حارث همدانى حاجتى داشت، به منزل حضرت اميرالمؤمنين علىعليه‌السلام رفت، امام علىعليه‌السلام پس از سلام و احوال پرسى، فرمود: آيا خواسته اى دارى؟
حارث گفت: آرى.
حضرت اميرالمؤمنين علىعليه‌السلام بلند شد و چراغ را خاموش كرد و فرمود:
اى حارث! چراغ را خاموش كردم كه در برابر خواسته ات دچار ذلّت و خوارى نشوى.
حال هر چه مى خواهى بگو!
زيرا از پيامبر اكرمعليه‌السلام شنيدم:
«اَلْحَوائِجُ أَمانَةٌ مِنَ اللَّهِ فِى صُدُورِ الْعِبادْ، فَمَنْ كَتَمَها لَهُ عِبادَةٌ وَ مَن أَفْشاها كانَ حَقَّاً عَلَى مَنْ سَمِعَها أَنْ يُعْيُنَهُ »
خواسته هاى مردم در دل هاى بندگان أمانت است، هركس آن را پنهان دارد براى او عبادت نوشته مى شود، و كسى كه آن را آشكار كند، بايد شنوندگان او را يارى كنند.(۱۴۰)