مقدمه
بسم اللّه الرّحمن الرّحيم
الحمد للّه ربّ العالمين و الصّلوة و السّلام على اشرف الانبياء و المرسلين و آله الطيبين الطاهرين و لعنة اللّه على اعدائهم اجمعين آمين يا ربّ العالمين.
السّلام عليك يا اباعبداللّهعليه‌السلام
- السّلام عليك ياابن رسول اللّهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
- السّلام عليك يا ياابن امير المؤمنينعليه‌السلام
- السّلام عليك ياابن فاطمة الزّهراعليها‌السلام
سلام بر تو اى شهيد، سلام بر تو اى مظلوم، سلام بر تو اى عطشان، سلام بر تو كه پدر شهيد، برادر شهيد، عموى شهيد، فرزند شهيد و سيّد و سرور شهيدان مظلوم هستى.
اى حسين جان وجود تو سرمايه اسلام و شهادت تو احياگر اسلام عزيز است، حسين جان خاك تو توتياى چشم اولیاء است، و شفا بخش دردها و آلام دنيوى و اُخروى بشر است. چه مى توان از تو گفت حال آنكه تو خود همه چيز هستى؟! و از ازل تا ابد باقى مى مانى، و از آدم ابوالبشرعليه‌السلام
تا خاتم الانبياءصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
تو را زيارت كرده اند و بر مصائب تو گريستند.
حسين جان، وجود ذيجود تو نجاتگر فرشتگان و آدميان است، و هر كه از درگاه خداوند رانده شد، به درگاه باعظمت تو پناهنده شد آزاد گرديد، كه تو آزادگر آنان و پناه بى پناهان مى باشى. و رحمت و رأ فت تو حتّى بر قاتلينت شامل مى شود.
امّا كربلا - كربلا چيست؟ كربلا هم كرب است هم بلا، هم رافع كرب است هم دافع بلا، كربلا همان بهشت است، كربلا همان قيامت است، كربلا همان حساب و ميزان است، كربلا كربلاست!!!
كرب يعنى گرفتارى، و مشقّت و بلا يعنى عذاب و عقاب.
كربِ كربلا براى دشمنان اسلام و امامت و و لايت مى باشد، چرا كه آنان با بى اعتنائى به زمين بهشت در روى زمين كرب و گرفتارى براى خود آفريدند كه بلاى آخرت را به دنبال دارد. آنان فروختند آخرت و دنياى خويش را در كربلا، براى وعده و خيالهاى باطل و فاسد خود.
چه كردند در كربلا؟!
ديوان و ددان بخيال آنكه خدا و قرآن را از سر راه برمى دارند و آينه تمام نماى حق را مى شكنند براى خود كرب و بلا ساختند، نمى دانستند كه كرّوبيان در كربلا حاضرند و آنچه كه به دشمنى با آن آمده اند دست خدا و صداى حق است. مى خواستند حق را بكشند و كربلا درست كردند!!
آرى آنان براى خود كرب و بلا ساختند حال آنكه كربلا، كرب و بلائى براى حسينعليه‌السلام
نداشت! بلكه رافع و دافع كرب و بلاى حسينعليه‌السلام
وشيعيان او مى شد.
با نام آن زمين، با خاك آن زمين، با حرمت آن زمين اسلام و امّت مسلمان نجات مى يافت!
درمجرّبترين اذكار و ادعيّه اى كه از معصومعليه‌السلام
وارد شده است، مى فرمايد: كه هركس اين ذكر را هفتاد مرتبه با اعتقاد و معرفت بخواند هر كرب و بلايى داشته باشد برطرف مى شود:
يا كاشِفَ الكَربِ عَن وَجهِ الحُسَين، اِكشِف كَربى بِحَقِ اَخيكَ الحُسَينعليه‌السلام
.
يعنى اى برطرف كننده كروب و مشكلات از روى حسينعليه‌السلام
برطرف كن كرب و مشكل مرا به حقّ برادرت حسينعليه‌السلام
.
