٨٣ - باب وجوب پشيمانى بر گناهان حديث :
٧٦٥ - قال ابو عبداللهعليه‌السلام
من سرته حسنته و ساءته سيئته فهو مومن
ترجمه :
٧٦٥ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: كسى كه نيكوكارى اش او را شادمان كند و بدى اش وى را بدحال گرداند چنين كسى مومن است
حديث :
٧٦٦ - عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال : ان الرجل ليذنب الذنب فيدخله الله به الجنه قلت ، يدخله الله بالذنب الجنه ؟ قال : نعم ، انه يذنب فلا يزال خائفا ماقتا لنفسه فيرحمه الله فيدخله الجنه
ترجمه :
٧٦٦ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: به راستى كه (گاه باشد كه ) مردى مرتكب گناهى مى شود پس خداوند او را به سبب گناهش وارد بهشت مى كند راوى گويد: عرض كردم : خداوند او را به سبب گناه وارد بهشت مى كند؟! فرمود: آرى ، او كسى است كه گناه مى كند ولى پيوسته از گناهش ترسان است و از خود (به خاطر گناهكارى اش ) نفرت دارد، پس خداوند به او رحم مى آورد و او را وارد بهشت مى سازد.
حديث :
٧٦٧ - عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال : قال اميرالمؤمنينعليه‌السلام
: ان الندم على الشر يدعو الى تركه
ترجمه :
٧٦٧ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: اميرالمؤمنين فرموده است : همانا پشيمانى از بدى ، آدمى را به سوى ترك بدى فرا مى خواند.
حديث :
٧٦٨ - عن ابان بن تغلب قال : سمعت ابا عبداللهعليه‌السلام
يقول : ما من عبد اذنب ذنبا فندم عليه الاغفر الله له قبل ان يستغفر و ما من عبد انعم الله عليه نعمه فعرف انها من عند الله الا غفر الله له قبل ان يحمده
ترجمه :
٧٦٨ - ابان بن تغلب گويد: از امام صادقعليه‌السلام
شنيدم كه فرمود: هيچ بنده اى نيست كه مرتكب گناهى شود پس از آن پشيمان گردد جز اينكه خداوند او را مى بخشايد پيش از اينكه طلب آمرزش كند و هيچ بنده اى نيست كه خداوند نعمتى به او ببخشد پس بشناسد كه اين نعمت از جانب خداست جز اينكه خداوند پيش از اينكه او شكر خداى را به جا آورد او را مشمول آمرزش خويش قرار مى دهد.
حديث :
٧٦٩ - محمد بن على بن الحسينعليه‌السلام
قال : من الفاظ رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: الندامه توبه
ترجمه :
٧٦٩ - امام باقرعليه‌السلام
فرمود: از الفاظ رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
است كه فرمود: پشيمانى توبه است
حديث :
٧٧٠ - عن ابى جعفرعليه‌السلام
قال : كفى بالندم توبه
ترجمه :
٧٧٠ - امام باقرعليه‌السلام
فرمود: پشيمانى از گناه براى توبه كفايت مى كند.
حديث :
٧٧١ - عن ابى جعفرعليه‌السلام
قال : قال على بن الحسينعليه‌السلام
: اربع من كن فيه كمل ايمانه و محصت عنه ذنوبه من وفى الله بما جعل على نفسه للناس و صدق لسانه مع الناس و استحيا من كل قبيح عند الله و عند الناس و يحسن خلقه مع اهله
ترجمه :
٧٧١ - امام باقرعليه‌السلام
فرمود: امام سجادعليه‌السلام
فرموده است : چهار چيز است كه در هر كسى باشد ايمانش كامل و گناهانش پاك و آمرزيده مى گردد: كسى كه به خاطر خدا به آنچه كه (به آن عهد و پيمانى كه ) براى مردم بر خود قرار داده است وفا كند، و زبانش با مردم راست بگويد، و از هر زشتى در نزد خدا و مردم شرم كند، و با اهل و خانواده خود خوش اخلاق باشد.
