حدیث - ۹۹

رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند:

أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛

خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.

جامع الاخبار ص ۴۶

امام سجادعليه‌السلام

حدیث - ۱

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

کان علی بن الحسینعليه‌السلام یلبس الصوف و اءغلظ ثیابه اذا قام الی الصلاة، و کانعليه‌السلام اذا صلی یبرز الی موضع خشن فیصلی فیه و یسجد علی الارض. عععع؛

امام سجادعليه‌السلام هنگام نماز لباس پشمی خشن می پوشید و در مکان زبر و سخت به نماز می ایستاد و بر زمین سجده می کرد.

بحار الانوار، ج ۴۶، ص ۱۰۸.

حدیث - ۲

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

کان علی بن الحسینعليه‌السلام اذا کان شهر رمضان لم یتکلم الا بالدعا و التسبیح و الاستغفار و التکبیر فاذا اءفطر قال: اللهم ان شئت اءن تفعل فعلت.

امام سجادعليه‌السلام در ماه مبارک رمضان جز به دعا و تسبیح و استغفار و تکبیر لب نمی گشود و سخن نمی گفت، هنگامی که افطار می کرد می فرمودند: معبودا! هر کاری را خواسته باشی انجام دهی انجام خواهی داد.

کافی، ج ۴، ص ۸۸، ح ۸.

حدیث - ۳

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

کان علی بن الحسینعليه‌السلام یصل ما بین شعبان و رمضان و یقول: صوم شهرین متتابعین توبة من الله.

امام سجادعليه‌السلام روزه ماه شعبان و رمضان را به همدیگر می چسباند، و می فرمودند: روزه دو ماه پشت سر هم موجب پذیرش توبه از طرف خداست

کافی، ج ۴، ص ۹۲، ح ۳.

حدیث - ۴

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

کان علی بن الحسینعليه‌السلام اذا کان الیوم الذی یصوم فیه، یاءمر بشاة فتذبح و تقطع اءعضاؤ ه و تطبخ، و اذا کان عند المساء اءکب علی القدور حتی یجد ریح المرق و هو صائم، ثم یقول: هاتوا القصاع اغرفوا لال فلان، و اغرفوا لال فلان حتی یاءتی علی آخر القدور، ثم یؤ تی بخبز و تمر فیکون ذلک عشاءه.

روزی که امام سجادعليه‌السلام روزه می گرفت دستور می داد گوسفندی تهیه و ذبح شود و تکه شود و پخته شود هنگامی که شب می شد سر خود را بالای دیگها خم می کرد تا بوی آبگوشت را با دهان روزه بچشد و بعد از چشیدن می فرمودند: کاسه ها را بیاورید برای فلان خاندان و فلانی پر کنید تا اینکه به آخرین دیگها می رسید نان و خرما آورده می شد، پس این شامش می شد.

بحار، ج ۴۶، ص ۷۱ ؛ من لا یحضره الفقیه ۹۰، ح ۱۹۵۵.

حدیث - ۵

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

کان علی بن الحسینعليه‌السلام لا یسافر الا مع رفقة لا یعرفونه و یشترط علیهم اءن یکون من خدم الرفقة فیما یحتاجون الیه.

امام چهارمعليه‌السلام جز با کاروانی که او را نشناسند مسافرت نمی کرد و با آنان شرط می کرد که از خدمتگزاران کاروان در نیازمندیهای آنان باشد.

بحار الانوار، ج ۴۶، ص ۶۹.

حدیث - ۶

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

کان (علی بن الحسینعليه‌السلام ) یقبل الصدقة قبل ان یعطیها السائل، قیل له: ما یحملک علی هذا؟ قال: فقال: لست اقبل ید السائل انما اقبل ید ربی، انها تقع فی ید ربی قبل اءن تقع فی ید السائل...

امام چهارمعليه‌السلام قبل از اینکه صدقه را به فقیر بدهد می بوسید، از امام سؤال شد، حکمت این کار شما چیست؟ فرمودند: من دست پروردگارم را می بوسم نه دست فقیر را، زیرا صدقه قبل از اینکه به دست فقیر برسد در دست خدا قرار می گیرد.

بحار الانوار، ج ۴۶، ص ۷۴.

حدیث - ۷

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

کان علی بن الحسینعليه‌السلام یقول: انی لا حب اداوم علی العمل و ان قل.

