حضرت امام محمد باقرعليه‌السلام و نشانه های ظهور

فضل بن شاذان از ابی حمزه ثمالی چنین نقل می کند:

قلت لابی جعفرعليه‌السلام خروج السفیانی من المحتوم؟ قال نعم و النداء من المحتوم و طلوع الشمس من مغربها من المحتوم و اختلاف بنی العباس فی الدوله من المحتوم و قتل النفس الزکیه محتوم و خروج القائم من آل محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله محتوم، قلت: و کیف یکون النداء؟ قال ینادی من السماء اول النهار الا ان الحق مع علی وشیعته ثم ینادی ابلیس فی آخر النهار من الارض الا ان الحق مع عثمان وشیعته فعند ذلک یرتاب المبطلون.[۱] .

به امام باقرعليه‌السلام عرض کردم: خروج سفیانی حتمی است؟ فرمودند: آری، صیحه آسمانی نیز از علائم حتمی است، طلوع خورشید از مغرب حتمی است، اختلاف بین بنی عباس در رابطه با حکومت حتمی است، کشته شدن نفس زکیه حتمی است، قیام قائم آل محمد حتمی است. عرض کردم: ندای آسمانی چگونه است؟ فرمودند: اول صبح منادی از آسمان ندا می کند که حق با علیعليه‌السلام و شیعیان اوست. آخر وقت همان روز منادی فریاد می زند که حق با عثمان و پیروان اوست. از شنیدن صدای دوم اهل باطل در شک می افتد (آری، آزمایش است).

ابوالجارود، یکی از اصحاب حضرت باقرعليه‌السلام ، می گوید آن حضرت با آگاهی کامل از آینده قیام حضرت مهدیعليه‌السلام فرمودند:

اذا قام القائمعليه‌السلام سار الی الکوفه فیخرج منها بضعه عشر الف نفس یدعون البتریه علیهم السلاح فیقولون له ارجع من حیث جئت فلا حاجه لنا فی بنی فاطمه فیضع فیهم السیف حتی یاءتی علی آخرهم ثم یدخل الکوفه فیقتل بها کل منافق مرتاب و یهدم قصورها و یقتل مقاتلیها حتی یرضی الله عزوجل.[۲] .

زمانی که حضرت قائمعليه‌السلام قیام کند، به کوفه تشریف فرما می شوند و بیش از ده هزار نفر از آنجا بیرون می آیند که آنها را «بتریه» می گویند. پس، به آن حضرت عرض می کنند: برگرد به همان مکانی که بوده ای، ما نیازی به فرزندان فاطمهعليها‌السلام نداریم. پس، شمشیر را می کشد و همه آنها را می کشد. سپس وارد کوفه می شود و تمام افراد منافق و جنگجو را می کشد تا خداوند متعال راضی گردد.

جابر از امام باقرعليه‌السلام در ارتباط با برنامه های دولت کریمه حضرت مهدیعليه‌السلام چنین می فرماید:

اذا قام القائمعليه‌السلام ضرب فساطیط و یعلم الناس القرآن علی ما انزل الله عزوجل فاصعب ما یکون علی من حفظه الیوم لانه یخالف فیه التاءلیف.[۳] .

هنگامی که قائم آل محمد قیام می کند، خیمه های خودش را برپا می سازد (گویا در کوفه باشد) و قرآن را به مردم یاد می دهد، چنانکه خداوند بر رسول گرامی نازل فرمود (از نظر ترتیب فرود آمدن در روزهای اول) و مردم را با قرآن این طور آشنا می کند. آن روز برای آنهایی که قرآن را قبلا حفظ کرده اند بسیار مشکل است (از نظر ترتیب سوره ها و نازل شدن در گذشته).

به امام باقرعليه‌السلام عرض شد:

ان اصحابنا بالکوفه جماعه کثیره فلو امرتهم لاطاعوک و اتبعوک فقال یجی احدهم الی کیس اخیه فیاخذ منه حاجته؟ فقال لا فقال فهم بدمائهم ابخل... ثم قال ان الناس فی هدنه نناکحهم و نوارثهم و نقیم علیهم الحدود و نؤ دی اماناتهم حتی اذا قام القائم جاءت المزایله و یاءت الرجل الی کیس اخیه فیاءخذ حاجته لایمنعه.[۴] .

اصحاب و شیعیان ما در کوفه زیاد هستند اگر دستوری صادر بفرمایید از شما اطاعت می کنند. امام در جوابش فرمودند: آیا شیعیان ما دست در جیب یکدیگر می کنند و نیازمندیهای خودشان را برطرف می سازند؟ عرض شد: خیر. فرمودند: کسی که از انفاق مادیات در راه خداوند مضایقه می کند چگونه جانش را به فرمان ما در راه حق بذل می نماید؟ مردم در معرض امتحان هستند. ما با آنها ازدواج می کنیم، از آنها ارث می بریم، حدود الهی را بر آنها اقامه می کنیم و امانات آنها را به ایشان بر می گردانیم تا اینکه حضرت قائمعليه‌السلام قیام کند. برادری آنچنان گسترش می یابد که مردم بدون اجازه دست در جیب یکدیگر می کنند و هرچه لازم داشته باشند برمی دارند (این است برنامه عملی حکومت حضرت ولی عصر ارواحنا له الفداء).

