٤٦ - باب معين نمودن گناهان كبيره اى كه دورى از آنها واجب است حديث :
٤١٨ - عن ابن محبوب قال كتب معى بعض اصحابنا الى ابى الحسنعليه‌السلام
يساله عن البكائر كم هى و ما هى ؟ فكتب الكبائر من اجتنب ما وعد الله عليه النار كفر عنه سيئاته اذا كان مومنا و السبع الموجبات قتل النفس الحرام و عقوق الوالدين و اكل الربا و التعرب بعد الهجره و قذف المحصنه و اكل مال اليتيم و الفرار من الزخف
ترجمه :
٤١٨ - ابن محبوب گويد: يكى از اصحاب ما همراه با من به امام رضاعليه‌السلام
نوشتيم كه : كبائر چند تاست و كدامند؟ حضرت در پاسخ نوشت : هر كس از گناهانى كه خداوند بر آنها وعده آتش دوزخ را داده است دورى كند اگر مومن باشد خداوند از گناهانش چشم پوشى مى كند و هفت گناهى كه موجب آتش است عبارتند از:
كشتن نفسى كه كشتنش حرام است و آزردن پدر و مادر و ربا خوارى و بازگشتن به حالت اعرابى پس از هجرت نمودن (به دار الايمان ) و نسبت زنا دادن و متهم كردن زن شوهر دار و خوردن مال يتيم و گريختن از جهاد.
حديث :
٤١٩ - عن عبدالعظيم بن عبدالله الحسنى قال : حدثنى ابوجعفر الثانىعليه‌السلام
قال : سمعت ابى يقول : سمعت ابى موسى بن جعفرعليه‌السلام
يقول : دخل عمرو بن عبيد على ابى عبداللهعليه‌السلام
فلما سلم و جلس تلا هذه الايه (و الذين يجتنبون كبائر الاثم و الفواحش ) ثم امسك فقال له ابو عبداللهعليه‌السلام
: ما اسكتك ؟ قال : احب ان اعرف الكبائر من كتاب الله عزوجل فقال : نعم يا عمرو اكبر الكبائر الاشراك بالله يقول : الله من يشرك بالله فقد حرم الله عليه الجنه و بعذه الاياس من روح الله لان الله عزوجل يقول (لايياس من روح الله الا القوم الكافرون ) ثم الامن من مكر الله لان الله عزوجل يقول (فلا يامن مكر الله الا القوم الخاسرون ) و منها عقوق الوالدين لان الله سبحانه جعل العاق جبارا شقيا و قتل النفس التى حرم الله الا بالحق لان الله عزوجل يقول : (فجزاوه جهنم خالدا فيها) الى آخر الايه و قذف المحصنه لان الله عزوجل يقول : (لعنوا فى الدنيا و الاخره و لهم عذاب عظيم ) و اكل مال اليتيم لان الله عزوجل يقول : (انما ياكلون فى بطونهم نارا و سيصلون سعيرا) و الفرار من الزخف لان الله عزوجل يقول : (و من يولهم يومئذ دبره الا متحرفا لقتال او متحيزا الى فئه فقد باء بغضب من الله و ماواه جهنم و بئس المصير) و اكل الربا لان الله عزوجل يقول : (الذين ياكلون الربا لايقومون الا كما يقوم الذى يتخبطه الشيطان من المس ) و السحر لان الله عزوجل يقول : (و لقد علموا لمن اشتراه ما له فى الاخره من خلاق ) و الزنا لان الله عزوجل يقول : (و من يفعل ذكل يلق اثاما يضاعف له العذاب يوم القيامه و يخلد فيه مهانا) و اليمين الغموس الفاجره لان الله عزوجل يقول : (ان الذين يشترون بعهد الله و ايمانهم ثمنا قليلا اولئك لاخلاق لهم فى الاخره ) و الغلول لان الله عزوجل يقول : (و من يغلل يات بما غل يوم القيامه ) و منع الزكاه المفروضه لان الله عزوجل يقول : (فتكوى بها جباههم و جنوبهم و ظهورهم ) و شهاده الزور و كتمان الشهاده لان الله عزوجل يقول : (و من يكتمها فانه آثم قلبه ) و شرب الخمر لان الله عزوجل نهى عنها كما نهى عن عباده الاوثان و ترك الصلاه متعمدا او شيئا مما فرض الله عزوجل لان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
قال : من ترك الصلاه متعمد افقد برى من ذمه الله و ذمه رسوله و نقض العهد و قطيعه الرحم لان الله عزوجل يقول : (لهم اللعنه و لهم سوء الدار) قال : فخرج عمرو و له صراخ من بكائه و هو يقول : هلك من قال برايه و نازعكم فى الفضل و العلم
ترجمه :
٤١٩ - جناب عبدالعظيم حسنى از امام جوادعليه‌السلام
روايت كند كه فرمود: از پدرم امام رضاعليه‌السلام
شنيدم كه مى فرمود: از پدرم موسى بن جعفرعليه‌السلام
شنيدم كه مى فرمود: عمر بن عبيد بر امام صادقعليه‌السلام
وارد شد پس چون سلام كرد و نشست اين آيه را تلاوت كرد (و كسانى كه از گناهان بزرگ و زشتى ها خوددارى مى كنند) سپس خاموش شد. امام صادقعليه‌السلام
فرمود: چه چيزى باعث شد كه ساكت شوى و ادامه ندهى ؟ عرض كرد: دوست دارم بدانم كه مراد از كبائر در كتاب خداى عزوجل چيست ؟ حضرت فرمود: آرى اى عمر! بزرگترين گناهان كبيره شرك ورزيدن به خداوند است ، خداوند مى فرمايد: هر كس به خدا شرك بورزد خداوند بهشت را بر او حرام مى گرداند. و بعد از شرك ، نوميد شدن از رحمت خداست زيرا خداوند عزوجل مى فرمايد: (از رحمت خداوند نوميد نمى شوند مگر گروه كافران )
پس از آن ، ايمن بودن از مكر خدا است زيرا خداى عزوجل مى فرمايد: (از مكر خداوند ايمن نمى گردند مگر گروه زيانكاران )
