بگیری؟

من قدرت تکلّم نداشتم، در دلم به امام رضاعليه‌السلام متوسّل شدم، احساس نیرو کردم، چشمم را باز کردم و حالم بهتر شد.

دکتر پس از دیدن نتیجه ی آزمایش ها گفت: این آزمایش ها نشان می دهد که شما هیچ عارضه ای ندارید. گفتم: آری امام رضاعليه‌السلام عنایت فرموده اند.

چند روز بعد وضع مشابهی پیدا کردم، با امام حسینعليه‌السلام راز دل گفتم و عرضه داشتم: مولا جان! مرگ حق است، ولی من یک عمر به دنبال پرچم شما از این هیئت به آن هیئت رفته ام، آیا دم آخر عنایتی نمی فرمایید؟

شب در عالم روءیا دیدم دو بزرگوار نقابدار تشریف فرما شدند و فرمودند:

من آمدم و ابوالفضل را نیز آوردم.

همان لحظه به کلّی آن عارضه رفع شد.

۷) روز جمعه ۱۳/۹/۸۸ برابر ۱۶ ذیحجه الحرام ۱۴۳۰ قمری، صدیق ارجمند، خطیب توانمند جناب آقای معرفت، در مجلس چهلم مرحوم شورید، در حسینیه ی ایشان در قم، فرمود: در محله ی نوبر تبریز یک نفر در حال احتضار بود، دوستان هیأتی اش گرداگرد او نشسته عقاید حقّه را برایش تلقین می کردند، اسامی ائمهعليهم‌السلام را برایش می گفتند، ایشان نیز همراهی می کرد، وقتی به نام مقدّس امام حسینعليه‌السلام می رسیدند، ساکت می شد.

چند بار این موضوع تکرار شد، همه دچار شگفت شدند، یک مرتبه چشم باز کرد و گفت: گمان بد نبرید، من ۶۰ سال تمام «یاحسین» گفته ام، به خدا اگر نیاید، نامش را بر زبان نخواهم راند.

یکی از حاضران مدّاح بود، شروع به مدّاحی می کند، یک مرتبه شخص محتضر برمی خیزد و می گوید: «السلام علیک یا اباعبداللّه» و جان به جان آفرین تسلیم می کند.

۸) شب پنج شنبه ۱۶/۹/۹۱ برابر ۲۱ محرم ۱۴۳۴ قمری، آیه اللّه حاج سید صادق شیرازی پیرامون عنایات اهل بیتعليهم‌السلام به مجالس عزاداری مطالبی فرمودند از جمله یادآور شدند که پیش از رضاشاه تعداد مجالس روضه خوانی در تهران ۴۰ _ ۵۰ مجلس بود، در اولین سال سقوط رضاشاه، تعداد مجالس تهران به ۴۵۰۰ مجلس رسید، یعنی در حدود صد برابر شد.

۹) آنگاه در مورد هیئت طویرج فرمودند: پیش از صدام همه ساله هیئت طویرج در حدود ساعت ۱۲ ظهر به کربلا می رسیدند، از یک در وارد می شدند، از درب شهدا خارج می شدند و به حرم حضرت ابوالفضلعليه‌السلام مشرّف می شدند.

ورود و خروج آنها در حدود ۲۰ الی ۳۰ دقیقه طول می کشید.

پس از سقوط صدام به جای یک در، از سه در وارد می شوند و در حدود چهار الی پنج ساعت طول می کشد.

«یُرِیدُونَ أن یُطفِئوا نُورَ اللّه بِأفْواهِهِم وَاللّه مُتِمُّ نُورِهِ وَلَو کَرِهَ الکافِرون»(۱)

عنایت امام حسینعليه‌السلام به عزاداران

۱) در یکی از مساجد شهرستان خوی مجلس روضه برگزار بود، بچه ها شلوغ می کردند، به رئیس مجلس گفته شد که این بچه ها را از مسجد بیرون کن. گفت: نمی توانم. هر چه اصرار کردند، گفت: من نمی توانم، سپس توضیح داد:

روزی یکی از جوانان هم هیئتی موقع عزاداری از صف زنجیرزنان خارج شد، در کنار دیواری ادرار کرد، دوباره برگشت و مشغول عزاداری شد.

