عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ يُونُسَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِعليه‌السلام لِعَبَّادِ بْنِ كَثِيرٍ الْبَصْرِيِّ الصُّوفِيِّ وَيْحَكَ يَا عَبَّادُ غَرَّكَ أَنْ عَفَّ بَطْنُكَ وَ فَرْجُكَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ فِى كِتَابِهِ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِيداً يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمالَكُمْ اعْلَمْ أَنَّهُ لَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنْكَ شَيْئاً حَتَّى تَقُولَ قَوْلًا عَدْلًا
(٨١ - يونس (بن عبدالرحمن ) گويد: امام صادقعليه‌السلام به عبادبن كثير بصرى صوفى فرمود: واى بر تو اى عباد! تو را مغرور و فريفته كرده است همين كه شكم و عورتت پارسا است ؟ همانا خداى عزوجل در قرآنش فرمايد: (اى كسانيكه ايمان آورده ايد از خدا بترسيد و سخن محكم و درست بگوئيد، تا كردار شما را خوب كند) (سوره احزاب آيه ٧٠) بدانكه خداوند چيزى از تو نپذيرد، تا اينكه سخن درست بگوئى (و عقيده درستى داشته باشى ). )