امام علی بن الحسینعليه‌السلام می فرمودند: من دوست دارم که بر کار مداومت داشته باشم اگر چه کم باشد.

وسائل الشیعة، ج ۱، ص ۷۰.

حدیث - ۸

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

کان علی بن الحسینعليه‌السلام یمشی مشیة کاءن علی راءسه الطیر لا یسبق یمینه شماله.

امام چهارم چنان با آرامش راه می رفت مثل اینکه بالا سرش پرنده ای قرار دارد (که نمی خواهد او حرکتش را متوجه شود و پرواز کند) طرف راست او جلوتر از طرف چپش پیشی نمی گرفت.

مشکاة الانوار، ۲۲۷.

حدیث - ۹

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

ان زین العابدین بکی علی اءبیه اءربعین سنة، صائما نهاره، قائما لیله، فاذا حضر الافطار جاء غلامه بطعامه و شرابه فیضعه بین یدیه فیقول: کل یا مولای، فیقولعليه‌السلام : قتل ابن رسول اللهعليه‌السلام جائعا، قتل ابن رسول اللهعليه‌السلام عطشانا، فلا یزال یکرر ذلک و یبکی حتی یبل طعامه بدموعه، و یمزج شرابه بدموعه فلم یزل کذلک حتی لحق بالله عزوجل.

امام زین العابدینعليه‌السلام چهل سال برای پدر بزرگوارش گریه کرد، در حالی که روزش، روزه دار بود و شبش، شب زنده داری می کرد، هنگامی که وقت افطار می شد غلامش غذا و نوشیدنی برای او می آورد و جلویش می گذاشت و می گفت: بخور، امامعليه‌السلام می فرمودند: فرزند رسول خداعليه‌السلام گرسنه و تشنه شهید شد این جمله را تکرار می کرد و گریه سر می داد تا اینکه غذایش با اشک چشمش مخلوط می شد او همواره اینطور بود تا این که به جوار رحمت حق شتافت.

وسائل الشیعة، ۲، ۹۲۳.

حدیث - ۱۰

امام سجادعليه‌السلام فرمودند:

لاءن اءدخل السوق و معی درهم اءبتاع به لحما لعیالی و قد قرموا الیه اءحب الی من اءن اءعتق نمسة.

چنانچه وارد بازار شوم و همراهم درهمی باشد که با آن برای خانواده ام گوشتی بخرم که به آن اشتیاق دارند برای من محبوبتر است از اینکه فردی را آزاد کنم.

وسائل الشیعة، ج ۱۵، ص ۲۵۱، ح ۶.

حدیث - ۱۱

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

کان علی بن الحسینعليه‌السلام یصلی فی الیوم و اللیلة الف رکعة و کانت الریح تمیله بمنزلة السنبلة، و کانت له خمسماءة نخلة، فکان یصلی عند کل نخلة رکعتین، و کان اذا قام فی صلاته غشی لونه لون آخر، و کان قیامه فی صلاته قیام العبد الذلیل بین یدی الملک الجلیل، کان اءعضائه ترتعد من خشیة الله و کان یصلی صلاة مودع یری اءنه لا یصلی بعدها اءبدا.

امام چهارمعليه‌السلام شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند و باد همانند سنبلی او را حرکت می داد و او دارای پانصد نخل بود، که کنار هر کدام دو رکعت نماز می خواند، و هنگامی که به نمازش می ایستاد رنگ برنگ می شد و ایستادنش در نماز همانند ایستادن بنده در مقابل پادشاه بزرگ بود، بدن او از خوف خدا می لرزید، و همانند کسی که با نماز وداع می کند و فکر می کند آخرین نماز اوست و دیگر هیچ وقت نماز نخواهد خواند نماز می گزارد.

بحار الانوار، ج ۴۶، ص ۷۹.

حدیث - ۱۲

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

کان علی بن الحسینعليه‌السلام یصلی فی الیوم و اللیلة اءلف رکعة کما کان یفعل اءمیر المؤمنینعليه‌السلام .

امام علی بن الحسینعليه‌السلام شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند همانطور که امیرمؤمنان هم چنین می کرد.

بحار الانوار، ج ۴۶، ص ۶۱.

