پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله :
مَن أحَبَّ القُرآنَ فَلیُحِبَّ المَساجِدَ ، فَإِنَّها أفنِیَةُ اللّه وأبنِیَتُهُ ، أذِنَ فی رَفعِها وبارَکَ فیها ، مَیمونَةٌ مَیمونٌ أهلُها ، مُزَیَّنَةٌ مُزَیَّنٌ أهلُها ، مَحفوظَةٌ مَحفوظٌ أهلُها، هُم فی صَلاتِهِم وَاللّه فی حَوائِجِهِم ، هُم فی مَساجِدِهِم وَاللّه مِن‌وَرائِهِم
هر کس قرآن را دوست دارد ، مسجدها را نیز دوست بدارد ؛ زیرا مساجد ، آستان‌های خدا و بناهای او [جهت بار یافتن به پیشگاهش ]هستند بر افراشتنشان را رخصت داده و مبارکشان گردانده است مسجدها ، خود و اهلشان با برکت‌اند ، خود و اهلشان آراسته‌اند ، و نیز آنها و اهلشان در امان‌اند مسجدیان در پیِ نماز خویش‌اند و خداوند ، در پیِ [ بر آوردن ]نیازشان آنان ، در مسجدهایشان‌اند و خداوند ، پشتیبانشان است
الفِنَاءُ : وهو المتّسع أمام الدار ، ویجمع الفِناء علی أفنیة (النهایة : ج ۳ ص ۴۷۷ «فنا») .مستدرک الوسائل: ج ۳ ص ۳۵۵ ح ۳۷۶۶ نقلاً عن القطب الراوندی فی لبّ اللباب
پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله :
إنَّ بُیوتَ اللّه‌ِ فِی الأَرضِ المَساجِدُ ، وإنَّ حَقّا عَلَی اللّه‌ِ أن یُکرِمَ مَن زارَهُ فیها
همانا خانه‌های خدا در زمین ، مساجدند بر خداست تا کسی را که در آن خانه‌ها دیدارش کند ، گرامی بدارد
المعجم الکبیر: ج ۱۰ ص ۱۶۱ ح ۱۰۳۲۴ عن عبد اللّه ، کنز العمّال: ج ۷ ص ۵۸۰ ح ۲۰۳۴۷ نقلاً عن الحاکم فی تاریخه عن ابن عبّاس نحوه
رسول اللّهصلى‌الله‌عليه‌وآله :
قالَ اللّه تَبارَکَ وتَعالی : ألا إنَّ بُیوتی فِی الأَرضِ المَساجِدُ ، تُضیءُ لِأَهلِ السَّماءِ کَما تُضیءُ النُّجومُ لاِهلِ الأَرضِ
پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله :
خداوند تبارک و تعالی فرمود : «آگاه باشید که خانه‌های من در زمین ، مساجدند که به سانِ درخشش ستارگان برای اهل زمین ، بر آسمانیان ، نورافشانی می‌کنند »
ثواب الأعمال: ص ۴۷ ح ۲ ، المحاسن: ج ۱ ص ۱۱۹ ح ۱۲۴ کلاهما عن عبد اللّه بن جعفر عن أبیه ، مکارم الأخلاق: ج ۲ ص ۶۰ ح ۲۱۴۶ ، عوالی اللآلی: ج ۱ ص ۳۵۱ ح ۵ ، بحار الأنوار: ج ۸۴ ص ۱۴ ح ۹۲
امام صادقعليه‌السلام :
لا یَزالُ الدّینُ قائِمًا ما قامَتِ الکَعبَةُ؛
تا زمانی که کعبه بر پاست، دین بر پاست.
الکافی: ج ۴، ص ۲۷۱، ح ۴
امام رضاعليه‌السلام :
ما زارَنی أحَدٌ مِن أَولیائی عارِفاً بِحَقّی إلّا شُفِّعتُ فِیهِ یَومَ الْقیامَةِ؛
هر یک از دوستانم مرا با شناخت حقّم زیارت نمی‌کند مگر این که در روز قیامت، شفاعتم از او پذیرفته می‌شود.
وسائل الشیعة، ج ۱۳، ص ۵۵۲
بَلا فی اِثْنَیْنِ مِنْ اَصْحابِهِ قالَ: فَلمّا مَرَّبِها تَرَقْرَقَتْ عَیْناهُ لِلْبُکاءِ ثُمَّ قالَ: هذامَناخُ رِکابِهِمْ وَ هذا مُلْقی رِحالِهِمْ وَهیهُنا تُهْراقُ دِماؤُهُمْ،طوبی لَکِ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَیْکِ تُهْراقُ دِماءُ الاحِبَّةِ ؛
امیرالمؤ منینعليه‌السلام با دو تن از یارانش از (کربلا) گذر کردند، حضرت ، هنگام عبور از آنجا، چشمهایش اشک آلود شد، سپس فرمودند: اینجا مرکبهایشان بر زمین می خوابد، اینجا محلّ بارافکندنشان است و اینجا خونهایشان ریخته می شود، خوشا به حال تو ای خاکی که خون دوستان برروی تو ریخته می شود!
بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۵۸