و يكى ديگر از گناهان كبيره آزار رساندن به پدر و مادر است زيرا خداوند سبحان آزاردهنده به پدر و مادر را ستمگر و تيره بخت گردانده است و ديگرى كشتن نفسى است كه خداوند به ناحق كشتن او را حرام كرده است ، زيرا خداوند عزوجل مى فرمايد: (جزاى كسى كه قتل نفس كند جهنم است و در جهنم جاويدان مى ماند)
و ديگرى نسبت ناروا دادن به زن شوهردار، زيرا خداوند عزوجل مى فرمايد: (كسانى كه نسبت ناروا به زنان شوهردار مى دهند در دنيا و آخرت مورد لعنت هستند و عذاب بزرگى براى آنان است )
و ديگرى خوردن مال يتيم زيرا خداوند عزوجل مى فرمايند: (خورندگان مال يتيم در شكمهاشان آتش مى خورند و به زودى به دوزخ در آيند)
و ديگرى فرار از جهاد زيرا خداى عزوجل مى فرمايد: (و هر كه در آن روز به آنان پشت كند جز اينكه به كنارى براى جنگيدن رفته باشد يا براى جا گرفتن در ميان گروهى از بازگشتگاهى است )
و ديگرى رباخوارى است زيرا خداوند عزوجل مى فرمايد: (آنانكه ربا مى خورند بر نمى خيزند مگر مانند برخواستن كسى كه شيطان او را از روى ديوانگى به بيراهه مى برد)
و ديگرى جادوگرى است زيرا خداوند عزوجل مى فرمايد: (و به حقيقت دانستند كه هر كس آن را خريد در آخرت هيچ بهره اى براى او نيست )
و ديگرى زنا است زيرا خداى عزوجل مى فرمايد: (و كسى كه مرتكب زنا شود عقوبت مى شود و عذاب او در روز قيامت دو چندان مى شود و با خوارى در عذاب جاويد مى ماند)
و ديگرى سوگند دروغ نابكارانه است زيرا خداى عزوجل مى فرمايد: (به درستى كه آنان كه بهاى اندكى را در عوض پيمان الهى و سوگندهايشان مى گيرند بهره اى براى آنان در آخرت نيست )
و ديگرى خيانت و ناراستى است زيرا خداى عزوجل مى فرمايد: (و كسى كه خيانت كند در روز قيامت با آنچه كه خيانت كرده است مى آيد)
و ديگرى خوددارى كردن از پرداخت زكات واجب ، زيرا خداى عزوجل مى فرمايد: - (پس پيشانى ها و پشتهايشان داغ كرده مى شود)
و ديگرى شهادت دروغ و كتمان نمودن شهادت است زيرا خداى عزوجل مى فرمايد: (و كسى كه شهادت را كتمان كند قلبش گناهكار است )
و ديگرى نوشيدن شراب است زيرا خداى عزوجل از آن نهى فرموده است همچنانكه از عبادت بتها نهى نموده است و ديگرى ترك نمودن عمدى نماز يا يكى از چيزهايى كه خداوند عزوجل واجب ساخته است زيرا رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمود: (كسى كه نماز را از روى عمد ترك كند از كفالت و حمايت خداوند و رسولش خارج شده است )، و ديگرى پيمان شكنى و بريدن پيوند خويشاوندى است زيرا خداى عزوجل مى فرمايد: (براى چنين كسانى دورى از رحمت و سراى بدى خواهد بود)
امام موسى بن جعفرعليه‌السلام
در اينجا فرمود: (وقتى سخن پدرم امام صادقعليه‌السلام
به اينجا ختم شد) عمر بن عبيد برخواست و بيرون رفت در حالى كه از گريه اش بانگ و فريادى برپا بود و مى گفت : هر كس به راى خود سخن گويد و با شما خاندان پيامبر در فضيلت و دانش به خصومت برخيزد هلاك خواهد شد.
حديث :
٤٢٠ - عن الاصبغ بن نباته قال : جاء رجل الى اميرالمؤمنينعليه‌السلام
فقال : يا اميرالمؤمنين ان ناسا زعموا ان العبد لايزنى و هو مومن و لايسرق و هو مومن و لايشرب الخمر و هو مومن و لا ياكل الربا و هو مومن و لايسفك الدم الحرام و هو مومن فقال اميرالمؤمنينعليه‌السلام
: صدقت سمعت رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
يقول و الدليل كتاب الله و ذكر الحديث الى ان قال و قد تاتى عليه حالات فيهم بالخطئيه فتشجعه روح القوه و يزين له روح الشهوده و تقوده روح البدن حتى يواقع الخطيئه فاذا لامسها نقص من الايمان و تفصى منه فليس يعود فيه حتى يتوب فاذا تاب تاب الله عليه و ان عاد ادخله نار جهنم
ترجمه :
٤٢٠ - اصبغ بن نباته گويد: مردى به خدمت اميرالمؤمنينعليه‌السلام
آمد و عرض كرد: اى اميرمومنان ! همانا برخى از مردم معتقدند كه بنده در حالى كه مومن باشد نه زنا مى كند نه دزدى و نه شراب مى نوشد و نه ربا مى خورد و نه خوبى را به حرام مى ريزد، پس اميرالمؤمنينعليه‌السلام
فرمود: راست گفتى (زيرا) من همين حديث را از رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
شنيدم و دليل بر درستى آن كتاب خداست ، و گاهى براى مومن حالاتى پيش مى آيد كه در آن حالات قصد مى كند كه مرتكب گناه شود پس روح قوت و توانايى او را بر اين كار جرات مى بخشد و روح شهوت آن كار را براى او زينت داده و زيبا جلوه مى دهد و روح بدن او را رهبرى مى كند تا آنكه به گناه تن در مى دهد پس زمانى كه با گناه تماس حاصل كرد از ايمانش كاسته مى شود از ايمان رها مى گردد و ايمانش باز نمى گردد مگر اينكه توبه كند كه اگر توبه كرد خداوند توبه اش را مى پذيرد و اگر به گناهكارى بازگشت خداوند او را به آتش دوزخ داخل مى كند.
