مقلوب مستوي
شو همره بلبل به لب هر مهوش | شكر به ترازوي وزارت بركش | |
دل به يار بيوفاي خويشتن‌دادم | و ديدم سزاي خويشتن | |
زخم فرهاد و من از يك تيشه بود | او به سر زد من به پاي خويشتن مكرر مي‌نويسم | |
خواهي كه ترا رتبه ابرار رسد | مپسند به هركس از تو آزار رسد | |
از مرگ بينديش و غم رزق مخور | كاين هر دو به وقت خويش ناچار رسد |
در دوشنبه ۳ شهر شوال ۱۳۲۷ تحرير شد.