وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما کما رَبَّيانى صَغيراً. (٣٣)
خداوند در اين آيه که درباره پدر و مادر است، مى فرمايد که تنها به رحمت و مهربانى خود اکتفا نکن؛ بلکه براى آنان، رحمت واسعه الهى را بخواه و بگو: پروردگارا! همان گونه که آنها مرا در کودکى تربيت کردند، به آنان رحم و عطوفت خويش را فرو فرست.
يکى از مظّان استجابت دعا همين است که فرزند، براى پدر و مادر طلب آمرزش و رحمت کند:
رَبَّنَا اغْفِرْلِى وَ لِوالِدَى وَ لِلْمُؤْمِنِينَ يوْمَ يقُومُ الْحِسابُ .(٣٤)
پروردگارا! مرا و پدر و مادرم و همه مؤمنان را در روزى که حساب برپا مى شود، ببخش و بيامرز.
مرگ والدين، نبايد سبب قطع رشته خدمات گردد؛ بلکه بايد پس از مرگ به آنها نيکى کرد، براى آنها نماز گزارد و روزه گرفت:
رَبِّ اغْفِرْلى وَ لِوالِدَى وَ لِمَنْ دَخَلَ بِيتِى مُؤْمِناً .(٣٥)
پروردگارا! مرا بيامرز و همچنين پدر و مادرم و تمام کسانى را که با ايمان وارد خانه من شدند.
لذا حضرت نوح براى چند نفر طلب آمرزش مى کند:
اول براى خودش؛ مبادا قصور و ترک اولايى از او سر زده باشد. چنين است حال اولياءالله که با آن همه فداکارى در راه خدا باز هم خود را مقصر مى دانند و هرگز گرفتار غرور نمى شوند.
دوم براى پدر و مادرش به عنوان قدردانى و حق شناسى از زحمات آنان.