حديث :
٧٧٢ - عن الحسين بن سليمان الزاهدى قال : سمعت ابا جعفر الطائى الواعظ يقول سمعت و هب بن منبه يقول : قرات فى زبور داود اسطرا منها ما حفظت و منها ما نسيت فمما حفظت قوله : يا داود اسمع منى ما اقول و الحق اقول من اتانى و هو مستحى من المعاصى التى عصانى بها غفرتها له و انسيتها حافظيه (الحديث )
ترجمه :
٧٧٢ - حسين بن سليمان زاهدى گويد: از ابا جعفر طايى واعظ شنيدم كه مى گفت : از وهب بن منبه شنيدم كه مى گفت : در زبور حضرت داودعليه‌السلام
چند سطر خواندم كه برخى از آنها را حفظ نموده و برخى را فراموش كرده ام ، از جمله از آنچه حفظ كرده ام گفتار خداى تعالى است كه فرمود: اى داود! آنچه مى گويم از من بشنو و حق را مى گويم : هر كسى به نزد من آيد در حالى كه از گناهانى كه به وسيله آنها نافرمانى ام نموده شرمگين باشد آن گناهان را بر او مى بخشايم و آن گناهان را از خاطر دو فرشته نگهبان او فراموش مى سازم
٨٤ - باب وجوب ستر الذنوب و تحريم التظاهر بها
٨٤ - باب وجوب پنهان كردن گناهان و تحريم آشكارا گناه كردن
حديث :
٧٧٣ - عن العباس مولى الرضاعليه‌السلام
قال : سمعته يقول : المستتر بالحسنه يعدل سبعين حسنه و المذيع بالسيئه مخذول و المستتر بالسيئه مغفور له
ترجمه :
٧٧٣ - عباس بنده امام رضاعليه‌السلام
گويد: از امام رضاعليه‌السلام
شنيدم كه فرمود: آن كس كه پوشاننده نيكى خود باشد آن نيكى با هفتاد نيكى برابرى مى كند و آن كس كه آشكارا بدى مى كند به خود واگذارده شده است و آن كس كه پوشاننده بدى است مورد غفران و بخشش الهى است
حديث :
٧٧٤ - عن فضيل بن عثمان المزادى قال : سمعت ابا عبداللهعليه‌السلام
يقول : قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: اربع من كن فيه لم يهلك على الله بعدهن الا هالك يهم العبد بالحسنه فيعملها فان هو لم يعملها كتب الله له حسنه بحسن نيته و ان هو عملها كتب الله له عشرا و يهم السيئه ان يعملها فان لم يعملها لم يكتب عليه شى ء و ان هو عملها اجل سبع ساعات و قال صاحب الحسنات لصاحب السيئات و هو صاحب الشمال لاتعجل عسى ان يتبعها بحسنه تمحوها فان الله قال استغفر الله الذى لا اله الا هو عالم الغيب و الشهاده العزيز الحكيم الغفور الرحيم ذا الجلال و الاكرام و اتوب اليه لم يكتب عليه شى ء و ان مضت سبع ساعات و لم يتبعها بحسنه و استغفار قال صاحب الحسنات لصاحب السيئات اكتب على الشقى المحروم
ترجمه :
٧٧٤ - فضيل بن عثمان مرادى گويد: از امام صادقعليه‌السلام
