شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

بخش سوم: نمونه افراد خوشبخت

نمونه افراد خوشبخت

محمد صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

319- على بن اءسباط عنهم: قال الله تبارك و تعالى فى مناجاته لعیسى عليه‌السلام بعد اءن ذكر اءوصاف محمد صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ... یا عیسى، دینه الحنیفیة، و قبلته یمانیة، و هو من حزبى و اءنا معه، فطوبى له ثم طوبى له. (427)

على بن اسباط از (یكى از) معصومان عليهم‌السلام نقل مى كند: خداوند تبارك و تعالى در مناجات عیسى عليه‌السلام با او، پس از برشمردن ویژگیهاى محمد صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمود:... عیسى! دین او دینى است در راستاى حق و قبله او در طرف راست، او از حزب من است و من با او هستم، پس خوشا به حالش و خوشا به حالش.

320- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : اذا ساءلتم الله فاساءلوا لى الوسیلة: فساءلنا النبى صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : عن الوسیلة: فقال: هى درجة فى الجنة... فهى فى درجة النبیین كالقمر بین الكواكب، فلا یبقى یومئذ نبى و لا صدیق و لا شهید الا قال: طوبى لمن كانت هذه الدرجة درجته... فیاءتى النداء من عند الله عزوجل یسمع النبیین و جمیع الخلق: هذه درجة محمد ) . (428)

رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم مى فرمود: آنگاه كه از خدا درخواست مى كنید، براى من مقام وسیله را بخواهید. اصحاب گفتند: از پیامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم پرسیدم كه وسیله چیست؟ فرمود: درجه یى است در بهشت... كه در بین درجات پیامبران همچون قرص ماه در بین ستارگان است، در آن روز هیچ پیامبر و صدیق و شهیدى نیست مگر اینكه بگوید: خوشا به حال كسى كه این مقام، مقام اوست، كه در آن هنگام ندائى از سوى خداوند عزوجل به گوش مى رسد كه تمام پیامبران و همه خلایق آن را مى شنوند (كه مى گوید:) این درجه و مقام محمد است.

321- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : من على ربى و قال لى: یا محمود فقد اءرسلت كل رسول امته بلسانها، و اءرسلتك الى كل اءحمر و اءسود من خلقى، و نصرتك بالرعب الذى لم اءنصر به اءحدا، و اءحللت لك الغنیمة و لم تحل لاءحد قبلك، و اءعطیت لك و لامتك كنزا من كنوز عرشى فاتحة الكتاب و خاتمة سورة البقرة، و جعلت لك و لامتك الاءرض كلها مسجدا و ترابها طهورا، و اءعطیت لك و لامتك التكبیر، و قرنت ذكرك بذكرى حتى لا یذكرنى اءحد من امتك الا ذكرك مع ذكرى، فطوبى لك یا محمد و لامتك ) . (429)

پروردگارم بر من منت نهاد و فرمود: اى محمد، همه پیامبران را به زبان قوم و قبیله شان به سوى آنان فرستادم ولى تو را بر هر آفریده سرخ و سیاهى مبعوث ساختم و با وحشتى (كه در دل دشمن انداختم) تو را یارى كردم كه هیچ كس را اینچنین یارى نرساندم، غنیمت را بر تو حلال ساختم، در حالى كه پیش از تو بر كسى حلال نكرده بودم، به تو و امت تو گنجى از گنجهاى عرشم را بخشیدم؛ یعنى، سوره حمد و پایان سوره بقره را (آمن الرسول بما انزل...) و همه زمین را براى تو و امت تو سجدگاه و خاكش را پاك قرار دادم، به تو و امت تو الله اكبر را عطا كردم و یادت را با یاد خویش همراه ساختم، بگونه اى كه هیچ كس از امت تو، مرا یاد نمى كند مگر آن كه تو را نیز در یاد مى آورد. خوشا بر تو اى محمد و خوشا بر امت تو.