حدیث - ۱۳

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

کان لابیعليه‌السلام فی موضع سجوده آثار ناتئة و کان یقطعها فی السنة مرتین، فی کل مرة خمس ثفنات، فسمی ذاالثفنات لذلک.

در سجدگاه پدر بزرگوارم آثار ورم بود و سالی دوبار آن را قطع می کرد در هر مرتبه پنج لایه پینه بود از این جهت او را ((ذو الثفنات)) نامیدند.

بحار الانوار، ج ۴۶، ص ۶.

حدیث - ۱۴

امام باقرعليه‌السلام فرمودند:

ان اءبی علی بن الحسینعليه‌السلام ما ذکر الله عزوجل نعمة الا سجد، و لا قراء آیة من کتاب الله عزوجل فیها سجود الا سجد و لا دفع الله عزوجل عنه سوء یخشاه اءوکید کائد الا سجد و لا فرغ من صلاة مفروضة الا سجد، و لا وفق لاصلاح بین اثنین الا سجد و کان اءثر السجود فی جمیع مواضع سجوده، فسمی السجاد لذلک.

پدرم علی بن الحسینعليه‌السلام هیچ گاه نعمتی را یاد نمی کرد جز اینکه سجده شکر انجام می داد، و آیه ای از کتاب خدا را نمی خواند که دارای سجده بود مگر اینکه سجده می کرد، و هر گاه خداوند، مکر حیله گری یا خطری را از او بر طرف می کرد سجده شکر بجا می آورد و هر وقت از نماز فارغ می شد سجده می کرد و زمانی که موفق می شد بین دو نفر اصلاح کند سجده می کرد و طوری بود که اثر سجده در تمام اعضاء هفتگانه سجده او نمایان بود از این جهت او سجاد نامیده شد.

بحار الانوار، ج ۴۶، ح ۶.

حدیث - ۱۵

لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشت بعد اءن یکون القرآن معی؛

اگر تمام کسانی که در میان مشرق و مغرب هستند از دنیابروند (و من تنها بمانم) و قرآن با من باشد وحشت مرا نمی گیرد (و نمی ترسم).

بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۱۰۷.

حدیث - ۱۶

امام باقرعليه‌السلام :

کانَ یُصَلّی صَلاةَ مُوَدِّعٍ یَری أنَّهُ لایُصَلِّی بَعدَها أبَدَا ؛

امام سجّادعليه‌السلام مانند کسی که آخرین نماز خود را به جای می‌آورد ، نماز می‌گزارد. او چنین می دید که پس از آن هیچ‌گاه نماز نمی‌گزارد

. همان ، ج ۴۶ ، ص ۷۹

حدیث - ۱۷

امام باقرعليه‌السلام :

کانَ أثَرُ السُّجُودِ فِی جَمیعِ مَواضِعِ سُجُودِهِ فَسُمِّیَ السَجّادُ لِذلِکَ ؛

اثر سجده در تمام مواضع هفت گانه سجده او(امام سجادعليه‌السلام ) نمایان بود ؛ از این جهت «سجّاد» نامیده شد

. بحار الأنوار ، ج ۴۶ ، ص ۶

حدیث - ۱۸

امام صادقعليه‌السلام :

یُنادِی مُنادٍ یَومَ القیامَةِ أینَ زَینُ العابِدینَ؟ فَکَأنّی أنظُرُ إلی عَلِیِّ بنِ الحُسَینِعليه‌السلام یَخطُرُ بَینَ الصُّفُوفِ ؛

روز قیامت منادی ندا می‌دهد : «زیور عبادت کنندگان کجاست؟» گویا علی بن‌حسینعليه‌السلام را می‌بینم که میان صف‌ها با ابّهت گام بر می‌دارد

. میزان الحکمه ، ح ۱۱۳۱

حدیث - ۱۹

قالَ الامام ابو عبداللهعليه‌السلام : کان علی بن الحسین اذا اتاهُ ختنُهُ علی ابنتهِ او علی اختِهِ، بَسَطَ له ردائُه ثم اجلسَهُ ثم یقول: مرحباً بمن کفی المؤنةَ و سَتَرَ العورة.

