คุณลักษณะของบรรดาผู้ยำเกรง  ประการที่ 22

ท่านอิมามอะลี (อ.) กล่าวว่า

إِن کَانَ فِی الْغَافِلِیْنَ کُتِبَ فِی الذَّاکِرِیْنَ
 

“เมื่อเขาอยู่ในหมู่ชนที่เพิกเฉย เขาก็ยังถูกบันทึกว่าเป็นผู้ที่รำลึกถึงพระองค์”

وَ إِن کان فِی الذَّاکِرِیْنَ لَمْ یَکَتُبْ مِنَ الْغَافِلِیْنَ
 

“และเมื่อเขาอยู่ในหมู่ชนที่รำลึกถึงพระเจ้า เขาก็จะไม่ถูกบันทึกว่าเป็นผู้ที่เพิกเฉย”

ในการดำเนินชีวิตของเขานั้น เมื่อเขาอยู่ในหมู่ชนที่เพิกเฉยที่ลืมการรำลึกถึงอัลลอฮ์(ซบ.) ใช้ชีวิตที่ไร้สาระ ใช้ชีวิตโดยไม่เกรงกลัวว่าอัลลอฮ์ (ซบ.) จะพึงพอใจในการดำเนินชีวิตของเขาหรือไม่ คือคนที่ใช้ชีวิตโดยลืมรำลึกหรือนึกถึงอัลลอฮ์(ซบ.)แน่นอนสังคมที่ไร้สาระ สังคมที่มีแต่อบายมุข ที่มีแต่สิ่งที่เป็นบาปนั้นในลักษณะนี้มีจำนวนมากที่สนุกสนานเฮฮาในขณะที่โลกนี้มีแต่ความเศร้ามีแต่ความทุกข์โศกเมื่อเขาสนุกเขาก็ลืมภารกิจของการเป็นมนุษย์ที่ดี เขาลืมภารกิจของการที่จะเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์หรือเมื่อเขามีความสุขเขาก็ลืมคนที่ทุกข์ยากนี่คือลักษณะของผู้ที่เพิกเฉย บุคคลที่ใช้ชีวิตโดยหลงลืม ใช้ชีวิตลืมพระเจ้า ใช้ชีวิตลืมภารกิจที่พระผู้เป็นเจ้ามอบให้เขา แต่บรรดามุตตะกีนถึงแม้ชีวิตของเขาจะอยู่ในหมู่ชนเหล่านี้ แต่บัญชีของเขาถูกเขียนว่าเขาเป็นผู้ที่รำลึกถึงอัลลอฮ์(ซบ.)อยู่เสมอ ยกตัวอย่างว่ามีคนนั่งคุยกันกลุ่มหนึ่ง ทุกคนคุยในสิ่งที่ไร้สาระแต่มีเพียงคนเดียวทีนั่งอยู่ตรงนั้นที่จิตใจของเขาอยู่กับการรำลึกถึงอัลลอฮ์(ซบ.)บางครั้งหรือบางกรณีชีวิตในโลกนี้มนุษย์จะต้องพบเจอกับคนหลายประเภท เจอกับหลายสถานการณ์ของเหตุการณ์ทางสังคมซึ่งบางครั้งอาจจะไม่มีโอกาสที่จะแยกตัวออกไปจากสังคมที่ไร้สาระ จากสังคมที่เลวทรามแต่ดวงจิตและจิตวิญญาณของเขานั้นไม่ได้อยู่ร่วมกับสังคมตรงนั้นถึงแม้จะเป็นสังคมที่ลืมพระเจ้า สังคมที่ไม่รำลึกถึงพระเจ้าเขาก็อยู่เพียงแต่ตัวแต่จิตใจของเขาอยู่กับพระองค์ บัญชีของเขาก็ยังเป็นบัญชีของผู้ที่รำลึกถึงพระเจ้าอยู่เสมอแต่ถ้าคนๆหนึ่งที่แสดงตัวเป็นมุตตะกีนและเข้าสู่สังคมที่ไร้สาระเขาก็จะไร้สาระเหมือนกับคนอื่นๆ ดังนั้นคนพวกนี้หาใช่เป็นมุตตะกีนที่แท้จริงหาใช่คนที่มีคุณธรรมที่แท้จริง

และหลังจากนั้นเมื่อเขาอยู่ในหมู่ชนผู้รำลึก อยู่กับคนดี อยู่กับหมู่ชนที่เกรงกลัวต่อพระผู้เป็นเจ้า หมู่ชนที่แสวงหาความพึงพอใจต่อพระเจ้าบัญชีของเขาจะถูกเขียนเป็นหมู่ชนที่เพิกเฉยเพราะบางครั้งคนที่อยู่ในสังคมแห่งคนดีจิตใจของเขาอาจจะไม่ได้อยู่ตรงนั้น สมมุติว่าเมื่อเราเข้าไปนมาซในมัสยิดไม่ใช่ว่าคนทุกคนที่ยืนอยู่ในนมาซคือผู้ที่รำลึกถึงพระเจ้าในขณะที่ยืนแถวเดียวกันคนหนึ่งอาจนมาซอย่างมีสมาธิแต่อีกคนหนึ่งอาจไม่มีสมาธิหรือคนที่อยู่ในหมู่ของคนดีแต่จิตใจของเขาอาจจะอยู่ที่อื่น หูของเขาเท่านั้นที่ทำท่าว่าเหมือนกำลังฟังอยู่แต่ดวงจิตของเขาอาจคิดถึงเรื่องอื่นๆไม่ใช่การรำลึกถึงพระผู้เป็นเจ้า ไม่ใช่การรำลึกถึงอัลลอฮ์(ซบ.)แต่บรรดามุตตะกีนแม้เขาอยู่ในหมู่ชนที่ลืมพระเจ้าแต่เขาก็ยังรำลึกถึงพระเจ้า

และหากอยู่ในหมู่ชนที่รำลึกถึงพระเจ้าเขาก็ยังรำลึกถึงพระเจ้าคือไม่ว่าเขาจะอยู่ในสังคมแบบใดเขาจะอยู่กับพระเจ้าตลอดเวลา เขาจะอยู่กับการรำลึกถึงอัลลอฮ์(ซบ.)ตลอดเวลา รำลึกถึงภารกิจและหน้าที่ที่พระผู้เป็นเจ้าได้ส่งเขามาในโลกนี้

 

ที่มา หนังสือ ซีฟัต อัลมุตตะกีน คุณลักษณะของผู้ยำเกรง

โดย ฮุจญะตุลอิสลาม ซัยยิดสุไลมาน ฮูซัยนี