شنيدم كه فرمود: رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرموده است : (در مواجهه با عمل ) چهار حالت وجود دارد كه پس از رفتار به آن چهار حالت تنها كسى كه تيره روز و شقاوتمند است به فرمان خداى تعالى به هلاكت مى رسد: بنده اى قصد مى كند كه كار خيرى انجام دهد پس آن را انجام مى دهد پس اگر آن را انجام نداد خداوند به خاطر نيت نيكويش براى او يك نيكى ثبت مى كند و اگر آن را انجام داد برايش ده نيكى مى نويسد و بنده اى قصد مى كند كه بدى كند پس اگر بدى را به جا نياورد چيزى بر عليه او نوشته نمى شود و اگر آن بدى را انجام داد تا هفت ساعت مهلت داده مى شود و فرشته اى كه نيكى ها را مى نگارد به فرشته ديگر كه نگارنده بديها و همان فرشته سمت چپ است مى گويد: شتاب مكن اميد است كه اين بنده در پى بدى اش نيكى اى انجام دهد و با نيكوكارى اش بدى را محو و نابود كند زيرا خداى عزوجل مى فرمايد: (همانا نيكى ها بديها را از بين مى برد)
يا شايد استغفار كند زيرا اگر بگويد: (استغفر الله الذى لا اله الا هو عالم الغيب و الشهاده العزيز الحكيم الغفور الرحيم ذالجلال و الاكرام و اتوب اليه ) بر عليه او چيزى نوشته نمى شود، و اگر هفت ساعت بگذرد و در پى بدى اش نه كار نيكى انجام دهد و نه استغفار كند فرشته اى كه نگارنده نيكى هاست به نويسنده بديها مى گويد: بر عليه اين تيره روز محروم از رحمت بنويس
حديث :
٧٧٥ - عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال : من عمل سيئه اجل فيها سبع ساعات من النهار فان قال : استغفر الله الذى لا اله الا هو الحى القيوم و اتوب اليه ثلاث مرات لم تكتب عليه
ترجمه :
٧٧٥ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: كسى كه كار بدى انجام دهد هفت ساعت از روز به او مهلت داده مى شود پس اگر سه مرتبه بگويد: (استغفر الله الذى لا اله الا هو الحى القيوم و اتوب اليه ) آن بدى بر او نوشته نمى شود.
حديث :
٧٧٦ - عن احمد بن محمد بن خالد عن عده من اصحابنا رفعوه قالوا: قالعليه‌السلام
: لكل شى ء دواء و دواء الذنوب الاستغفار.
ترجمه :
٧٧٦ - احمد بن محمد بن خالد از عده اى از شيعيان روايت كند و آنان اين حديث را به معصومعليه‌السلام
رسانده اند، گفته اند: معصومعليه‌السلام
فرمود: براى هر چيزى (دردى ) دوايى هست و دواى گناهان استغفار نمودن است
حديث :
٧٧٧ - عن زراره قال سمعت ابا عبداللهعليه‌السلام
يقول : ان العبد اذا اذنب ذنبا اجل من عدوه الى الليل فان استغفر الله لم تكتب عليه
ترجمه :
٧٧٧ - زراره گويد: از امام صادقعليه‌السلام
شنيدم كه فرمود: به راستى كه هرگاه بنده مرتكب گناهى شود از صبحگاهان تا شامگاه به او فرصت داده مى شود پس از خداوند طلب مغفرت نمود چيزى بر عليه او نوشته نمى شود.
حديث :
٧٧٨ - عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال : العبد المومن اذا اذنب اجله الله سبع ساعات فان استغفر الله لم تكتب عليه شى ء و ان مضت الساعات و لم يستغفر كتب سيئه (الحديث )
ترجمه :
٧٧٨ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: هرگاه بنده مومن مرتكب گناهى گردد خداوند به او هفت ساعت مهلت مى دهد پس اگر از خداوند طلب بخشش نمود چيزى بر عليه او نوشته نمى شود و اگر هفت ساعت گذشت و او استغفار نكرد يك گناه بر او نوشته مى شود.