امام صادقعليه‌السلام فرمودند: سیره (امام) علی بن الحسین این بود که هنگامی که یکی از دامادهای او (شوهر دختر یا شوهر خواهر او)، بر او وارد می شد، امامعليه‌السلام عبای خود را بر زمین، پهن می نمود و وی را بر آن می نشاند، سپس می فرمودند: آفرین بر کسی که مخارج ناموس مرا می پردازد و او را حفظ می کند.

«وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۲۴»

حدیث - ۲۰

قال الامام السجاد ـعليه‌السلام ـ : اللّهم انّی اسئلک ان تملَاَء قلبی حُبّاً لکَ.

امام سجادعليه‌السلام در دعا اینگونه می فرمودند: خداوندا قلب مرا از محبت به خودت سرشار نما.

«بحارالانوار، ج ۹۵، ص ۹۳»

حدیث - ۲۱

الإمام الصادقعليه‌السلام :

إنَّ عَلِیَّ بنَ الحُسَینِعليه‌السلام استَقبَلَهُ مَولیً لَهُ فی لَیلَةٍ بارِدَةٍ ، وعَلَیهِ جُبَّةُ خَزٍّ ومِطرَفُ خَزٍّ وعِمامَةُ خَزٍّ وهُوَ مُتَغَلِّفٌ بِالغالِیَةِ ، فَقالَ لَهُ : جُعِلتُ فِداکَ ، فی مِثلِ هذِهِ السّاعَةِ عَلی هذِهِ الهَیئَةِ إلی أینَ ؟

قالَ : فَقالَ : إلی مَسجِدِ جَدّی رَسولِ اللّه‌ِصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، أخطُبُ الحورَ العینَ إلَی اللّه‌ِ عَزَّوجَلَّ

امام صادقعليه‌السلام :

خدمتکار علی بن الحسین (زین العابدین)عليه‌السلام ، ایشان را در شبی سرد ، ملاقات کرد ، در حالی که جامه و ردا و عمامه‌ای از خَز پوشیده و خود را با عطری ، خوش‌بو کرده بود گفت : فدایت شوم! در چنین ساعتی و با این وضع ، ره‌سپار کجایی؟

امامعليه‌السلام فرمود : « به مسجد جدّم پیامبر خدا می‌روم تا از خدای عز و جل حوریان را خواستگاری کنم »

الغالِیَةُ : نوع من الطیب مُرکّب من مسک وعنبر ودُهن ، والتغلّف بها : التلطُّخُ (النهایة : ج ۳ ص ۳۸۳ «غلا») .الکافی: ج ۶ ص ۵۱۷ ح ۵ ، بحار الأنوار: ج ۴۶ ص ۵۹ ح ۱۳

حدیث - ۲۲

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

بَکی عَلیُّ بْنُ الحُسَینِعليه‌السلام عِشْرینَ سَنَةً وَ ما وُضِعَ بَیْنَ یَدَیْهِ طَعامٌ اِلاّبَکی؛

امام زین العابدینعليه‌السلام بیست ساله (به یاد عاشورا) گریستند و هرگز طعامی پیش روی او نمی گذاشتند مگر اینکه گریه می کردند.

بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۱۰۸

حدیث - ۲۳

امام سجادعليه‌السلام فرمودند:

اِنّی لَمْ اَذْکُرْ مَصْرَعَ بَنی فاطِمَةَ اِلاّ خَنَقَتْنی لِذلِکَ عَبْرَةٌ ؛

من هرگز شهادتِ فرزندان فاطمهعليها‌السلام را به یاد نیاوردم، مگر آن که بخاطر آن، چشمانم اشکبار گشت

بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۱۰۹

حدیث - ۲۴

قال الصادقعليه‌السلام

کان (السجاد)عليه‌السلام اذا حضرت الصلاة اقشعر جلده و اصفر لونه و ارتعد کالسعفة ؛

چون وقت نماز فرا می رسید بدن امام زین العابدینعليه‌السلام می لرزید و رنگ چهره اش زرد می شد و مانند شاخه نخل خرما و مرتعش می شد.

(بحارالانوار، ج ۸۴، ص ۲۴۷).