محمد بن مسلم ثقفی می گوید از امام باقرعليه‌السلام شنیدم که فرمودند:

القائم منصور بالرعب مؤ ید بالنصر تطوی له الارض و تظهر له الکنوز و یبلغ سلطانه المشرق و المغرب و یظهر الله تعالی به دینه ولو کره المشرکون فلا یبقی فی الارض خراب الا عمر و ینزل روح الله عیسی بن مریم فیصلی خلفه فقلت له یا ابن رسول الله متی یخرج قائمکم قال اذا تشبه الرجال بالنساء و النساء بالرجال و اکتفی الرجال بالرجال والنساء بالنساء و رکب ذوات الفروج السروج و قبلت شهاده الزور و ردت شهاده العدل واستخف الناس بالدماء و ارتکاب الزنا و الکل الربا و اتقی الاسرار مخافه السنتهم و خرج السفیانی من الشام والیمانی من الیمن و خسف بالبیداء و قتل غلام من آل محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بین الرکن و المقام اسمه محمد بن الحسن النفس الزکیه و جائت صیحه من السماء بان الحق فیه و فی شیعته فعند ذلک خروج قائمنا فاذا خرج اسند ظهره الی الکعبه و اجتمع الیه ثلاثمائه و ثلاثه عشر رجلا و اول ما ینطق به هذه الایه: «بقیه الله خیر لکم ان کنتم مؤمنین».[۵] ثم یقول انا بقیه الله و حجته و خلیفته علیکم فلا یسلم علیه مسلم الا قال السلام علیک یا بقیه الله فی ارضه فاذا اجتمع له العقد و هو عشره آلاف رجل خرج فلا یبقی فی الارض معبود دؤ ن الله عزوجل من صنم او غیره الا وقعت فیه نارفا حترق و ذلک بعد غیبه طویله لیعلم الله من یطیعه بالغیب و یؤمن به.[۶].

قائم ما به وسیله نیروهای مختلفی یاری می شود:

۱ - ترس و رعبی که در دلهای مردم جایگزین می شود.

۲ - نصرت و یاری خداوند بزرگ.

۳ - زمین در اختیار و زیر پای مبارکش و یاران عزیزش در نوردیده و جمع می شود.

۴ - گنجهای زمین خودشان را در اختیار آن حضرت قرار می دهند.

۵ - سلطنتش مشرق و مغرب زمین را فرا می گیرد.

۶ - دین مقدس اسلام بر تمام ادیان غلبه می یابد ولو اینکه دشمنان خدا راضی نباشند، و در زمین جایی غیر آباد دیده نخواهد شد.

۷ - حضرت عیسی بن مریم از آسمان نازل می شود و پشت سر آن حضرت نماز می خواند.

می گوید عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! این قیام کی خواهد بود و چه زمانی قائم شما قیام می کند؟ فرمودند:

۱ - هرگاه مردان شبیه به زنان و زنان مانند مردان شوند.

۲ - مردها به مردها اکتفا کنند و زنان به زنان (اشاره به لواط و مساحقه).

۳ - زنان سوار بر زینها شوند (سوار شدن بر اسب، اتومبیل و وسایط نقلیه دیگر).

۴ - شهادت دروغ و برخلاف واقع را بپذیرند.

۵ - گواهی مردان عادل و صاحبان تقوا را رد کنند.

۶ - قتل و خونریزی در میان مردم کوچک شمرده شود.

۷ - مردم مرتکب زنا شوند.

۸ - رباخواری در میان مردم رواج یابد.

۹ - مردم از زبان اشرار بترسند.

۱۰ - سفیانی از شام بیرون آید.

۱۱ - یمانی از یمن حرکت کند.

۱۲ - خسف و فرورفتگی در بیداء پدید آید.

۱۳ - جوانی از آل محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله در میان رکن مقام کشته شود که نام عزیزش محمد بن حسن معروف به نفس زکیه است.

۱۴ - صیحه ای از آسمان بلند شود که حق با او و پیروان اوست.

در این هنگام قائم ما قیام می کند. پس، آنگاه که بیرون آمد به کعبه تکیه می دهد و سیصد و سیزده تن از یاران مخصوص آن حضرت اطرافش را می گیرند و اول سخنی که می فرمایند این آیه شریفه است: «باقیمانده خدا بهتر است برای شما اگر به خدا ایمان دارید». سپس می فرماید من بقیه الله و حجت و جانشین خداوند در روی زمین هستم. پس، همه مسلمانان آن حضرت را با این عبارت سلام می کنند: «سلام بر تو ای بقیه الله در روی زمین». پس، وقتی که آن عدد معین که ده هزار نفر باشد در خدمت آن حضرت اجتماع کردند از مکه بیرون می آیند و در کره زمین معبودی جز خداوند یکتا عبادت نخواهد شد، اساس بت پرستی و غیره از بین خواهد رفت و همه آنها در آتش غضب آن سرور خواهند سوخت. ای محمد بن مسلم! البته این قیام با این محتوی بعد از غیبت طولانی خواهد بود. برای اینکه خداوند عالم، بندگان مطیع و فرمانبردار خودش را به جهانیان معرفی کند و بشناساند.