حديث :
٧٧٩ - عن حفص قال : سمعت ابا عبداللهعليه‌السلام
يقول : ما من مومن يذنب ذنبا الا اجله الله سبع ساعات من النهار فان هو تاب لم يكتب عليه شى ء و ان هو لم يفعل كتب عليه سيئه فاتاه عباد البصرى فقال له : بلغنا انك قلت : ما من عبد يذنب ذنبا الا اجله الله سبع ساعات من النهار فقال : ليس هكذا قلت و لكنى قلت : ما من مومن و كذلك كان قولى
ترجمه :
٧٧٩ - حفص گويد: از امام صادقعليه‌السلام
شنيدم كه فرمود: هيچ مومنى نيست كه مرتكب گناهى شود جز اينكه خداوند هفت ساعت از روز را به او فرصت مى دهد پس اگر توبه كرد چيزى بر عليه او نوشته نمى شود و اگر توبه نكرد يك گناه برايش نوشته مى شود، پس از اين عباد بصرى به خدمت امام صادقعليه‌السلام
رسيد و عرض كرد: به ما خبر رسيده است كه شما فرموده ايد: هيچ بنده اى نيست كه حضرت فرمود: خير من چنين نگفته ام بلكه گفته ام : هيچ مومنى نيست كه
حديث :
٧٨٠ - عن الصادق جعفر بن محمدعليه‌السلام
قال : لما نزلت هذه الايه (و الذين اذا فعلوا فاحشه او ظلموا انفسهم ذكروا الله فاستغفروا لذنوبهم ) صعد ابليس جبلابمكه يقال له ثور فصرخ باعلى صوته بعفاريته فاجتمعوا اليه فقال : نزلت هذه الايه فمن لها؟ فقام عفريت من الشياطين فقال : انا لها بكذا و كذا فقال : لست لها ثم قام آخر فقال مثل ذلك فقال : لست لها فقال الواسواس الخناش : انا لها قال : بماذا؟ قال : اعدهم و امنيهم حتى يواقعوا الخطيده فاذا واقعوا الخطيئه انسيتهم الاستفغار فقال : انت لها فو كله بها الى يوم القيامه
ترجمه :
٧٨٠ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: وقتى كه اين آيه نازل شد كه مى فرمايد: آن كسانى كه هرگاه كار زشتى انجام مى دهند يا هرگاه به خود ستمى مى كنند خداى را به ياد مى آورند و از او طلب بخشش گناهانشان را مى نمايند)
ابليس به بالاى كوه ثور واقع در مكه رفت و با بلندترين صدايش شيطانهايش را فرياد زد پس همگى گرد آمدند، پس گفت : چه كسى براى اين آيه چاره اى مى انديشد؟ پس هر يك از شياطين برخواسته و سخنى گفتند و ابليس راه حل آنها را نپذيرفت تا اينكه وسوسه گر خناس برخواسته و گفت : من چاره ساز اين آيه ام گفت : به وسيله چه چيزى ؟ گفت : به مردمان وعده مى دهم و در دل آنان آرزو مى افكنم (آرزومندشان مى كنم ) تا در گناه بيافتند پس هنگامى كه در گناه افتادند استغفار را از يادشان مى برم پس ابليس راى او را پسنديد و تا روز قيامت كار اين آيه را به او سپرد.
حديث :
٧٨١ - عن ابى جعفر محمد بن عبى الباقرعليه‌السلام
قال : سئل رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
عن خيار العباد فقال : الذين اذا احسنوا استبشروا و اذا اساءوا استغفروا و اذا اعطوا شكروا و اذا ابتلوا صبروا و اذا غضبوا غفروا.
ترجمه :
٧٨١ - امام محمد باقرعليه‌السلام
فرمود: از رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
درباره بهترين بندگان پرسيده شد، حضرت فرمود: بهترين بندگان كسانى هستند كه هنگامى كه نيكى مى كنند شادمان مى شوند و هنگامى كه بدى مى كنند استغفار مى كنند و هنگامى كه به آنان عطا مى شود شكر آن را به جاى مى آورند و هنگامى كه گرفتار مى شوند صبر پيشه مى كنند و هنگامى كه خشمگين مى شوند مى بخشايند.