حدیث - ۲۵

قال الامام الصادق -عليه‌السلام -:

کان علی بن الحسینعليهما‌السلام اذا قام الی الصلاة ، تغیر لونه .فاذا سجد لم یرفع راءسه حتی یرفض عرقا ؛

امام سجادعليه‌السلام وقتی به نماز می ایستاد رنگش دگرگون می شد و چون به سجده می رفت سربر نمی داشت تا آن که عرق از وی می ریخت

(فروع کافی ، ج ۳، ص ۳۰۰)

حدیث - ۲۶

امام سجادعليه‌السلام می فرمایند:

اگر همه‌ی مردم از شرق تا غرب عالم بمیرند با وجود قرآن در کنار من، هرگز احساس وحشت و تنهایی نکنم.

(بحارالانوار/۸۹/۲۳۹)

حدیث - ۲۷

امام باقرعليه‌السلام می فرمایند :

کانَ اَبی زَیْنُ الْعابِدینَعليه‌السلام اِذا نَظَرَ اِلَی الشَّبابِ الَّذینَ یَطْـلُبونَ الْعِلْمَ اَدْناهُمْ اِلَیْهِ وَ قالَ : مَرحَبا بِکُمْ اَ نْتُمْ وَدائِعُ الْعِلْمِ وَ یوشِکُ اِذْ اَ نْتُمْ صِغارُ قَوْمٍ اَنْ تَـکونوا کِبارَ آخَرینَ ؛

پدرم [امام] زین‌العابدینعليه‌السلام ، هر گاه به جوانانی که دانش می‌اندوختند ، می‌نگریست ، آنان را به خود نزدیک می‌کرد و می‌فرمود : آفرین بر شما که امانت‌های [مردم برای آموختن]دانشید و به‌زودی شما کم‌سالان جامعه ، بزرگان جامعه‌ای دیگر می‌شوید

الدر النظیم فی مناقب الائمة اللهامیم ، ص ۵۸۷

حدیث - ۲۸

حضرت امام سجادعليه‌السلام می فرمایند:

هیچ جرعه ای سرنکشیدم که نزد من خوشتر از جرعه ی خشمی باشد که با آن طرف مقابل را کیفر ندهم.

اصول کافی، ج۲، ص ۱۰۹.

حدیث - ۲۹

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

ان علی بن الحسینعليه‌السلام کان اءحسن الناس صوتا بالقرآن و کان یرفع صوته حتی یسمعه اهل الدار.:

امام علی بن الحسینعليه‌السلام از نظر صوت قرآنی نیکوترین فرد بود و صدای قرآن خواندنش را بلند می کرد تا اهل خانه بشنوند و بهره مند گردند.

وسائل الشیعه، ج ۴، ص ۸۵۸.

امام باقرعليه‌السلام

حدیث - ۱

عن ابی عبداللهعليه‌السلام قال: کانَ لِاَبِی ثَوْبانِ خَشِنانِ یُصَلّی فِیهِما صَلاتَهُ.

امام صادقعليه‌السلام فرمودند: پدرم دو لباس خشن داشت که در آن دو لباس نماز خویش را می‌خواند.

«وسائل الشیعة، ج۳، ص۳۳۱»

امام صادقعليه‌السلام

حدیث - ۱

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

یریدوننی الا اقول الحق و الله لا ازال اقول الحق حتی اموت

از من می خواهند که حق را نگویم، به خدا سوگند همواره حق را خواهم گفت تا هنگامی که مرگ بسراغم آید.

رجال الکشی: ۶۰۱ ح ۱۱۲۱

حدیث - ۲

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

انی لاسارع الی حاجة عدوی خوفا ان اراده فیستغنی عنی.

من با شتاب نیاز دشمن را بر آورده می سازم از بیم آنکه مبادا او را رد کنم و او از من بی نیاز شود.

بحارالانوار ۷۸: ۲۰۷ ح ۶۴

حدیث - ۳

امام کاظمعليه‌السلام فرمودند:

کان یعرف موضع سجود ابی عبداللهعليه‌السلام بطیب ریحه.

جایگاه سجده امام صادقعليه‌السلام از بوی خوش آنجا شناخته می شد.

کافی ۶: ۵۱۱ ح ۱۱

حدیث - ۴

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

ما اتخمت قط و ذلک انی لم ابداء بطعام الا قلت بسم الله و لم افرغ من طعام الا قلت الحمدلله.

هرگز هضم غذا بر من مشکل نشده است، زیرا هیچ گاه شروع به غذا نکردم مگر اینکه ((بسم الله)) گفتم و هیچ گاه از غذا خوردن فارغ نشدم مگر آنکه ((الحمدلله)) گفتم.