علی بن مهزیار از حضرت ابوجعفرعليه‌السلام حدیث می کند که آن جناب فرمودند:

کانی بالقائم یوم عاشورا یوم السبت قائما بین الرکن و المقام بین یدیه جبرئیل ینادی البیعه لله فیملاها عدلا کما ملئت ظلما وجورا.[۷].

گویا می بینم قائم (آل محمد) را در روز عاشورا، روز شنبه بین رکن و مقام ایستاده در حالی که جبرئیلعليهما‌السلام در کنار ایشان است و فریاد می زند بیعت برای خداست (مردم دنیا! بیعت با حضرت مهدی روحی له الفداء، در حقیقت، بیعت با خداوند است). آنگاه دنیا را پر از عدل و داد می کند چنانکه پر از ظلم و جور شده باشد.

یعقوب سراج از جابر روایت می کند که آن حضرت فرمودند:

یا جابر لایظهر القائم حتی یشمل (الناس ب)الشام فتنه یطلبون المخرج منها فلا یجدونه و یکون قتل بین الکوفه و الحیره قتلا هم علی سواء و ینادی مناد من السماء.[۸].

ای جابر! قائم ظاهر نمی شود مگر اینکه فتنه ای (مردم را) در شام فرا گیرد. مردم راه فرار از این فتنه را پیدا نمی کنند. بین کوفه و حیره کشتاری می شود که هر دو طرف از نظر دادن کشته مساوی هستند (یا از لحاظ کمیت یا کیفیت) و منادی از آسمان ندا می دهد.

محمد بن مسلم از حضرت باقر العلومعليه‌السلام حدیث می کند که آن حضرت فرمودند:

توقعوا الصوت یاءتیکم بغته من قبل دمشق فیه لکم فرج عظیم.[۹] .

منتظر صدا که ناگهان از ناحیه دمشق می رسد، باشید. البته در این (صوت) برای شما فرجی عظیمی است.

خواننده عزیز!

آیا منظور از کلمه «صوت» صیحه آسمانی است؟ به ظاهر یا همین است یا قیام سفیانی. امید است صدای حیاتبخش جبرئیلعليه‌السلام باشد.

از حضرت باقرعليه‌السلام در باب نشانه های ظهور حضرت بقیه الله ارواحنا له الفداء حدیث مفصلی نقل شده است که ما به بیان مختصری از آن بسنده می کنیم.

امام باقرعليه‌السلام می فرمایند:

فینزل امیر جیش السفیانی البیداء فینادی مناد من السماء «یابیداء ابیدی القوم» فیخسف بهم فلا یفلت منهم الا ثلاثه نفر یحول الله وجوههم الی اففیتهم و هم من کلب و فیهم نزلت هذه الایه «یا ایها الذین اوتوا الکتاب آمنوا بما نزلنا مصدقا لما معکم من قبل ان نطمس وجوها فنردها علی ادبارها».قال و القائم یومئذ بمکه قد اسند ظهره الی البیت الحرام مستجیرا به فینادی یا ایها الناس انا نستنصر الله فمن اجابنا من الناس فانا اهل بیت نبیکم محمد و نحن اولی الناس بالله و بمحمدصلى‌الله‌عليه‌وآله فمن حاجنی فی آدم فانا اولی الناس بآدم و من حاجنی فی نوح فانا اولی الناس بنوح و من حاجنی فی ابراهیم فانا اولی الناس بابراهیم و من حاجنی فی محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله فانا اولی الناس بمحمدصلى‌الله‌عليه‌وآله و من حاجنی فی النبیین فانا اولی الناس بالنبیین الیس الله یقول فی محکم کتابه «ان الله اصطفی آدم و نوحا و آل ابراهیم و آل عمران علی العالمین ذریه بعضها من بعض والله سمیع علیم».

فانا بقیه من آدم و ذخیره من نوح و مصطفی من ابراهیم و صفوه من محمد صلی الله علیهم اءجمعین الا فمن حاجنی فی کتاب الله فانا اولی الناس بکتاب الله الا فمن حاجنی فی سنه رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله فانا اولی بسنه رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله فاءنشد الله من سمع کلامی الیوم لما بلغ الشاهد منکم الغائب و اساءلکم بحق الله و حق رسولهصلى‌الله‌عليه‌وآله و بحقی فان لی علیکم حق القربی من رسول الله الا اعنتمونا و منعتمونا ممن یظلمنا فقد اءخفنا و ظلمنا و طردنا من دیارنا و ابنائنا و بغی علینا و دفعنا عن حقنا و افتری اهل الباطل علینا فا الله الله فینا لاتخذلونا و انصرونا ینصرکم الله تعالی.

قال فیجمع الله علیه اصحابه ثلاثمائه و ثلاثه عشر رجلا و یجمعهم الله له علی غیر میعاد قزعا کقزع الخریف و هی یا جابر الایه التی ذکرها الله فی کتابه: «اینما تکونوا یاءت بکم الله جمیعا ان الله علی کل شیی قدیر».

