در سرزمین تبوک (تفسیر سوره ی توبه)

در سرزمین تبوک (تفسیر سوره ی توبه)0%

در سرزمین تبوک (تفسیر سوره ی توبه) نویسنده:
محقق: علی عطائی اصفهانی
مترجم: علی عطائی اصفهانی
گروه: شرح و تفسیر قرآن

در سرزمین تبوک (تفسیر سوره ی توبه)

نویسنده: آیت الله جعفر سبحانی
محقق: علی عطائی اصفهانی
مترجم: علی عطائی اصفهانی
گروه:

مشاهدات: 17180
دانلود: 2655

در سرزمین تبوک (تفسیر سوره ی توبه)
جستجو درون كتاب
  • شروع
  • قبلی
  • 26 /
  • بعدی
  • پایان
  •  
  • دانلود HTML
  • دانلود Word
  • دانلود PDF
  • مشاهدات: 17180 / دانلود: 2655
اندازه اندازه اندازه
در سرزمین تبوک (تفسیر سوره ی توبه)

در سرزمین تبوک (تفسیر سوره ی توبه)

نویسنده:
فارسی

سوره توبه از سوره هاى مدنى است، در این سوره سه موضوع عمده مورد توجه بوده که براساس آنها این سوره به نام هاى «توبه»، «برائت» و «فاضحه» خوانده مى شود. بخش عمده اى از آیات آغازین سوره به «برائت» و بیزارى از مشرکان و بت پرستان و نادیده گرفتن پیمان هاى آنان اختصاص یافته است. آیات دیگرى به خیانت هاى گروهى از منافقان و افشاى اسرار شبکه جاسوسى آنها و فضاحت آنان اشاره مى کند و آیاتى نیز به سرگذشت «توبه» گروهى از مهاجر و انصار که از جهاد سرباز زدند و بعد توبه کردند، مى پردازد. البته به موضوعات دیگرى مانند عقاید اهل کتاب و احکام اسلامى درباره آنان و مبارزه با آنها، جهاد، سال و ماه اسلامى و اخلاق رسول خدا نیز توجه شده است.

پی نوشت ها :

1. نهج البلاغه، خ 16.

2. بنابراین باید گفت: لفظ «كراهة» وامثال آن درآیه 44: «لایستَأذنُكَ الَّذینَ یؤمنُونَ باللَّه وَالیوم الآخر [كراهة] أَن یجاهدُوا بأَموالهم [یا، لئلایجاهدوابأموالهم]» مقدراست ونظیراین مورددرقرآن فراوان است.

3. توبه (9) آیه 86.

4. توبه (9) آیه 111.

5. حدید (57) آیه 22.

6. تغابن (64) آیه 11.

7. طه (20) آیه 124.

8. منافقون (63) آیه 7.

9. منافقون (63) آیه 8.

10. مفسران مى گویند: علت این كه لفظ ایمان را در جمله اول با «باء» و در دومى با «لام» استعمال كرده است براى این است كه، ایمان او به خدا با ایمان او به گفته همه مؤمنان فرق دارد: ایمان او به خدا یك ایمان جدى و واقعى خلل ناپذیر است و ایمان او به مؤمنان، ایمان ظاهرى است كه به نفع مؤمنان است و تصدیق جدى به این كه گفته، مطابق واقع است، در صورتى انجام مى گیرد كه تحقیق كند و حقیقت روشن گردد.

11. انبیاء (21) آیه 107.