شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

4 - قالَعليه‌السلام :الحَقُّ مَعَنا، فَلَنْ یُوحِشَنا مَنْ قَعَدَعَنّا، وَ نَحْنُ صَنائِعُ رَبِّنا، وَ الْخَلْقُ بَعْدُ صَنائِعِنا (74) .

ترجمه:

فرمود: حقانیّت و واقعیّت با ما اهل بیت رسول اللّهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می باشد و کناره گیری عدّه ای، از ما هرگز سبب وحشت ما نخواهد شد، چرا که ما دست پروره های نیکوی پروردگار می باشیم؛ و دیگر مخلوقین خداوند، دست پرورده های ما خواهند بود.

5 - قالَعليه‌السلام :إنَّ الْجَنَّهَ لا حَمْلَ فیها لِلنِّساءِ وَ لا وِلادَهَ، فَإذَا اشْتَهی مُؤْمِنٌ وَلَدا خَلَقَهُ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِغَیرِ حَمْلٍ وَ لا وِلادَهٍ عَلَی الصُّورَهِ الَّتی یُریدُ کَما خَلَقَ آدَمَ عليه‌السلام عِبْرَهً (75) .

ترجمه:

فرمود: همانا بهشت جایگاهی است که در آن آبستن شدن و زایمان برای زنان نخواهد بود، پس هرگاه مؤمنی آرزوی فرزند نماید، خداوند متعال بدون جریان حمل و زایمان، فرزند دلخواهش را به او می دهد همان طوری که حضرت آدمعليه‌السلام را آفرید.

6 - قالَعليه‌السلام :لا یُنازِعُنا مَوْضِعَهُ إلاّ ظالِمٌ آثِمٌ، وَ لا یَدَّعیهِ إلاّج احِدٌ کافِرٌ (76) .

ترجمه:

فرمود: کسی با ما، در رابطه با مقام ولایت و امامت مشاجره و منازعه نمی کند مگر آن که ستمگر و معصیت کار باشد، همچنین کسی مدّعی ولایت و خلافت نمی شود مگر کسی که منکر و کافر باشد.

7 - قالَعليه‌السلام :إنَّ الْحَقَّ مَعَنا وَ فینا، لا یَقُولُ ذلِکَ سِوانا إلاّ کَذّابٌ مُفْتَرٍ، وَ لا یَدَّعیهِ غَیْرُنا إلاّ ضالُّ غَویّ (77) .

ترجمه:

فرمود: حقیقت - در همه موارد و امور - با ما و در بین ما اهل بیت عصمت و طهارت خواهد بود و چنین سخنی را هر فردی غیر از ما بگوید دروغ گو و مفتری می باشد؛ و کسی غیر از ما آن را ادّعا نمی کند مگر آن که گمراه باشد.

8 - قالَعليه‌السلام :أبَی اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِلْحَقِّ إلاّ إتْماما وَ لِلْباطِلِ إ لاّزَهُوقا (78) .

ترجمه:

فرمود: همانا خداوند متعال، إباء و امتناع دارد نسبت به حقّ مگر آن که به إتمام و کمال برسد و باطل، نابود و مضمحل گردد.

9 - قالَعليه‌السلام :إنَّهُ لَمْ یَکُنْ لاِ حَدٍ مِنْ آبائی إلاّ وَ قَدْ وَقَعَتْ فی عُنُقِه بَیْعَهٌ لِطاغُوتِ زَمانِهِ، و إنّی اءخْرُجُ حینَ أخْرُجُ وَ لا بَیْعَهَ لاِ حَدٍ مِنَ الطَّواغیتِ فی عُنُقی (79) .

ترجمه:

فرمود: همانا پدران من (ائمّه و اوصیاءعليهم‌السلام )، بیعت حاکم و طاغوت زمانشان، بر ذمّه آن ها بود؛ ولی من در هنگامی ظهور و خروج نمایم که هیچ طاغوتی بر من منّت و بیعتی نخواهد داشت.

10 - قالَعليه‌السلام :أنَا الَّذی أخْرُجُ بِهذَا السَیْفِ فَأمْلاَ الاَْرْضَ عَدْلا وَ قِسْطا کَما مُلِئَتْ ظُلْما وَ جَوْرا (80) .

ترجمه:

فرمود: من آن کسی هستم که در آخر زمان با این شمشیر - ذوالفقار - ظهور و خروج می کنم و زمین را پر از عدل و داد می نمایم همان گونه که پر از ظلم و جور شده است.

11 - قالَعليه‌السلام :اِتَّقُوا اللّهُ وَ سَلِّمُوا لَنا، وَ رُدُّوا الاْ مْرَ إلَیْنا، فَعَلَیْنا الاْ صْدارُ کَما کانَ مِنَّا الاْ یراُ، وَ لا تَحاوَلُوا کَشْفَ ما غُطِّیَ عَنْکُمْ (81) .