فیبایعونه بین الرکن و المقام ومعه عهد من رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله علیه و آله قد توارثه الابناء عن الاباء. و القائم یا جابر رجل من ولد الحسین یصلح الله له امره فی لیله، فما اشکل علی الناس من ذلک یا جابر فلا یشکلن علیهم ولادته من رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله ووراثته العلماء عالما بعد عالم فان اشکل هذا کله علیهم فان الصوت من السماء لایشکل علیهم اذا نودی باسمه و اسم ابیه و امه.[۱۰] .

فرمانده لشکر سفیانی در زمین بیداء فرود می آید. ناگهان منادی از آسمان ندا می دهد: ای زمین بیداء! دشمنان خداوند را نابود کن. پس، زمین شکافته می شود و همه آن جمیعت را فرو می برد مگر سه نفر را که صورتهای آنها به عقب برمی گردد و اینها از طایفه کلب هستند و این آیه درباره آنها نازل شده است: «ای کسانی که ایمان آورده اید! به قرآنی که فرستادیم ایمان آورید که تصدیق کننده تورات و انجیل شماست پیش از آنکه به رویتان از اثر ضلالت خط بطلان کشیم یا گونه ها را واژگون کنیم.»[۱۱].

امام باقرعليه‌السلام می فرماید: قائمعليه‌السلام آن روز در مکه است و پشت به خانه کعبه داده در حالی که پناه به کعبه برده است. پس ندا می دهد: ای مردم! ما از خداوند طلب یاری می کنیم. پس، هر کسی از مردم که دعوت ما را اجابت کرد باید بداند که ما از اهل بیت پیامبر شماها هستیم و من از همه مردم سزاوارتر هستم نسبت به خداوند بزرگ و پیامبر او. ای مردم! هر کسی که با من محاجه کند در مورد آدمعليه‌السلام ، باید بداند که من نسبت به آدم از همه برترم و هر کسی که در ارتباط با نوح با من محاجه کند، باید بداند که من نسبت به نوح از همه مقدم ترم و هر کسی که با من محاجه کند نسبت به ابراهیم، باید بداند که من اولی از همه هستم و آن کسی که نسبت به حضرت محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله از همه برترم و هر کسی که در ارتباط با انبیاء با من محاجه کند، من اولی هستم از همه نسبت به انبیاء. آیا نمی بینی که خداوند در قرآن محکمش می فرماید: «خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهیم و دودمان عمران را بر عالمیان برگزیده است»؟[۱۲].

پس، من باقیمانده از آدم و ذخیره از نوح و برگزیده ابراهیم و خلاصه ای هستم از وجود مقدس محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله . آگاه باشید، هر کسی که با کتاب خدا با من به مجادله بپردازد، من اولی از همه هستم نسبت به قرآن خداوند، و هر کسی در ارتباط با سنت رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله با من محاجه نماید، من از همه سزاوارترم نسبت به آن بزرگوار. شما را به خدا سوگند می دهم آن افرادی که امروز سخنان مرا شنیدند آن را به غایبان برسانند. از شما سؤال می کنم به حق خداوند و حق رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله ، به حق من بر شما که به جهت نزدیک بودن با رسول خدا بر شما دارم (فرزند او هستم) ما را یاری کنید نسبت به آن افرادی که به ما ظلم کردند. به درستی که ستمگران ما را از وطنمان دور ساختند و حق ما را غصب کردند و ما و فرزندانمان را آواره نمودند و درباره ما ستم روا داشتند و نگذاشتند که ما از حق خودمان استفاده کنیم و اهل باطل بر ما افترا بستند. بترسید از خدا، بترسید از خدا و ما را رها نسازید بلکه یاریمان کنید تا اینکه خداوند شما را یاری فرماید.

امام باقرعليه‌السلام فرمودند: در این موقع خداوند سیصد و سیزده تن اصحاب خاص آن حضرت را مانند ابرهای پراکنده در فصل سوم از فصول چهارگانه که آن را «خریف» (پاییز) می نامند در خدمت آن حضرت حاضر می کند و این جریان (حضور اصحاب) - ای جابر! مصداق این آیه شریفه است: «هر کجا باشید خداوند همه شما را به میعادگاه خواهد آورد، به درستی که خداوند بر هر چیز تواناست».[۱۳] پس آن سیصد و سیزده تن بین رکن و مقام با آن حضرت بیعت می کنند (با مهدی آل محمدعليه‌السلام و با او عهدی است از رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله که توسط پدران بزرگوارش به دست او رسیده است. ای جابر! قائم مردی است از فرزندان امام حسینعليه‌السلام که خداوند امر قیامش را در یک شب اصلاح می کند. ای جابر! چگونه برای این مردم مشکل است باور کنند که او (قائم) فرزند رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله است و مقام وراثت از آباء و اجدادش به او رسیده و او وراث علم همه آنهاست؟ ای جابر!

اگر پذیرفتن اینها بر مردم مشکل باشد اما صیحه آسمانی را نمی توانند نپذیرند که او (قائم آل محمد روحی له الفداء) را به اسم خودش و نام پدرش و اسم مادرش معرفی می کند (محمد فرزند حسن مادرش نرجس، دیگر نمی توانند او را رد و انکار کنند).