322- ( رسول الله صلى الله علیه و آله - فى اءحوال القیامة - لایبقى یومئذ نبى و لا صدیق و لا شهید الا قال: طوبى لهذین العبدین محمد صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و على عليه‌السلام ما اءكرمهما على الله ) . (430)

رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم - در بیان چگونگى روز قیامت - مى فرماید: در آن روز هیچ پیامبر و صدیق و شهیدى نیست مگر اینكه مى گوید: خوشا به حال این دو بنده خدا (محمد صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و على عليه‌السلام چقدر این دو نفر نزد خداوند گرامى اند.

على عليه‌السلام

323- ( ابن عباس: بینا نحن مع النبى صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بعرفات اذ قال: اءفیكم على بن ابى طالب، قلنا: بلى یا رسول الله. فقربه منه و ضرب بیده على منكبه (431) ثم قال: طوبى لك یا على، نزلت على آیة ذكرى و ایاك فیها سواء فقال: (الیوم اكملت لكم دینكم و اءتممت علیكم نعمتى و رضیت لكم الاسلام دینا) (432) ) . (433)

هنگامى كه با رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در عرفات بودیم، پیامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمود: آیا على بن ابى طالب در بین شماست؟ عرض كردیم: آرى یا رسول الله. رسول خدا او را نزد خود آورد و با دست بر شانه او زد، سپس فرمود: خوشا به حالت على جان، آیه اى بر من نازل شد كه من و تو در آن یكسان یاد شدیم. سپس این آیه را قرائت نمود (امروز دین شما را كامل و نعمتم را بر شما تمام كردم و به اینكه اسلام دین شما باشد خشنود و راضى شدم).

324- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم - قبل ما بین عینى على عليه‌السلام فقال -: یا اءبا الحسن، اءنت عضو من اءعضائى، تزول حیث زلت، و ان لك فى الجنة درجة و هى درجة الوسیلة، فطوبى لك و لشیعتك من بعدك ) . (434)

رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بین دو چشم على عليه‌السلام را بوسید و فرمود: اباالحسن! تو عضوى از اندام من هستى، اگر من لغزش كردم تو هم لغزش مى كنى، براى تو در بهشت درجه اى به نام درجة الوسیلة است، خوشا به حال تو و شیعیانت كه پس از تو مى آیند.

اصحاب پیامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم

325- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : طوبى لمن رآنى و آمن بى... ) . (435)

خوشا به حال آنان كه مرا دیده و به من گرویده اند.

326- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : طوبى لمن رآنى، و طوبى راءى من رآنى، و طوبى لمن راءى من راءى من رآنى ) . (436)

خوشا به حال آنان كه مرا دیده باشند (اصحاب)، و خوشا به حال آنان كه ببینند كسى را كه مرا دیده (تابعین اصحاب)، و خوشا به حال آنان كه ببینند كسى را كه او اصحاب مرا دیده (تابعین تابعین اصحاب).

327- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : اءوحى الله تعالى جلت عظمته الى عیسى عليه‌السلام : جد فى اءمرى و لا تترك: انى خلقتك من غیر فحل آیة للعالمین، اءخبرهم آمنوا بى و برسولى النبى الامى، نسله من مباركة و هى مع امك فى الجنة، طوبى لمن سمع كلامه و اءدرك زمانه و شهد اءیامه ) . (437)

خداوند تبارك و تعالى به عیسى عليه‌السلام وحى كرد كه (یا عیسى) در كارها و دستورهاى من كوشا باش و آنها را ترك مكن، من تو را بدون پدر آفریدم تا نشانه اى (از قدرت من) بر جهانیان باشد، مردم را آگاه ساز تا به من و به فرستاده ام، پیامبر امى ایمان آورند، نسل آن پیامبر از زنى فرخنده و خجسته است كه او با مادر تو در بهشت همراه است. خوشا به حال آنان كه سخن آن پیامبر را بشنوند و دوران او را دریابند و روزگار او را شاهد باشند.

328- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : دخلت الجنة فسمعت خشفة (438) اءمامى، فقلت: من هذا یا جبرئیل؟ فقال: بلال. فقلت: طوبى لبلال ) . (439)

داخل بهشت شدم كه صداى حركت كسى را شنیدم. از جبرئیل پرسیدم كه این صداى كیست؟ جبرئیل جواب داد: صداى بلال. و من گفتم: خوشا به حال بلال.

اصحاب امام على عليه‌السلام

329- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : یا على، اءنت المظلوم من بعدى، فویل لمن ظلمك و اعتدى علیك، و طوبى لمن تبعك و لم یختر علیك. یا على، اءنت المقاتل بعدى، فویل لمن قاتلك، و طوبى لمن قاتل معك. یا على اءنت الذى تنطق بكلامى و تتكلم بلسانى بعدى، فویل لمن رد علیك، و طوبى قبل كلامك ) . (440)

على جان، تو پس از من مظلومى، پس واى بر آنان كه به تو ستم نمایند و (بر حق تو) دست درازى و تجاوز كنند و خوشا بر آنان كه تو را پیروى كنند و به تو خیانت نكنند. على جان، پس از من مى جنگى و پیكار مى كنى، پس بدا بر آنان كه با تو جنگ كنند و خوشا به حال آنان كه همراه تو بجنگند. على جان پس از من سخنان مرا مى گویى و به شیوه من سخن مى رانى، پس واى بر آنان كه كلام تو را نپذیرند و خوشا بر آنان كه سخنانت را پذیرا شوند.

330- ( الامام الحسن عليه‌السلام : معاشر الناس ان طلحة و الزبیر قد بایعا علیا عليه‌السلام ، طائعین غیر مكرهین، ثم نفرا و نكثا بیعتهما له فطوبى لمن خفف فى مجاهدة من جاهده فان الجهاد معه كالجهاد مع النبى صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم) . (441)

اى مردم! طلحه و زبیر با على عليه‌السلام بیعت كردند در حالى كه مطیع او بودند و اكراهى نداشتند، سپس بیعت خود را شكستند، پس خوشا به حال آن كه در جهاد با آنان كه با على مى جنگند شتاب كند، كه جهاد در كنار على مانند جهاد در كنار پیامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم است.

خوشبختى كاذب

331- ( الامام على عليه‌السلام : ما قال الناس لشى ء طوبى له ) الا و قد خباءله الدهر یوم السوء. (442)

(تا كنون) مردم به چیزى خوشا به حال او نگفته اند، مگر آن كه روزگار، روز بعدى را براى او فراهم ساخته است.

332- الامام الصادق عليه‌السلام : اتقوا المحقرات من الذنوب فانها لا تغفر. قلت: و ما المحقرات؟ قال عليه‌السلام : الرجل یذنب فیقول: طوبى لى لو لم یكن لى غیر ذلك. (443)

بپرهیزید از گناهان كوچك كه آمرزیده نمى شود (زید شحام مى گوید:) پرسیدم: گناهان كوچك چیست؟ امام عليه‌السلام فرمود: این كه كسى، گناهى انجام دهد و با خود بگوید: خوشا به حالم اگر غیر از این گناه، گناهى نداشته باشم.

333- ( الله تبارك و تعالى فى الصحیفة السابعة و العشرین من صحف ادریس النبى عليه‌السلام : عجبا لمن یقول لمن مات من الاءئمة الخطاة، طوبى له فقد عاش عمرا طویلا و نال خیرا جزیلا، و سرورا عظیما، و ملكا جسیما، و تمتع بالاءهل و الولد و السعة و الغنى، ثم مات كریما وادعا (444) ، و لم یلاق هوانا، اءما علمتم اءنه تمتع قلیلا و خلف وراءة حسابا طویلا، و احتمل من اءوزاره عبئا ثقیلا، و كانت اءیامه فى سروره و غناه، و ملكه و دنیاه كحلم النائم و مجرى السراب، لم یحصل منه عند انقضائه الا على تبعة حساب و مكابرة خلود العذاب ) . (445)

