حضرت عيسى(عليه‌السلام ) دنباله كار حضرت يحيى (عليه‌السلام ) را گرفت و به مژده فرارسيدن ملكوت خداوند آغاز كرد. وى ارشاد و رهبرى مؤ منان و شاگردان را بر عهده گرفت و در كنيسه هاى نواحى مجاور به ايراد موعظه پرداخت لوقا مى گويد: به جليل برگشت و در كنيسه ها به موعظه پرداخت :
روح خداوند بر من است زيرا كه مرا مسح كرد تا فقيران را بشارت دهم و مرا فرستاد تا شكسته دلان را شفا بخشم و اسيران را به رستگارى و كوران را به بينايى موعظه كنم و تا كوبيدگان را آزاد سازم (لوقا ٤:١٨).
هنگامى كه عيسى به سى سالگى رسيد، به بشارت دادن آغاز كرد. تعليم اساسى وى دو بخش داشت :
١. توبه كنيد؛ يعنى از گناه دست برداريد و به سوى خدا برگرديد؛
٢. ولايت و سرپرستى خدا (ملكوت آسمان ) را بر زندگى خود پذيرا شويد.
عيسى ، علاوه بر وعظ و تعليم ، امور زير را انجام مى داد:
١. اجراى معجزات و شفاى بيماران به قدرت خدا؛
٢. جنگ با شياطين و ديوان و راندن آنها؛
٣. بخشودن گناهان به نام خدا؛
٤. تسلى دادن بيماران ، ماتميان و بينوايان ؛
٥. همنشينى با گناهكاران ؛
٦. انتقاد شديد از بزرگان يهود و علماى شريعت ؛
٧. پيشگويى يك گرفتارى جهانى كه در آن پيروزى از آن خدا خواهد بود؛
٨. بنيانگذارى گروهى از شاگردان كه مانند او سلوك كنند و پيام او را به ديگران ابلاغ نمايند. اين گروه از دوازده شاگرد و ساير رسولان تشكيل شد.