ترجمه:

فرمود: از خدا بترسید و تسلیم ما باشید، و امور خود را به ما واگذار کنید، چون وظیفه ما است که شما را بی نیاز و سیراب نمائیم همان طوری که ورود شما بر چشمه معرفت به وسیله ما می باشد؛ و سعی نمائید به دنبال کشف آنچه از شما پنهان شده است نباشید.

12 - قالَعليه‌السلام :أمّا أمْوالُکُمْ فَلا نَقْبَلُها إلاّ لِتُطَهِّرُوا، فَمَنْ شاءَ فَلْیَصِلْ، وَ مَنْ شاءَ فَلْیَقْطَعْ (82) .

ترجمه:

فرمود: اموال - خمس و زکوت - شما را جهت تطهیر و تزکیه زندگی و ثروتتان می پذیریم، پس هر که مایل بود بپردازد، و هر که مایل نبود نپردازد.

13 - قالَعليه‌السلام :إنّا نُحیطُ عِلْما بِأنْبائِکُمْ، وَ لا یَعْزُبُ عَنّا شَیْی ءٌ مِنْ أخْبارِکُمْ (83) .

ترجمه:

فرمود: ما بر تمامی احوال و اخبار شما آگاه و آشنائیم و چیزی از شما نزد ما پنهان نیست.

14 - قالَعليه‌السلام :مَنْ کانَتْ لَهُ إلَی اللّهِ حاجَهٌ فَلْ یَغْتَسِلْ لَیْلَهَ الْجُمُعَهِ بَعْدَ نِصْفِ اللَّیْلِ وَ یَأْتِ مُصَلاّهُ (84) .

ترجمه:

فرمود: هر که خواسته ای و حاجتی از پیشگاه خداوند متعال دارد بعد از نیمه شب جمعه غسل کند و جهت مناجات و راز و نیاز با خداوند، در جایگاه نمازش قرار گیرد.

15 - قالَعليه‌السلام :یَا ابْنَ الْمَهْزِیارِ! لَوْلاَ اسْتِغْفارُ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ، لَهَلَکَ مَنْ عَلَیْها، إلاّ خَواصَّ الشّیعَهِ الَّتی تَشْبَهُ أقْوالُهُمْ أفْعالَهُمْ (85) .

ترجمه:

فرمود: اگر طلب مغفرت و آمرزش بعضی شماها برای همدیگر نبود، هرکس روی زمین بود هلاک می گردید، مگر آن شیعیان خاصّی که گفتارشان با کردارشان یکی است.

16 - قالَعليه‌السلام :وَأمّا قَوْلُ مَنْ قالَ: إنَّ الْحُسَیْنَ لَمْ یَمُتْ فَکُفْرٌ وَتَکْذیبٌ وَ ضَلالٌ (86) .

ترجمه:

فرمود: و امّا کسانی که معتقد باشند حسین زنده است و وفات نکرده، کفر و تکذیب و گمراهی است.

17 - قالَعليه‌السلام :مِنْ فَضْلِهِ، أنَّ الرَّجُلَ یَنْسَی التَّسْبیحَ وَ یُدیرُا السَّبْحَهَ، فَیُکْتَبُ لَهُ التَّسْبیحُ (87) .

ترجمه:

فرمود: از فضائل تربت حضرت سیّدالشّهداء آن است که چنانچه تسبیح تربت حضرت در دست گرفته شود ثواب تسبیح و ذکر را دارد، گرچه دعائی هم خوانده نشود.

18 - قالَعليه‌السلام :فیمَنْ أفْطَرَ یَوْما مِنْ شَهْرِ رَمَضان مُتَعَمِّدا بِجِماعٍ مُحَرَّمٍ اَوْ طَعامٍ مُحَرَّمٍ عَلَیْهِ: إنَّ عَلَیْهِ ثَلاثُ کَفّاراتٍ (88) .

ترجمه:

فرمود: کسی که روزه ماه رمضان را عمدا با چیز یا کار حرامی افطار - وباطل - نماید، (غیر از قضای روزه نیز) هر سه نوع کفّاره (60 روزه، اطعام 60 مسکین، آزادی یک بنده) بر او واجب می شود.

19 - قالَعليه‌السلام :ألا أُبَشِّرُکَ فِی الْعِطاسِ؟ قُلْتُ: بَلی، فَقالَ: هُوَ أمانٌ مِنَ الْمَوْتِ ثَلاثَهَ أیّامٍ (89) .

ترجمه:

نسیم خادم گوید: در حضور حضرت عطسه کردم، فرمود: می خواهی تو را بر فوائد عطسه بشارت دهم؟

عرض کردم: بلی.

فرمود: عطسه، انسان را تا سه روز از مرگ نجات می بخشد.

20 - قالَعليه‌السلام :مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ سَمّانی فی مَحْفِلٍ مِنَ النّاسِ .