_________________________________

۱- ۱. سوره صف، آیه ۸.

من عصبانی شدم، او را از صف زنجیرزنان بیرون کردم.

شب در عالم روءیا به محضر امام حسینعليه‌السلام رسیدم، از من روی گردانید.

عرض کردم: مولا جان! من یک عمر با جان و مال شما را خدمت کردم، چرا از من روی برمی گردانید؟

فرمود: چرا یکی از زنجیرزن های مرا ناراحت کردی و از ما دور کردی؟

صبح زود به خانه ی آن جوان رفتم و عذرخواهی کردم و لذا من نمی توانم کسی را از مسجد بیرون کنم.(۱)

۲) سید روضه خوانی عصر روز هفتم محرم الحرام به افراد بدمستی در تهران برخورد می کند، از او تقاضا می کنند که برایشان روضه بخواند.

وی از روی ناچاری می پذیرد و می گوید: اینجا محل مناسبی برای روضه نیست. یکی از آنها او را به ماشین خودش سوار می کند، به بیرون شهر می برد، خود را به حالت صندلی درمی آورد و می گوید: بنشین و روضه بخوان.

وی ایستاده روضه می خواند و آنها به شدت گریه می کنند.

سید از فرصت استفاده می کند و آنها را تشویق به توبه می کند. یکی از آنها با چشم گریان توبه می کند.

سید همان شب او را در حال شادابی و شادکامی می بیند که در باغ های بهشت سیر می کند. صبح که از خواب بیدار می شود، از اهالی محل می شنود که آن شخص مرده است.

سید جریان آن شب، روضه، گریه و توبه ی آن شخص را نقل می کند و خودش در مراسم تشییع شرکت می کند.

____________________________________

۱- ۱. بصیری، کرامات و حکایات پندآموز، ص ۵۰.

سید شب بعد او را در عالم روءیا در حال بهجت و سرور می بیند، از علت خوشحالی اش می پرسد، در پاسخ می گوید:

امام حسینعليه‌السلام این باغ را در مقابل عزاداری و توبه ی آن شب به من عنایت فرمود.(۱)

۳) روز یک شنبه ۲۴/۱۲/۸۱ برابر ۱۱ محرم الحرام ۱۴۲۴ قمری، برای روضه به منزل صدیق ارجمندم آقای حاج سید ضیاء الدین مجد رفتم، شخصی به نام آقای حاج مهدی آقاجانی همسایه ی سابق آقای مجد آنجا بود، آقای مجد به من گفت: از ایشان در مورد حاج عرب بپرس.

ایشان گفت: در قم کسی به نام حاج عرب بود که روزهای عاشورا شبیه شمر می شد و مردم را می گریانید و روزهای یازدهم محرم شبیه ازرق شامی می شد و شخصی به نام حسن بود که هنگامی که سه ساله بود، شبیه حضرت رقیّه می شد.

این حسن بزرگ شد، ۱۳ ساله شد و شبیه حضرت قاسم می شد.

بعدها بزرگ تر شد و شبیه حضرت علی اکبرعليه‌السلام می شد و به حاج میرزا حسن مشهور شده بود.

روزی حاج عرب به مغازه او می رود و می گوید: فردا فلان ساعت بیا به منزل ما، می پرسد: چه خبر است؟ می گوید: وقتی آمدی معلوم می شود. پس از اصرار می گوید: من قرار است فردا در آن ساعت بمیرم. حاج میرزا حسن می گوید: به شرط این که از امام حسینعليه‌السلام بخواهی که در حق من نیز شفاعت کند.

حاج میرزا حسن در ساعت معیّن می رود و می بیند که حاج عرب در حال احتضار است.

____________________________________

۱- ۱. بصیری، کرامات و حکایات پندآموز، ص ۵۲.

دقیقاً در همان ساعت حاج عرب از جای خود برمی خیزد و می گوید:

السلام علیک یا ابا عبداللّه!

سپس به حاضران می گوید:

برخیزید، احترام کنید، آقا اباعبداللّه تشریف آوردند.

آنگاه خطاب به حضرت عرض می کند:

مولاجان! آقای حاج میرزا حسن از شما تقاضا می کند که در حق ایشان نیز شفاعت کنید.