حديث :
٤٢١ - عن عبيد بن زراره قال : سالت ابا عبداللهعليه‌السلام
عن الكبائر فقال : هن فى كتاب علىعليه‌السلام
سبع الكفر بالله و قتل النفس و عقوق الوالدين و الك الربا بعد البينه و اكل مال اليتيم ظلما و الفرار من الزحف و التعرب بعد الهجره قال : فقلت ، هذا اكبر المعاصى فقال : نعم قلت : فاكل الدرهم من مال اليتيم ظلما اكبر ام ترك الصلاه قال : ترك الصلاه قلت : فما عددت ترك الصلاه فى الكبائر قال : اى شى ء اول ما قلت لك قلت : الكفر قال : فان تارك الصلاه كافر يعنى من غير عله
ترجمه :
٤٢١ - عبيد بن زراره گويد: از امام صادقعليه‌السلام
درباره گناهان كبيره سوال كردم حضرت فرمود: گناهان كبيره چنانكه در كتاب علىعليه‌السلام
آمده است هفت گناه است : كفر به خداوند و كشتن نفس (محترم ) و آزار رساندن به پدر و مادر و خوردن ربا بعد از آشنايى و آگاهى از آن و مال يتيم را به ستم خوردن و فرار از جهاد و پس از هجرت به دارالايمان دوباره به حالت اعرابى بودن بازگشتن عبيد بن زراره گويد: عرض كردم : آيا اينها بزرگترين گناهانند؟ حضرت فرمود: آرى عرض كردم : پس آيا يك درهم از مال يتيم را به ستم خوردن بزرگتر است يا ترك نمودن نماز؟ حضرت فرمود: ترك نمودن نماز. عرض كردم : پس چرا ترك نماز را در شمار گناهان كبيره نياوردى ؟ حضرت فرمود: اولين چيزى كه از گناهان كبيره برايت بر شمردم چه بود؟ عرض كردم : كفر. حضرت فرمود: به راستى كسى كه بدون علت (موجهى ) نماز خود را ترك كند كافر است
حديث :
٤٢٢ - عن ابى عبداللهعليه‌السلام
فى القنوت فى الوتر الى ان قال و استغفر لذنبك العظيم ثم قال كل ذنب عظيم
ترجمه :
٤٢٢ - امام صادقعليه‌السلام
به رواى فرمود: در قنوت نماز شب (فلان دعا و فلان دعا را بخوان ) تا آنجا كه فرمود: و براى گناه بزرگت از درگاه خداوند طلب بخشايش كن سپس فرمود: تمامى گناهان بزرگ اند.
حديث :
٤٢٣ - عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال : الكبائر سبع قتل المومن متعمدا و قذف المحصنه و الفرار من الزخف و التعرف بعد الهجره و اكل مال اليتيم ظلما و اكل الربا بعد البينه و كل ما اوجب الله عليه النار.
ترجمه :
٤٢٣ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: گناهان كبيره هفت گناه است : كشتن مومنى از روى عمد و نسبت ناروا دادن به زن شوهر دار و فرار از روى ستم و ربا خوارى بعد از آشنايى و آگاهى و هر گناهى كه خداوند آتش دوزخ را بر (انجام دهنده ) آن واجب ساخته است
حديث :
٤٢٤ - عن عبدالله بن سنان قال : سمعت ابا عبداللهعليه‌السلام
يقول : ان من الكبائر عقوق الوالدين و الياس من روح الله و الامن من مكر الله
ترجمه :
٤٢٤ - عبدالله بن سنان گويد: از امام صادقعليه‌السلام
شنيدم كه مى فرمود: همانا آزار رساندن به پدر و مادر و نااميدى از رحمت خداوند و ايمنى از مكر خداوند از گناهان كبيره است
حديث :
٤٢٥ - و قد روى اكبر الكبائر الشرك بالله
ترجمه :
٤٢٥ - روايت شده است كه بزرگترين گناهان كبيره شرك ورزيدن به خداوند است
حديث :
٤٢٦ - عن حماد عن نعمان الرازى قال سمعت ابا عبداللهعليه‌السلام
يقول : من زنى خرج ما الايمان و من شرب الخمر خرج من الايمان و من افطر يوما من شهر رمضان متعمدا خرج من الايمان
ترجمه :
٤٢٦ - حماد از نعمان رازى روايت كند كه : از امام صادقعليه‌السلام
شنيدم كه مى فرمود: كسى كه زنا كند از ايمان بيرون مى رود و كسى كه شراب بنوشد از ايمان بيرون مى رود و كسى كه از روى عمد يك روز ماه رمضان را روزه خوارى كند از ايمان بيرون مى رود.
