درصحیح خود بابی دارد به عنوانلا یجوز الوضوء بالنبیذ و لا المسکر (1) .
از جمله موارد مسلّمه در دستور وضو به حکم آیه ای که قبلاً قرائت نمودیم، بعد از شستن صورت و دست ها، مسح نمودن سر و پاها است تا بکعبین که بلندی پشت پا باشد؛ چنانچه در آیه صراحت دارد( وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِکُمْ وَ أَرْجُلَکُمْ إِلَی الْکَعْبَیْنِ ) (2).
ولی جمهور فقهای شما بر خلاف این نص صریح فتوا می دهند به شستن پاها، و حال آنکه بین غسل و مسح فاصله بعید است.
شیخ : اخبار بسیار دلالت بر غسل رجلین دارد.
داعی : اولاً اخبار وقتی مورد قبول است که مؤید نصّ باشد و الاّ اگر اخبار مخالف نص باشد، قطعاً مردود است و بدیهی است نسخ نص صریح آیه شریفه به خبر واحد ابداً جایز نیست.
و نصّ صریح آیه شریفه، حکم بر مسح می نماید نه غسل، و اگر آقایان قدری دقیق شوید متوجه خواهید شد که منطوق خود آیه دلالت بر این معنا دارد؛ چه آنکه در اول آیه می فرماید:( فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ وَ أَیْدِیَکُمْ ) یعنی بشویید صورتها و دستهای خود را پس همان طوری که به واسطه واو عاطفه درایدیکم حکم می کنید بر اینکه بعد از شستن صورت بایستی دستها را هم شست و شو داد، هم چنین در حکم ثانی می فرماید:( وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ ) ،ارجلکم رابرؤسکم معطوف می دارد؛ یعنی بعد از مسح سر بایستی پاهای خود را هم مسح نمایید و قطعاً غسل جای مسح را نمی گیرد.
پس همان قسمی که صورت و دستها را وجوباً در وضو باید شست، سر و پاها را هم بایستی وجوباً مسح نمود، نه آنکه یکی را مسح و دیگری را غسل دهند و اگر چنین کنند واو عاطفه بی معنا می گردد.
____________________
1- جایز نیست وضو به نبیذ و نه به مست کننده.
2- مسح نمائید سرها و پاهای خود را تا بلندی پشت پا. (سوره مائده، آیه6).