سپس رو به قبله می خوابد و جان می سپارد.

۴) آیه اللّه سید محمد کاظم طباطبایی یزدی مشهور به صاحب عروه (۱۲۵۳ _ ۱۳۳۷ ق) برای صله ی ارحام عازم یزد بود، یک قطعه کفن برای خودش خریده، در حرم امیرموءمنانعليه‌السلام همه ی قرآن را بر آن نوشته، سپس در حرم امام حسینعليه‌السلام زیارت عاشورا را با تربت بر اطراف آن نوشته بود، در این سفر این کفن را با خودش به یزد می برد، در شب اول ورودش به یزد، در منزل یکی از دخترانش استراحت می کند، حضرت سیدالشهداءعليه‌السلام به خوابش آمده می فرماید:

یکی از دوستان ما فوت کرده، در مزار یزد منتظر کفن است، ما دوست داریم این کفن به او اهداء شود.

بیدار می شود و می خوابد، دو بار دیگر این روءیا تکرار می شود، لباس پوشیده به قبرستان یزد می رود و می بیند شخصی به نام «کریم سیاه» فوت کرده، او را غسل داده روی سنگ نهاده منتظر کفن هستند.

تا ایشان می رسد، می گویند: کفن را آوردند.

مرحوم یزدی از آنها می پرسد: شما کی هستید؟ می گویند: همان آقایی که به شما امر فرموده کفن بیاورید، به ما نیز امر فرموده که برای تجهیز و دفن ایشان به اینجا بیاییم.

مرحوم یزدی می پرسد: این شخص کیست؟ می گویند: او شخصی به نام «کریم سیاه» است، یک فرد معمولی، ولی عاشق امام حسینعليه‌السلام بود، در هر کجا مجلسی به نام امام حسینعليه‌السلام برگزار می شد، او بدون هیچ تکلّفی حاضر می شد.

در یزد، در کنار مسجد امیرچخماق بازاری به نام او هست.

این داستان را یکی از وعّاظ بر فراز منبر گفت، ولی آنچه الآن در یزد هست، بازار غلامعلی سیاه می باشد، نه کریم سیاه.

۵) روز چهارشنبه ۲۱/۱۱/۸۸ برابر ۲۵ صفر ۱۴۳۱ قمری، در مشهد مقدس، در مدرسه ی امام رضاعليه‌السلام آقای سید محمد باقر فالی، در جمع دوستان اهل وِلا فرمودند:

در سال ۲۰۰۲ میلادی، در امارات منبر می رفتم، مهرجان امارات با ایام عاشورا مصادف بود، شب عاشورا بر فراز منبر گفتم:

فردا همه ی شما بدون عبا، بدون کفش و پابرهنه بیایید از میان پایکوبی ها و رقّاصی ها عبور کنید و عزاداری خود را به شب برسانید.

در میان شیعیان جوانی بود که سروان بود، ۲۲ سال بود که ازدواج کرده بود و صاحب فرزند نشده بود، پزشکان گفته بودند که هم خودش عقیم است و هم خانمش!

او نیز که برای مردم چهره شناخته شده ای بود، بدون عبا و بدون کفش، با لباس مشکی، در دسته جات امام حسینعليه‌السلام شرکت کرد، مردم مسخره اش کردند و او نیز دلش شکست. خطاب به امام حسینعليه‌السلام گفت:

یا حسین! اگر این کار من درست بود، به من یک فرزند بده!

همسرش نیز بدون کفش بیرون می آید، او را نیز مسخره می کنند، او بدون

اطلاع از آنچه بر دل شوهرش گذشته، می گوید: یا حسین! اگر این کار ما درست است، من از شما یک بچّه می خواهم.

پس از پنج ماه دل درد شدید می گیرد و حالت تهوع به او دست می دهد، به دکتر می رود، دکتر می گوید: آپاندیس داری، باید زود عمل شوی.

وقتی آزمایش می کنند، می گویند: حامله هستی و این تهوّع مربوط به حاملگی می باشد. سپس دختری به دنیا می آورد که نامش را فاطمه می گذارد.

آقای فالی می گفت: من این داستان را در تلویزیون کویت گفتم و اظهار تأسّف کردم از اینکه نام آن سروان را من نپرسیدم.