حديث :
٧٨٢ - عن ابى عبداللهعليه‌السلام
قال : ما من مومن يقترف فى يوم و ليله اربعين كبيره فيقول و هو نادم : (استغفر الله الذى لا اله الا هو الحى القيوم بديع السماوات و الارض ذا الجلال و الاكرام و اساله ان يتوب على ) الا غفرها الله له ثم قال : و لاخير فيمن يقارف كل يوم و ليله اربعين كبيره
ترجمه :
٧٨٢ - امام صادقعليه‌السلام
: هيچ مومنى نيست كه شبانه روز مرتكب چهل گناه كبيره شود و پس از آن با حالت پشيمانى بگويد: (استغفر الله الذى لا اله الا هو الحى القيوم بديع السموات و الارض ذاالجلال و الاكرام و اساله ان يتوب على ) جز اينكه خداوند بر او مى بخشايد سپس فرمود: در كسى كه هر شبانه روزى مرتكب چهل گناه كبيره شود خيرى نيست
حديث :
٧٨٣ - قال ابو عبداللهعليه‌السلام
: اذا اراد الله عزوجل بعبد خيرا فاذنب ذنبا اتبعه بنقمه و يذكره الاستغفار و اذا اراد الله عزوجل بعبد شرا فاذنب ذنبا اتبعه بنعمه فينسيه الاستغفار و يتمادى به و هو قول الله عزوجل (سنستدرجهم من حيث لايعلمون ) بالنعم عند المعاصى
ترجمه :
٧٨٣ - امام صادقعليه‌السلام
فرمود: هرگاه خداوند عزوجل خيره بنده گنه كارى را بخواهد پس از گناهانش از او انتقام مى كشد بد بخواهد پس از گناهش به او نعمتى مى بخشد و استغفار را فراموش وى سازد و اين حالت را طولانى مى كند و معناى گفتار خداى عزوجل همين است كه مى فرمايد: (اندك اندك آنان را از جايى كه نمى دانند به شقاوت مى رسانيم )
يعنى به وسيله نعمتهايى كه در هنگام گناهانشان به آنان مى دهيم
حديث :
٧٨٤ - عن جعفرعليه‌السلام
عن ابيه عن آبائهعليه‌السلام
قال : قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
لكل داء دواء و دواء الذنوب الاستغفار.
ترجمه :
٧٨٤ - امام صادقعليه‌السلام
از پدران بزرگوارش روايت فرمايد كه : رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرموده است : هر دردى دوايى دارد و دواى گناهان استغفار كردن است
حديث :
٧٨٥ - عن عبدالله بن محمد الجعفى عن ابى جعفرعليه‌السلام
قال سمعته يقول : كان رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
و الاستغفار لكم حصنين حصينين من العذاب فمضى اكبر الحصنين و بقى الاستغفار فاكثروا منه فانه ممحاه للذنوب قال الله عزوجل : (و ما كان الله ليعذبهم و انت فيهم و ما كان الله معذبهم و هم يستغفرون ).
ترجمه :
٧٨٥ - عبدالله بن محمد جعفى گويد: از امام باقرعليه‌السلام
شنيدم كه فرمود: رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
و استغفار براى شما به منزله دو قلعه و حصار محكم در برابر عذاب الهى بودند، بزرگترين اين دو حصار (رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
) درگذشت و استغفار باقى مانده است پس زياد استغفار كنيد زيرا استغفار پاك كننده گناهان است ، خداى عزوجل فرموده است : (اى پيامبر تا زمانى كه تو در ميان آنان هستى خداوند ايشان را عذاب نخواهد كرد و تا زمانى كه آنان از خداوند طلب مغفرت مى كنند خداوند عذاب كننده آنان نخواهد بود)
حديث :
٧٨٦ - عن اسماعيل بن سهل قال : كتبت الى ابى جعفر الثانىعليه‌السلام
علمنى شيئا اذا انا قلته كنت معكم فى الدنيا و الاخره فقال : فكتب بخطه اعرفه : اكثر من تلاوه انا انزلناه و رطب شفتيك بالاستغفار.
ترجمه :
٧٨٦ - اسماعيل بن سهل گويد: به خدمت امام جوادعليه‌السلام
نوشتم كه : به من چيزى بياموز كه هرگاه آن را بگويم در دنيا و آخرت با شما باشم حضرت با خط شريف خود كه آن را مى شناختم نوشت : سوره مباركه(
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ
)
را زياد تلاوت كن و دو لب خود را با گفتن استغفار تر كن (نيروى تازه بخش ).
