ أَحَبَّ الْحَسَن وَالْحُسَيْن

 

คำพูดของนบี(ศ็อลฯ)ที่กล่าวว่า (ผู้ใดที่มีความรักต่อฮะซันและฮุเซน)

 

بَيَان مَا بَيْنهمَا وَبَيْنه صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ الِاتِّحَاد بِسَبَبِ الْجُزْئِيَّة وَالْكُلِّيَّة فَصَارَ حُبّهمَا حُبّه وَبُغْضهمَا بُغْضه وَهَذَا يَدُلّ عَلَى أَنَّ مَحَبَّتهمَا فَرْض لَا يَتِمّ الْإِيمَان بِدُونِهَا ضَرُورَة أَنَّ مَحَبَّته كَذَلِكَ

 

อธิบายระหว่างเขาทั้งสอง(ฮะซันและฮุเซน)กับท่านนบี(ศ)นั้นคือ หนึ่งเดียวกัน ด้วยสาเหตุของส่วนย่อยและโดยรวม ดังนั้น การมีความรักต่อเขาทั้งสอง จะกลายเป็นการมีความรักต่อท่านนบี(ศ็อลฯ)และการชิงชังต่อเขาทั้งสอง ก็จะกลายเป็นการชิงชังต่อท่านนบี(ศ็อล) และสิ่งนี้บ่งบอกว่าแท้จริงการมีความรักต่อเขาทั้งสอง คือ ฟัรฎู(หน้าที่ข้อบังคับ) ซึ่งความศรัทธานั้นจะไม่สมบูรณ์โดยปราศจากมัน แท้จริงการมีความรักต่อเขาทั้งสองนั้นคือสิ่งที่จำเป็น

 

ที่มา ซุนัน อิบนิมาญะฮ์ เล่ม 1 หน้า 96 ฮะดีษที่ 143
อธิบายโดยอัซซินดี วิเคราะห์โดย คอลีล มะอ์มูน ชัยฮา
สำนักพิมพ์ดารุลมะอ์ริฟะฮ์ เบรุต พิมพ์ครั้งที่ 5 ปีพิมพ์ ฮ.ศ. 1430

 

เชค คอลีล มะอ์มูน ชัยฮา กล่าวว่า

 

هذا اسناد صحيح ورجاله ثقات
 

สายรายงานนี้ ซอฮิฮ์ (ถูกต้อง) และบรรดาผู้เล่าฮะดีษนั้นเชื่อถือได้

 

ท่านศาสดามุฮัมมัด(ศ็อลฯ)กล่าวว่า

 

حُسَيْنٌ مِنِّى وَأَنَا مِنْ حُسَيْنٍ
 

ฮูเซนมาจากฉัน และฉันมาจากฮูเซน


أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَيْنًا حُسَيْنٌ سِبْطٌ مِنَ الأَسْبَاطِ
 

อัลลอฮ์ทรงรักต่อผู้ที่มีความรักต่อฮุเซน ฮุเซน เขา คือบุตรของบุตรีของฉัน

 

ที่มา ซุนัน อิบนิมาญะฮ์ เล่ม 1 หน้า 97 ฮะดีษที่ 1434
อธิบายโดยอัซซินดี วิเคราะห์โดย คอลีล มะอ์มูน ชัยฮา
สำนักพิมพ์ ดารุลมะอ์ริฟะฮ์ เบรุต พิมพ์ครั้งที่ 5 ปีพิมพ์ ฮ.ศ. 1430

 

เชค คอลีล มะอ์มูน ชัยฮา กล่าวว่า


هذا اسناد حسن ورجاله ثقات
 

สายรายงานนี้ฮาซัน(ดี)  และบรรดาผู้เล่าฮะดีษนั้นเชื่อถือได้


อัลลามะฮ์ นูรุดดีน อัซซินดี นักปราชญ์สำนักคิดฮานะฟี เสียชีวิต ฮ.ศ ที่ 1138 อธิบายฮะดีษที่ 144 ว่า

 

قَوْله : حُسَيْن مِنِّي وَأَنَا مِنْ حُسَيْن

 

คำพูดของท่านศาสดา(ศ็อลฯ)ที่กล่าวว่า “ฮุเซนมาจากฉัน และฉันมาจากฮูเซน”


أَيْ بَيْننَا مِنْ الِاتِّحَاد وَالِاتِّصَال مَا يَصِحّ أَنْ يُقَال كُلّ مِنْهُمَا مِنْ الْآخَر
 

กล่าวคือ ระหว่างเรานั้นคือหนึ่งเดียวกันและติดชิดกัน ซึ่งไม่ถูกต้องที่จะกล่าวว่า
คนทั้งสองนั้นมาจากบุคคลอื่น (หรือคนละคนกัน)

 

บทความโดย เชคอับดุลญะวาด สว่างวรรณ