«خدايا! بى شك تو مى دانى آن چه از ما سر زده (و مبارزه اى كه بر ضد بنى اميه شروع كرده ايم) نه رقابت در به دست آوردن قدرت سياسى است و نه جستجوى ثروت و نعمتهاى بيشتر، بلكه براى اين است كه ارزشهاى درخشان آيينت را ارائه دهيم و در بلاد و شهرها اصلاحات پديد آوريم و بندگان ستمديده ات را از حقوقشان برخوردار و ايمن سازيم و براى اين است كه به قوانين و احكام تو عمل شود».
۱۲/۹ - «اَللّهُمَ اِنّی اُحِبُّ المَعرُوف وَ انکِرُ المُنکَرَ وَ اَسأَلُکَ یا ذَاالجَلالِ وَ الاِکرامِ بِحَقِّ هذَا القَبرِ وَ مَن فیهِ اِلّا اختَرتَ لی ما هُوَ لَکَ رِضیً وَ لِرَسُولِک َرِضیً ».(۱)
«خدايا من دوستدار معروف و از منكر بيزارم. اى خداى بزرگ و كرامت بخش! تو را به حق اين قبر و به حق كسى كه در ميان آن است، سوگندت مى دهم كه در اين تصميم و اراده اى كه دارم، راهى را براى منم بنمايى كه موجب رضا و خشنودى تو و پيامبرت باشد».
امامعليه‌السلام اين جمله را در يك برهه حساس و در يك شرايط تاريخى در كنار قبر رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله ايراد فرمود، آنگاه كه تصميم گرفت مدينه را به سوى مكه ترك گويد و براى آخرين بار به زيارت قبر رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله شتافت و با جد بزرگوارش وداع نمود.
۱۳/۹ - «إِنّی لَمْ أَخرُجْ أَشِراً و لا بَطِراً و لا مُفْسِداً و لا ظالِماً، إِنَّما خَرجْتُ لِطَلَبِ إلاصلاحِ فی أُمَّةِ جَدّی، أُُریدُ أنْ آَمُرَ بالمَعروفِ و أنهی عَنِ المنکَرِ وَ اَسیرُ بِسیرَةِ جَدّی و أبی ».(۲)
______________________
۱- مقتل خوارزمى ۱/۱۸۶ و عوالم/۱۷۷.
۲- مقتل مقرم/۱۳۹.