بدستور منصور صندوق بيت المال را باز كردند و به هر كس از آن چيزی می دادند، شقرانی هم يكی از آن كسانی بود كه برای دريافت سهمی از بيت المال آمده بود او چون كسی را نمی شناخت وسيله ای پيدا نمی كرد تا سهمی برای خود بگيرد.
شقرانی به اتبار اينكه يكی از اجدادش برده بود و رسول خداصلی‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم وسيله آزادی او را فراهم ساخته بود وشقرانی هم آزادی را از او به ارث برده بود مولی رسول اللهصلی‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می گفتند يعنی آزاده شده رسول خدا و اين امر به نوبه ی خود افتخار و انتسابی برای شقرانی به شمار می آمد و از اين نظر خود را وابسته به خاندان رسالت می دانست.
در اين ميان كه چشمان شقرانی منتظر و جويای آشنا و وسيله ای بود تا سهمی برای خود از بيت المال دريافت كند امام صادقعليه‌السلام را ديد، جلو رفت و حاجت خويش را ابراز داشت.
امام رفت و طولی نكشيد كه سهمی برای شقرانی گرفته و با خود آورد، همين كه آن را به دست شقرانی داد با لحن ملاطفت آميز اين جمله را به وی گفت: كار خوب از هر كسی خوب است ولی از تو به واسطه انتسابی كه با ما داری و تو را وابسته به خاندان رسالت می دانند خوبتر و زيباتر است، و كار بد از هر كسی بد است ولی از تو به خاطر همين انتساب، زشت تر و قبيح تر است.
امام اين جمله را گفت و گذشت. شقرانی با شنيدن اين جمله دانست كه امام از راز و سر او، يعنی ميگساری و شرابخواری آگاه است و از اينكه امام با علم و آگاهی به او محبت كرده است بسيار شرمنده و شرمسار گرديد و پيش وجدان خود نادم و پشيمان گرديد.(۱۳۹)
اين نوع امر به معروف و نهی از منكر يكی از ويژگی های دودمان رسالت می باشد كه می دانند تبليغات را با چه بيان و از كدام مجرای طبيعی و اصولی انجام دهند كه ضمن تأثير بخشی، هتك حرمت و سلب اعتبار و آبروی فرد را نيز محفوظ داشته باشند و اين روش بهترين روش مؤثر در تبليغات می باشد.