(وَ قالَعليه‌السلام :)مَنْ سَمّانی فی مَجْمَعٍ مِنَ النّاسِ فَعَلَیْهِ لَعْنَهُاللّهِ (90) .

ترجمه:

فرمود: ملعون و مغضوب است کسی که نام اصلی مرا در جائی بیان کند.

و نیز فرمود: هر که نام اصلی مرا در جمع مردم بر زبان آورد، بر او لعنت و غضب خداوند می باشد.

21 - قالَعليه‌السلام :یَعْمَلُ کُلُّ امْرِی ءٍ مِنْکُمْ ما یَقْرُبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَلْیَتَجَنَّب ما یُدْنیهِ مِنْ کَراهیَّتِنا وَ سَخَطِنا، فَاِنَّ امْرَءا یَبْغَتُهُ فُجْأهٌ حینَ لا تَنْفَعُهُ تَوْبَهٌ، وَ لا یُنْجیهِ مِنْ عِقابِنا نَدَمٌ عَلی حُوبَهٍ (91) .

ترجمه:

فرمود: هر یک از شما باید عملی را انجام دهد که سبب نزدیکی به ما و جذب محبّت ما گردد؛ و باید دوری کند از کرداری که ما نسبت به آن، ناخوشایند و خشمناک می باشیم، پس چه بسا شخصی در لحظه ای توبه کند که دیگر به حال او سودی ندارد و نیز او را از عِقاب و عذاب الهی نجات نمی بخشد.

22 - قالَعليه‌السلام :إنَّ الاْ رْضَ تَضِجُّ إلَی اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ بَوْلِ الاْ غْلَفِ أرْبَعینَ صَباحا (92) .

ترجمه:

فرمود: زمین تا چهل روز از ادرار کسی که ختنه نشده است ناله می کند.

23 - قالَعليه‌السلام :سَجْدَهُ الشُّکْرِ مِنْ ألْزَمِ السُّنَنِ وَ أوْجَبِها (93) .

ترجمه:

فرمود: سجده شکر پس از هر نماز از بهترین و ضروری ترین سنّتها است.

24 - قالَعليه‌السلام :إنّی لاَ مانٌ لاِ هْلِ الاْ رْضِ کَما أنَّ النُّجُومَ أمانٌ لاِ هْلِ السَّماءِ (94) .

ترجمه:

فرمود: به درستی که من سبب آسایش و امنیّت برای موجودات زمینی هستم، همان طوری که ستاره ها برای اهل آسمان أمان هستند.

25 - قالَعليه‌السلام :قُلُوبُنا اَوْعِیَهٌ لِمَشیَّهِ اللّهِ، فَإذا شاءَ شِئْنا (95) .

ترجمه:

فرمود: قلوب ما ظرف هائی است برای مشیّت و اراده الهی، پس هرگاه او بخواهد ما نیز می خواهیم.

26 - قالَعليه‌السلام : إنَّ اللّهَ مَعَنا، فَلافاقَهَ بِنا إلی غَیْرِهِ، وَالْحَقُّ مَعَنا فَلَنْ یُوحِشَنا مَنْ قَعَدَ عَنّا (96) .

ترجمه:

فرمود: خدا با ما است و نیازی به دیگران نداریم؛ و حقّ با ما است و هر که از ما روی گرداند باکی نداریم.

27 - قالَعليه‌السلام :ماأُرْغَمَ أنْفَ الشَّیْطانِ بِشَیْی ءٍ مِثُلِ الصَّلاهِ (97) .

ترجمه:

فرمود: هیچ چیزی و عملی همانند نماز، بینی شیطان را به خاک ذلّت نمی مالد و او را ذلیل نمی کند.

28 - قالَعليه‌السلام :لا یَحِلُّ لاِ حَدٍ أنْ یَتَصَرَّفَ فی مالِ غَیْرِهِ بِغَیْرِ إذْنِهِ (98) .

ترجمه:

فرمود: برای هیچکس جائز نیست که در اموال و چیزهای دیگران تصرّف نماید مگر با اذن و اجازه صاحب و مالک آن.

29 - قالَعليه‌السلام :فَضْلُ الدُّعاءِ وَ التَّسْبیحِ بَعْدَ الْفَرائِضِ عَلَی الدُّعاءِ بِعَقیبِ النَّوافِلِ کَفَضْلِ الْفَرائِضِ عَلَی النَّوافِلِ (99) .

ترجمه:

فرمود: فضیلت تعقیب دعا و تسبیح بعد از نمازهای واجب نسبت به بعد از نمازهای مستحبّی همانند فضیلت نماز واجب بر نماز مستحبّ می باشد.

30 - قالَعليه‌السلام :أفْضَلُ أوْقاتِها صَدْرُا النَّهارِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَهِ (100) .

ترجمه:

فرمود: (برای انجام نماز جعفر طیّار) بهترین و با فضیلت ترین اوقات پیش از ظهر روز جمعه خواهد بود.

