رسول گرامى، در تعيين بُعد سياسى حج، به اين مقدار از بيان اكتفا نكرده، گاهى به طور اشاره و تلويح مى رساند كه جزئى ترين اعمال حج، از بعد سياسى دور نيست تا آنجا كه در سعى ميان صفا و مروه در نقطه خاصى به مشى و راه رفتن خود سرعت بخشيد تا از اين طريق شايعه مشركان را كه مهاجران و ياران پيامبر در اثر بدى آب و هواى مدينه، ضعيف و ناتوان شده اند، تكذيب كند، از اين جهت در «عمره قضا» هم در سعى و هم در طواف دستور داد تا به سرعت و بحالت دويدن طواف و سعى كنند تا قدرت و قوت خود را به مشركان ارائه كنند.(٢٨)
رسول گرامى در نماز طواف در ركعت نخست، سوره توحيد و در ركعت دوم سوره كافرون را تلاوت كرد، همگى آگاهيم كه مفاهيم اين دو سوره چه ابعادى را در بردارد و چگونه هر نوع انديشه غير توحيدى و يا پيوستن به يكى از اردوگاه هاى كفر را رد و منع مى كند.
در تاريخ است كه مسلمانان هنگام استلام حجر چنين مى گفتند :
بِسْمِ اللهِ واللهُ اكبرُ على ما هَدانا لا إلهَ الاّ الله لا شَريكَ لَه آمنتُ بِاللهِ وَكفَرْتُ بالطاغِوت.»(٢٩)