دوست ، بايد كه جمله عيب مرا |
| همچو آئينه روبرو گويد |
محتاج به رحمت تو ماييم همه |
| سر تا به قدم ، غرق گناهيم همه |
سالها بر تو بگذرد كه گذر |
| نكنى سوى تربت پدرت |
تا چند اسير نفس و شيطان باشى |
| افتاده به دام فسق و عصيان باشى |