31 - قالَعليه‌السلام :مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ أخَّرَ الْغَداهَ إلی أنْ تَنْقَضِی النُّجُومُ (101) .

ترجمه:

فرمود: ملعون و نفرین شده است آن کسی که نماز صبح را عمدا تاءخیر بیندازد تا موقعی که ستارگان ناپدید شوند.

32 - قالَعليه‌السلام :إنَّ اللّهَ قَنَعَنا بِعَوائِدِ إحْسانِهِ وَ فَوائِدِ اِمْتِنانِهِ (102) .

ترجمه:

فرمود: همانا خداوند متعال، ما اهل بیت را به وسیله احسان و نعمت هایش قانع و خودکفا گردانده است.

33 - قالَعليه‌السلام :إنَّهُ لَیْسَ بَیْنَ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بَیْنَ أَحَدٍ قَرابَهٌ، وَ مَنْ أنْکَرَنی فَلَیْسَ مِنّی، وَ سَبیلُهُ سَبیلُ ابْنِ نُوحٍ (103) .

ترجمه:

فرمود: بین خداوند و هیچ یک از بندگانش، خویشاوندی وجود ندارد - و برای هرکس به اندازه اعمال و نیّات او پاداش داده می شود - هرکس مرا انکار نماید از (شیعیان و دوستان) ما نیست و سرنوشت او همچون فرزند حضرت نوح خواهد بود.

34 - قالَعليه‌السلام :أما تَعْلَمُونَ أنَّ الاْ رْضَ لا تَخْلُو مِنْ حُجَّهٍ إمّا ظاهِرا وَإمّا مَغْمُورا (104) .

ترجمه:

فرمود: آگاه و متوجه باشید بر این که در هیچ حالتی، زمین خالی از حجّت خداوند نخواهد بود، یا به طور ظاهر و آشکار و یا به طور مخفی و پنهان.

35 - قالَعليه‌السلام :إذا أذِنَ اللّهُ لَنا فِی الْقَوْلِ ظَهَرَ الْحَقُّ، وَ اضْمَحَلَّ الْباطِلُ، وَ انْحَسَرَ عَنْکُمْ (105) .

ترجمه:

فرمود: چنانچه خداوند متعال اجازه سخن و بیان حقایق را به ما بدهد، حقانیّت آشکار می گردد و باطل نابود می شود و خفقان و مشکلات برطرف خواهد شد.

36 - قالَعليه‌السلام :وَ أمّا وَجْهُ الاْ نْتِفاعِ بی فی غَیْبَتی فَکَالاْ نْتِفاعِ بِالشَّمْسِ إذا غَیَّبَها عَنِ الاْ بْصارِ السَّحابُ (106) .

ترجمه:

فرمود: چگونگی بهره گیری و استفاده از من در دوران غیبت همانند انتفاع از خورشید است در آن موقعی که به وسیله ابرها از چشم افراد ناپدید شود.

37 - قالَعليه‌السلام :وَاجْعَلُوا قَصْدَکُمْ إلَیْنا بِالْمَوَدَّهِ عَلَی السُّنَّهِ الْواضِحَهِ، فَقَدْ نَصَحْتُ لَکُمْ، وَ اللّهُ شاهِدٌ عَلَیَّ وَ عَلَیْکُمْ .(107) .

ترجمه:

فرمود: هدف و قصد خویش را نسبت به محبّت و دوستی ما - اهل بیت عصمت و طهارت - بر مبنای عمل به سنّت و اجراء احکام الهی قرار دهید، پس همانا که موعظها و سفارشات لازم را نموده ام؛ و خداوند متعال نسبت به همه ما و شما گواه می باشد.

38 - قالَعليه‌السلام :أمّا ظُهُورُ الْفَرَجِ فَإنَّهُ إلَی اللّهِ، وَ کَذَبَ الْوَقّاتُونَ (108) .

ترجمه:

فرمود: زمان ظهور من مربوط به اراده خداوند متعال می باشد و هرکس زمان آن را معیّن و معرّفی کند دروغ گفته است.

39 - قالَعليه‌السلام :أکْثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعْجیلِ الْفَرَجِ، فَإنَّ ذلِکَ فَرَجَکُمْ (109) .

ترجمه:

فرمود: برای تعجیل ظهور من - در هر موقعیّت مناسبی - بسیار دعا کنید که در آن فرج و حلّ مشکلات شما خواهد بود.

40 -دَفَعَ إلَیَّ دَفْتَرا فیهِ دُعاءُالْفَرَجِ وَ صَلاهٌ عَلَیْهِ، فَقالَ: فَبِهذا فَادْعُ (110) .

ترجمه: یکی از مؤمنین به نام أبومحمّد، حسن بن وجناء گوید: زیر ناودان طلا در حرم خانه خدا بودم که حضرت ولیّ عصر امام زمان عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف را دیدم، دفتری را به من عنایت نمود که در آن دعای فرج و صلوات بر آن حضرت بود.

