امام عليعليه‌السلام مي فرمايند:
اَمرانِ لا يَنْفَکّانِ مِنَ الْکَذِبِ: کَثْرَةُ المَواعيدِ، وَ شِدَّةُ الاِْعتِذارِ؛
دو چيز از دروغ جدا نمي‌شود: بسيار وعده دادن و به شدت عذرخواهي نمودن.
نهج البلاغه ابن‌ابي‌الحديد، ج ۲۰، ص ۲۸۷، ح ۲۸۲.
امام باقرعليه‌السلام مي فرمايند:
اِنَّ اللّه‌َ عَزَّوَجَلَّ لِلشَّرِّ اَقْفالاً وَ جَعَلَ مَفاتيحَ تِلکَ الاَقْفالِ الشَّرابَ وَالکَذِبُ شَرٌّ مِنَ الشَّرابِ؛
به راستي که خداوند عزوجل براي شر قفل‌هايي گذارد و کليد آن قفل‌ها را شراب قرار داد و دروغ از شراب بدتر است.
کافي، ج ۲، ص ۳۳۸، ح ۳.
امام صادقعليه‌السلام مي فرمايند:
إِنَّ مِمّا أَعانَ اللّه‌ُ (بِهِ) عَلَي الْکَذّابينَ النِّسْيانَ؛
از جمله کمکهاي خداوند بر ضد دروغگويان فراموشي است.
کافي، ج ۲، ص ۳۴۱، ح ۱۵.
امام عليعليه‌السلام مي فرمايند:
يَکْتَسِبُ الْکاذِبُ بِکَذِبِهِ ثَلاثا: سَخَطُ اللّه‌ِ عَلَيْهِ وَاسْتِهانَةُ النّاسِ بِهِ وَمَقْتُ الْمَلائِکَةِ لَهُ؛
دروغگو با دروغگويي خود سه چيز بدست مي‌آورد: خشم خدا را نسبت به خود، نگاه تحقيرآميز مردم را نسبت به خود و دشمني فرشتگان را نسبت به خود.
غررالحکم، ج ۶ ، ص ۴۸۰، ح ۱۱۰۳۹.
رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مي فرمايند:
اَلْکَذِبُ يَنْقُصُ الرِّزْقَ؛
دروغ، روزي را کم مي‌کند.
الترغيب والترهيب، ج ۳، ص ۵۹۶، ح ۲۹.
امام سجادعليه‌السلام مي فرمايند:
اِتَّقُوا الْکَذِبَ الصَّغيرَ مِنْهُ وَالْکَبيرَ، في کُلِّ جِدٍّ وَهَزْلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذا کَذِبَ فِي الصَّغيرِ اجْتَرَأَ عَلَي الْکَبيرِ؛
از دروغ کوچک و بزرگش، جدّي و شوخيش بپرهيزيد، زيرا انسان هرگاه در چيز کوچک دروغ بگويد، به گفتن دروغ بزرگ نيز جرئت پيدا مي‌کند.
تحف العقول، ص ۲۷۸.
امام عليعليه‌السلام :
نَـکَدُ الْعِلْمِ الْکَذِبُ وَ نَـکَدُ الْجِدِّ اللَّعِبُ؛
آفت علم دروغ و آفت جديت، بازي است.
غرر الحکم ، ح ۱۰۰۰۰.
پيامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :
اِنَّ الْعَبْدَ لِيُذْنِبُ الذَّنْبَ فَيَنْسي بِهِ الْعِلْمَ الَّذي کانَ قَدْ عَلِمَهُ؛
انسان گناه مي‌کند، پس با آن، علمي را که پيشتر مي‌دانسته، از ياد مي‌برد.
عدّة الداعي، ص ۱۹۷.
امام عليعليه‌السلام فرمودند:
من تسرع الي الشهوات تسرع اليه الافات؛
کسي که درشهوات تندروي کند آفات و بلايا نيز به سرعت به سوي او مي شتابد.
غررالحکم و دررالکلم ج ۵، ص ۳۲۷
امام صادقعليه‌السلام مي فرمايند:
ايّاکَ وَ خَصْلَتَينِ: اَلضَّجَرَ وَ الْکَسَلَ، فَاِنَّکَ اِنْ ضَجِرْتَ لَمْ تَصْبِرْ عَلي حَقٍّ وَ اِنْ کَسِلْتَ لَمْ تُؤَدِّ حَقّا؛
از دو خصلت بپرهيز: بي‌حوصلگي و تنبلي، زيرا اگر کم‌حوصله باشي بر حق شکيبايي نکني و اگر سست و تنبل باشي حقّي را ادا نکني.
