پيامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :
إنَّ العَبدَ لَيُصيبُهُ مِنَ المَصائِبِ ، حَتّي يَمشِيَ عَلَي الأَرضِ وما عَلَيهِ خَطيئَةٌ ؛
گاه به بنده خدا برخي از مصائب مي‌رسد تا در حالي بر زمين گام بردارد که هيچ گناهي بر وي نيست
مکارم الأخلاق ، جلد ۲ ، صفحه ۱۷۳ ، حديث -۲۴۳۳ دانش نامه احاديث پزشکي : ۱ / ۱۴۲
الإمامُ الصّادقُعليه‌السلام
لَمّا سَألَهُ داودُ الرَّقِّيُّ:يقومُ الرجُلُ علي قَبرِ أبيهِ وقَرِيبهِ وغَيرِ قَرِيبهِ، هَل يَنفَعُهُ ذلکَ؟: نَعَم إنّ ذلک يَدخُلُ علَيهِ کما يَدخُلُ عَلي أحَدِکُم الهَديَّةُ،يَفرَحُ بِها ؛
امام صادقعليه‌السلام
در پاسخ به داود رَقّي که عرض کرد : انسان سر قبر پدر خود و خويشاوند و غريبه مي‌رود. آيا اين کار براي او سودي دارد؟ فرمودند: آري، همان طور که اگر به يکي از شما هديّه‌اي داده شود خوشحال مي‌گردد، مرده نيز از کار شما خوشحال مي‌شود
بحار الأنوار : ۱۰۲ / ۲۹۶ / ۶ منتخب ميزان الحکمة : ۲۵۸