وسائل الشیعه، ۱۶ ص ۵۸۶ ح ۷

حدیث - ۵

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

انی اذا سافرت فی شهر رمضان ما آکل الا القوت و ما اشرب کل الری.

هرگاه در ماه رمضان به مسافرت می روم (به احترام ماه رمضان اگر چه مسافرم و روزه بر من واجب نیست ولی) جز به اندازه رمق داشتن غذا نمی خورم و هرگز از آب در حد سیراب شدن نمی نوشم.

وسائل الشیعه ۷: ۱۴۷ ح ۵

حدیث - ۶

امام صادقعليه‌السلام می فرمایند:

قالَ لی اَبی : یا جَعْفَرُ! اَوْقِفْ لی مِنْ مالی کَذا وکذا النّوادِبَ تَنْدُبُنی عَشْرَ سِنینَ بِمنی اَیّامَ مِنی ؛

پدرم امام باقرعليه‌السلام به من فرموندد:

ای جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان کن که به مدّت ده سال در (منا) در ایام حجّ، بر من نوحه خوانی و سوگواری کنند.

بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۲۲۰

حدیث - ۷

فضل بن ابی قرّه: خدمت امام صادق‌عليه‌السلام که در باغشان مشغول کار بودند، رسیدیم و عرض کردیم: خدا ما را فدای شما کند! اجازه بدهید یا ما برایتان کار کنیم و یا غلامان. حضرت فرمودند: نه، مرا به حال خود بگذارید؛ زیرا دوست دارم خداوند عزّوجلّ مرا در حال کار کردن و زحمت کشیدن برای کسب روزی حلال ببیند.

من لایحضره الفقیه، ج ۳، ص ۱۶۳، ح ۳۵۹۵.

حدیث - ۸

امام صادقعليه‌السلام فرمودند:

این لاعمل فی بعض ضیاعی حتی اعرق و ان لی من یکفینی لیعلم الله عزوجل انی اطلب الرزق الحلال.

من در برخی زمینهای کشاورزیم کار می کنم تا عرق می کنم، در حالی که افرادی هستند که به جای من کار کنند و مرا از کار کردن بی نیاز کنند، ولی من کار می کنم تا خداوند بزرگ بداند که من برای روزی حلال تلاش می کنم.

وسائل الشیعه ۱۲: ۲۳ ح ۸

امام کاظمعليه‌السلام

حدیث - ۱

امام رضاعليه‌السلام :

کانَ أبی إذا دَخَلَ شَهرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً؛

چون ماه محرم فرا می‌رسید، کسی پدرم را خندان نمی‌دید.

وسائل الشیعة، ج ۱۰، ص ۵۰۵

حدیث - ۲

عن ابی الحسن موسیعليه‌السلام :

انه کان اذارفع راءسه فی صلاته من السجدة الاخیرة جلس جلسة ثم نهض للقیام و بادر برکبتیه من الارض قبل یدیه ، و اذا سجد بادربهما الارض قبل رکبتیه؛

هنگامی که امام کاظمعليه‌السلام سر از سجده دوم برمی داشت ، کمی می نشست و بعد قیام می کرد (و یکسره از سجده قیام نمی کرد) و پیش از دستها، زانوها را از زمین برمیداشت وهنگامی که به سجده می رفت ، دستها راپیش از زانوها بر زمین می گذاشت

(بحارالانوار، ج ۸۵، ص ۱۶۲).

حدیث - ۳

امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

انَ اَبی اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَیّامٍ،

فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ ؛

هرگاه ماه محرّم فرا می رسید، پدرم (موسی بن جعفرعليه‌السلام ) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر اوغلبه می یافت تا آن که ده روز از محرّم می گذشت ، روز دهم محرّم که می شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود.

