دنيا نيرزد آن كه پريشان كنى دلى . اگر خواهى راز تو را دشمن نداند، به دوست خود هم مگو. آن چيز كه خود نمى پسندى ، براى ديگران هم مپسند. پندهاى شعرى | مگو مؤ من زياد است اى برادر
| | خدا خوان با خدا دان فرق دارد
| | | در جوانى پاك بودن شيوه پيغمبرى است
| | ورنه هرگبرى به پيرى میشود پرهيزكار
| | از مكافات عمل غافل مشو
| | گندم از گندم برويد جو، ز جو
| تعادل | اندازه نگه دار كه اندازه نكوست
| | هم لايق دشمن است و هم لايق دوست
| دل بستگى به خداوند | جهان اى برادر نماند به كس
| | دلت ، بر جهان آفرين بند و بس
| در حسرت عمر عمر بگذشت به بى حاصلى و مسخرگى . چه توانى كه ز كف دادم مفت . من ندانستم و كس نيز مرا هيچ نگفت . |