سال بعد در ایام حج در آسانسور با او مصادف شدم، گفت: مرا می شناسی؟ من ابوفاطمه هستم.

خداوند بعد از فاطمه بچه ی دیگری به ما داد و سومی نیز در راه است!

عنایات امام حسینعليه‌السلام به زائران ایّام عاشورا

آقای سید حسین مولوی روز پنج شنبه ۴/۷/۹۲ شمسی تعدادی از عنایات حضرت را در مورد ایّام عاشورا برای اینجانب نقل کرد که شماری از آنها را نقل می کنیم:

۱) ما سابقاً صبح عاشورا در کربلا نزدیک مغتسل شربت توزیع می کردیم، ۲۰ _ ۲۵ کیلو شکر می ریختیم، از همسایه آب می گرفتیم و به عزاداران تقدیم می کردیم.

گاهی مشاهده می کردیم که برخی از عزاداران صورتشان خونی است و لیوان خونی می شود، از جهت طهارت و نجاست شبهه کردیم و تصمیم گرفتیم که از سال بعد اطعام بدهیم.

از سابق هیئت نجفی ها در حسینیه ی نجفی ها در بیرون شهر در محله سُوّاق اطعام می دادند.

علامه ی گرانقدر مرحوم سید عبدالرّزاق مقرم (۱۳۱۶ _ ۱۳۹۱ ق) برای آنها مقتل می خواند، سپس شیخ محمد کاشی برای آنها روضه می خواند.

آن قدر ازدحام می شد که گاهی در و پنجره حسینیه می شکست.

ما تصمیم گرفتیم که شب عاشورا در کربلا اطعام کنیم، تا برای حسینیه نجفی ها تخفیف حاصل شود.

مرحوم مقرّم با پدرم دوست صمیمی بود، به پدرم گفته بود: پسرت از امام حسینعليه‌السلام نمی ترسد که می خواهد در میان عزاداران اختلاف بیندازد؟

پدرم گفته بود: اگر پسر من بخواهد اختلاف بیندازد، امام حسین کمرش را بشکند.

من گفتم: نه فقط کمرم را بشکند، بلکه جوان مرگم کند.

آقای سید هاشم صراف، سرکرده هیئت نجفی ها بود، آنها شب عاشورا به حالت سینه زنی از خیمه گاه به حرم امام حسینعليه‌السلام مشرف می شدند، سپس به صحن حضرت قمر بنی هاشمعليه‌السلام می رفتند، از این جهت دو سه ساعت بعد از مغرب اطعام می کردند، ما بلافاصله بعد از نماز مغرب اطعام نمودیم.

مرحوم مقرّم پس از مشاهده برنامه ی ما سال دوم خودش آمد در هیئت ما که به هیئت: «جمهور الغَرِیّ» مرسوم بود، شام خورد و به من فرمود: بارک اللّه، پسرم کار حسابی کردی.

ما یک شب عاشورا ۲۵ کیلو برنج پخت کردیم و اطعام دادیم، گفتند: هیئت نجفی ها به سوی هیئت شما می آید، یک قابلمه ی ۳۰ کیلویی بار گذاشته ایم، من غذا می کشیدم، سرِ دیگ را بر نمی داشتم، در سینی های ۴ _ ۵ نفری غذا می ریختم و می دادم.

محل اطعام ما بسیار بزرگ بود، دو برابر مسجد امام رضای قم.

در تمام این محل سفره پهن بود، هیئت نجفی ها نشستند و اطعام شدند. یکی از دوستان جلو آمد و سر دیگ را برداشت که از این دیگ شما چقدر غذا کشیدید؟! دیدیم هنوز یک چهارم دیگ خالی نشده است!

پس از آن ۱۰ _ ۱۵ سینی غذا کشیدیم، غذا تمام شد.

۲) ما در طول سال برای اطعام کربلا هر جمعه پول جمع می کردیم، یکی پنج فلس می داد، دیگری پنجاه فلس.

گاهی به مغازه یکی از رفقا سر می زدم، آن هفته نمی داد، در دفتر می نوشتم: این هفته فلانی را ابلیس گول زد.