جابر بن یزید از حضرت باقرعليه‌السلام حدیث می کند درباره اصحاب حضرت مهدیعليه‌السلام که امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

کانی باصحاب القائمعليه‌السلام و قد احاطوا بما بین الخافقین فلیس من شیء الا

و هو مطیع لهم حتی سباع الارض و سباع الطیر یطلب رضاهم فی کل شیء حتی تفجر الارض علی الارض و تقول مربی الیوم رجل من اصحاب القائمعليه‌السلام .[۱۴] .

گویی می بینم که یاران امام عصرعليه‌السلام جهان را محاصره کرده اند و همه موجودات مطیع و فرمانبردار آنها هستند حتی درندگان صحرا و درندگان پرنده. موجودات مختلف عالم فقط خشنودی آنها را می خواهند. حتی بعضی از نقاط زمین مباهات می کند بر بعضی دیگر و می گوید امروز یکی از یاران قائمعليه‌السلام بر روی من عبور کرد. درباره قیام جناب سید حسنی از خراسان و تشرف ایشان به خدمت حضرت ولی عصر ارواحنا له الفداء، امام باقرعليه‌السلام چنین فرموده است:

تنزل الرایات السود التی تخرج من خراسان الی الکوفه فاذا ظهر المهدی بمکه بعثت الیه بالبیعه.[۱۵].

پرچمهایی که از خراسان حرکت کرده اند در سرزمین کوفه به اهتزاز در می آیند (پرچمدار و رهبر این قیام جناب سید حسنی است). وقتی حضرت مهدیعليه‌السلام در مکه ظاهر شدند افرادی را خدمت آن حضرت می فرستد و آمادگی خودش را برای بیعت با آن حضرت اعلام می دارد.

راوی می گوید از حضرت ابوجعفرعليه‌السلام در مورد حضرت قائمعليه‌السلام پرسیدم فرمودند:

انه لایکون حتی ینادی مناد من السماء یسمع اهل المشرق و المغرب حتی تسمع الفتاه فی خذرها.[۱۶].

امر قیام آن حضرت محقق نخواهد شد مگر اینکه منادی از آسمان صدا بلند کند که تمام مردم مشرق و مغرب حتی دختران پرده نشین نیز بشنوند. ناجیه قطان از حضرت باقرعليه‌السلام نقل می کند که شنیدم که آن حضرت می فرمودند:

ان المنادی ینادی ان المهدی من آل محمد فلان ابن فلان باسمه و اسم ابیه (یعنی محمد بن الحسن العسکریعليهما‌السلام ) فینادی الشیطان ان فلانا و شیعته علی الحق یعنی رجلا من بنی امیه.[۱۷].

منادی از آسمان ندا سر می دهد که مهدی آل محمد (فلان پسر فلان است) که نام مبارک اصلی حضرت باشد و نیز شیطان فریاد می زند و نام یکی از بنی امیه را می برد که فلانی و پیروان او بر حق هستند.

خواننده عزیز!

امتحانی است برای مردم. خوشا به حال آن کسانی که صدای اول را می شنوند و متابعت می کنند و صدای دوم را رد می کنند. امام باقرعليه‌السلام در رابطه با فتنه ها (پیش از قیام حضرت بقیه الله روحی له الفداء) چنین می فرمایند:

تکون قبل المهدی فتنه تحصر الناس حصرا فلا تسبوا اهل الشام بل ظلمتهم فان الابدال منهم و سیر سل الله سببا من السماء فیفرقهم حتی لوقاتلهم الثعالب غلبتهم ثم یبعث الله المهدی فی اثنی عشر الفا ان قلوا و خمسه عشر الفا ان کثروا و علامتهم انهم اذا هجموا صرخوا امت امت ثم یظهر فیرد الی المسلمین اءلفتهم و نعمتهم.[۱۸].

مردم پیش از قیام مهدی ما به فتنه ای بسیار مهم و کوبنده مبتلا می شوند. به همه مردم شام ناسزا نگویید بلکه ستمگران آنها را نفرین کنید؛ زیرا از میان آنها ابدال و صلحائی بر می خیزند. خداوند از آسمان چیزی بر آنها فرو می فرستد که آنچنان وحدت آنها را درهم می کوبد که اگر با ضعیف ترین حیوانات مانند روباه جنگ کنند شکست می خورند. آنگاه خداوند مهدی ما را با لشکری بین دوازده تا پانزده هزار نفر می فرستد که در وقت حمله رمزشان «امت، امت» (بمیران، بمیران) است. سپس پیروز می شوند و الفت و یگانگی و نعمتهای مسلمین را به آنها برمی گردانند (چه فتنه ای بالاتر از هجوم اسرائیل به سرزمینهای اسلام و کشتار بیرحمانه مردم؟).

امام باقرعليه‌السلام درباره عصای حضرت موسیعليه‌السلام که سرانجام فرعون و لشکریانش را در رود نیل غرق کرد و از بین برد چنین می فرمایند:

کانت عصاء موسی لادم فصارت الی شعیب ثم صارت الی موسی بن عمرانعليه‌السلام و انها لعندنا و ان عهدی بها انفا و هی خضراء کهیئتها حین انتزعت من شجرتها و انها لتنطق اذا استنطقت اعدت لقائمنا یصنع بهاما کان یصنع موسی و انها لتروع و تلقف ما یافکون و تصنع ما تؤ مربه، انها حیث اقبلت تلقف ما یافکون، یفتح لها شعبتان احداهما فی الارض و الاخری فی السقف و بینهما اربعون ذراعا، تلقف ما یافکون بلسانها.[۱۹] .