حديث :
٤٢٧ - عن محمد بن عبده قال : قلت لابى عبداللهعليه‌السلام
: لايزنى الزانى و هو مومن قال لا اذا كان على بطنها سلب الايمان فاذا قام رد اليه فاذا عاد سلب قلت فانه يريد ان يعود فقال ما اكثر من يريد ان يعود فلا يعود اليه ابدا.
ترجمه :
٤٢٧ - محمد بن عبده گويد: به امام صادقعليه‌السلام
عرض كردم : آيا شخص زناكار در حالتى كه ايمان داشته باشد مرتكب زنا نمى شود؟ فرمود: نه ، چنين كسى در آن حالتى كه بر روى شكم آن زن قرار مى گيرد ايمانش سلب مى شود و هنگامى كه بر مى خيزد دوباره ايمان به او باز مى گردد و اگر دوباره به زنا بپردازد ايمانش سلب مى گردد. عرض كردم : كسى كه زنا مى كند قصد دارد اين عمل را دوباره مرتكب گردد (چگونه ايمانى كه از او سلب شده دوباره باز مى گردد؟) فرمود: چه بسيار كسانى كه مى خواهند باز گردند ولى هرگز (به ارتكاب اين عمل شنيع ) باز نمى گردند.
حديث :
٤٢٨ - عن ابى عبداللهعليه‌السلام
فى قول الله عزوجل : (الذين يجتنبون كبائر الاثم و الفواحش الا اللمم ) فقال : الفواحش الزنا و السرقه و اللمم الرجل يلم بالذنب فيستغفر الله منه
ترجمه :
٤٢٨ - امام صادقعليه‌السلام
درباره گفتار خداى عزوجل كه مى فرمايد: (آنانكه از گناهان بزرگ و ناشايسته ها دورى مى گزينند مگر گناه كوچك )
فرمود: مراد از ناشايسته ها زنا و دزدى است و مراد از گناه كوچك اين است كه كسى مرتكب گناهى مى شود و در پى آن از خداوند به خاطر آن گناه طلب آمرزش مى كند.
حديث :
٤٢٩ - عن داود قال : سالت ابا عبداللهعليه‌السلام
عن قول رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
اذا زنى الرجل فارقه روح الايمان قال : فقال : هو مثل قول الله عزوجل : (و لاتيمموا الخبيث منه تنفقون ) ثم قال غير هذا ابين منه ذلك قول الله عزوجل : (و ايدهم بروح منه ) هو الذى فارقه
ترجمه :
٤٢٩ - داود گويد: از امام صادقعليه‌السلام
از گفتار رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
پرسيدم كه فرموده است : هرگاه مردى مرتكب زنا شود روح ايمان از او جدا مى شود پس حضرت فرمود: اين سخن پيامبر همانند گفتار خداى عزوجل است كه مى فرمايد: (و قصد مكنيد (مال ) پليد را كه از آن انفاق كنيد)
(زيرا همچنانكه مال پليد و طيب دارد روح هم با قصد و عمل پليد، پليد مى شود و روح طيب كه همان روح ايمان است مفارقت مى كند) آنگاه مى فرمايد: كلامى ديگر از خداوند واضح تر از اين است و آن ، اين سخن خداى عزوجل است : (و ايشان را با روحى از جانب خود يارى داد)
اين روح است كه از شخص زانى جدا مى شود.
حديث :
٤٣٠ - عن مسعده بن صدقه قال سمعت ابا عبداللهعليه‌السلام
يقول : الكبائر القنوط من رحمه الله و الياس من روح الله و الامن من مكر الله و قتل النفس التى حرم الله و عقوق الوالدين و اكل مال اليتيم ضلما و اكل الربا بعد البينه و التعرب بعد الهجره و قذف المحصنه و الفرار بعد ازحف
ترجمه :
٤٣٠ - مسعده بن صدقه گويد: از امام صادقعليه‌السلام
شنيدم كه مى فرمود: گناهان كبيره عبارتند از: نااميدى از رحمت خداوند و مايوس گشتن از مهربانى خدا و ايمنى از مكر الهى و كشتن نفسى كه خداوند كشتن او را حرام گردانيده و آزار رساندن به پدر و مادر و خوردن مال يتيم از روى ستم و ربا خوارى بعد از آگاهى ، و به حالت اعرابى بازگشتن پس از هجرت ، و نسبت ناروا دادن به زن شوهردار و فرار نمودن از جهاد.
حديث :
٤٣١ - عن ابى بكير قال قلت لابى جعفرعليه‌السلام
فى قول رسول الله اذا زنى الرجل فارقه روح الايمان قال هو قوله و ايدهم بروح منه ذاك الذى يفارقه
ترجمه :
٤٣١ - ابن بكير گويد: به امام باقرعليه‌السلام
عرض كردم : درباره گفتار رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
كه فرمود: هرگاه مردى زنا كند روح ايمان از او جدا مى شود، چه مى فرماييد؟ حضرت فرمود: اين گفتار رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
(اشاره كننده به ) گفتار خداوند است كه مى فرمايد: (و آنان را با روحى از خود قوت بخشيد)
كه اين روح همان روحى است كه از آنان جدايى نموده بود.