آرى حسينعليه‌السلام
خود مشكل گشاست، و براى كربلاى خود كاشف كربى آورده است، پس كربلا - كربى بر حسينعليه‌السلام
و حسينيان ندارد. چون عبّاس علمدار قهرمان دارد، عبّاسعليه‌السلام
كرب از وجود حسينعليه‌السلام
بر مى دارد، كرب از وجود اولاد حسينعليه‌السلام
برمى دارد، كرب از شيعيان حسينعليه‌السلام
بر مى دارد. عبّاسعليه‌السلام
قمر بنى هاشم باب الحوائج مى شود، چون كرب كرّوبيان را مى گشايد، نه تنها در كربلا، بلكه دستان مقطوع عبّاسعليه‌السلام
در قيامت شفيع امّت حسينعليه‌السلام
است كه در دستان امّ الائمّه فاطمه زهراعليها‌السلام
خواهد بود. پس كربلا كربى بر حسينعليه‌السلام
ندارد.
امام حسينعليه‌السلام
بسوى كربلا مى آيد به مانند ماهى كه سالها از دريا به دور افتاده باشد، حسينعليه‌السلام
را در كربلا نكشتند! حسينعليه‌السلام
را در شام كشته بودند! آنجائى كه ولايت و امامت را غصب كردند، حسينعليه‌السلام
در كربلا زنده شد و از زندگى خويش اسلام را زنده كرد. آن هنگام كه وارد خاك كربلا شد و ديد كه ديگر مركب حركت نمى كند، مركب را عوض كردند، و باز حركت ننمود، تا سه مرتبه مركب را عوض كردند، مركب حركت ننمود. و آنگاه فرمودند:
فرود آييد كه اين جا مقتل من و مدفن من و مردان من است و اينجا خيمه هاى ما را غارت مى كنند و خون ما را مى ريزند، كه اين خبر را از جدّم رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
شنيده ام!
اى زمين كربلا من ارمغان آورده ام
|
|
دُركوچك اصغر شيرين زبان آورده‌ام
|
كربلا از روز اوّل كربلا بود، و خداوند سبحان زمين كربلا را حتّى بر زمين كعبه فضيلت داد، و قبل از حضرت سيّد الشّهداءعليه‌السلام
انبياء بسيارى به زيارت آن زمين مقدّس آمده بودند، و در روايات مى باشد كه قبل از حسين فاطمهعليهما‌السلام
صدها پيغمبر و صدها فرزند پيغمبر در آنجابه شهادت رسيده و مدفون گرديده اند.
كربلا، كربلاست! چون حسينعليه‌السلام
دارد، حسينعليه‌السلام
كيست؟ حسينعليه‌السلام
كسى است كه در راه خدا كارى كرد كه هيچ كس نكرده و نمى تواند بكند، مگر حسين در كربلا چه كرد؟ او در كربلا همه چيز را در عمل معنا كرد، ايمان را به تصوير كشيد، يعنى كسى كه بتواند در آن موقعيت قرار بگيرد. و تصميم خود را عوض نكند، و مرحله به مرحله به علاقه او نسبت به خدا و كارى كه انجام مى دهد بيشتر شود، در ابتدا آن همه توهين و تحقير، بعد ظلم و جسارت، و سخت تر از همه كشته شدن بهترين بنده گان خدا به دست شقى ترين مردم، داغ كشته شدن برادر و برادرزاده، فرزند رشيد و فرزند شيرخوار، و همه خوبان كه به يارى اسلام آمده اند، و دشوارتر از همه مصائبى كه بر اهل بيت روا مى شد، و حسينعليه‌السلام
همه را مى دانست! آيا كسى مى تواند حسين باشد و با آن همه كرب و بلا باز هم بگويد، رِضا بِرِضائِك و تَسليمَا لِاَمرِك لا الهَ غَيرك و لا مَعبُودَ سِواك!
پس كربلا همان بهشت است كه هر كس بدان دست يافت رستگار و سعادت مند مى شود.
با مطالعه و مرور در روايات مربوط به كربلا مى توان به ارزش اين زمين قدسى پى برد و براى آخرت ذخيره اى اندوخت. خدايا زيارت حسينعليه‌السلام
و اولادعليه‌السلام
را در دنيا نصيب ما بگردان، و از شفاعت آن مقرّبين درگاهت ما و والدين ما و اولاد ما را بى نصيب مفرما، آمين يا ربّ العالمين.
حوزه علميّه - قم المقدّسه.
صفر المظفّر 1422سيّد
طه موسوى هشترودی
0%
نویسنده: رؤیا یوسفی
