۱. امامعليها‌السلام درباره زيارت پدرش (حضرت رضاعليها‌السلام ) فرموده است:
هر كه پدرم امام رضاعليها‌السلام را در طوس زيارت كند پاداش او بهشت است و در عبارت ديگری، هر كه قبر پدرم را در طوس عارفا بحقه، زيارتكند، از جانب خدا، ضامن بهشت او هستم.(۱۶۴)
۲. دربارهتوفيق و وسايل هدايت فرمودند: مؤمن احتياج به سه چيز دارد:
اول: توفيقخاصی از جانب خدا كه خداوند، وسايل و امكانات و شرايط هدايتش را فراهم آورد.
دوم: خودش واعظ خودش باشد و در عبرتهای جهان بينديشد.
سوم: از كسی كه خيرخواه و ناصحاوست، نصيحت قبول كند.
۳. دربارهرضا و كراهت نسبت به كارهای خوب و بدی كه انجام می شود، فرمودند:
هر كه به وقت انجام كاری، حاضر باشد ولی آن را دوست ندارد، ثواب يا عذاب آن كار،ربطی به او ندارد، گويی اصلا در آن جا نبوده است و هر كه از كاری غايب باشد ولی آنرا دوست بدارد، در ثواب و يا عقاب آن كار، شريك است، گويی كه به وقت انجام آنكار، حضور داشته است.(۱۶۵)
۴.ديدار برادران دينی :
ديدار برادران دينی يك نوع مصونيت و پناه و بارور كردن عقل است، هر چند كه در فرصت اندك بوده باشد.
۵.توبه و بازگشت :
تأخير انداختن توبه خود فريبی است. امروز و فردا كردن دركارها، سرگردانی است، جنايت بر خدا (معصيت) هلاكت است، ادامه گناه ايمنی ازعذاب خداست، چون فقط زيانكاران از عذاب خدا ايمن می شوند.
۶.مصاحب نامناسب :
از رفاقت با آدم شرور پرهيز نما، او چون شمشير است كه ظاهر شتماشايی، ولی نتيجه اش كشتن وفانی سازی است.
۷.پندآموزی روزگار :
گذشت روزگار اسرار مخفی را برای تو آشكار می كند، باگذشت روزگار، نتايج اعمال به صاحبان آن باز می گردد و حقايق آشكار می گردد.(۱۶۶)
۸.عزت واقعی :
عزت مؤمن در بی نيازی او از مردم است.
۹. درمورد عفو و گذشت اموال مسروقه :
در كتاب تحف العقول عن آل الرسولصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم تأليف ابن شعبه حرانی آمده است به سوی امام ابو جعفر ثانی امام جوادعليها‌السلام ، لباسی از ديار دوردست حمل می شد كه دارای قيمت وارزش قابل توجهی بود، در بين راه، راهزنان آن را دزديدند، فردی كه حامل آن لباس بود، نامه ای به محضر امامعليها‌السلام نوشت و سرگذشت خود را خبر داد كه در بين راه اين لباس را از من دزديده اند.
امامعليها‌السلام در پاسخ آن،چنين نگاشتند: نفوس و اموال ما از مواهب الهی و از عاريتهای او، پيش ما هستند، عاريتی هستند كه پس گرفته خواهند شد.
برخی از اين عاريتها در سرور و شادی بهرهبرداری می شوند و برخی در راه خدا و در اجر و ثواب از آن استفاده می كنند كه كسی كه جزع وفزع او، بر صبر و شكيبايی اش غلبه نمايد، اجر و ثواب او از بين می رود وبه خداوند متعال از اين حالت پناه می بريم.(۱۶۷)