حديث :
٤٣٢ - عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال : يسلب منه روح الايمان مادام على بطنها فاذا نزل عاد الايمان قال : ارايت ان هم قال : لا ارايت ان هم ان يسرق اتقطع يده ؟
ترجمه :
٤٣٢ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: روح ايمان از شخص زناكار تا وقتى كه در حال زناست گرفته مى شود پس هنگامى كه از عمل زشت خود فارغ شد (و پشيمان گشت ) ايمان باز مى گردد. راوى گويد: عرض كردم : اگر کسى قصد زنا كند آيا باز هم ايمانش گرفته مى شود؟ حضرت فرمود: خير، آيا اگر كسى قصد دزدى كند دستش قطع مى شود؟
حديث :
٤٣٣ - عن ابى بصير عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال سمعته يقول الكبائر سبعه منها قتل النفس متعمدا و الشرك بالله العظيم و قذف المحصنه و اكل الربا بعد البينه و الفرار من الزحف و التعرب بعد الهجره و عقوق الوالدين و اكل مال اليتيم ظلما قال و التعرب و الشرك واحد.
ترجمه :
٤٣٣ - ابى بصير گويد: از امام صادقعليه‌السلام
شنيدم كه فرمود: گناهان كبيره هفت تاست : كشتن كسى از روى عمد و شرك ورزيدن به خداى بزرگ و نسبت ناروا به زن شوهردار و رباخوارى بعد از آگاهى و فرار از جهاد و بازگشتن به حالت اعرابى پس از هجرت و آزار رساندن به پدر و مادر و خوردن مال يتيم از روى ستم سپس فرمود: تعرب (بازگشتن به حالت اعرابى ) و شرك در يك درجه اند.
حديث :
٤٣٤ - قال ابو عبداللهعليه‌السلام
: و الذى اذا دعاه ابوه لعن اباه و الذى اذا اجابه ابنه يضربه
ترجمه :
٤٣٤ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: و (دو كس نيز گناهانشان كبيره است ، يكى ) كسى كه وقتى پدرش او را مى خواند پدر خود را لعنت مى فرستد و ديگرى كسى كه با اينكه پسرش (خواسته ) او را اجابت مى كند ولى او پسرش را كتك مى زند.
حديث :
٤٣٥ - عن محمد بن حكيم قال قلت لابى الحسن موسىعليه‌السلام
الكبائر تخرج من الايمان ؟ فقال : نعم و ما دون الكبائر قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: لا يزنى الزانى و هو مومن و لايسرق السارق و هو مومن
ترجمه :
٤٣٥ - محمد بن حكيم گويد: به امام موسى كاظمعليه‌السلام
عرض كردم : آيا گناهان كبيره آدمى را از ايمان بيرون مى برد؟ حضرت فرمود: آرى ، گناهان پايين تر از كبيره هم (ايمان را از دل بيرون مى برند) رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمود: آن كسى كه در معرض زنا كردن است در حالى كه مومن باشد زنا نمى كند و آن كس كه مشرف به دزدى كردن است در حالى كه مومن باشد دزدى نمى كند.
حديث :
٤٣٦ - عن عبيد بن زراره فى حديث ان ابا جعفرعليه‌السلام
قال : قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
لايزنى الزانى و هو مومن و لايسرق السارق و هو مومن
ترجمه :
٤٣٦ - عبيد بن زراره در حديثى گويد: امام باقرعليه‌السلام
فرمود: رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرموده است : مومن تا مومن است زنا نمى كند و مومن تا زمانى كه مومن است دزدى نمى كند.
حديث :
٤٣٧ - عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال : اكبر الكبائر سبع الشرك بالله العظيم و قتل النفس التى حرم الله الا بالحق و اكل اموال اليتامى و عقوق الوالدين و قذف المحصنات و الفرار من الزحف و انكار ما انزل الله عزوجل
ترجمه :
٤٣٧ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: بزرگترين گناهان بزرگ هفت گناهند: شرك آوردن به خداى بزرگ و كشتن نفسى كه خداوند كشتن او را حرام گردانده مگر به سببى حق و خوردن اموال يتيم و آزار رساندن به پدر و مادر و نسبت ناروا دادن به زنان شوهر دار و گريختن از جهاد و انكار نمودن آنچه كه خداوند عزوجل فرو فرستاده است
حديث :
٤٣٨ - على بن جعفر فى كتابه عن اخيه موسى به جعفرعليه‌السلام
قال : سالته عن الكبائر التى قال الله عزوجل : (ان تجتنبوا كبائر ما تنهون عنه ) قال : التى اوجب الله عليها النار.
ترجمه :
٤٣٨ - على بن جعفر در كتابش از برادرش موسى بن جعفرعليه‌السلام
روايت كرده كه : از ايشان در مورد كبائر كه در گفتار خداى عزوجل كه مى فرمايد: (اگر از كبائرى كه از آنها نهى شده ايد خوددارى كنيد) آمده است پرسيدم كه آن كبائر كدامند؟ حضرت فرمود: مراد از كبائر آن گناهانى است كه خداوند بر ارتكاب آنها آتش دوزخ را واجب ساخته است
حديث :
٤٣٩ - عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال : ان الكبائر سبع فينا انزلت و منا استحلت فاولها الشرك بالله العظيم و قتل النفس التى حرم الله و اكل مال اليتيم و عقوق الوالدين و قذف المحصنه و الفرار من الزحف و انكار حقنا.