سپس فرمود: به وسیله این نوشته ها بخوان و برای ظهور و فرج من دعا کن و بر من درود و تحیّت بفرست.

و آن دعا بر حسب مشهور چنین نقل شده است:

«اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ فُلانِ بْنِ فُلانْ «الْحُجَّهِ بْنِ الْحَسَنِ الْعَسْکَریّ» صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلی آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَهِ وَ فی کُلِّ ساعَهٍ، وَلیّا وَحافِظا وَ قاعِدا وَ ناصِرا وَ دَلیلا وَ عَیْنا حَتّی تُسْکِنَهُ أرْضَکَ طَوْعا وَ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلا ».(111) .

پاورقی

1. فهرست نام و مشخصّات بعضی از کتاب هائی که مورد

2. مطابق با بیست و دوّم مرداد ماه، سال 247 هجری شمسی می باشد.

3. نام و لقب مبارک آن حضرت به عنوان امام «محمّد، مهدی»عليه‌السلام طبق عدد حروف أبجد کبیر - 92، 59 - می باشد.

4. طبق احادیث وارده: گفتن نام صریح امام زمانعليه‌السلام در زمان غیبت حرام و غیرمجاز است، که بعضی از آن احادیث، ضمن چهل حدیث منتخب خواهد آمد.

5. شخصی از امام جعفر صادقعليه‌السلام سؤال نمود که امام زمانعليه‌السلام چند سال حکومتش به طول می انجامد؟ حضرت فرمود: هفت سال، روزها و شبهایش به اندازه ای طولانی می گردد که یک سال آن مساوی است با ده سال از سالهای دوران شما، پس مجموع حکومت آن حضرت هفتاد سال از سالهای شما خواهد بود. غیبه طوسی: ص 474، ح 497، إعلام الوری: ج 2، ص 290.

«ولادت و دیگر حالات حضرت برگرفته شده است از: اصول کافی: ج 1، تهذیب الا حکام: ج 6، تاریخ اهل البیتعليهم‌السلام ، مجموعه نفیسه، أعیان الشیعه: ج 2، کشف الغمّه: ج 2، ینابیع المودّه، بحارالانوار، جمال الاُسبوع، دعوات راوندی، إعلام الوری طبرسی: ج 2، دلائل الا مامه و...»

6. اشعار از شاعر محترم: مرحوم دکتر قاسم رسا «ره».

7. سوره قصص: آیه 5.

8. تلخیص از: إکمال الدّین: ص 424 - 426، غیبت طوسی: ص 141، إعلام الوری طبرسی: ج 2 ص 215، أعیان الشّیعه: ج 2، ص 45 - 46، ینابیع المودّه: ج 3 ص 301، عیون المعجزات: ص 142 و مجموعه نفیسه: ص 242 با این تفاوت که نام مبارک 14 معصوم را به ترتیب بیان فرموده است؛ و ما به جهت اختصار و روشن بودن، فقط به اشاره بسنده نمودیم.

9. آدرس هر دو داستان: إکمال الدّین: ص 430، ح 5، غیبه شیخ طوسی: ص 232، ح 200، و ص 244، ح 211، إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 217، الخرائج و الجرائح: ج 1، ص 465، ح 11، وج 2، ص 693، ح 7.

10. إکمال الدّین: ص 452، ح 21، إرشادالقلوب دیلمی: ص 422، احتجاج طبرسی: ج 2، ص 523، ح 341، بحارالانوار: ج 52، ص 78 - 88، داستان بسیار طولانی است، به قطعاتی از آن بسنده گردید.

11. احتجاج طبرسی: ج 2، ص 524 - 527، ینابیع المودّه: ج 3، ص 319، ح 5.

12. إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 250، إ کمال الدین: ص 407، ح 2.

13. کتاب الغیبه شیخ طوسی: ص 357، ح 319.

14. الخرایج والجرایح: ج 3، ص 1102، ذیل ح 23، إکمال الدین: ص 476 ینابیع المودّه: ج 3، ص 326، با تفاوت در الفاظ.

15. مستدرک الوسائل: ج 6، ص 265، ح 5، بحار الا نوار: ج 91، ص 250، ح 4.

16. مستدرک الوسائل: ج 6، ص 268، ح 2، جواهر الکلام: ج 12، ص 172.

17. حدیث طولانی بود، فرمایشات حضرت گلچین گردیده است.

18. الخرایج و الجرایح: ج 3، ص 133 - 137، ح 53، اکمال الدّین: ص 525، ح 1.

19. ارشاد: ج 2، ص 378، إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 284، س 13.

20. علائم و نشانه هائی از غیبت و ظهور منجی عالم بشریّت، حضرت بقیّه اللّه الا عظم - روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء، عجّل اللّه فی فرجه الشّریف - می باشد که هر کدام نیاز به توضیح و تشریح دارد که باید به کتابهای مربوطه ارجاع شود. ضمنا حدیث بسیار طولانی بود که به قطعه هائی از ترجمه آن اکتفا شد.

