โองการ อิกมาลุดดีน

 

ท่านศาสดามุฮัมมัด (ศ็อลฯ) ร่วมกับประชาชนชาวเมืองมะดีนะฮ์และเมืองอื่นๆ ประมาณแสนคน เดินทางไปทำฮัจญ์ อำลา ในปี ฮ.ศ ที่ 10 และได้ร่วมกันเดินทางกลับหลังจากเสร็จพิธีฮัจญ์แล้ว เมื่อเดินทางมาถึงที่หนึ่งชื่อว่า “ฆอดีรคุม” มะลาอิกะฮ์ (ทวยเทพ) แห่งพระเจ้าได้รับวะห์ยูลงมาแจ้งแก่ท่านศาสดาว่า ให้ประกาศสิ่งที่เคยประทานลงมาให้แก่ท่านแล้วออกไป

 

يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ

 

โอ้ศาสนทูตเอ๋ย จงประกาศสิ่งที่ถูกประทานมายังเจ้า จากพระผู้อภิบาลของเจ้า และหากเจ้าไม่ปฏิบัติ เท่ากับเจ้าไม่ได้ประกาศสาส์นของพระองค์เลย

 

แต่ท่านศาสดามีความเป็นกังวลใจที่จะประกาศสาส์นนั้นออกไปว่าผู้คนจะไม่ให้การตอบรับและคัดค้านท่าน เนื่องจากด้านหนึ่งอะลีเป็นลูกของลุง อีกทั้งเป็นเขยของท่าน เกรงว่าผู้คนจะพากันพูดว่าท่านได้แต่งตั้งและมอบอำนาจให้แก่ลูกของลุงและเขยของตนเองเหนือพวกเรา อีกด้านหนึ่งอะลีออกสงครามมากมายและฆ่าบรรพชนที่เป็นผู้ปฏิเสธของบรรดามุสลิมไปมากมาย มุสลิมเหล่านี้ยังคงมีความอาฆาตแค้นอะลี อีกด้านหนึ่งยังมีผู้กลับกลอกจำนวนมากที่แฝงตัวอยู่ในกลุ่มมุสลิม ทั้งหมดเป็นปัจจัยที่ขัดขวางและคัดค้านวิลายัตของท่านอะลี อัลกุรอานจึงกล่าวช่วงท้ายเพื่อเป็นการสร้างความมั่นใจว่าอย่าได้กังวลและกลัวสิ่งใดเลย เพราะอัลลอฮ์คือผู้ทรงปกป้องท่านจากความชั่วร้ายของผู้คน

 

وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ

 

และอัลลอฮ์จะทรงปกป้องเจ้าจากผู้คน แท้จริงอัลลอฮ์จะไม่ทรงชี้นำกลุ่มชนผู้ปฏิเสธ

 

 เช่นนั้นท่านศาสดาได้รับสั่งให้กองคาราวานหยุดเดินทาง และรอให้บรรดามุสลิมที่รั้งท้ายเดินทางมาถึง หลังจากที่ทั้งหมดได้รวมตัวกันแล้วท่านศาสดาก็ได้นำนมาซซุฮ์ริ จากนั้นรับสั่งให้ใช้อานม้าเรียงกันเป็นชั้นเพื่อเป็นแท่นธรรมมาส (มิมบัร) แล้วท่านก็ได้ขึ้นกล่าวธรรมเทศนาหลังจากกล่าวสรรเสริญพระเจ้าแล้วท่านได้ดำรัสว่า: อีกไม่นานฉันก็จะต้องจากพวกท่านไป ฉันมีภาระหน้าที่รับผิดชอบ พวกท่านก็มีหน้าที่รับผิดชอบเช่นกัน พวกท่านเห็นฉันเป็นอย่างไร? ทั้งหมดกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า พวกเราเป็นพยานว่าท่านได้ปฏิบัติหน้าที่ในการชี้นำและประกาศสาส์นอย่างดีแล้ว ขอพระองค์ทรงประทานรางวัลแก่ท่าน จากท่านศาสดาได้ดำรัสว่า: พวกท่านยืนยันถึงเอกานุภาพของพระเจ้า สาส์นของฉันและวันแห่งการฟื้นคืนชีพหรือไม่? ทั้งหมดกล่าวว่า: แน่นอนยิ่ง พวกเราขอยืนยัน แล้วท่านก็ได้ดำรัสต่ออีกว่า: ขอพระองค์ทรงเป็นพยาน จากนั้นท่านก็จับมือท่านอะลีชูขึ้นสูง แล้วประกาศว่า: โอ้ท่านทั้งหลาย มีใครที่มีความคู่ควรกว่าทั้งหมดเหนือตัวพวกเขาเอง ทั้งหมดกล่าวว่า อัลลบอฮ์และศาสดาของพระองค์ทรงรอบรู้ยิ่ง ท่านดำรัสต่ออีกว่า: อัลลอฮ์เป็นผู้นำของฉันและฉันเป็นผู้นำของบรรดาผู้ศรัทธาและฉันมีความเหมาะสมและคู่ควรยิ่งกว่าตัวพวกเขาเอง แล้วท่านก็ได้ดำรัสว่า:

