حضرت پاسخ داد: «تو مردی هستی که گناهانت تو را به بند کشیده است».(۱)
از دیگر موانع سحرخیزی، پرخوابی است. برخی از مردم به خاطر این روحیه ناپسند، سحر و بین الطلوعین را هم به خواب می گذرانند.
یکی از نیازهای طبیعی انسان خواب است و ارضای آن، امری ضروری است؛ زیرا حیات جسمی، روانی و عقلی انسان بدان وابسته است؛ با این همه از نظر اسلام، ارضای خواب تابع میزان نیاز فرد است؛ یعنی خواب به میزانی که تعادل زیستی و روانی فرد را تحقق می بخشد، ضرورت دارد. اگر در خوابیدن زیاده روی شود، آثار منفی به دنبال خواهد داشت. ازاین رو، پرهیز از زیاده روی در خواب، در احادیث فراوانی وارد شده است. در پاره ای از روایات آمده است پرخوابی منفور پروردگار است. امام صادقعليه‌السلام در این زمینه می فرماید: «إنَّ اللّهَ عَزَّوَجلَّ یُبغِضُ کَثرهَ النَّومِ وَ کَثرَه الْفِراغِ؛ خداوند عزوجل از پرخوابی و بی کاری زیاد نفرت دارد».(۲)
در حدیثی دیگر آمده است «زیاده روی در خواب، سبب نابودی دین و دنیاست».(۳) با این توضیح، خواب زیاد موجب کاهش فرصت های دنیا و آخرت می گردد.