21. سوره آل عمران: آیه 33 و 34.

22. سوره بقره: آیه 148.

23. اختصاص شیخ مفید: ص 255 257، بحارالانوار: ج 52، ص 305، ح 78.

24. وسائل الشّیعه: ج 29، ص 243، ح 3.

25. مختصر بصائرالدّرجات ص 182 - 183.

26. مختصر بصائر: ص 186 - 188، هدایه الکبری حضینی: ص 401، س 1، بحارالانوار: ج 53، ص 12، س 15.

27. اصول کافی: ج 1، ص 231، ح 3، إ کمال الدّین: ص 670، ح 17، الخرایج والجرایح: ج 2، ص 691، ح 1.

28. إکمال الدّین: ص 327، ح 7، الخرایج والجرایح: ج 2، ص 691، ح 6، با تفاوتی مختصر.

29. اصول کافی: ج 1، ص 520، ح 13، إ کمال الدّین: ص 490، ح 13، إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 263.

30. غیبه طوسی: ص 253، ح 223، اصول کافی: ج 1، ص 332، ح 15، إعلام الوری: ج 2، ص 267، إکمال الّدین: ص 444، ح 1، الخرایج و الجرائح: ج 2، ص 784، ح 110، مدینه المعاجز: ج 8، ص 71، ح 2674، و ص 165، ح 2764.

31. مختصر بصائرالدّرجات: ص 184، هدایه الکبری حضینی: ص 397، س 125، بحارالانوار: ج 53، ص 9، س 4.

32. سوره مائده: آیه 101.

33. غیبه شیخ طوسی: ص 176، ح 247، إ کمال الدّین:ص 483، ح 4، الخرایج والجرایح: ج 3، ص 1113، ح 30، احتجاج طبرسی:ج 2، ص 542، ح 344، إعلام الوری:ج 2، ص 270.

34. إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 186 - 190، إ کمال الدّین صدوق: 264، ح 11، عیون اخبارالرّضاعليه‌السلام : ج 1، ص 59، ح 29.

35. سوره بقره: آیه 148.

36. احتجاج طبرسی: ج 2، ص 481، ح 324، إعلام الوری: ج 2، ص 242، إ کمال الدّین: ص 377، ح 2، کفایه الا ثر: ص 281، با مختصر تفاوتی در الفاظ.

37. اکمال الدّین: ص 327، ح 7، غیبه شیخ طوسی: ص 261، إلام الوری: ج 2، ص 233، و ینابیع المودّه: ج 3، ص 311 با تفصیلی بیشتر به نقل از امام صادقعليه‌السلام آورده است.

38. همان طوری که پدرش امیرمؤمنان علیّعليه‌السلام درب قلعه خیبر را با یک دست از جای کَند و چندین متر آن طرف تر پرتاب نمود که چهل نفر هم نتوانستند آن را بردارند.

39. إکمال الدّین: ص 376، ح 7، غیبه نعمانی: ص 168، ح 9، إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 240.

40. و در بعضی روایات وارد شده است که مدّت حکومت حضرت 309 (سیصد و نُه) سال خواهد بود، به همان مقداری که اصحاب کهف در غار مخفی و غائب بودند. إعلام الوری: ج 2، ص 293، به نقل از غیبه شیخ طوسی، تاج الموالید و دلائل الا مامه طبری.

41. هچنین برای حضرت امیر المؤمنین امام علیّ صلوات اللّه علیه، خورشید چندین بار از جای خود حرکت کرد و باز گشت، مانند رجوع خورشید در آن هنگامی سر مقدّس پیغمبر اکرم بر زانوی امام علیّعليه‌السلام بود؛ و نبز در سر زمین بابل و... که شیعه و سنّی در کتابهای خود نگاشته اند و نیز در جلد دوّم همین مجموعه اشاره ای شده است.

42. کتاب الغیبه شیخ طوسی ص 475، ح 498، إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 291، روضه الواعظین: ص 264 با تفاوت مختصر در عبارات.

43. عیون اخبار الرّضاعليه‌السلام : ج 1، ص 273، ح 5.

44. سوره حِجر: آیه 36 38.

45. تفسیر عیّاشی: ج 2، ص 242، ح 14، بحارالانوار: ج 63، ص 254، ح 116.

46. اثبات الهداه: ج 3، ص 701، ح 141، مدینه المعاجز: ج 8، ص 106، ح 2721، بحارالانوار: ج 51، ص 303، س 20.

47. إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 265، اصول کافی: ج 1، ص 438، ح 16، غیبه طوسی: ص 282، خرائج راوندی: ج 2، ص 464، ح 9، عیون المعجزات: ص 147.

48. اصول کافی: ج 1، ص 434، ح 5، غیبه طوسی: ص 281، ح 239، إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 261، الخرائج والجرائح: ج 1، ص 462، ح 7.