حديث :
٧٨٧ - عن جعفر بن محمدعليه‌السلام
عن آبائهعليه‌السلام
قال : قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: طوبى لمن وجد فى صحيفه عمله يوم القيامه تحت كل ذنب استغفر الله
ترجمه :
٧٨٧ - امام صادقعليه‌السلام
از پدران بزرگوارش روايت فرمود كه : رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرموده است : خوشا به حال كسى كه در روز قيامت در نامه عملش زير هر گناهى (استغفر الله ) بيايد.
حديث :
٧٨٨ - عن الشعبى قال : سمعت على بن ابى طالبعليه‌السلام
يقول : العجب ممن يقنط و معه الممحاه قيل و ما الممحاه ؟ قال الاستغفار.
ترجمه :
٧٨٨ - شعبى گويد از امام علىعليه‌السلام
شنيدم كه فرمود: شگفت آور است كسى كه در حالى كه (پاك كننده ) همراه او هست باز هم نااميد مى شود. پرسيده شد: پاك كننده چيست ؟ فرمود: استغفار.
حديث :
٧٨٩ - عن جعفر بن محمد عن ابيه عن جده قال : قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: صاحب اليمين امير على صاحب الشمال فاذا عمل العبد سيئه قال صاحب اليمين لصاحب المشال : لاتعجل و انظره سبع ساعات فان مضت سبع ساعات و لم يستغفر قال : اكتب فما اقل حياء هذا العبد.
ترجمه :
٧٨٩ - امام صادقعليه‌السلام
از پدر و جد بزرگوارش روايت فرموده كه : رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرموده است : فرشته سمت راست بر فرشته سمت چپ امير است پس هرگاه بنده اى گناهى كند فرشته سمت راست به سمت چپى گويد: شتاب مكن و او را هفت ساعت مهلت ده پس اگر هفت ساعت بگذرد و او استغفار نكند به فرشته سمت چپ گويد: بنويس ، چقدر بنده كم حيايى است !
حديث :
٧٩٠ - عن على بن موسى الرضاعليه‌السلام
عن آبائهعليه‌السلام
عن اميرالمؤ منينعليه‌السلام
انه قال : تعطروا بالاستغفار لاتفضحنكم روائح الذنوب
ترجمه :
٧٩٠ - امام رضاعليه‌السلام
از پدران بزرگوارش : روايت فرمود كه : اميرالمؤمنينعليه‌السلام
فرموده است : به وسيله استغفار خود را خوش بو كنيد، مبادا بوى بد گناهان شما را رسوا كند.
حديث :
٧٩١ - عن ابى عبدالله عن ابيهعليه‌السلام
قال : قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
: اربع من كن فيه كان فى نور الله الاعظم من كان عصمه امره شهاده ان لا اله الا الله و انى رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
و من اذا اصابته مصيبه قال : انا لله و انا اليه راجعون و من اذا اصاب خيرا قال : الحمدلله رب العالمين و من اذا اصاب خطيئه قال : استغفر الله و اتوب اليه
ترجمه :
٧٩١ - امام صادقعليه‌السلام
از پدر بزرگوارش روايت فرمود كه : رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
فرموده است : چهار چيز هست كه هر كس آنها را دارا باشد او در نور پر عظمت الهى قرار دارد: كسى كه حافظ و نگهدار كار او شهادت به وحدانيت خداوند و رسالت من باشد، و كسى كه هرگاه مصيبتى به او برسد بگويد:(
إِنَّا لِلَّـهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ
)
و كسى كه هرگاه خيرى به او برسد بگويد:(
الْحَمْدُ لِلَّـهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
)
، و كسى كه هرگاه مرتكب خطا و گناهى شود بگويد: (استغفر الله و اتوب اليه ). ٨٦ - باب وجوب التوبه من جميع الذنوب و العزم على ترك العود ابدا
0%
نویسنده: شيخ حر عاملى مترجم : على افراسيابى
