داده.
همان قسمی که رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم برای خزیمه بن ثابت مزیّتی قائل شد که شهادت او را برابر دو نفر قرار داد و ذو الشهادتین خواند، خدای متعال هم در این آیه، مزیّتی برای علی قائل شده در بین مسلمین که او را شاهد و گواه بر پیغمبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم قرار داد. علاوه بر آنکه بحکم آیه تطهیر، علیعليه‌السلام معصوم و خالی از هر خطا بود، هرگز شهادت دروغ برای جلب منافع نمی داده.
نمی دانم چگونه جرأت کردند و بچه ملاک شرعی، شهادت او را رد نمودند؛ بلکه اهانت هم نمودند و در موقع رد شهادت گفتند: ((شهادت علی قبول نیست،لانّه یجر النفع الی نفسه ))؛ یعنی چون علی در این قضیه ذی نفع است و جرّ نفع به سوی خود می نماید، لذا شهادتش مردود است؛ گذشته از اهانتها و کنایات بسیاری که در مجلس حضوراً و غیاباً ابراز نمودند که ببعض از آنها قبلاً اشاره نمودم و دیگر نمی خواهم در جزئیات مطلب وارد شوم. همین قدر عرض می کنم، آیا شما راضی می شوید بشنوید به مثل مولای متّقیان امیر المؤمنینعليه‌السلام شخصیّت بزرگی که دنیا را سه طلاق نموده و بی اعتناترین اشخاص بدنیا بوده و اعمال و رفتارش مورد تصدیق دوست و دشمن بوده، دنیا طلب و بلکه بالاتر کلماتی بگویند که زبانم یارای گفتن ندارد که در کتابهای خودتان نوشته اند؟
خلاصه با جمله (انّه یجر النفع الی نفسه) به مردم القاء و تزریق کنند که ممکن است علی چون در این قضیه ذی نفع است، بنفع عیالش(العیاذ باللّه)شهادت دروغ بدهد. لهذا شهادتش قابل قبول نیست! خداوند شهادت او را مورد قبول قرار داده، ولی عدّه ای مردم بازیگر رد نمودند!
آیا این بود نتیجه نزول آیات قرآنی و توثیق مقام ولایت و توصیه و سفارشات رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم درباره علی بن أبی طالبعليه‌السلام ؟
که آن قسم آزار و اذیتش نمایند که در خطبه شقشقیّه درد دل می کند و