49. غیبه طوسی: ص 468، ح 485، إعلام الوری: ج 2، ص 287، خرایج: ج 3، ص 1176، روضه الواعظین: ص 263، تلخیص از سه حدیث می باشد.

50. غیبه طوسی: ص 467، ضمن ح 484، إعلام الوری: ج 2، ص 287.

51. إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 288، روضه الواعظین: ص 265.

52. تفسیر عیّاشی: ج 1، ص 64 - 66، ح 17.

53. هدایه الکبری حضینی: ص 373، بحار: ج 52، ص 68، ح 54، و ج 81، ص 395.

54. هدایه الکبری حضینی: ص 398 - 400، بحارالانوار: ج 53، ص 6، ح 1.

55. امام زمان عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف برای فریادرسی نیازمندان و حضور در مجامع و مکانها به شکلهای مختلف و لباسهای گوناگون ظاهر می گشته است، تا مبادا حضرت را بشناسند همچنین در فریادرسی نسبت به عموم افراد لطف و محبّت داشته و دارد، داستان موجود نمونه ای از آنها است. ضمنا حضرت در داستان بعد که ادامه همین داستان است نام صریح خود را در جواب سؤال مطرح فرموده است.

56. الثّاقب فی المناقب: ص 596، ح 538، غیبه طوسی: ص 298، ح 254، خرائج راوندی: ج 1، ص 470، ح 15، بحار: ج 51، ص 318، ح 41.

57. إکمال الدّین: ص 453، ج 20، الثّاقب فی المناقب: ص 605، ح 1، ینابیع المودّه: ج 3، ص 332، ح 10، حلیه الا برار: ج 5، ص 231، ح 3، مدینه المعاجز: ج 8، ص 183، ح 2781.

58. علل الشّرایع: ص 161، ح 3، إثبات الهداه: ج 3، ص 497، ح 268، حلیه الا برار: ج 5، ص 207، ح 3، غیبه نعمانی: ص 237، ح 26.

59. إکمال الدّین شیخ صدوق: ص 443، ح 17، خرائج راوندی: ج 2، ص 961، الثّاقب فی المناقب: ص 612، ح 6، إثبات الهداه: ح 3، ص 670، ح 38، بحار: ج 52، ص 31، ح 27.

60. اصول کافی: ج 1، ص 520، ح 13، ارشاد شیخ مفید: ص 353، غیبه شیخ طوسی: ص 282، ح 240، إکمال الدّین شیخ صدوق: ص 490، ح 13.

61. بنابر این، بزرگانی که خدمت حضرت شرف حضور یافته اند در ابتداء ملاقات، امام زمان سلام اللّه علیه را نشناخته اند، بلکه پس از جدائی به وسیله علائم و نشانه هائی، آن حضرت را شناخته اند؛ و فرمایش حضرت شامل این افراد نمی شود.

62. غیبت شیخ طوسی: ص 395، ح 365، إ کمال الدّین شیخ صدوق: ص 516 ح 44، خرائج راوندی: ج 3، ص 1128، بحار: ج 51، ص 360، ح 7، و ج 53، ص 318، س 3.

63. اشعار از شاعر محترم: آقای میرزای نوغانی خراسانی.

64. اشعار از شاعر محترم: آقای حسان.

65. إکمال الدّین مرحوم صدوق: ص 434، ح 1، إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 217.

66. إکمال الدّین ص 430، ح 5، غیبه شیخ طوسی: ص 244، ح 211، إعلام الوری طبرسی: ج 2، ص 217.

67. غیبه طوسی: ص 428، ح 408، إکمال الدّین ص 326، ح 6 و ص 350، ح 46، إعلام الوری: ج 2، ص 232، س 14، و ص 231، س 8 و 233، س 1، با تفاوت.

68. اغیبه طوسی: ص 428، ح 408، إکمال الدّین ص 326، ح 6 و ص 350، ح 46، إعلام الوری: ج 2، ص 232، س 14، و ص 231، س 8 و 233، س 1، با تفاوت.

69. مختصر بصائرالدّرجات: ص 117.

70. اشعار از شاعر محترم: مرحوم دکتر قاسم رسا «ره».

71. تفسیر عیّاشی: ج 1، ص 16، بحارالانوار: ج 89، ص 96، ح 58.

72. دعوات راوندی: ص 207، ح 563.

73. بحارالانوار: ح 2، ص 90، ح 13، و53، ص 181، س 3، وج 75، ص 380، ح 1.

74. بحارالانوار: ج 53، ص 178، ضمن ح 9.

75. بحارالانوار: ج 53، ص 163، س 16، ضمن ح 4.

76. بحارالانوار: ج 53، ص 179، ضمن ح 9.

77. بحارالانوار: ج 53، ص 191، ضمن ح 19.

78. بحارالانوار: ج 53، ص 193، ضمن ح 21.

