ตัฟซีรอัลกุรอาน บทฮูด โองการที่  100

 

อัลกุรอาน โองการนี้กล่าวถึงบทสรุปเรื่องราวเกี่ยวกับบรรดาศาสดาต่างๆ โองการกล่าวว่า

 

ذلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْقُرَى‏ نَقُصُّهُ عَلَيْكَ مِنْهَا قَائِمٌ وَحَصِيدٌ

 

คำแปล :

100. นั่นคือส่วนหนึ่งจากเรื่องราวของเมืองต่าง ๆ เราได้บอกเล่าแก่เจ้าว่าบางส่วนยังคงอยู่ และบางส่วนก็เสื่อมโทรมไปแล้ว (ไม่มีแม้แต่ซากปรักหักพัง)

 

คำอธิบาย :

 

1. คำว่า กออิม บ่งชี้ให้เห็นถึงเมืองต่างๆ และซากปรักหักพังที่บรรพชนรุ่นก่อนได้สร้างเอาไว้ เช่น แผ่นดินอียิปต์ ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นปราสาทราชวังของฟาโรห์มาก่อน ซึ่งจนถึงปัจจุบันก็ยังมีร่องรอยบางส่วนให้เห็น

 

2. คำว่า ฮะซีดุน หมายถึง ความห่างไกล ซึ่งได้ชี้ให้เห็นถึงบางแผ่นดินได้สูญสลายสิ้นไปแล้ว เช่น แผ่นดินของนูฮ์ (อ.) ซึ่งได้ถูกน้ำท่วมจมหายไป หรือแผ่นดินของลูฏ ซึ่งอัลลอฮ์ (ซบ.) ทรงกลบแผ่นดินนั้นไปแล้ว อีกทั้งได้ส่งห่าหินลงมาทับถมอีกต่างหาก

 

3. อัลกุรอาน ไม่ได้กล่าวถึงข่าวสารทั้งหมด หรือรายละเอียดของบางเรื่องราวประชาชน หรือเมืองเอาไว้ แต่ได้กล่าวถึงบางส่วนที่เป็นบทเรียนสำคัญ หรือให้คำสั่งสอนแก่มนุษย์ชาติ ด้วยเหตุนี้ เรื่องเล่าต่างๆ ในอัลกุรอานจึงไม่เบื่อหน่าย

 

4. อัลลอฮ์ (ซ.บ.) ทรงสาธยายถึงเรื่องราวของบรรดาศาสดา เรื่องราวที่เป็นจริงของบรรพชนในอดีต ดังนั้น การเล่าเรื่องสั้น หรือรายงานจึงถือว่าเป็นหนึ่งในวิธีการชี้นำ

 

5. เรื่องเล่าในอัลกุรอานสามารถแบ่งออกความสำคัญได้ดังต่อไปนี้

 

5.1 เป็นเรื่องดึงดูดใจและน่าติดตามอย่างยิ่ง

 

5.2 ให้คำตักเตือนแก่มวลมนุษย์

 

5.3 อธิบายถึงบางเรืองราวที่มีความสำคัญ และรายงานด้านประวัติศาสตร์บางประเด็น ไม่ใช่ทั้งหมด ด้วยเหตุนี้ เรื่องราวของอัลกุรอาน จึงไม่สร้างความเบื่อหน่ายแต่อย่างใด

 

5.4 เรื่องราวบางเรื่องในอัลกุรอานเป็นข่าวเร้นลับ และเป็นเหตุผลสำหรับความถูกของนบี

 

5.5 แบบฉบับของพระเจ้าและกฎเกณฑ์ของพระองค์ ได้แสดงมาในรูปแบบของประวัติศาสตร์

 

5.6 เป็นแบบอย่างอันดีงามสำหรับมนุษย์

 

5.7 เป็นความจริงและเชื่อถือได้

 

บทเรียนจากโองการ :

 

1. อัลลอฮ์ (ซ.บ.) ทรงสาธยายข่าวสารที่เกิดขึ้นจริงแก่มนุษย์ในรูปแบบของเรื่องเล่า

 

2. จงพิจารณาเรื่องราวความหายนะและร่องรอยของชนชาติก่อนนั้น เพื่อเป็นบทเรียน