این عصا (عصای موسی) روز اول به دست حضرت آدم بود، سپس به شعیب داده شد، بعد از شعیب به حضرت موسی بن عمرانعليه‌السلام اعطا شد و اکنون نزد ماست و اخیرا که آن را دیدم، درست مانند روزی که از درخت جدا شده باشد رنگش سبز و خرم بود. اگر فرمان سخن گفتن به او بدهیم حرف می زند. و این عصا برای قائم ما ذخیره شده است تا مثل موسی بن عمران در راه نشان دادن عظمت حق و نابودی دشمنان خدا از آن استفاده کند. از خصوصیات این عصا این است که دشمنان را می لرزاند و هرچه را جلوی آن بیندازند یا ببیند می بلعد و آنچه فرمانروای عالم هستی (به اذن خدا) بگوید اطاعت می کند و چون لب بگشاید فاصله بین آن از زمین تا سقف را که چهل ذراع است، می بلعد (هرچه بیندازند همه را می بلعد).

امام باقرعليه‌السلام درباره تجهیزات لشکریان امام عصر روحی له الفداء و ساعت حرکت از مکه معظمه به طرف کوفه چنین فرموده اند:

اذا خرج القائمعليه‌السلام من مکه ینادی منادیه الا لایحملن احد طعاما ولا شرابا و یحمل مه حجر موسی بن عمرانعليه‌السلام و هو وقر بعیر فلا ینزل منزلا الا انفجرت منه عیون فمن کان جائعا شبع و من کان ظامئا روی و رویت دوابهم فهو زادهم حتی ینزلوا النجف من ظهر الکوفه.[۲۰].

ساعت اول حرکت، منادی از طرف آن سرور فریاد می زند که هیچ کس حق بار کردن مواد غذایی و آب آشامیدنی را ندارد و سنگ معروفی که حضرت موسی بن عمرانعليه‌السلام داشتند آن حضرت همراه خویش بر می دارند که حجم و قطر آن سنگ به اندازه بار یک شتر است. به هر منزلی که می رسند و سربازان و مرکبهای سواری آنها تشنه یا گرسنه می شوند چشمه هایی از آن سنگ خارج می شود. آنهایی که گرسنه اند از آن چشمه ها می خورند و سیر می شوند و افرادی که تشنه اند از آنها سیراب می شوند تا اینکه وارد نجف اشرف که در پشت کوفه واقع است، می شوند.

این است معنای ولایت تکوینی و تشریعی و این است آن حکومتی که تمام رژیمها را در هم می کوبد.

حضرت باقرعليه‌السلام در ارتباط با نشانه های قیام حضرت بقیه الله روحی له الفداء می فرمایند:

آیتان بین یدی هذا الامر خسوف القمر لخمس و کسوف الشمس لخمس عشره ولم یکن ذلک منذ هبط آدمعليه‌السلام الی الارض و عند ذلک یسقط حساب المنجمین.[۲۱] .

در پیشاپیش ظهور مهدی ما دو نشانه بزرگ دیده می شود:

۱ - خسوف ماه در پنجم آن.

۲ - کسوف خورشید در پانزدهم ماه.

از وقتی که خداوند حضرت آدم را به این دنیا فرستاده چنین واقعه ای رخ نداده است. بنابراین، دیگر اعتباری برای منجمان باقی نخواهد ماند.

محمد بن مسلم از حضرت باقرعليه‌السلام روایت می کند که آن حضرت فرمودند:

السفیانی و القائم فی سنه واحده.[۲۲].

سفیانی و قائم ماعليه‌السلام در یک سال قیام می کنند.

مسلما سفیانی در همان سال پیش از حضرت ولی عصرعليه‌السلام خروج می کند. امام پنجمعليه‌السلام بعد از اشاره به ندای آسمانی و فرورفتن لشکر سفیانی در سرزمین بیداء (نزدیک مکه معظمه) چنین امر می فرمایند:

فاسعوا الیه ولو حبوا والله کانی انظر الیه بین الرکن و المقام یبایع الناس.[۲۳].

به سوی حضرت بقیه الله بشتابید ولو از طریق خزیدن بر روی سینه باشد. به خدا سوگند، گویی می بینم بین رکن و مقام ایستاده و با مردم بیعت می کنند.

از حضرت ابی جعفرعليه‌السلام نقل می کنند که فرمودند:

اذا راءیتم نارا من المشرق شبه الهردی العظیم تطلع ثلاثه ایام او سبعه فتوقعوا فرج آل محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله ان شاء الله عزوجل ان الله عزیز حکیم. ثم قالعليه‌السلام الصیحه لایکون الا فی شهر رمضان لان شهر رمضان شهر الله و هی صیحه جبرئیل الی هذا الخلق. ثم قال ینادی مناد من السماء باسم القائمعليه‌السلام فیسمع من بالمشرق و من بالمغرب لایبقی راقد الا استیقظ ولا قائم الا قعد و لا قاعد الا قام علی رجلیه فزعا من ذلک الصوت فرحم الله من اعتبر بذلک الصوت فاجاب فان الصوت صوت جبرئیل الروح الامین.

