ตัฟซีรอัลกุรอาน บทฮูด โองการที่ 120

 

อัลกุรอาน โองการนี้กล่าวถึงบทสรุป 4 ประการจากศึกษาเรื่องราวของผู้นำในอดีต โองการกล่าวว่า

 

وَكُلّاً نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ وَجَاءَكَ فِي هذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِكْرَى‏ لِلْمُؤْمِنِينَ‏

 

คำแปล :

120. และทั้งหมดที่เราได้บอกเล่าแก่เจ้า จากเรื่องราวของบรรดาศาสนทูต เพื่อทำให้จิตใจของเจ้าหนักแน่น โดยนัยนั้น (ข่าว) มีความสัจจริง ข้อตักเตือน และเป็นข้อรำลึกสำหรับบรรดาผู้มีศรัทธามายังเจ้าแล้ว

 

คำอธิบาย : 

 

1. จากการที่ศัตรูอิสลามเป็นผู้ปราศจากเมตตา ดื้อรั้น และโหดร้าย จำเป็นอย่างยิ่งที่อัลกุรอานต้องอธิบายถึงเรื่องราวต่างๆ ของชนก่อนหน้านั้น เพื่อสนับสนุนให้จิตใจของท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อล ฯ) มีความมั่นคง และนี่เป็นหนึ่งในวิธีการอบรมของอัลกุรอาน เพื่อการสั่งสอนท่านศาสดาและบรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย

 

2. วัตถุประสงค์ของอัลกุรอานจากการกล่าวถึงเรื่องราวของชนในอดีต และบรรดาศาสดา (อ.) มิใช่เป็นการเล่าตำนานหรือนวนิยายแต่อย่างใด ทว่าเป็นการเล่าที่มีเป้าหมาย ซึ่งเป้าหมายนั้นก็คือ การอธิบายถึงบทเรียนและอุทาหรณ์สำหรับชีวิตที่ดีกว่าสำหรับมนุษย์

 

3. วัตถุประสงค์ของเรื่องเล่าในอัลกุรอาน ประกอบด้วย

 

3.1 เพื่อเป็นการเตือนสำทับถึงอุทาหรณ์ และบทเรียนที่ขมขื่นและหวานชื่นในชีวิตของเหล่าบรรดาผู้นำแห่งพระเจ้า เพื่อให้สิ่งนี้เป็นข้อตักเตือนใจแกบรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย

 

3.2 เพื่อสาธยายถึงสัจธรรมความจริงที่เกิดขึ้นทางประวัติศาสตร์

 

3.3 เพื่อปลอบประโลมใจและเป็นการสนับสนุนด้านจิตวิญญาณของท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อล ฯ) และบรรดาผู้ศรัทธา

 

 บทเรียนจากโองการ :

 

1. เรื่องเล่าในอัลกุรอานล้วนมีวัตถุประสงค์ทั้งสิ้น

 

2. เรื่องเล่าในอัลกุรอานคือความจริง ให้ความสงบแก่จิตใจ เป็นคำเตือน และการรำลึก

 

3. จงใช้ประโยชน์จากวิธีการเล่าเรื่องอย่างมีเป้าหมาย เพื่อการอบรมสั่งสอนปวงชน