ترجمه :
٤٣٩ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: همانا گناه كبيره هفت گناهند كه درباره ما نازل شده اند (ولى متاسفانه ) همه آن گناهان را نسبت به خود ما روا داشته اند اولين آنها شرك آوردن به خداى بزرگ است و ديگرى كشتن كسى كه خداوند كشتن او را حرام گردانده و ديگرى خوردن مال يتيم و ديگرى رنجاندن پدر و مادر و ديگرى نسبت ناروا دادن به زن شوهردار و ديگرى گريختن از ميدان جنگ و ديگرى انكار نمودن حق ما است
حديث :
٤٤٠ - و روى ان الحيف فى الوصيه من الكبائر.
ترجمه :
٤٤٠ - و روايت شده است كه : همانا ستم نمودن و بى عدالتى در وصيت از گناهان كبيره است
حديث :
٤٤١ - عن عباد بن كثير النواء قال سالت ابا جعفرعليه‌السلام
عن الكبائر فقال كل ما اوعد الله عليه النار.
ترجمه :
٤٤١ - عباد بن كثير هسته خرما فروش گويد: از امام باقرعليه‌السلام
درباره گناهان كبيره سوال كردم ، حضرت فرمود: تمامى گناهانى كه خداوند بر ارتكاب آنها وعده آتش دوزخ را داده است گناهان كبيره اند.
حديث :
٤٤٢ - و باسناده عن ابى خديجه سالم بن مكرم الجمال عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال الكذب على الله و على رسوله و على اوصياءعليه‌السلام
من الكبائر.
ترجمه :
٤٤٢ - ابى خديجه سالم بن مكرم شتربان از امام صادقعليه‌السلام
روايت كرده است كه : دروغ بستن بر خداوند و رسول و جانشينان رسول از گناهان كبيره است
حديث :
٤٤٣ - و قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: من قال على ما لم اقل فليتبوا مقعده من النار.
ترجمه :
٤٤٣ - رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمود: هر كس چيزى را كه من نگفته ام به من نسبت دهد پس بايد نشيمنگاهى از آتش را جايگاه و اقامتگاه خود سازد.
حديث :
٤٤٤ - عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال : وجدنا فى كتاب علىعليه‌السلام
الكبائر خمسه الشرك و عقوق الوالدين و اكل الربا بعد البينه و الفرار من الزحف و التعرب بعد الهجره
ترجمه :
٤٤٤ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: در كتاب علىعليه‌السلام
يافتيم كه : گناهان كبيره پنج گناهند: شرك و آزار رساندن به پدر و مادر و رباخوارى پس از آگاهى و گريختن از جهاد و به حالت اعرابى بازگشتن پس از هجرت نمودن
حديث :
٤٤٥ - عن عبيد بن زراره قال : قلت لابى عبداللهعليه‌السلام
: اخبرنى عن الكبائر فقال : هن خمس و هن مما اوجب الله عليهن النار قال الله تعالى : (ان الله لايغفر ان يشرك به ) و قال : (ان الذين ياكلون اموال اليتامى ظلما انما ياكلون فى بطونهم ناوا و سيصلون سعيرا) و قال : (يا ايها الذين آمنوا اذا لقيتم الذين كفروا زحفا فلا تولوهم الادبار) الى آخر الايه و قال عزوجل : (يا ايها الذين آمنوا اتقوالله و ذروا ما بقى من الربا) الى آخر الايه و رمى المحصنات الغافلات المومنات و قتل مومن متعمدا على دينه
ترجمه :
٤٤٥ - عبيد بن زراره گويد: به امام صادقعليه‌السلام
عرض كردم كه : مرا نسبت به گناهان كبيره آگاه ساز. حضرت فرمود: گناهان كبيره پنج گناهند و آنها گناهانى هستند كه خداوند بر آنها آتش دوزخ را واجب گردانده و مى فرمايد: (همانا خداوند شرك آوردن به خود را نمى بخشايد)
و مى فرمايد: (آنان كه اموال يتيمان را ظالمانه مى خورند به راستى كه در شكمهاشان آتش مى خرودند و به زودى به دوزخ در آيند)
و مى فرمايد: (اى ايمان آورندگان هرگاه در ميدان جنگ با كافران روبرو شديد به آنان پشت نكنيد)
تا آخر آيه و فرمود: (اى ايمان آورندگان از خدا بترسيد و آنچه را كه از ربا باقى مانده رها كنيد)
تا آخر آيه و متهم ساختن زنان شوهردار ساده دل با ايمان و كشتن مومنى از روى عمد به خاطر ديندارى اش
حديث :
٤٤٦ - و عن الصادقعليه‌السلام
قال : عقوق الوالدين من الكبائر لان الله جعل العاق عصيا شقيا.
ترجمه :
٤٤٦ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: قتل نفس از گناهان كبيره است زيرا خداوند آزار رساننده به پدر و مادر را نافرمان و تيره روز گردانده است
حديث :
٤٤٧ - و قالعليه‌السلام
: و قتل النفس من الكبائر لان الله يقول : (و من يقتل مومنا متعمدا فجزاوه جهنم خالدا فيها و غضب الله عليه و لعنه و اعدله عذابا عظيما).
ترجمه :
٤٤٧ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: قتل نفس از گناهان كبيره است زيرا خداوند مى فرمايد: (و كسى كه مومنى را عمدا به قتل برساند كيفرش دوزخ است كه در آن براى هميشه مى ماند و خداوند بر او خشم گرفته و او را از رحمتش دور گردانده و براى وى عذابى بزرگ و آماده ساخته است .)(١٢٣)
حديث :
٤٤٨ - و قالعليه‌السلام
: و قذف المحصنات من الكبائر لان الله يقول : (لعنوا فى الدنيا و الاخره و لهم عذاب عظيم .)