پیش از محرم تعدادی گوسفند می خریدیم، با وسیله ای که اساس ما را به کربلا حمل می کرد، می فرستادیم، در خیابان قبله ی حرم حضرت ابوالفضلعليه‌السلام به موکب حسینیه ی کریمخان، آنجا روبه روی شهرداری مسجد بزرگی بود، همان جا اقامت می کردیم.

یک سال هوا خیلی گرم بود، یکی از جوان ها به نام صالح رفت بالای شیروانی یکی از تخته ها شکست و ایشان از ارتفاع ۵ _ ۶ متری به سر افتاد به زمین، جوان دیگری که او را کمک می کرد نیز روی وی افتاد.

تخته ای به طول چهار متر بر سرش افتاد.

خطاب به امام حسینعليه‌السلام عرض کردیم که مولا جان! ما برای شما آمده ایم، یک مرتبه صالح از جای برخاست، چکش خود را برداشت که از نردبان بالا برود، دستش را گرفتیم و مانع شدیم، تا شب خوابید و هیچ مشکلی برایش پیش نیامد.

حضور حضرت فاطمهعليها‌السلام برای زائران

۱) امام صادقعليه‌السلام فرمود:

حضرت فاطمهعليها‌السلام دختر محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم برای زائران قبر فرزندش امام حسینعليه‌السلام حضور پیدا می کند و برای آنها طلب آمرزش می کند.(۱)

۲) در حدیث دیگری آمده است:

هیچ بانوی موءمنه ای در روی زمین نیست، جز اینکه برای او واجب است که با زیارت امام حسینعليه‌السلام حضرت فاطمهعليها‌السلام را یاری نماید.(۲)

۳) صدیق ارجمند آقای شیخ حسین یوسفی، از شخصی به نام آقای شهرکی در روز سه شنبه، ۲۰/۱۲/۸۱ برابر هفتم محرم ۱۴۲۴ قمری، در اصفهان نقل کرد که در اوّلین روزهایی که راه کربلا باز شد، به عتبات عالیات مشرّف شده، در نجف اشرف با دوستانش بحث کرده که وقتی وارد کربلا شدیم، آیا اول به حرم سالار شهیدان مشرّف بشویم، یا حرم حضرت قمر بنی هاشم؟

در بین خواب و بیداری به محضر مولای متّقیان شرفیاب می شود که بسیار با ابهّت بوده، به طوری که خواسته فرار کند، حضرت به محضر طلبیده می فرماید:

۱. شما که به زیارت کربلا آمده اید، حضرت فاطمه را خوشحال کرده اید.

۲. به شیعیان بگویید: از این فرصت استفاده کنند، خیلی به زیارت بیایند.

۳. دو تن از همراهان شما فلانی و فلانی حامله هستند، که بعداً معلوم می شود همین طور بوده است.

__________________________________

۱- ۱. ابن قولویه، کامل الزیارات، ص ۱۱۸.

۲- ۲. علی ابن اسباط، النّوادر، ص ۱۲۳.

۴. به فلانی نیز اولاد خواهیم داد که تا آن موقع اولاددار نمی شد.

۵. در کربلا اول به زیارت فرزندم حسین بروید که حضرت عبّاس تا نجف به استقبال شما آمده است.

۶. فرزندم مهدی خیلی غریب است، به غربت او دلم می سوزد.

زیارت امام حسینعليه‌السلام

اشاره

مشروع بودن زیارت اهل قبور، پدر، مادر، اولیای الهی، پیشوایان معصوم و در رأس آنها رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، از مسلّمات دین مقدّس اسلام است. پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در احادیث فراوان به زیارت اهل قبور امر فرموده و علّت آورده که زیارت اهل قبور:

۱) مرگ را به یاد آدمی می آورد.(۱)

۲) انسان را به یاد آخرت می اندازد.(۲)

۳) به انسان رقّت قلب و اشک چشم و یاد آخرت به ارمغان می آورد.(۳)

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در مورد زیارت قبر خود می فرماید:

۱) هر کس پس از مرگ مرا زیارت کند، همانند کسی است که در دوران حیاتم مرا زیارت کند.(۴)

۲) هر کس قبر مرا زیارت کند، شفاعتم بر او واجب می شود.(۵)

۳) هر کس حج بگذارد، آنگاه قبر مرا پس از مرگم زیارت کند، همانند کسی

_____________________________________

۱- ۱. حاکم، مستدرک صحیحین، ج ۱، ص ۴۷۵.

