اول:( إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَىٰ وَيَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ) (1) يعنى: بدرستى كه خدا امر مى كند به عدالت و نيكوكارى و عطا كردن به خويشان و نهى مى كند از كار زشت و ناپسنديده و ظلم، و پند مى دهد و خدا شما را شايد كه شما پند گيريد.
على بن ابراهيم گفته كه: عدل، گواهى لا اله الا الله و محمد رسول الله است؛ و احسان اميرالمؤ منينعليه‌السلام ؛ و فحشا و منكر و بغى، ابوبكر و عمر عثمان است.(2) ؛
و در ارشاد القلوب از حضرت باقرعليه‌السلام روايت كرده است كه: عدل، شهادت توحيد و رسالت است، و احسان، ولايت اميرالمومنينعليه‌السلام و. اطاعت اوست؛ و ايتاء ذى القربى، اذاء حق حسن و حسينعليه‌السلام است و امامان از فرزندان حسينعليه‌السلام ، و فحشاء و منكر و بغى، آنهايند كه ستم كردند بر اهل بيت و كشتند ايشان را و منع حق ايشان كردند.(3)
____________________
1- سوره نحل: ٩٠.
2- تفسير قمى ١/٣٨٨.
3- بحارالانوار ٢٤/١٨٨ به نقل از ارشادالقلوب.