ایها الناس! انی و الله ما أحثکم علی طاعة الا و أسبقکم الیها و لا أنهاکم عن معصیة الا و أتناهی قبلکم عنها.
ای مردم! بخدا سوگند من هرگز شما را به هیچ طاعتی فرا نمی خوانم مگر آنکه خود بر شما در عمل به آن پیشی می جویم و از هیچ گناهی بازتان نمی دارم و نهی نمی کنم مگر آنکه پیش از شما، خود را از عمل به آن باز می دارم.
نهج البلاغه، الخطب: ۱۷۳
حضرت امیر المؤمنینعليه‌السلام فرمودند:
... و من العجب بعثهم الی أن أبرز للطعان و أن أصبر للجلاد، هبلتهم الهبول! لقد کنت و ما اهدد بالحرب و لا ارهب بالضرب و انی لعبی یقین من ربی و فی غیر شبهة من دینی.
... و از شگفتیهای زمانه این است که شامیان به من پیام داده اند که خود را برای مقابله با سر نیزه ها آماده کنم و برای ضربه های شمشیر شکیبا باشم، مادران گریان بسوگشان بنشینند! تا کنون کسی مرا با دعوت به جنگ تهدید نکرده است و از زخمهای نیزه و شمشیر هراسی نداشته ام، چرا که بر یقین به پروردگارم تکیه دادم و دینم را زنگار شبهه نیالوده است.
نهج البلاغه، الخطب، ۲۲