و قالعليه‌السلام الصوت فی شهر رمضان فی لیله جمعه لیله ثلاث و عشرین فلا تشکوا فی ذلک و اسمعوا و اطیعوا و فی آخر النهار صوت ابلیس اللعین ینادی الا ان فلانا قتل مظلوما لیشکک الناس و یفتنهم فکم ذلک الیوم من شاک متحیر قد هوی فی النار فاذا سمعتم الصوت فی شهر رمضان فلا تشکوا فیه انه صوت جبرئیلعليه‌السلام و علامه ذلک انه ینادی باسم القائم و اسم ابیهعليهما‌السلام حتی تسمعه العذراء فی خدرها فتحرض اباها و اخاها علی الخروج.

قالعليه‌السلام لابد من هذین الصوتین قبل خروج القائم صوت من السماء و هو صوت جبرئیل باسم صاحب هذا الامر و اسم ابیه و الصوت الثانی الذی من الارض و هو صوت ابلیس اللعین ینادی باسم فلان انه قتل مظلوما یرید بذلک الفتنه فاتبعوا الصوت الاول و ایاکم والاخیر ان تفتنوا به.[۲۴].

هرگاه دیدید که آتشی عظیم از جانب مشرق روشن شد و عمر آن سه روز یا هفت روز ادامه پیدا کرد، منتظر فرج آل محمد باشید (ظهور امام عصر روحی له الفداء)، البته اگر خداوند حکیم و مقتدر بخواهد. صیحه آسمانی حتما در ماه رمضان است، زیرا ماه رمضان ماه خداوند است

و این صیحه هم صدای جبرئیلعليه‌السلام است که از طرف خداوند برای این مردم فرستاده می شود. منادی از آسمان حضرت قائمعليه‌السلام را به اسم صدا می کند (محمد بن الحسن العسکری). پس هر کسی که در مشرق و مغرب زمین است این صدا را می شنود و به جهت ترسناک بودن این صدا، آن که در خواب است بیدار می شود و هر که ایستاده است می نشیند و آن کسی که نشسته است برمی خیزد و سرپا می ایستد. خداوند رحمت کند کسی که آن صدا را بشنود و عبرت بگیرد و عملا این صدا را جواب بگوید (اطاعت کند از حضرت بقیه الله ارواحنا له الفداء). برای اینکه این صدا، صدای جبرئیل روح الامین است (پیام او از سوی خداوند برای جهانیان است).

امامعليه‌السلام می فرماید: صدای آسمانی در شب بیست و سوم ماه رمضان خواهد بود. برای شما تردیدی پیدا نشود، بشنوید و اطاعت کنید و در آخر روز ابلیس ملعون فریاد می زند: ای مردم! آگاه باشید که فلانی مظلوم کشته شده است. برای اینکه مردم در شک بیفتند و گرفتار امتحان بشوند. چه بسا اشخاصی که در آن روز به خاطر شنیدن این صدا سرگردان و در آتش غضب خداوند سرنگون خواهند شد. پس، وقتی که در ماه رمضان صدا را شنیدید (اینکه قائم آل محمد آمد) در آن شک نکنید و بدانید آن، صدای جبرئیلعليه‌السلام است و علامت حقانیت آن صدا این است که حضرت قائمعليه‌السلام را به نام پدرش ذکر می کند (یعنی ان شاءالله می گوید محمد بن الحسن العسکریعليهما‌السلام آمد). این صدا چنان فراگیر است که حتی دختران پرده نشین نیز آن را می شنوند و پدر و برادر خود را ترغیب می کنند که از منزل بیرون بروید (و امام عصر را یاری کنید).

امام پنجمعليه‌السلام می فرماید: دو صدا باید قبل از ظهور شنیده شود: یک صدا از آسمان که صدای جبرئیل است و صاحب این امر را به نام او و نام پدرش معرفی می کند (محمد بن الحسن العسکریعليهما‌السلام )؛ صدای دوم صدای شیطان است که به نام فلانی است و می گوید او را مظلوم کشتند و می خواهد مردم را گمراه کند. پس، از صدای اول متابعت کنید؛ اما بترسید از اینکه صدای دوم (صدای شیطان) شما را به گمراهی کشاند.

زراره می گوید از حضرت باقرعليه‌السلام پرسیدم: آیا ندای آسمانی حق است؟ فرمودند:

ای والله حتی یسمعه کل قوم بلسانهم.[۲۵] .

آری، به خدا قسم، حق است و به صورتی است که تمام مردم به زبان خودشان این ندا را می شنوند.

از امام باقرعليه‌السلام روایت شده است که فرمودند:

فذکر آیتین قبل القائم لم یکونا منذ هبط آدمعليه‌السلام ابدا و ذلک ان الشمس تنکسف فی النصف من شهر رمضان و القمر فی آخره فقال رجل یا ابن رسول الله لابل الشمس فی آخر الشهر و القمر فی النصف فقال له ابوجعفرعليه‌السلام انی لاعلم بما تقول ولکنهما آیتان لم تکونا منذ هبط آدم.[۲۶] .