ترجمه :
٤٤٨ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: نسبت ناروا دادن به زنان شوهردار از گناهان كبيره است زيرا خداوند مى فرمايد: (چنين كسانى در دنيا و آخرت مورد لعنت هستند و كيفرى بزرگ براى آنان مى باشد)
حديث :
٤٤٩ - عن احمد بن عمر الحلبى قال : سالت ابا عبداللهعليه‌السلام
عن قول الله عزوجل : (ان تجتنبوا كبائر ما تنهون عنه نكفر عنكم سيئاتكم ) قال : من اجتنب ما اوعد الله عليه النار اذا كان مومنا كفر عنه سيئاته و ادخله مدخلا كريما و الكبائر السبع الموجبات : قتل النفس الحرام و عقوق الوالدين و اكل الربا و التعرب بعد الهجره و قذف المحصنه و اكل مال اليتيم و الفرار من الزحف
ترجمه :
٤٤٩ - احمد بن عمر حلبى گويد: از امام صادقعليه‌السلام
درباره گفتار خداى عزوجل پرسيدم كه مى فرمايد: (اگر از گناهان كبيره اى كه از آنها نهى شده ايد دورى كنيد از ديگر گناهانتان چشم پوشى مى كنيم )
حضرت فرمود: كسى كه از گناهانى كه خداوند بر انجام آنها وعده آتش داده است دورى كند اگر مومن باشد از ديگر گناهانش چشم پوشى مى كند و او را به منزلگاهى گرامى وارد مى سازد و گناهان كبيره هفتگانه كه موجب آتش دوزخ اند عبارتند از: كشتن نفسى كه احترام دارد و آزردن پدر و مادر و خوردن ربا و بازگشتن به حالت اعرابى بودن پس از هجرت كرده است و نسبت ناروا دادن به زن شوهردار و خوردن مال يتيم و گريختن از جهاد.
حديث :
٤٥٠ - عن الرضاعليه‌السلام
فى كتابه الى المامون قال : الايمان هو اداء الامانه و اجتناب جميع الكبائر و هو معرفه بالقلب و اقرار باللسان و عمل بالاركان - الى ان قال - و اجتناب الكبائر و هى قتل النفس التى حرم الله تعالى و الزنا و السرقه و شرب الخمر و عقوق الوالدين و الفرار من الزحف و اكل مال اليتيم ظلما و اكل الميته و الدم و لحم الخنزير و ما اهل لغير الله به من غير ضروره و اكل الربا بعد البينه و السحت و الميسر و هو القمار و البخس فى المكيال و الميزان و قذف المحصنات و الزنا و اللواط و الياس من روح الله و الامن من مكر الله و القنوط من رحمه الله و معونه الظالمين و الركون اليهم و اليمين الغموس و حبس الحقوق من غير عسر و الكذب و الكبر و الاسراف و التبذير و الخيانه و الاستخفاف بالحج و المحاربه لاولياء الله و الاشتغال بالملاهى و الاصرار على الذنوب
ترجمه :
٤٥٠ - امام رضاعليه‌السلام
در نامه اى به مامون چنين نوشت : ايمان همان امانتدارى و دورى از همه گناهان بزرگ است و ايمان همان شناخت قلبى و اقرار و اعتراف زبانى و عمل نمودن به وسيله اعضا است تا آنجا كه فرمود: و دورى از گناهان كبيره ، و آنها عبارتند از: قتل نفسى كه كشتن او را خداوند حرام ساخته است و زنا نمودن و دزدى كردن و نوشيدن شراب و آزردن پدر و مادر و گريختن از جهاد و خوردن مال يتيم از روى ستم و خوردن گوشت مردار و خون و گوشت خوك و هر ذبيحه اى كه نام غير خدا بر او برده شده است در صورتى كه ضرورتى نباشد، و خوردن ربا بعد از آگاهى (از ربوى بودن معامله ) و خوردن حرام و قمار بازى و كاستن و كم گذاردن در پيمانه و وزن و نسبت ناروا دادن به زنان شوهردار و زنا و لواط و نااميدى از رحمت خداوند و ايمنى از مكر خدا و دلسردى از رحمت الهى و يارى رساندن به ستمكاران و تكيه و اعتماد بر آنان ، و سوگند دروغ و حبس نمودن حق ديگران بدون اينكه سختى و ضرورتى موجب آن شده باشد، و دروغگويى و تكبر و خودبزرگ بينى ، و اسراف و ولخرجى ، و خيانت و ناراستى ، و سبك شمردن حج ، و ستيزه كردن با دوستان خدا، و مشغول بودن به خوشگذرانى هاى بيهوده ، و اصرار و پافشارى نمودن بر انجام گناهان
حديث :
٤٥١ - قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: اجتنبوا السبع الموبقات قيل : و ما هن ؟ قال : الشرك بالله و السحر و قتل النفس التى حرم الله الا بالحق و اكل الربا و اكل مال اليتيم و التولى يوم الزحف و قذف المحصنات الغافلات المومنات
ترجمه :
٤٥١ - رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرمود: از هفت چيز هلاك آور دورى كنيد، به ايشان عرض شد: آن هفت چيز كدامند؟ حضرت فرمود: شرك ورزيدن به خداوند، و جادوگرى ، و كشتن كسى كه خداوند كشتن او را جز در صورتى كه حق او باشد حرام گردانيده ، و ربا خوارى ، و خوردن مال يتيم ، و پشت نمودن به دشمن در روز جهاد، و نسبت ناروا دادن به زن شوهردار ساده دل با ايمان
حديث :
