فذاک بمکه اوی و حامی | و هذا بیثرب جسّ الحماما | |
تکفّل عبد مناف بامر | و اودی فکان علیّ تماما | |
فقل فی ثبیر مضی بعد ما | قضی ما قضاه و ابقی شماما | |
فللّه ذا فاتحا للهدی | و للّه ذا للمعالی ختاما | |
و ما ضرّ مجد أبی طالب | جهول لغا او بصیر تعامی | |
کما لا یضرّ آیات الصباح | من ظنّ ضوء النهار الظلاما(1) |
4. از جمله اشعاری است که جناب ابو طالب خود در مدح آن حضرت سروده که دلالت واضحه بر ایمان آن جناب دارد، که قسمتی از آن اشعار را ابن ابی الحدید درشرح نهج نقل (2) نموده و بسیاری از اکابر علمای خودتان مانند شیخ ابو القاسم بلخی و ابی جعفر اسکافی از همان اشعار، استدلال بر ایمان آن جناب نموده اند و حقاً هم ثابت است که آن جناب ایمان خود را در لفافه این اشعار ظاهر و هویدا نموده که از جمله اشعار لامیه او می باشد که گفته:
اعوذ بربّ البیت من کلّ طاعن | علینا بسوء او یلوح بباطل | |
و من فاجر یغتابنا بمغیبه | و من ملحق فی الدین ما لم نحاول | |
کذبتم و بیت اللّه نبزی محمّدا | و لمّا نطاعن دونه و نناضل | |
و ننصره حتّی نصرّع دونه | و نذهل عن ابنائنا و الحلائل | |
و ابیض یستسقی الغمام بوجهه | ثمال الیتامی عصمه للارامل |
____________________
1- ما حصل معنی آنکه اگر ابو طالب و پسرش علیعليه‌السلام نبودند، دین اسلام تشخیص و قوامی نداشت. ابو طالب در مکه آن حضرت را یافت و حمایت نمود و علیعليه‌السلام در مدینه ملکوت نبوت را با تجسس بدست آورد و حمایت کرد. عبد مناف (ابو طالب) به امر عبد المطلب، پدر بزرگوارش، کفالت زندگانی آن حضرت را به عهده گرفت و ادامه داد و علیعليه‌السلام آن خدمات را خاتمه داد. =
2- شرح نهج البلاغة، ج14، ص276.