خداوند تبارك و تعالى - در بیست و هفتمین صحیفه ادریس پیامبر عليه‌السلام - مى فرماید: عجبا از كسانى كه وقتى یكى از پیشوایان ظلم بمیرد، مى گویند: خوشا به حالش، مدت زیادى زندگى كرد و به نعمتهاى فراوان و كامیابى بسیار و حكومتى در خور دست یافت، از زن و فرزند و روزى بسیار و غناى مالى لذت كامل برد و با كرامت و بزرگمنشى جهان را ترك گفت و هیچ سختى و رنجى ندید. آیا نمى دانید كه لذت او ناچیز بود و براى آینده خود، حسابرسى طولانى به جاى گذاشت و بار سنگینى از وزرو و بال با خود برد، روزگار شادى و بى نیازى و پادشاهى و دنیاى او همچون رؤ یایى در خواب و افسانه اى در سراب بود و هنگام ترك دنیا چیزى جز پس دادن حساب و جاودانگى عذاب به دست نیاورد.

شجره طوبى

334- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : (طوبى) شجرة فى الجنة مسیره مائة عام، ثیاب اءهل الجنة یخرج من اءكمامها ) . (446)

(طوبى) درختى است در بهشت (كه بلندى آن) به اندازه پیمودن صد سال است، لباسهاى بهشتیان از لایه هاى (لطیف) آن به وجود مى آید.

335- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : طوبى شجرة غرسها الله بیده و نفخ فیها من روحه تنبت بالحلى و الحلل و الثمار متدلیة على اءفواه اءهل الجنة و ان اءغصانها لترى من وراء شور الجنة و هى فى منزل على بن اءبى طالب عليه‌السلام لن یحرمها ولیة و لن ینالها عدوه ) . (447)

طوبى درختى است كه خداوند به دست (قدرت) خویش آن را كاشته است و از روح خود در آن دمیده، (درختى است) كه از آن زر و زیورهاى ارزشمند و پارچه هاى گران قیمت تهیه مى شود و میوه هاى آن بر دهان بهشتیان آویخته است، شاخه هایش از پشت دیوار بهشت دیده مى شود و آن درخت در خانه على بن ابى طالب عليه‌السلام قرار دارد، دوستدار على از آن محروم نمى شود و دشمن على بن آن نمى رسد.

336- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : لما اءسرى بى الى السماء، فصرت فى سماء الدنیا حتى الصوت فى السماء السادسة فاذا اءنا بشجرة لم اءر شجرة اءحسن منها و لا اءكبر منها. فقلت لجبرئیل: یا حبیبى، ما هذه الشجرة. قال: هذه طوبى یا حبیبى. فقلت: ما هذا الصوت العالى الجهورى؟ (448) قال: هذا صوت طوبى. قلت: اءى شى ء یقول؟ قال: یقول، وا شوقاه الیك یا على بن اءبى طالب ) . (449)

هنگامى كه مرا شبانه به آسمان بردند، به آسمان دنیا وارد شدم، تا اینكه به آسمان ششم رسیدم، ناگهان (در برابر خود) درختى دیدم كه تا به زمان درختى زیباتر و بزرگتر از آن ندیده بودم، به جبرئیل گفتم: دوست من! این چه درختى است؟ جبرئیل گفت: دوستم، این درخت طوبى است. گفتم: این صداى بلند و رسا چیست؟ گفت: این صداى درخت طوبى است. گفتم: چه مى گوید: گفت: مى گوید؛ چه اشتیاقى دارم به تو اى على بن ابى طالب.

