پیش از ازدواج، من، من هستم و او، اوست. ثروت من علم من، زیبایی من، پدر و مادر من، برادر و خواهر من، خوشی من، غم و اندوه من، آرزوهای من، کامیابی و بهروزی من. همه و همه از آن من و مال من است و او نیز این چنین می باشد. پس از ازدواج اما، «من» بی معنا می شود. چرا که از مجموع دو «من»، «ما» حاصل می شود. «ما» دیگر از هم جدا نیستند و آنچنان در عشق و مهر و محبت یکدیگر غرقند که فقط کالبدهای جسمانی آنها از یکدیگر جداست، ولی یک روح در وجود «ما» به سر می برد. حضرت علیعليه‌السلام درباره یکی شدن می فرماید: دوستان یک روحند، در چند پیکر.(۱)
هر دو یک قبله و خروشان دو | هر دو یک روح و کالبدشان دو(۲) |
ازدواج پیمانی الهی با شریکی امین و باوفا است. کسی که خیانت نورزد و راه بی وفایی در پیش نگیرد. کسی که ازدواج می کند باید رسم شراکت و شریک داری را بداند. آموختن رسم
______________________________________
۱- میزان الحکمه، ج۶، ص۳۰۰۹، ح۱۰۲۱۸.
۲- سنایی غزنوی.