٤٥٢ - عن محمد بن مسلم عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال : قلت له : ما لنا نشهد على ما خالفنا بالكفر و ما لنا لانشهد لانفسنا و لاصحابنا انهم فى الجنه ؟ فقال : من ضعفكم ان لم يكن فيكم شى ء من الكبائر فاشهدوا انكم فى الجنه قلت : فاى شى ء الكبائر؟ قال : اكبر الكبائر الشرك بالله و عقوق الوالدين و التعرب بعد الهجره و قذف المحصنه و الفرار من الزحف و اكل مال اليتيم ظلما و الربا بعد البينه و قتل المومن فقلت له : الزنا و السرقه فقال : ليسا من ذلك
ترجمه :
٤٥٢ - محمد بن مسلم گويد: به امام صادقعليه‌السلام
عرض كردم : چه شده است ما را كه گواهى به كافر بودن مخالفين خود مى دهيم ولى چرا خود و ياران مان گواهى به بهشتى بودن نمى دهيم ؟ حضرت فرمود: اين به خاطر ضعف و ناتوانى شماست ، اگر در شما هيچيك از گناهان كبيره نبود پس گواه باشيد كه شما در بهشت هستيد، عرض كردم : گناهان كبيره چه چيزهايى هستند؟ فرمود: بزرگترين آنها شرك ورزيدن به خداوند و آزردن پدر و مادر و پس روى نمودن به حالت اعرابى پس از هجرت و نسبت ناروا دادن به زن شوهردار و فرار از جهاد و خوردن مال يتيم از روى ستم و رباخوارى بعد از آگاهى و كشتن مومن پس عرض كردم : آيا زنا نمودن و دزدى كردن هم از گناهان كبيره است ؟ حضرت فرمود: نه اين دو از گناهان كبيره شمرده نمى شوند.
حديث :
٤٥٣ - عن جعفر بن محمدعليه‌السلام
فى حديث شرائع الدين قال : و الكبائر محرمه و هى الشرك بالله و قتل النفس التى حرم الله و عقوق الوالدين و الفرار من الزحف و اكل مال اليتيم ظلما و اكل الربا بعد البينه و قذف المحصنات و بعد ذلك الزنا و اللواط و السرقه و اكل الميته و الدم و لحم الخنزير و ما اهل لغير الله به من غير ضروره و اكل السحت و البخس فى الميزان و المكيال و الميسر و شهاده الزور و الياس من روح الله و الامن من مكر الله و القنوط من رحمه الله و ترك معاونه المظلومين و الركون الى الظالمين و اليمين الغموس و حبس الحقوق من غير عسر و استعمال التكبر و التجبر و الكذب و الاسراف و التبذير و الخيانه و الاستخفاف بالحج و المحاربه الاولياء الله و الملاهى التى تصد عن ذكر الله عزوجل مكروهه كالغناء و ضرب الاوتار و الاصرار على صغائر الذنوب
ترجمه :
٤٥٣ - امام صادقعليه‌السلام
در حديث قوانين و دستورات دين فرمود: (ارتكاب ) گناهان كبيره حرام است و آنها عبارتند از: شرك آوردن به خداوند، و كشتن نفسى كه خداوند آن را حرام ساخته ، و آزردن پدر و مادر، و گريختن از جهاد، و خوردن مال يتيم از روى ستم ، و ربا خوارى بعد از آگاهى ، و نسبت ناروا به زنان شوهردار، و پس از اينها زنا و لواط و دزدى و خوردن گوشت مردار و خون و گوشت خوك و گوشت هر ذبيحه اى كه نام غير خدا بر او برده شده بدون هيچگونه ضرورتى ، و خوردن حرام و كم گذاردن در وزن و پيمانه و قمار بازى و شهادت ساختگى و دروغ و مايوس شدن از رحمت خداوند و ايمنى از مكر الهى و نااميدى از رحمت خدا و ترك يارى ستمديدگان و تكيه و اعتماد بر ستمگران و سوگند دروغ و حبس نمودن حق ديگران بدون در سختى و فشار بودن ، و تكبر ورزيدن و خود بزرگ بينى و دروغ گويى و اسراف و ولخرجى و خيانت و سبك شمردن حج و ستيزه كردن با دوستان خدا و خوشگذرانى هايى كه آدمى را از ياد خداى عزوجل باز مى دارد و ناپسندى آنها آشكار است همانند: عنا و نواختن تارها، و اصرار و پافشارى بر گناهان كوچك
حديث :
٤٥٤ - و قالعليه‌السلام
: الكبائر تسع اعظمهن الاشراك بالله عزوجل و قتل النفس المومنه و اكل الربا و اكل مال اليتيم و قذف المحصنات و الفرار من الزحف و عقوق الوالدين و استحلال البيت الحرام و السحر فمن لقى الله عزوجل و هو برى منهن كان معى فى جنه مصاريعها الذهب
ترجمه :
٤٥٤ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: گناهان كبيره نه گناهند كه بزرگترين آنها شرك ورزيدن به خداى عزوجل ، و (پس از آن ) كشتن نفس مومن و رباخوارى و خوردن مال يتيم و نسبت ناروا دادن به زن شوهر دار و گريختن از جنگ و جهاد و آزردن پدر و مادر و حلال ساختن بيت الله الحرام (يعنى رعايت نكردن احترام خانه خدا) و جادوگرى پس هر كسى كه خداوند عزوجل را ديدار كند در حالى كه از اين گناهان پاك باشد همراه با من در بهشتى خواهد بود كه لنگه هاى در آن طلاست ٤٧ - باب صحه التوبه من الكبائر
0%
نویسنده: شيخ حر عاملى مترجم : على افراسيابى
