۱) امام باقرعليه‌السلام فرمود: رسول خدا فرمود: هر كس مؤمنى را شاد و خوشحال سازد، پس به راستى كه مرا خوشحال ساخته، و هر كس مرا خوشحال سازد، به راستى كه خدا را خوشحال نموده است.(۳۴۳)
۲) امام باقرعليه‌السلام فرمود: خداوند به چيزى محبوب تر از مسرور ساختن مؤمن، پرستش نشده است.(۳۴۴)
۳) حضرت صادقعليه‌السلام فرمود: هر مسلمانى كه به مسلمانى برخورد نمايد و او را شد كند، خدا را شاد كرده است.(۳۴۵)
۴) امام رضاعليه‌السلام فرمود: هر كس اندوه مسلمانى را از بين ببرد، خداوند در روز قيامت اندوه دلش را زايل سازد.(۳۴۶)
۱) رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمود: بدترين مردم در روز قيامت نزد خدا كسانى هستند كه از ترس بدى و شرشان، آنها را احترام و اكرام كنند.(۳۴۷)
۲) امام صادقعليه‌السلام فرمود: كسى كه مردم از زبانش به ترسند، او در آتش است.(۳۴۸)
۳) امام صادقعليه‌السلام فرمود: به درستى كه مبغوض ترين خلق خدا آن بنده ايست كه مردم از زبانش پرهيز كنند.(۳۴۹)
۱) امام صادقعليه‌السلام فرمود: هر كه شك كند و يا گمان برد و بر يكى از آن دو حال بماند، خداوند عملش را بى ارزش سازد، به درستى كه حجت خدا همان حجت روشن (و يقينى) است.(۳۵۰)
۲) امام باقرعليه‌السلام فرمود: با شك و ترديد هيچ عملى سود ندارد.(۳۵۱)
۳) امام صادقعليه‌السلام فرمود: شك و نافرمانى در آتشند، نه از ما هستند و نه به سوى ما توجه دارند.(۳۵۲)
۴) امام صادقعليه‌السلام فرمود: كسى كه بر فطرت توحيد (و از پدر و مادر خداپرست) به دنيا آيد و درباره خدا شك كند، هرگز به خير (و سعادت) باز نگردد.(۳۵۳)
۱) رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمود: خداوند در شكر و سپاسگزارى را به روى بنده اى نگشايد مگر اينكه در فزونى و فراوانى هم به رويش گشوده گردد.(۳۵۴)
۲) رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمود: خورنده سپاسگزار، اجرش مانند روزه دار خدا جوست، و تندرست شكرگزار اجرش مانند اجر گرفتار صابر است، و عطا كننده سپاسگزار اجرش مانند اجر محروم قانع است.(۳۵۵)
۳) امام صادقعليه‌السلام فرمود: شكر نعمت، دورى گزيدن از محرمات است، و تمام سپاسگزارى به گفتن «الحمدلله رب العالمين» است.(۳۵۶)
۱) حضرت صادقعليه‌السلام فرمود: در گرفتارى برادر (دينى) خود اظهار شادى و شماتت مكن تا (در نتيجه عمل بد تو) خداوند به او ترحم كند، و آن گرفتارى را به سوى تو بگرداند، و فرمود: هر كس به مصيبتى كه به برادر (دينى اش) رسيده، شاد كام شود، از دنيا نرود تا خودش گرفتار آن شود.(۳۵۷)