۲- ۲. ترمذی، السنن، ج ۳، ص ۳۷۰.

۳- ۳. متقی هندی، کنز العمّال، ج ۱۵، ص ۶۴۶.

۴- ۴. دار قطنی، السنن، ج ۲، ص ۲۷۸.

۵- ۵. همان.

است که مرا در حال حیاتم زیارت کند.(۱)

سیره رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم این بود که همواره برای زیارت اهل قبور به بقیع تشریف می برد و برای اهل بقیع استغفار می نمود و می فرمود:

أمَرَنِی رَبِّی أنْ آتیَ البَقیعَ فَأسْتَغْفِرَ لَهُم؛

پروردگارم به من امر فرموده که به بقیع بیایم و برای اهل بقیع استغفار کنم.(۲)

پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم همواره برای زیارت شهدای اُحد تشریف فرما می شد و می فرمود:

این ها قبر برادران ما می باشد.(۳)

رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در مورد شهدای اُحد می فرمود:

من شهادت می دهم که این ها در روز قیامت در نزد خدا، گواهان می باشند. پس به زیارت این ها بیایید. سوگند به خدایی که جان من در دست قدرت اوست، کسی تا روز قیامت به این ها سلام نمی کند، جز اینکه به او پاسخ می دهند.(۴)

در مورد حضرت فاطمهعليها‌السلام نیز روایت شده که:

حضرت فاطمه هر هفته به زیارت قبر عمویش حضرت حمزه تشریف می برد.(۵)

سیره اصحاب و سلف صالح نیز این بود که به زیارت قبر شریف پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مشرّف می شدند و بزرگان اهل سنّت نیز بر رجحان آن فتوا داده اند و استحباب آن را اجماعی دانسته اند.(۶)

______________________________________

۱- ۱. بیهقی، السنن الکبری، ج ۵، ص ۲۴۶.

۲- ۲. نسائی، السنن، ج ۴، ص ۹۳.

۳- ۳. ابوداود، السّنن، ج ۱، ص ۳۱۹.

۴- ۴. حاکم، مستدرک صحیحین، ج ۲، ص ۲۴۸.

۵- ۵. بیهقی، السنن الکبری، ج ۴، ص ۷۸.

۶- ۶. ابن عابدین، ردّ المحتار علی الدّرّ المختار، ج ۲، ص ۲۵۷.

در این میان زیارت قبر امام حسینعليه‌السلام ویژگی هایی دارد که به شماری از آنها اشاره می کنیم:

۱ - وجوب زیارت امام حسینعليه‌السلام

در بسیاری از روایات پیشوایان معصومعليهم‌السلام بر وجوب زیارت قبر امام حسینعليه‌السلام تصریح شده، که از آن جمله است:

۱) امام صادقعليه‌السلام فرمود:

زیارت حسین بن علیعليهما‌السلام بر هر کسی که آن حضرت را امام از جانب خدا می داند واجب است.(۱)

۲) امام باقرعليه‌السلام فرمود:

شیعیان ما را به زیارت قبر امام حسینعليه‌السلام فرمان دهید که انجام آن بر هر کسی که آن حضرت را امام از سوی خدا بداند، واجب است.(۲)

۳) امام صادقعليه‌السلام فرمود:

اگر یکی از شما در تمام عمر هر سال به زیارت خانه ی خدا برود، ولی حسین بن علیعليهما‌السلام را زیارت نکند، یکی از حقوق پیامبر خدا را ترک کرده است، زیرا حق حسینعليه‌السلام از سوی خدا بر هر مسلمانی واجب است.(۳)

_______________________________________

۱- ۱. شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۱۳۳.

۲- ۲. ابن قولویه، کامل الزّیارات، ص ۱۲۱.

۳- ۳. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج ۶، ص ۴۲.