337- ( حماد بن عبدالله: قراءت فى الانجیل... قال عیسى عليه‌السلام : یا رب و ما طوبى؟ قال: شجرة فى الجنة، اءنا غرستها تظل الجنان، اءصلها من رضوان، و ماؤ ها من تسنیم، برده برد الكافور، و طعمه طعم الزنجبیل، من شرب من تلك العین شربة لایظماء بعدها اءبدا. فقال عیسى عليه‌السلام : اللهم اسقنى منها. قال: حرام یا عیسى على البشر اءن یشربوا منها حتى یشرب ذلك النبى، و حرام على الامم اءن یشربوا منها حتى یشرب امة ذلك النبى ) . (450)

حماد بن عبدالله بن سلمان مى گوید: در انجیل خواندم... عیسى عليه‌السلام خطاب به خداوند عرض كرد: پروردگارا! طوبى چیست؟ خداوند فرمود: درختى است در بهشت كه من آن را كاشته ام تا سایه گستر بهشت باشد، ریشه و تنه آن درخت از (بهشت) رضوان و آب آن از (چشمه) تسنیم است، طبیعت سرد آن همچون طبیعت سرد كافور است و مزه آن مانند مزه زنجبیل، هر كس از آن چشمه بنوشد، پس از آن هرگز تشنه نمى شود. سپس عیسى عليه‌السلام (مشتاق آن درخت شد و) گفت: خداوند! مرا از آن سیراب ساز. خداوند فرمود: عیسى، بر بشر حرام است از آن چشمه بنوشد تا اینكه آن پیامبر رسول اكرم صلى الله علیه و آله) از آن بنوشد و بر امتها حرام است از آن بنوشند تا اینكه امت آن پیامبر از آن بنوشد.

338- ( الامام الباقر عليه‌السلام : سئل رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم عن قوله: (طوبى لهم و حسن مآب) قال: شجرة فى الجنة اءصلها فى دارى و فرعها على اءهل الجنة، ثم سئل مرة اخرى فقال: شجرة فى الجنة اءصلها فى دار على و فرعها على اءهل الجنة. قیل له: ساءلتك عنها یا رسول الله فقلت اءصلها فى دارى و فرعها على اءهل الجنة. فقال صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : ان دارى و دار على واحدة ) . (451)

از رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در مورد آیه طوبى لهم و حسن مآب سؤ ال شد، حضرت فرمود: (طوبى) درختى است در بهشت، ریشه و تنه آن در خانه من و شاخه هاى آن بر سر بهشتیان است. سپس بار دیگر از حضرت (در مورد درخت طوبى) سؤ ال شد، ایشان فرمود: درختى است در بهشت، تنه و ریشه آن در خانه على و شاخه هاى آن بر سر بهشتیان سایه افكن است. به حضرت گفتند: یا رسول الله (پیشتر) از آن درخت سؤ ال كردیم فرمودید: تنه و ریشه آن در خانه من است و شاخه هاى آن بر سر بهشتیان سایه گستر است، حضرت صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در پاسخ فرمود: خانه من و على یكى است.

339- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : طوبى شجرة فى دارى و اءغصانها فى دور اءهل بیتى. ثم قال بعد: طوبى شجرة فى دار على و اءغصانها فى دور اءهل بیتى. فقال عمر بن الخطاب: یا رسول الله، اءلیس حدثتنا بالاءمس اءن طوبى شجرة فى دارك؟ فقال رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : اءما علمت اءن دارى و دار على واحدة ) . (452)

رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمود: طوبى درختى است در خانه من و شاخه هاى آن در خانه هاى اهل بیت من است. و پس از مدتى فرمود: طوبى درختى است در خانه على و شاخه هاى آن در خانه هاى اهل بیت من است. پس عمر بن خطاب گفت: اى رسول خدا، آیا دیروز نگفتى كه طوبى درختى در خانه شما است؟ رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمود: آیا نمى دانى كه خانه من و على یكى است.

340- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : یا على... اءنت صاحب شجرة طوبى فى الجنة، اءصلها فى دارك و اءغصانها فى دار شیعتك و محبیك ) . (453)

على جان!... تو صاحب درخت طوبى در بهشت هستى، ریشه و ساقه آن درخت در خانه تو و شاخه هاى آن در خانه شیعیان و دوستداران تو است.

341- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم - عندما ساءله على عليه‌السلام عن شجرة طوبى -: شجرة فى دارك فى الجنة لیس دار من دور شیعتك فى الجنة الا و فیها غصن من تلك الشجرة، تهدى (تهدل - خ ل) علیهم (الیهم - خ ل) بكل ما یشتهون ) . (454)

رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم - وقتى كه على عليه‌السلام از درخت طوبى پرسید - فرمود: درختى است در بهشت در خانه تو و هیچ خانه اى از خانه هاى شیعیان تو در بهشت نیست مگر آن كه شاخه اى از آن درخت در آن خانه وارد شده، كه براى آنان هر چه بخواهند آماده مى كند.

342- ( الامام الصادق عليه‌السلام : - عندما سئل عن شجرة طوبى -: شجرة فى الجنة، اءصلها فى دار على بن اءبى طالب عليه‌السلام و لیس من مؤمن الا و فى داره غصن من اءغصانها و ذلك قول الله عزوجل (طوبى لهم و حسن مآب) ) . (455)

امام صادق عليه‌السلام - وقتى كه از درخت طوبى از ایشان سؤ ال شد - فرمود: درختى است در بهشت، ریشه و ساقه آن در خانه على بن ابى طالب عليه‌السلام است و هیچ مؤمنى نیست مگر آن كه در خانه او شاخه اى از شاخه هاى آن درخت داخل شود و این همان گفته خداوند است كه فرمود: (طوبى براى آنان است و فرجام نیكویى دارند).

343- ( الامام الصادق عليه‌السلام : كان رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم یكثر تقبیل فاطمة، فغضبت من ذلك عائشة، فقالت: یا رسول الله، انك لتكثر تقبیل فاطمة. فقال رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم . یا عائشة، انه لما اءسرى بى الى السماء، دخلت الجنة فاءدنانى جبرئیل عليه‌السلام من شجرة طوبى و ناولنى من ثمارها، فاءكلته، فلما هبطت الى الاءرض حول الله ذلك ماء فى ظهرى فواقعت بخدیجة فحملت بفاطمة فما قبلتها الا وجدت رائحة شجرة طوبى منها ) . (456)

رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فاطمه را زیاد مى بوسید، كه عائشه بر این كار رسول خدا غضبناك شد و گفت: رسول خدا! شما در بوسیدن فاطمه زیاده روى مى كنید. پیامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمود: عائشه هنگامى كه شبانه مرا به آسمان مى بردند، داخل بهشت شدم پس جبرئیل عليه‌السلام مرا به درخت طوبى نزدیك ساخت و از میوه هاى آن نزد من آورد و من از آن میوه ها خوردم و هنگامى كه به زمین باز گشتم، خداوند آن میوه ها را در صلب من به آبى تبدیل كرد و با خدیجه همبستر شدم و او فاطمه را باردار شد، پس هیچ گاه فاطمه را نبوسیدم مگر آن كه بوى درخت طوبى از او به مشامم رسید.

344- ( بلال بن حمامة: خرج علینا رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ذات یوم ضاحكا مستبشرا، فقام الیه عبدالرحمن بن عوف، فقال: ما اءضحكك یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : بشارة اءتتنى من عند ربى، اءن الله لما اءراد اءن یزوج علیا فاطمة، اءمر ملكا اءن یهز شجرة طوبى، فهزها فنثرت رقاقا (457) - یعنى صكاكا (458) - و اءنشاء الله ملائكة التقطوها، فاذا كانت القیامة ثارت الملائكة فى الخلق، فلا یرون محبا لنا اءهل البیت محضا الا دفعوا الیه منها كتابا، براءة له من النار ) . (459)

