«جعفر بن عفان» نقل می‌كند: كه داخل شدم، به خدمت امام صادقعليه‌السلام و آن حضرت مرا مقرب نمود و نزدیك خود جا داد. پس از آن فرمود: ای جعفر!
سر حلقه عشق ممكنات است حسین | شافع به جزاء و عرصاتست حسین | |
كوتاه مكن دست تو دست از دامن او | البته بدان باب نجات است حسین |
عرض كردم: بله، خدا مرا فدای شما كند.فرمود: به ما رسیده، كه تو شعر خوب درباره امام حسینعليه‌السلام می‌گویی،عرض كردم: آری. خدا مرا فدای شما كند.فرمود: بگو.پس من انشاء نمودم و آن حضرت و كسانی كه نزد ایشان بودند، گریستند، تا اشك بر گونه و محاسنش جاری شد.بعد فرمود: ای جعفر! ملائكه مقربْ در اینجا حاضرند و كلمات تو را استماع می‌كنند، كه در مصیبت حسینعليه‌السلام می‌گویی و گریه می‌كنند، مثل گریه ما و بلكه بیشتر. ای جعفر! خدا بهشت را بر تو واجب كرد. آنگاه حضرت فرمود: آیا می‌خواهی از فضیلت آن برای تو بیشتر بگویم؟ عرض كردم: بلی.فرمود: كسی نیست كه در مصیبت حسینعليه‌السلام ذاكر باشد و گریه كند یا دیگری را بگریاند، مگر این كه خدای تعالی بهشت را برای او واجب می‌فرماید و گناهانش را می‌بخشد.[94] .
پیام
1. یادآوری مظلومی مظلومان تاریخ به ویژه شهدای كربلا، خاصه سالار شهیدان، از شعائر الهی و احترام و تعظیم آن تكلیف الهی است.( وَ مَن یعَظِّم شَعائِرَ اللَّه فَاِنَّها مِن تَقوَی القُلُوب ) كسی كه نشانه‌های دین را احترام نماید. آن علامت تقوای دلهای آنهاست».2. زوایای روضه‌ها و مصیبت‌ها دریچه‌های ورود به آنها بسیار زیاد و حساس و عاطفی است.3. در طول تاریخ همه بزرگان مجالس عزای بندگان الهی را محترم شمرده‌اند، و در میان همه آنها جلسات حضرت ابی عبداللَّه الحسین را در صدر احترام قرار داده‌اند.4. درمجالس روضه آن حضرت از ملائكه و انبیاء و ائمه و مادرش حضرت زهراعليها‌السلام تا مردم معمولی همه شركت می‌نمایند، و بر آن افتخار و حاجات خود را گرفته و مشكلات را با نور آن نوراللَّه حل می‌نمایند. چرا كه حسین حلال مشكلات است.