در زمان شیخ مفیدرحمه‌الله , شخصی از روستایی به خدمت ایشان رسید و سؤال کرد:زنی حامله فوت کـرده و حـمـلـش زنده است , آیا باید شکم زن را شکافت و طفل رابیرون آورد یا این که به همان حالت او را دفن کنیم ؟ شیخ فرمود: با همان حمل زن را دفن کنید. آن مـرد بـرگـشـت , ولـی متوجه شد سواری از پشت سر می تازد و می آید. وقتی نزدیک او رسید, گـفـت : ای مـرد, شیخ مفید فرمود: شکم آن زن را شکافته و طفل را بیرون آورید, بعد او را دفن کنید. مرد روستایی همین کار را کرد. پـس از مدتی ماجرای آن سوار را برای شیخ نقل کردند. ایشان فرمود: من کسی رانفرستاده بودم مـعلوم است که آن شخص حضرت صاحب الزمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف بوده اند. حال که ما در احکام شرعی اشتباه می کنیم , همان بهتر که دیگر فتوا ندهیم , لذادر خانه خود را بست و بیرون نـیـامد. اما از ناحیه مقدسه حضرت صاحب الامرعليه‌السلام ,توقیعی برای شیخ صادر شد که بر شما است فتوا دادن و بر ما است که نگذاریم شمادر خطا واقع شوید. با صدور این توقیع , شیخ مفید بار دیگر به مسند فتوا نشست