بلال بن حمامة مى گوید: روزى رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در حالى كه خندان بود و خبرهاى خوش داشت بر ما وارد شد، سپس عبدالرحمن بن عوف پیش پاى ایشان بلند شد و پرسید: اى رسول خدا چه چیزى شما را به خنده وا داشته است؟ حضرت صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمود: از سوى پروردگارم بشارتى رسیده است كه خداوند وقتى مى خواست فاطمه را به ازدواج على در آورد، فرشته اى را امر كرد تا درخت طوبى را تكان دهد، پس آن فرشته درخت طوبى را تكان داد و درخت حواله هایى را افشاند، خداوند فرشته ها را دستور داد تا آن حواله ها را گرد آورند و هنگامى كه قیامت بر پا شود، آن فرشتگان در میان مردم به جنب و جوش در آمده و دوستدار مخلص اهل بیت ما را نمى بینند، مگر آن كه به او نوشته اى از آن حواله ها مى دهند كه موجب برائت آنان از آتش است.

345- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : و لقد نحل الله طوبى فى مهر فاطمة فجعلها فى منزل على ) . (460)

خداوند، درخت طوبى را به عنوان مهریه فاطمه قرار داد و آن را در خانه على نهاد.

346- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : اءول من یاءكل من شجرة طوبى على ) . (461)

نخستین كسى كه از درخت طوبى تناول مى كند، على است.

347- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : اءلا و من اءحب علیا لا یخرج من الدنیا حتى یشرب من حوض الكوثر و یاءكل من شجرة طوبى و یرى مكانه من الجنة ) . (462)

آگاه باشید، هر كس على عليه‌السلام را دوست بدارد از دنیا نمى رود مگر آن كه از حوض كوثر مى نوشد و از درخت طوبى مى خورد و جایگاهش را در بهشت مى بیند.

348- ( رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : ان الله عزوجل اذ كان اءول یوم من شعبان اءمر باءبواب الجنة فتقتح، و یاءمر شجرة طوبى فتطلع اءغصانها على هذه الدنیا... ثم ینادى منادى ربنا عزوجل: یا عباد الله هذه اءغصان شجرة طوبى، فتمسكوا بها، ترفعكم الى الجنة... ) فو الذى بعثنى بالحق نبیا ان من تعاطى بابا من الخیر و البر فى هذا الیوم، فقد تعلق بغصن من اءغصان شجرة طوبى، فهو مؤ دبه الى الجنة....

فمن تطوع لله بصلاة فى هذا الیوم، فقد تعلق منه بغصن.

و من صام فى هذا الیوم، فقد تعلق منه بغصن.

و من عفا عن مظلمة، فقد تعلق منه بغصن.

و من اءصلح بین المرء و زوجه، اءو الوالد و ولده اءو القریب و قریبه اءو الجار و جاره اءو الاءجنبى و الاءجنبیة، فقد تعلق منه بغصن.

و من خفف عن معسر من دینه اءو حط عنه، فقد تعلق منه بغصن.

و من نظر فى حسابه فراءى دینا عتیقا قد اءیس منه صاحبه، فاءداه، فقد تعلق منه بغصن.

و من كفل یتیما، فقد تعلق منه بغصن.

و من كف سفیها عن عرض مؤمن، فقد تعلق منه بغصن.

و من قعد یذكر الله و نعماءة و یشكره علیها، فقد تعلق منه بغصن.

و من عاد مریضا، فقد تعلق منه بغصن.

و من شیع فیه جنازة، فقد تعلق منه بغصن.

و من عزى فیه مصابا، فقد تعلق منه بغصن.

و من بر والدیه اءو اءحدهما فى هذا الیوم، فقد تعلق منه بغصن.