 

مَن کُنتُ مَولاه فَهذا عَلِیٌ مَولاه

 

ผู้ใดที่ยอมรับว่าฉันเป็นผู้นำของเขา อะลีผู้นี้ก็เป็นผู้นำของเขาเช่นกัน

 

ท่านได้กล่าวประโยคนี้ซ้ำถึงสามครั้ง จากนั้นได้ยกมือขึ้นขอพรว่า:

 

اللهم وال من والاه و عاد من عاداه واحب من احبه وابغض من ابغضه وانصر من نصره اخذل من خذله وأدر الحق معه حیث دار

 

โอ้ข้าแต่อัลลอฮ์ ได้ทรงโปรดเป็นมิตรกับผู้ที่เป็นมิตรกับเขา โปรดเป็นศัตรูกับผู้ที่เป็นศัตรูกับเขา โปรดรักผู้ที่รักเขาโปรดชังผู้ที่ชังเขา โปรดช่วยเหลือแก่ผู้ที่ช่วยเหลือเขา โปรดให้ความอัปยศแก่ผู้ที่สร้างความต้อยต่ำ และทรงโปรดให้สัจธรรมอยู่ร่วมกับเขาไม่ว่าเขาจะอยู่ ณ หนแห่งใด

 

หลังจากนั้นโองการอิกมาลุดดีน ก็ถูกประทานลงมาว่า

 

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا

 

วันนี้ ข้าได้ทำให้ศาสนาของพวกเจ้าสมบูรณ์แล้ว ข้าได้ทำให้ความโปรดปรานของข้าบริบูรณ์แล้วสำหรับพวกเจ้า และข้าพอใจให้ศาสนาอิสลามเป็นศาสนา(ที่คงอยู่ตลอดไป) สำหรับพวกเจ้า

 

และนี่ก็เป็นหลักฐานหนึ่งในการให้ยึดมั่นในวิลายัตของอะลี บิน อะบีฏอลิบ

 

อ้างอิง

1. มัจมะอุลบะยาน อธิบายโองการที่ 67 ซูเราะฮ์อัลมาอิดะฮ์, ชะวาฮิดุตตันซีล เล่ม 1 หน้า 250

2. อัลกุรอาน ซูเราะฮ์อัลมาอิดะฮ์ โองการที่ 67

3. อัลอิฮ์ติยาจ เล่ม 1 หน้า 73, บิฮารุลอันวาร เล่ม 37 หน้า 206

4. มุสนัด อะห์มัด เล่ม 1 หน้า 8 และ 118, อัลกาฟี เล่ม 1 หน้า 294และ295

5.ดะอาอิมุลอิสลาม เล่ม 1 หน้า 16

6. ซูเราะฮ์อัลมาอิดะฮ์ โองการที่ 3

 

บทความโดย เชคอิมรอน พิชัยรัตน์

IM.PCR...