امالی صدوق ، ص ۱۱۱

حدیث - ۴

امام رضاعليه‌السلام می فرمایند:

زیارَةُ قَبرِ أبی مِثلُ زِیارَةِ قَبِر الحُسَینِ؛

زیارت قبر پدرم ، موسی بن جعفرعليه‌السلام مانند زیارت قبر حسین‌عليه‌السلام است

کامل الزیارات ، ص ۴۹۹

حدیث - ۵

امام رضاعليه‌السلام :

کانَ [الامام الکاظمعليه‌السلام ]عَقلُهُ لاتُوازی بِهِ العُقُولُ و رُبَّما شاوَرَ الأسوَدَ مِن سُودانِهِ ؛

هیچ اندیشه‌ای با اندیشه اوامام کاظمعليه‌السلام برابری نمی‌کرد و [با این حال] چه بسا با یکی از خادمان سیاه خود مشورت می‌کرد

مکارم الأخلاق ، ج ۲، ص ۹۹

امام رضاعليه‌السلام

حدیث - ۱

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

مَن أحَبَّ أن یَلقَی اللّه‌َ ضاحِکا مُستَبشِرا فَلیَتَوَلَّ عَلِیَّ ابنَ مُوسَی الرِّضاعليه‌السلام ؛

کسی که دوست دارد خندان و با روی گشاده خداوند را دیدار کند ، باید از محبّت و ولایت علی بن موسی الرضّاعليه‌السلام بهره‌مند باشد

بحار الأنوار ، ج ۳۶ ، ص ۲۹۶

حدیث - ۲

امام رضاعليه‌السلام :

ما زارَنی أحَدٌ مِن أَولیائی عارِفاً بِحَقّی إلّا شُفِّعتُ فِیهِ یَومَ الْقیامَةِ؛

هر یک از دوستانم مرا با شناخت حقّم زیارت نمی‌کند مگر این که در روز قیامت، شفاعتم از او پذیرفته می‌شود.

وسائل الشیعة، ج ۱۳، ص ۵۵۲

حدیث - ۳

پیامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم :

سَتُدفَنُ بَضعَةٌ مِنّی بأرضِ خُراسانَ، لا یَزُورُها مُؤمِنٌ إلاّ أوجَبَ اللَّهُ لَهُ الجَنَّةَ؛

زود باشد که پاره‌ای از تن من در خاک خراسان دفن شود. هیچ مؤمنی آن را زیارت نکند مگر آن که خداوند بهشت را بر او واجب گرداند.

حکمت نامه پیامبر اعظمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ج۴ ، ص ۳۰۰

حدیث - ۴

امام رضاعليه‌السلام :

ألا وإنّی لَمَقتولٌ بِالسَّمِّ ظُلما،ومَدفونٌ فی مَوضِعِ غُربَةٍ؛ فَمَن شَدَّ رَحلَهُ إلی زِیارَتِی، استُجیبَ دُعاؤُهُ،وغُفِرَ لَهُ ذَنبُه؛

بدانید که من با زهر ستم، کشته خواهم شد و در خاک غربت، دفن خواهم شد. پس، هر که برای زیارت من بارِ سفر بربندد، دعایش مستجاب و گناهانش آمرزیده می‌شود.

نهج الدعاء، ج‌۱، ص: ۳۸۱

حدیث - ۵

حضرت امام رضاعليه‌السلام می فرمایند:

من زارنی علی بعد داری اتیته یوم القیامه فی ثلاث مواطن حتی اخلصه من اهوالها؛ اذا نظایرت الکتب یمینا و شمالا و عندالصراط و عندالمیزان؛

هر که مرا در دیار غربت زیارت کند، روز قیامت من در سه جا به داد او می رسم و از هراسها و سختیها آنها نجاتش می دهم؛ در وقتی که نامه های اعمال از راست و چپ پراکنده شوند و در هنگام گذشتن از صراط و در موقع سنجیدن اعمال (میزان)

عیون اخبار الرضا، ج۲، ص ۲۵۵.

حدیث - ۶

امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

الحمد لله الذی جعل فی و فی اءبنی محمد اسوة برسول الله و ابنه ابراهیم.

ستایش، شایسته خداوندی است که در من و فرزندم محمد (امام جواد) شباهتی و الگویی از پیامبر و فرزندش ابراهیم را قرار داد.

دلائل الامامه: ۲۰۰

امام جوادعليه‌السلام

حدیث - ۱

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند:

.... و اءن الله عزوجل رکب فی صلبه (الحسینعليه‌السلام ) نطفة مبارکة طیبة زکیة مرضیة و سماها محمد بن علیعليه‌السلام فهو شفیع شیعته، و وارث علم جده، له علامة بینة و حجة ظاهرة.