۴) آن حضرت خطاب به امّ سعید فرمود:

حتماً به زیارت آن حضرت بروید، زیرا زیارت حسینعليه‌السلام بر هر مرد و زن واجب است.(۱)

۲ - جایگاه رفیع حرم امام حسینعليه‌السلام

در این رابطه احادیث فراوان از رئیس مذهب، امام صادقعليه‌السلام رسیده، که از آن جمله است:

۱) محل قبر امام حسینعليه‌السلام از روزی که آن حضرت در آن دفن شده، باغی از باغ های بهشت است.(۲)

۲) از محلّ قبر امام حسینعليه‌السلام تا آسمان هفتم، محلّ آمد و شد فرشتگان است.(۳)

۳) هیچ موجودی در آسمان ها نیست، جز اینکه از خداوند منّان اذن می طلبد برای زیارت امام حسینعليه‌السلام ، پس گروهی فرود آمده، گروه دیگری عروج می کنند.(۴)

۴) در اطراف قبر آن حضرت هفتاد هزار فرشته ی غبارآلود و موی پریشان هستند که تا روز قیامت بر آن حضرت گریه می کنند.(۵)

۵) خداوند منّان چهار هزار فرشته ی غبارآلود و موی پریشان به قبر امام حسینعليه‌السلام موکّل نموده که بر آن حضرت گریه کنند تا روز قیامت.

____________________________________

۱- ۱. شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۳۴۷.

۲- ۲. شیخ صدوق، الفقیه، ج ۲، ص ۳۴۶.

۳- ۳. شیخ حرّ، همان، ص ۴۱۶.

۴- ۴. شیخ طوسی، همان، ص ۴۶.

۵- ۵. حموینی، فرائد السّمطین، ج ۲، ص ۱۷۴.

هر کس آن حضرت را عارفاً بحقّه زیارت کند، او را مشایعت می کنند تا به محلّ امن خود برسانند، اگر بیمار شود هر صبح و شام از او عیادت می کنند، اگر بمیرد، در تشییع جنازه اش شرکت می کنند و تا روز قیامت برایش استغفار می کنند.(۱)

۶) چهار هزار فرشته روز عاشورا از خداوند اذن طلبیدند که به آن حضرت یاری برسانند، وقتی آمدند که آن حضرت به شهادت رسیده بود، آنها با چهره ای غبارآلود و موهایی پریشان در کنار قبرش گریه می کنند تا روز قیامت و در انتظار خروج حضرت قائمعليه‌السلام می باشند.(۲)

۳ - آثار زیارت امام حسینعليه‌السلام در دنیا

در روایات فراوان به آثار زیارت امام حسینعليه‌السلام اشاره شده که از آن جمله است:

۱) امام صادقعليه‌السلام فرمود:

ایام زیارت امام حسینعليه‌السلام از اجل زائران به حساب نمی آید.(۳)

۲) امام باقرعليه‌السلام فرمود:

شیعیان ما را به زیارت قبر امام حسینعليه‌السلام فرمان دهید که انجام آن روزی را افزون کند، بر طول عمر بیفزاید و ناملایمات را از انسان دور می نماید.(۴)

________________________________

۱- ۱. کلینی، الکافی، ج ۴، ص ۵۸۱.

۲- ۲. نعمانی، الغیبه، ص ۳۱۰.

۳- ۳. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج ۶، ص ۴۳.

۴- ۴. شیخ حرّ، وسائل الشّیعه، ج ۱۴، ص ۴۱۳.

۳) امام صادقعليه‌السلام فرمود:

زیارت امام حسینعليه‌السلام را رها نکن و دوستانت را به آن فرمان بده، تا خداوند بر عمرت بیفزاید، روزی ات را افزون سازد، تو را سعادتمندانه زنده بدارد، با شهادت از دنیا ببرد و از نیک بختان ثبت نماید.(۱)

۴) امام باقرعليه‌السلام فرمود:

شیعیان ما را به زیارت امام حسینعليه‌السلام فرمان دهید، که از غرق شدن، زیر آوار ماندن، طعمه ی حریق شدن و خوراک درندگان شدن باز می دارد.(۲)

۵) امام صادقعليه‌السلام فرمود:

کمترین چیزی که به زائر امام حسینعليه‌السلام می رسد این است که تا برگشتن به نزد خانواده اش جان و مالش محفوظ می ماند و در روز قیامت در حفاظت خداوند می باشد.(۳)

۴ - آثار زیارت امام حسینعليه‌السلام در آخرت

در احادیث فراوان به آثار زیارت حضرت سیدالشهداء در آخرت اشاره شده که شماری از آنها را می آوریم:

۱) پیامبر اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم خطاب به امام حسینعليه‌السلام فرمود:

هر کس پس از وفات تو به زیارت تو بیاید، بهشت از آنِ اوست.(۴)

۲) امام صادقعليه‌السلام فرمود:

_______________________________________

۱- ۱. ابن قولویه، کامل الزیارات، ص ۱۵۲.

