هدايت دو برادر
سيّد شرف الدين كتابي بنام «المراجعات
» دارد كه باعث هدايت افرادزيادي شده است از جمله: استاد شيخ محمد مرعي الامين سوري، ازعلماي بزرگ و مدرسان و نويسندگان نامدار اهل سنّت بود. او در يكي ازمساجد «حلب
» تدريس مي كرد.
روزي يكي از شاگردانش كتابي را در نهايت احترام و ادب به او داد و گفت:حضرت استاد! اين كتاب را ببينيد، اگر مانعي ندارد و براي من مفيداست، آنرا بخوانم.
شيخ محمد مرعي، كتاب را گرفت ونگاهي به آن انداخت:«المراجعات، تأليف سيد عبد الحسين شرف الدين موسوي!».
اسم كتاب را زياد شنيده بود، ولي مثل بيشتر عالمان سنّي از سرتعصّب، هرگز آن را نخوانده بود، بلكه حتّي ' از شنيدن اسم كتاب ومؤلّف آن، خشمگين مي شد!...
همينكه كتاب را ديد وشناخت، به خشم آمد وپرخاش كرد وكتاب را به شاگردش داد وبا لحن تندي به وي گفت:آيا خجالت نمي كشي كه كتاب يك عالم شيعه كه ما اورا گمراه مي دانيم، پيش من مي آوري ونشان مي دهي وبراي مطاله آن از من اجازه مي خواهي؟
شاگرد با متانت وآرامي گفت:حضرت شيخ!منكه جسارتي نكردم، فقط مي خواستم از شما اجازه خواندن كتاب را بگيرم، اگر مي فرموديد كه مطالعة آن صلاح نيست، من اطاعت مي كردم! با اين حال اگر گستاخي كردم، پوزش مي طلبم.
شيخ محمد از مشاهده ادب اين شاگرد، از آن رفتار تعصّب آميز وخشمگين خود شرم زده شد وآتش غضبش فرو نشست! آنگاه براي جبران آن عمل شرم آور وغير منطقي خويش، گفت: مانعي ندارد، كتاب را بمن بدهيد تاامشب آنرا مطالعه كنم وفردا صبح نظرم را بشما اعلام مي كنم كه آنرابخوانيد يانه!
شيخ باخود گفت: كتاب را مي برم و امشب نگاه مي دارم و فردا مي آورم و به صاحبش مي دهم و مي گويم خواندن آن صلاح نيست!...
آنگاه كتاب را گرفت و با خود بمنزل برد و به گوشه اي انداخت..
شب فرا رسيد. شيخ كاري نداشت وهنوز در اثر رفتار ناشايست خود با شاگردش، ذهنش مغشوش بود و بار پشيماني هرلحظه بردوش ووجدانش سنگين و سنگين تر مي شد و آزارش مي داد...پاسي از شب گذشت.
فكرشيخ درگير خاطرة تلخ آن روز بود كه ناگهان نهيب وجدان در درونش طنين انداخت: هان!...چرا اين اندازه تعصّب خشك واحمقانه!؟... امشب كه كاري ندارم، چرا كتابي را كه تاكنون نديده اي وفقط يك امشب در اين خلوت آرام شبانه، در اختيار توست، نمي خواني تا بداني كه چيست؟ چرا نفس تو، همچون شيطان كه از بسم اللّه بگريزد، از شنيدن اسم «المراجعات
» مي گريزد ومي ترسد و به خشم مي آيد؟ هان! از چه مي ترسي؟.. اين نداچندين بار، همچون امواج خروشان وتوفندة دريا، از اعماق وجدانِ شيخ محمد برخاست و بر ديوار دلش برخورد و تكانش داد...
بالاخره شيخ محمددر دل آن شب تاريك، كه سكوت برهمه جا سايه گسترده بود، با نداي وجدانش از بستر سنگين تعصب برخاست وكتاب المراجعات را برداشت و باز كرد واز اوّل آن شروع به خواندن كردد. در همان ابتداي مطالع دريافت كه معركه است! چه كتابي! علم وتحقيق و ايمان و ادب ومنطق در آن موج مي زند، دريايي است عميق و زلال و پُر از گوهر هاي درخشانِ علم و ايمان و هنر و كمال...
شيخ محمد، حريصانه خود را به اين دريا زد وتمام افكارش را به امواج مطالعه روحنواز كتاب سپرد وپابه پاي مطالب ناب آن حركت كرد وخواندن كتاب چنان او را از خود وجهان خارج از كتاب، غافل كرده بود كه صداي اذان صبح اورا بخود آورد واز پنجره به بيرون نگاه كرد كه صبح دميده بود...
ديگر بازي تمام شده بود! با تمام شدن شب، در امتداد مطالعه المراجعات، پرده هاي تعصب وگمراهي نيز از جلو چشم دلِ او كنار زده مي شد...حقيقتي را كه عمري در پي آن بوده ولي براثر انحراف راه وتاريكي جهل وتعصّب، رفته رفته زاوية گمراهيش بيشتر وبيشتر، وخودش از آن حقيقتِ گمشده، دورتر مي شده است، اكنون در اين صبح بيداري آفتاب هدايت از افق المراجعات بر دميده وآنرا روشن كرده است و او آن حقيقت را مي بيند و ديگر راه را از چاه، بازشناخته است...
ديگر شكي نداشت كه راهي را كه پيموده، جز ضلالت وخطا نبوده است. بدين گونه، دل شيخ محمد مرعي، درهنگام صبح به نور حقيقت تشيّع روشن گشت وبه آن ايمان آورد وشيعه شد وسرِارادت بر آستانه اهل بيتعليه‌السلام
زد.
آنگاه كتاب المراجعات را به برادرش شيخ احمد كه او نيز ازعلماي سخت متعصّب سنّي بود، داد وگفت: اين كتاب را بخوان وحقيقت رادَرياب!
برادرش نگاهي به كتاب كرد، سپس به شيخ محمّد، گفت:آنرا از من دور كن!
شيخ محمّد گفت:آن را بخوان ولي به گفته اش عمل نكن!! امّا خواندنش ضرري ندارد.
شيخ احمد كتاب را با بي اعتنايي گرفت.باز نمود وبا دقّت كامل شروع به خواندن كرد...
بلي! كتاب كارش را كرد و شيخ احمد را نيز از اعماق تيره و تار گودال تعصب و گمراهي درآورد و به روشنايي آفتاب هدايت تشيّع رساند...
بالاخره شيخ محمّد وبرادرش شيخ احمد، هردو به آيين تشيّع اثني عشري (دوازده امامي )را برحق وصواب يافتند وشيعه شدند ومذهب پيشين خود را ترك نمودند.
امّا ماجرا در اينجا تمام نشد، كم كم خبر شيع شدن آن دو برادر عالم و روحاني، در شهر انطاكيه سوريه پيچيد. مردم دسته دسته به نزد آنهامي آمدند وعلّت شيعه شدنشان را مي پرسيدند.آنان نيز مطالب كتاب المراجعات را بر مردم عرضه مي كردند...
در پي ِ اين حادثة شگفت انگيز، افراد زيادي در سوريه، لبنان، تركيه و...توسّط ايندو برادر، راه هدايت را يافته وبه حقيقت پيوستندو مذهب شيعه را انتخاب كردند و مذهب سنّي را ترك گفتند...
بعدها استاد محمّد مرعي الامين، كتابهاي فراواني در زمينه ترويج مذهب تشيّع نوشت.مانند كتاب «رحلتي من الضلال الي الهدي
»«سبل الانوار» و...
0%
نویسنده: محمد تقى صرفى
