امام عليعليه‌السلام :
هَلَکَ خُزّانُ الأموالِ وهُم أحياءٌ ، والعُلَماءُ باقونَ ما بَقِيَ الدَّهرُ ، أعيانُهُم مَفقودَةٌ ، وأمثالُهُم في القُلوبِ مَوجودَةٌ ؛
مـال انـدوزان، با آن که زنـده‌اند مـرده‌اند و اهل علم ، تا دنيا هست زنده‌اند. پيکرهايشان از ميان مي‌رود ، اما يادشان در دلها هست
نهج البلاغة : الحکمة ۱۴۷ منتخب ميزان الحکمة : ۳۹۶
لِکُمَيلٍ لَمّا أخَذَ بِيَدِهِ وأخرَجَهُ إلَي الجَبّانِ فلَمّا أصحَرَتَنَفَّسَ الصُّعَداءَ وقالَ: يا کُمَيلُ ، العِلمُ خَيرٌ مِنَ المالِ ، العِلمُ يَحرُسُکَ وأنتَ تَحرُسُ المالَ ، والمالُ تَنقُصُهُ النَّفَقَةُ ، والعِلمُ يَزکو عَلَي الإنفاقِ ، وصَنيعُ المالِ يَزولُ بِزَوالِهِ
امام عليعليه‌السلام دست کميل بن زياد راگرفت و او را به سوي گورستان برد و چون به صحرا رسيد ، آهي از نهاد برکشيد و به او فرمودند : اي کميل ! دانش بهتر از دارايي است ؛ زيرا دانش از تو نگهباني مي‌کند امّا از دارايي تو بايد نگهباني کني ، دارايي با خرج کردن کم مي‌شود ، امّا دانش با انفاق زياد مي‌گردد و دست پرورده مال و ثروت با از بين رفتن آن از بين مي‌رود (احترام و موقعيت اجتماعي خود را از دست مي‌دهد)
نهج البلاغة : الحکمة ۱۴۷. الجبّان والجبّانه : الصّحراء ، وتُسمّي بهما المقابر ( النهايه : ۱/۲۳۶)