امالي صدوق، ص ۶۳۶
امام عليعليه‌السلام مي فرمايند:
اَلسَّيِّئُ الْخُلُقِ کَثيرُ الطَّيْشِ مُنَغَّصُ الْعَيْشِ؛
آدم بد اخلاق بسيار خطا مي‌کند و زندگي‌اش تلخ مي‌شود.
غررالحکم، ح ۱۶۰۴
پيامبراکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مي فرمايند:
اَبَي اللّه‌ُ لِصاحِبِ الْخُلْقِ السَّيِّي‌ءِ بِالتَّوبَةِ. فَقيلَ: يا رَسول اللّه‌ِ، وَ کَيْفَ ذلِکَ؟ قالَ: لاَِنـَّهُ اِذا تابَ مِنْ ذَنـْبٍ وَقَعَ في اَعْظَمَ مِنَ الذَّنـْبِ الّذي تابَ مِنْهُ؛
خداوند از آدم بد اخلاق توبه نمي‌پذيرد. عرض شد: اي رسول خدا، چرا؟ فرمودند: چون هرگاه از گناهي توبه کند در ورطه گناهي بدتر از آن که توبه کرده است مي‌افتد.
بحارالأنوار، ج ۷۳، ص ۲۹۹.
امام صادقعليه‌السلام مي فرمايند:
حُرِمَ الْحَريصُ خَصْلَتَيْنِ وَلَزِمَتْهُ خَصْلَتانِ: حُرِمَ القَناعَةَ فَافْتَقَدَ الرّاحَةَ وَحُرِمَ الرِّضا فَافْتَقَدَ الْيَقينَ؛
حريص از دو خصلت محروم و با دو خصلت همراه است: از قناعت محروم است و در نتيجه آسايش را از دست مي‌دهد، از راضي بودن محروم است، در نتيجه يقين را از دست مي‌دهد.
خصال ص ۶۹
امام عليعليه‌السلام مي فرمايند:
مَنْ جارَ قَصُرَ عُمْرُهُ ؛
هر کس ظلم کند، عمرش کوتاه مي‌شود.
عيون الحکم والمواعظ ، ص ۴۲۹.
امام عليعليه‌السلام مي فرمايند :
يَنْبَغي لِلْعاقِلِ اَنْ يَحْتَرِسَ مِنْ سُکْرِ الْمالِ وَ سُکْرِ الْقُدْرَةِ ، وَ سُکْرِ الْعِلْمِ ، وَ سُکْرِ الْمَدْحِ وَ سُکْرِ الشَّبابِ ، فَاِنَّ لِکُلِّ ذالِکَ رياحا خَبيثَةً تَسْلُبُ الْعَقْلَ وَ تَسْتَخِفُّ الْوَقارَ ؛
سزاوار است که عاقل، از مستي ثروت، قدرت ، دانش ، ستايش و مستي جواني بپرهيزد، چرا که هر يک را بادهاي پليدي است که عقل را نابود مي‌کند و وقار و هيبت را کم مي‌نمايد
غرر الحکم ، ح ۱۰۹۴۸
امام رضاعليه‌السلام مي فرمايند:
هيچ چيزي زيانبارتر از خودپسندي نيست.
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۸)
امام رضاعليه‌السلام مي فرمايند:
خسيس بودن آبروي انسان را از بين مي‌برد.
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۵۷)
امام رضاعليه‌السلام مي فرمايند:
هرگاه مردم به گناهان بي‌سابقه روي آورند به بلاهاي بي‌سابقه گرفتارمي‌شوند
(اصول کافي ، ج ۳ ، ص ۳۷۷)
امام رضاعليه‌السلام مي فرمايند:
از حرص و حسادت بپرهيز که اين دو، امتهاي گذشته را نابود کرد، و بخيل نباش که هيچ مؤمن و آزاده‌اي به آفت بخل مبتلا نمي‌شود. بخل مغاير با ايمان است
(بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۴۶)
امام رضاعليه‌السلام مي فرمايند:
عُجب درجاتي دارد : يکي اين که کردار بد بنده در نظرش خوش جلوه کند وآن را خوب بداند و پندارد کار خوبي کرده يکي اين که بنده‌اي به خدا ايمان آورد و منت بر خدا نهد با اين که خدا را به او منت است در اين باره.
(تحف العقول ، ص ۴۶۸)