آن حضرت بنا بر مشهور، روز جمعه يا دوشنبه، سوّم ماه صفر، يا اوّل ماه رجب، سال ۵۷(۲۸۲) هجرى قمرى در مدينه منوّره ديده به جهان گشود.
نام : محمد، صلوات اللّه و سلامه عليه.(۲۸۳)
كنيه : أ بو جعفر، أ بو جعفر اوّل(۲۸۴) .
لقب : باقر، شاكر، هادى، باقر العلوم، امين، شبيه و...
پدر: امام سجّاد، زين العابدين، علىّ بن الحسينعليه‌السلام .
مادر: فاطمه دختر امام حسن مجتبىعليه‌السلام .
نقش انگشتر: رَبِّ لاتَذَرْنيهَ فَرْداً، العِزَّةُ لِلّهِ، القُوَّةُ لِلّهِ جَميعا.
دربان : جابر ين يزيد جُعفى
حضرت اوّلين امام و خليفه اى بود كه توانست با استفاده از جوّ حاكم بر جامعه زمانش يعنى شروع درگيرى بنى العباس و بنى اميّه حدّاكثر استفاده و بهره را برگيرد و با تشكيل كلاسها و جلسات مختلف احكام و حقايق اسلام و تفسير قرآن را نشر دهد، وعلوم و معارف الهى را براى جوامع بشرى شكافته و تشريح نمايد.
بر همين اساس يكى از لقبهاى مشهور آن حضرت باقر العلوم يعنى شكافنده علوم و فنون مى باشد.
امام باقرعليه‌السلام در سنين دو يا چهار سالگى در صحراى كربلا حضور داشت.
حضرت در هر جمعه يك دينار صدقه مى داد و مى فرمود: دادن صدقه در روز جمعه چند برابر ديگر روزها پاداش دارد.
هر موقع مشكلى براى حضرت پيش مى آمد خانواده خود را جمع مى نمود و در جمع آنها دعا مى كرد و آنها آمّين مى گفتند.
آن حضرت حدود چهار سال با جدّش امام حسينعليه‌السلام و ۳۸ سال همزمان در حيات پدرش امام سجّادعليه‌السلام ، و سپس حدود ۱۹ سال امامت و زعامت جامعه اسلامى را برعهده داشت كه روى هم ۵۷ سال عمر با بركت آن حضرت را گفته اند.
آن حضرت روز ۱۲ يا ۲۵ محرّم سال ۹۴، يا ۹۵ پس از شهادت پدر بزرگوارش در سنين ۳۸ سالگى به منصب امامت نائل آمد و تا ۷ ربيع الا وّل يا ذى الحجّة، سال ۱۱۴ به طول انجاميد.
شهادت : روز دوشنبه هفتم ربيع الا وّل يا ذى الحجّة، سال ۱۱۴ هجرى قمرى(۲۸۵) به دستور هشام بن عبد الملك به وسيله زهر توسط ابراهيم بن وليد استاندار مدينه، مسموم و به درجه رفيع شهادت نائل آمد.
محلّ دفن : آن حضرت در قبرستان بقيع كنار پدر و عمويش دفن گرديد.
فرزندان : حضرت داراى هفت فرزند پسر و دو دختر بوده است.
پادشاهان و خلفاء هم عصر امامتش : وليد بن عبد الملك، سليمان بن عبد الملك، عمر بن عبد العزيز، يزيد بن عبد الملك، هشام بن عبد الملك، وليد بن يزيد بن عبد الملك، يزيد بن وليد بن عبد الملك، ابراهيم بن وليد بن عبد الملك.
نماز آن حضرت : دو ركعت است، در هر ركعت پس از قرائت حمد، صد مرتبه «شهد اللّه» گفته مى شود: و بعد از آن كه سلام نماز پايان يافت، تسبيح حضرت زهراءعليها‌السلام گفته مى شود.
و سپس تقاضا و در خواست حوائج مشروعه از خداوند متعال انجام گردد كه انشاء اللّه برآورده خواهد شد.(۲۸۶)