و من اءسخطهما قبل هذا الیوم فاءرضاهما فى هذا الیوم، فقد تعلق منه بغصن و كذلك من فعل شیئا (من سائر) من اءبواب الخیر فى هذا الیوم، فقد تعلق منه بغصن... و الذى بعثنى بالحق نبیا اننى لارى المتعلقین باءغصان شجرة طوبى، كیف قصدتهم الشیاطین لیغووهم، فحملت علیهم الملائكة یقتلونهم و یثخنونهم و یطردونهم عنهم. (463)

هنگامى كه روز اول ماه شعبان فرا مى رسد خداوند تبارك و تعالى به درهاى بهشت امر مى كند كه تا باز شوند و به درخت طوبى امر مى كند و آن درخت شاخه هاى خود را بر این دنیا مى گستراند... آنگاه ندا دهنده اى از جانب پروردگار عزوجل ندا مى دهد؛ اى بندگان خدا! این شاخه هاى درخت طوبى است، به آنها چنگ زنید كه شما را به سوى بهشت مى كشاند... سوگند به آن كه مرا به حق، به رسالت مبعوث كرد، هر كس درى از خیر و نیكى در این روز بگشاید به شاخه اى از شاخه هاى درخت طوبى در آویخته كه او را به بهشت مى رساند....

پس هر كس در این روز براى خدا نماز مستحبى بخواند، به شاخه اى از شاخه هاى آن درآویخته.

و هر كس در این روز، روز بدارد، به شاخه اى از آن چنگ زده است.

و هر كس از ستمى كه بر او شده در گذرد، به شاخه اى از آن درخت درآویخته.

و هر كس میان زن و شوهرى یا فرزند و پدرى یا میان زن و مرد خویشاوندى و یا زن و مرد همسایه اى یا میان زن و مرد بیگانه اى صلح دهد، به شاخه اى از شاخه هاى درخت طوبى درآویخته است.

و هر كس از دین بیچاره اى كه به او مدیون است سبك گیرد و به او سخت نگیرد و از آن بگذرد، به شاخه اى از آن درخت درآویخته است.

و هر كس در حساب خود نظر كند و بدهى گذشته دور خود را ببیند كه صاحبش از گرفتن آن ماءیوس شده است و آن را ادا نماید به شاخه اى از آن درخت درآویخته است.

و هر كس یتیمى را كفالت و سرپرستى كند، به شاخه اى از آن درخت درآویخته است.

و هر كس سفیهى را از عرض و آبروى مؤمنى باز دارد (كه آبروى او را نریزد) به شاخه اى از آن درخت درآویخته است.

و هر كس همه قرآن، یا مقدارى از آن را بخواند، به شاخه اى از شاخه هاى آن درآویخته است.

و هر كس ذكر خدا را بگوید و نعمتهاى او را به یاد آورد و او را به خاطر نعمتهایش شكر گزار باشد به شاخه اى از آن درخت درآویخته است.

و هر كس از بیمارى عیادت كند، به شاخه اى از آن درآویخته است.

و هر كس در این روز به تشییع جنازه اى برود، به شاخه اى از آن درخت درآویخته است.

و هر كس در این روز مصیبت زده اى را آرامش دهد، به شاخه اى از آن درخت درآویخته است.

و هر كس در این روز به پدر و مادرش نیكى رساند، به شاخه اى از آن درخت درآویخته است.

و هر كس پدر و مادرش را قبل از این روز به خشم آورده باشد و در این روز آنان را خشنود سازد، به شاخه اى از شاخه هاى آن درخت درآویخته است و همچنین هر كس كه كارى از كارهاى خیر را در این روز انجام دهد به شاخه اى از شاخه هاى درخت طوبى درآویخته است... و سوگند به آن كه مرا به حق به رسالت مبعوث ساخت، آنان را كه به درخت طوبى درآویخته اند مى بینم كه چگونه شیاطین براى فریبشان در كمین اند و فرشتگان الهى بر آنان حمله ور مى شوند و آنان را به سختى نابود مى سازند و طردشان مى كنند.