79. الدّرّه الباهره: ص 47، س 17، بحارالانوار: ج 56، ص 181، س 18.

80. بحارالانوار: ج 53، ص 179، س 14، و ج 55، ص 41.

81. إکمال الدّین: ج 2، ص 510، بحارالانوار: ج 53، ص 191.

82. إکمال الدّین: ج 2، ص 484، بحارالانوار: ج 53، ص 180.

83 احتجاج: ج 2، ص 497، بحارالانوار: ج 53، ص 175.

84. مستدرک الوسائل: ج 2، ص 517، ح 2606.

85. مستدرک ج 5، ص 247، ح 5795.

86. غیبه طوسی: ص 177، وسائل الشّیعه: ج 28، ص 351، ح 39.

87. بحارالانوار: ج 53، ص 165، س 8، ضمن ح 4.

88. من لایحضره الفقیه: ج 2، ص 74، ح 317، وسائل الشّیعه: ج 10، ص 55، ح 12816.

89. إکمال الدّین: ص 430، ح 5، وسائل الشّیعه: ج 12، ص 89، ح 15717.

90. وسائل الشّیعه: ج 16، ص 242، ح 12، بحارالانوار: ج 53، ص 184، ح 13 و 14.

91. بحارالانوار: ج 53، ص 176، س 5، ضمن ح 7، به نقل از احتجاج.

92. وسائل الشّیعه: ج 21، ص 442، ح 27534.

93. وسائل الشّیعه: ج 6، ص 490، ح 3، بحارالانوار: ج 53، ص 161، ضمن ح 3.

94. الدّرّه الباهره: ص 48، س 3.

95. بحارالانوار: ج 52، ص 51، س 4، به نقل از غیبه نعمانی.

96. بحارالانوار: ج 53، ص 191، إکمال الدّین: ج 2، ص 511.

97. بحارالانوار: ج 53، ص 182، ضمن ح 11.

98. بحارالانوار: ج 53، ص 183، ضمن ح 11.

99. بحارالانوار: ج 53، ص 161، ضمن ح 3.

100. بحارالانوار: ج 56، ص 168، ضمن ح 4.

101. بحارالانوار: ج 55، ص 16، ضمن ح 13، و ص 86، ص 60، ح 20.

102. بحارالانوار: ج 52، ص 38، ضمن ح 28.

103. بحارالانوار: ج 50، ص 227، ح 1، به نقل از احتجاج.

104. بحارالانوار: ج 53، ص 191، س 5، ضمن ح 19.

105. بحارالانوار: ج 53، ص 196، س 12، ضمن ح 21

106. بحارالانوار: ج 53، ص 181، س 21، ضمن ح 10.

107. بحارالانوار: ج 53، ص 179، س 16، ضمن ح 9.

108. بحارالانوار: ج 53، ص 181، س 1، ضمن ح 10.

109. بحارالانوار: ج 53، ص 181، س 23، ضمن ح 10.

110. إکمال الدّین شیخ صدوق: ص 443، ح 17، بحارالانوار: ج 52، ص 31، ضمن ح 27.

111. کافی: ج 4، ص 162، ح 4، فلاح السّائل سیّد بن طاووس: ص 46.

فهرست مطالب

پیشگفتار 3

خلاصه حالات چهاردهمین معصوم: دوازدهمین اختر امامت 5

در مدح دوازدهمین اختر امامت 7

میلاد سعادت بخش 8

فایده عطسه و برخورد با آن 10

جواب چهل مسئله مشکل از کودکی خردسال 11

تشخیص حرام و حلال برای کودکی خردسال 13

ظهور از پشت پرده با خصوصیات 15

او را نخواهید دید 16

فقط حجت بر حجت نماز می خواند 17

مشورت با آینده نگر آگاه 19

علائم و نشانه های قبل از ظهور نور 20

حوادث ظهور و خروج نور 23

قانون پیاده رو و سواره 25

ظهور نور در مدینه و اعدام دو جنایت کار 27

تهیه آذوقه لشکر امام زمان 29

پیراهن یوسف و ابراهیم کجاست؟ 30

سرزنش در برگرداندان هدایا 31

ریگ طلا در طواف کعبه 33

خلیفه تمام انبیاء و ائمه در شهر کوفه 34

هفده نوع اطلاعات 36

خصوصیات حضرت از زبان رسول خدا 38

ده هزار نیرو در مقابل میلیاردها 40

خصایص حضرت حجت 42

مردی کهن سال با شکل جوانی 44

شهرسازی و تخریب و کندی حرکت افلاک 45

ظهور نور و انتقام از ظالم 47

قاتل شیطان کیست؟ 48

آشنایی به درون و استجابت دعا 49

درخواست مطالبات سفارشی 50

دریافت وجوهات و تعیین نماینده 51

اولین برنامه عملی پس از ظهور و قیام 52

جبرئیل اولین بیعت کننده در کعبه الهی 53

سیره و روش تشکیل حکومت جهانی 54