۲- ۲. شیخ صدوق، الأمالی، ص ۱۲۳.

۳- ۳. همو، ثواب الأعمال، ص ۹۱.

۴- ۴. شیخ مفید، المزار، ص ۳۱.

هر کس بخواهد در جوار پیامبر اکرم، امیرموءمنان و حضرت فاطمه باشد، زیارت امام حسینعليه‌السلام را رها نکند.(۱)

۳) در حدیث دیگری فرمود:

برای زائران امام حسینعليه‌السلام در روز قیامت بر دیگران برتری هست.

زراره پرسید: چه برتری؟ فرمود:

چهل سال پیش از دیگران وارد بهشت می شوند، در حالی که دیگران هنوز در محشر هستند.(۲)

۴) امام کاظمعليه‌السلام فرمود:

هر کس عارفاً بحقّه به زیارت امام حسینعليه‌السلام برود، خداوند گناهان گذشته و اخیرش را بیامرزد.(۳)

۵) امام رضاعليه‌السلام به ریّان فرمود:

این پسر شبیب! اگر می خواهی خدا را در حالی ملاقات کنی، که گناهی بر تو نباشد، امام حسینعليه‌السلام را زیارت کن.(۴)

۵ - پاداش زیارت امام حسینعليه‌السلام

در این رابطه احادیث بیرون از شمار است، به تعدادی از آنها اشاره می کنیم:

۱) رسول اکرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم خطاب به ابن عبّاس فرمود:

ای پسر عباس! هر کس او را عارفاً بحقّه زیارت کند، برای او پاداش هزار حج

______________________________________

۱- ۱. ابن قولویه، کامل الزیارات، ص ۱۳۷.

۲- ۲. شیخ حرّ، وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۴۲۵.

۳- ۳. کلینی، الکافی، ج ۴، ص ۵۸۲.

۴- ۴. شیخ صدوق، الأمالی، ص ۱۱۳.

و هزار عمره می باشد.(۱)

۲) امام صادقعليه‌السلام فرمود:

هر کس به زیارت قبر امام حسینعليه‌السلام برود، از افرادی نوشته می شود که در امان است و نامه ی عملش به دست راستش داده می شود و زیر پرچم امام حسین خواهد بود، تا وارد بهشت شده در جایگاهش قرار بگیرد.(۲)

۳) در حدیث دیگری فرمود:

هر کس امام حسینعليه‌السلام را با معرفت زیارت کند، خداوند اجر کسی که هزار برده آزاد کرده باشد را به او می دهد.(۳)

۴) امام رضاعليه‌السلام فرمود:

هر کس امام حسینعليه‌السلام را در کنار شط فرات زیارت کند، همانند کسی است که خدا را بر فراز عرش زیارت کند.(۴)

۵) امام صادقعليه‌السلام فرمود:

روز قیامت منادی ندا می کند: زائران قبر امام حسین کجایند؟

پس گروهی برمی خیزند. به آنها گفته می شود:

هر کسی را که دوست دارید، دستش را بگیرید و با خود به بهشت ببرید.(۵)

۶ - حسرت ترک زیارت امام حسینعليه‌السلام

در مورد حسرت و ندامت کسانی که زیارت امام حسینعليه‌السلام را ترک کنند،

____________________________________

۱- ۱. خزّاز، کفایه الأثر، ص ۱۷.

۲- ۲. اصطهباناتی، نورالعین، ص ۴۷.

۳- ۳. کلینی، الکافی، ج ۴، ص ۵۸۱.

۴- ۴. شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج ۶، ص ۴۶.

۵- ۵. ابن قولویه، کامل الزّیارات، ص ۱۶۷.