خداوند، انسان را موجودى نيازمند به غير خلق كرده و جامعه انسانى چنان ساخته شده كه افراد به يكديگر احتياج دارند و همچنان كه در قرآن مى فرمايد: تعاونوا على البر و التقوى ؛(۵۶) اگر استعانت از غير در هيچ حدى جايز نبود، پروردگار سفارش به تعاون و همكارى نمى كرد، بنابراين نظر قرآن اين است كه اعتماد نهايى و تكيه گاه اصلى قلب انسان بايستى خدا باشد؛ يعنى چيزهايى را كه در دنيا از آن استمداد مى جويد، به عنوان وسيله بداند و در عين استمداد، مسبب الاسباب را نيز بشناسد و بداند كه سررشته وسايل و اسباب در دست اوست .
اِهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيم (۶)
«ماه را به راه راست هدايت فرما.»
براى اين كه معناى صراط مستقيم كاملا روشن شود، چند مطلب را بيان مى كنيم :
۱ - همه موجودات در يك سير تكوينى و غيراختيارى كه لازمه ناموس هستى است به سوى خداوند در حركت مى باشند، الا الى الله تصير الامور(۵۷) و اءن الى ربك المنتهى ،(۵۸) انسان هم به عنوان يكى از موجودات و و مخلوقات محكوم به اين حكم است .
_________________________
۵۶- در كارهاى نيك يكديگر را مدد برسانيد.
(مائده / ۲)
۵۷- شورى / ۵۳
۵۸- نجم / ۴۲