در محضر امام باقرعليه‌السلام بودیم. آن سرور دو علامت پیش از قیام حضرت قائم را ذکر کرده، فرمودند: از وقتی که حضرت آدمعليهما‌السلام به این دنیا آمد این دو آیت بزرگ هرگز دیده نشده است: اول کسوف خورشید است در نیمه ماه رمضان؛ دوم خسوف ماه است در آخر همان ماه رمضان. مردی در مجلس نشسته بود، عرض کرد: ای پسر پیامبر! اینطور نیست بلکه درست برعکس است؛ یعنی کسوف در آخر ماه و خسوف در وسط ماه پدید می آید. امام باقرعليه‌السلام فرمودند: می دانم شما چه می گویید (از لحاظ برنامه های جاری همین است)، اما من می خواهم بگویم از اول تا قبل از قیام مهدی ما این کار نشده است و اختصاص به پیش از ظهور دارد.

ابی الجارود از حضرت باقرعليه‌السلام نقل می کند که آن حضرت فرمودند:

لاترون الذی تنتظرون حتی تکونوا کالمعزی المواه التی لایبالی الخابس این یضع یده منها لیس لکم شرف ترقونه ولاسناد تسندون الیه امرکم.[۲۷].

آن چیزی را که منتظرش هستید (ظهور حضرت مهدی روحی له الفداء) نمی بینید مگر وضع شما به جایی برسد که مانند گوسفندانی شوید که گرفتار گرگهای درنده شده باشند، در حالی که چوپانی هم نداشته باشید و گرگها از هر جای بدن شما که بخواهند شروع به خوردن می کنند. از سوی دیگر، شرف و موقیعتی هم نداشته باشید که به آن تکیه کنید و نیز اسناد و مدارکی هم در اختیار شما نباشد که استناد به آنها کنید و سرانجام از خودتان دفاع نمایید. جابر از حضرت باقرعليه‌السلام روایت نموده است که آن حضرت فرمودند:

تنزل الرایات السود التی تخرج من خراسان الی الکوفه فاذا ظهر المهدی بعث الیه بالبیعه.[۲۸] .

پرچمهای سیاه از خراسان به جانب کوفه می آید (کنایه است از قیام جناب حسنی). پس، وقتی که مهدی ماعليه‌السلام ظهور کرد امر به بیعت می کند.

بعضی از علائم مانند سفیانی و خروج او از حتمیات است؛ یعنی حتما باید پیش از ظهور تحقق پیدا کند. لذا در روایت زیر از زراه بن اعین آمده است:

کنت عند ابی جعفرعليه‌السلام فجری ذکر القائمعليه‌السلام فقلت ارجوا ان یکون عاجلا و لایکون سفیانی فقا لا والله انه لمن لمحتوم الذی لابدمنه.[۲۹] .

در خدمت حضرت باقرعليه‌السلام بودیم، سخن از حضرت قائمعليه‌السلام به میان آمد. عرض کردم: امیدوارم ظهور قائم بسیار نزدیک باشد بدون اینکه نیازی به سفیانی داشته باشد. فرمودند: به خدا نه اینچنین است؛ خروج سفیانی حتما باید پیش از ظهور باشد.

______________________________________

پاورقی

[۱] ارشاد مفید، ج ۳،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۳۴۷.

[۲] همان مأخذ،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۳۵۸.

[۳] همان مأخذ،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۳۶۰.

[۴] تاریخ ما بعد الظهور،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۷۶۲.

[۵] هود / ۸۶.

[۶] اثباه الهداه، ج ۷ /صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۳۹۲.

[۷] غیبت طوسی،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۲۷۴.

[۸] غیبت نعمانی،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۲۷۹.

[۹] همان مأخذ،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۲۷۹.

[۱۰] غیبت نعمانی،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۲۸۰.

[۱۱] نساء / ۴۷.

[۱۲] آل عمران / ۳۴.

[۱۳] بقره / ۱۴۸.

[۱۴] الامامه و التبصره،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۱۳۱.

[۱۵] الملاحم و الفتن،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۵۶.

[۱۶] غیبت نعمانی،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۲۵۷.

[۱۷] همان مأخذ،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۲۶۴.

[۱۸] روزگارهایی، ج ۱ /صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۴۵۳.

[۱۹] اصول کافی، ج ۱،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۲۳۱.

[۲۰] روزگارهایی، ج ۱ /صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۴۵۸.

[۲۱] الامام المهدیعليه‌السلام من المهد الی الظهور،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۳۹۰.

[۲۲] اثباه الهداه، ج ۷ /صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۴۲۶.

[۲۳] مکیال المکارم، ج ۲ /صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۱۸۴.

[۲۴] همان مأخذ،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۱۸۶.

[۲۵] همان مأخذ،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۱۸۷.

[۲۶] همان مأخذ،صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۱۸۹.

[۲۷] مکیال المکارم، ج ۲ / ص

۱۸۹.

[۲۸] بحارالانوار، ج ۵۲ /صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۲۱۷.

[۲۹] بحارالانوار، ج ۵۲ /صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ۲۴۹.