اگر به موقع براى خواندن نماز اقدام مى كردى ، بهتر لذت بندگى را مى فهميدى .
اگر هنگام نماز، بيشتر در درونت سكوت برقرار مى شد، نجواى دلرباى خدايت را مى شنيدى .
اگر بهتر وضو مى گرفتى ، نماز بهتر روحت را شستشو مى داد.
اگر كمتر از نماز فرارى بودى ، رحمت نماز فرا مى گرفتت و ديگر از آن جدا نمى شدى .
اگر در نماز تنها بودى ، حضور خدايت را در مقابلت احساس مى كردى .
اگر كمى در نماز مى انديشيدى ، چشمه هاى معرفت در دلت مى جوشيد.
اگر يك بار در نماز اشك مى ريختى ، صد بار در نماز نوازش مى شدى .
اگر گاهى با شوق به سوى سجاده مى آمدى ، خدا هميشه با اشتياق به تو نگاه مى كرد.
اگر با نماز سخن مى گفتى ، نماز تو را بى پاسخ نمى گذاشت .
اگر...
اينها همه اگرهايى است كه انسان در شب طولانى قبر در آن تنهايى هميشگى و بيكارى دائم با خود زمزمه مى كند. (۱۰)
اى خلق به هوش تا كه خامت نكنند |
| با وسوسه رخنه در مرامت نكنند |
_________________________
۱۰- اويس