...خداوند بزرگ در صلب امام حسینعليه‌السلام نطفه بابرکت و پاک و پاکیزه و پسندیده ای قرار داده و او را محمد بن علیعليه‌السلام نامیده است که او شفیع شیعیان، و وارث دانش جدش می باشد، او دارای نشانه ای آشکار و برهانی روشن است.

عوالم العلوم ۲۳: ۲۱۸.

حدیث - ۲

قال الرضاعليه‌السلام لاصحابة:

قد ولد لی شبیه موسی بن عمران، فالق البحار و شبیه عیسی بن مریم قدست ام ولدته، قد خلقت طاهرة مطهرة.

امام رضاعليه‌السلام به اصحابشان فرمودند:

برای من فرزندی متولد شد که شبیه موسی بن عمران است که دریاها را شکافت و مانند عیسی بن مریم که مادرش مقدس و پاک و پاکیزه او را به دنیا آورده بود.

بحارالانوار ۵۰: ۱۵ ح ۱۹

حدیث - ۳

امام رضاعليه‌السلام اوصاف امام جوادعليه‌السلام را چنین بیان کردند:

الصادق، و الصابر، و الفاضل، و قرة اءعین المؤ منین و غیظ الملحدین.

او راستگو، صبور و بردبار، دارای فضیلت، نور چشم مؤمنان و مایه خشم کفار است.

مستدرک عوالم العلوم ۲۳: ۲۷

حدیث - ۴

امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

الحمد لله الذی جعل فی و فی اءبنی محمد اسوة برسول الله و ابنه ابراهیم.

ستایش، شایسته خداوندی است که در من و فرزندم محمد (امام جواد) شباهتی و الگویی از پیامبر و فرزندش ابراهیم را قرار داد.

دلائل الامامه: ۲۰۰

حدیث - ۵

ابو یحیی صفانی می گوید:

در خدمت امام رضاعليه‌السلام بودم که فرزند کوچکشان، امام جوادعليه‌السلام ، را نزد ایشان آوردند. امام رضاعليه‌السلام فرمودند:

«این مولودی است که با برکت تر از او برای شیعیان ما به دنیا نیامده است.»

بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۲۳، ح ۱۴

حدیث - ۶

امام جوادعليه‌السلام فرمودند:

انا الجواد، انا العالم بانساب الناس فی الاصلاب انا اعلم بسرائرکم و ظواهرکم، و ما انتم صائرون الیه.

من جوادم، من عالم به نسبهای مردم در صلبها هستم، من از نهانها و آشکارهای شما آگاهترم، و بهتر می دانم که سرانجام شما چه خواهد بود.

بحارالانوار ۵۰: ۱۰۸.

امام هادیعليه‌السلام

حدیث - ۱

امام هادیعليه‌السلام می فرمایند:

لو سلک الناس وادیا شعبا لسلکت وادی رجل عبد الله وحده خالصا؛

اگر همه مردم مسیری را انتخاب کنند و در آن گام نهند ، من به راه کسی که تنها خدا را خالصانه می پرستد خواهم رفت

بحار الانوار ، ج ۷۸ ، ص ۲۴۵

امام حسن عسکریعليه‌السلام

حدیث - ۱

امام علیعليه‌السلام :

العُلَماءُ حُکّامٌ عَلَی‌النّاسِ؛

عالمان ، فرمانروای بر مردمند.

غرر الحکم : ۵۰۷ منتخب میزان الحکمة : ۴۰۲

حدیث - ۲

کانَ لِباسُ اَبِی مُحَمَّدٍ الْعَسْکریعليه‌السلام بَیاضٌ ناعِمَةٌ فَحَسَرَ عَن ذِراعَیْهِ فَاِذاً مَسْحٌ اَسْوَدٌ خَشِنٌ عَلی جِلْدِهِ فَقالَ هذا لللّه وَ هذا لَکُمْ.

لباس امام عسکریعليه‌السلام لباسی سفید رنگ و نرم بود پس آن امام دست‌های خود را بالا زد در زیر لباس روئی، لباسی موئین، سیاه و خشن داشت، فرمودند: این لباس خشن برای خداوند و این لباس سفید نرم را به برای شما پوشیده‌ام.

«سفینة البحار، ج۲، ص۵۰۴»