ترجمه مشكاة الانوار فى غرر الاخبار

ترجمه مشكاة الانوار فى غرر الاخبار0%

ترجمه مشكاة الانوار فى غرر الاخبار نویسنده:
گروه: متون حدیثی

ترجمه مشكاة الانوار فى غرر الاخبار

این کتاب در موسسه الحسنین علیهما السلام تصحیح و مقابله شده است.

نویسنده: ابوالفضل على بن حسن بن فضل طبرسى
گروه: مشاهدات: 61937
دانلود: 4552

توضیحات:

ترجمه مشكاة الانوار فى غرر الاخبار
جستجو درون كتاب
  • شروع
  • قبلی
  • 107 /
  • بعدی
  • پایان
  •  
  • دانلود HTML
  • دانلود Word
  • دانلود PDF
  • مشاهدات: 61937 / دانلود: 4552
اندازه اندازه اندازه
ترجمه مشكاة الانوار فى غرر الاخبار

ترجمه مشكاة الانوار فى غرر الاخبار

نویسنده:
فارسی

این کتاب در موسسه الحسنین علیهما السلام تصحیح و مقابله شده است.

فصل هفتم : در عطسه زدن

الفصل السابع فى العطاس

عَنِ الرِّضَاعليه‌السلام قَالَ الْعَطْسَةُ مِنَ اللَّهِ وَ التَّثَاؤُبُ مِنَ الشَّيْطَانِ

امام رضاعليه‌السلام فرمود: عطسه از طرف خداست ، و دهن دره كردن از شيطان است

قَالَ الْبَاقِرُعليه‌السلام نِعْمَ الشَّيْءُ الْعَطْسَةُ تَنْفَعُ فِى الْجَسَدِ وَ تُذَكِّرُكَ اللَّهَ قُلْتُ إِنَّ عِنْدَنَا قَوْماً يَقُولُونَ لَيْسَ لِرَسُولِ اللَّهِ فِى الْعَطْسَةِ نَصِيبٌ قَالَ إِنْ كَانُوا كَاذِبِينَ فَلَا نَالَتْهُمْ شَفَاعَةُ مُحَمَّدٍ

امام باقرعليه‌السلام فرمود: عطسه چيز خوبى است ، براى بدن سودمند است و تو را به ياد خدا مى اندازد، راوى گويد: عرض كردم ، نزد ما مردمانى هستند كه مى گويند: رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله از عطسه بهره اى ندارد (عطسه نمى زند)، فرمود: اگر دروغ بگويند شفاعت محمّدصلى‌الله‌عليه‌وآله به آنها نرسد.

عَطَسَ رَجُلٌ عِنْدَ أَبِى عَبْدِ اللَّهِعليه‌السلام فَقَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ السَّلَامُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ هَذَا حَقُّ اللَّهِ قَدْ أَدَّيْتَ وَ هَذَا حَقُّ رَسُولِ اللَّهِ فَأَيْنَ حَقُّنَا

مردى نزد امام صادقعليه‌السلام عطسه زد، و گفت :

«الحمد للّه و السلام على رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله» ، امامعليه‌السلام فرمود: اين حق خدا بود كه ادا كردى ، و اين هم حق رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله ، پس حق ما كجاست ؟

عَنْهُ قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ إِذَا عَطَسَ قَالَ عَلِيٌّ رَفَعَ اللَّهُ ذِكْرَكَ وَ قَدْ فَعَلَ وَ كَانَ إِذَا عَطَسَ عَلِيٌّ قَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ أَعْلَى اللَّهُ كَعْبَكَ وَ قَدْ فَعَلَ

امام صادقعليه‌السلام فرمود: هر گاه رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله عطسه مى زد، علىعليه‌السلام مى فرمود:

«رفع اللّه ذكرك و قد فعل»

يعنى : خداوند نام تو را بلند كند و به حق انجام داد، و هر گاه علىعليه‌السلام عطسه مى زد، رسول خدا به او مى فرمود:

«أ على اللّه كعبك و قد فعل»

يعنى : خداوند مقامت را بلند كند و به حق انجام داد.

عَنْ سَعْدِ بْنِ أَبِى خَلَفٍ قَالَ كَانَ أَبُو جَعْفَرٍعليه‌السلام إِذَا عَطَسَ فَقِيلَ لَهُ يَرْحَمُكَ اللَّهُ قَالَ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ وَ يَرْحَمُكُمْ وَ إِذَا عَطَسَ عِنْدَهُ إِنْسَانٌ قَالَ يَرْحَمُكَ اللَّهُ

امام باقرعليه‌السلام هر گاه عطسه مى زد به او مى گفتند: «يرحمك اللّه» ، مى فرمود: « يغفر اللّه لكم و يرحمكم»، و هر گاه كسى نزد ايشان عطسه مى زد مى فرمود: «يرحمك اللّه»

عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَعليه‌السلام قَالَ مَنْ قَالَ إِذَا عَطَسَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ عَلَى كُلِّ حَالٍ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْهُ مَا كَانَ يَجِدُ مِنْ وَجَعِ الْأُذُنَيْنِ وَ الْأَضْرَاسِ

امير المؤمنينعليه‌السلام فرمود: اگر كسى عطسه كند و بگويد:

«الحمد للّه ربّ العالمين على كلّ حال» ، خداوند درد گوشها و دندانهايش ‍ را از بين خواهد برد.

عَنِ الْبَاقِرِعليه‌السلام قَالَ إِذَا عَطَسَ الرَّجُلُ ثَلَاثاً فَشَمِّتْهُ ثُمَّ اتْرُكْهُ بَعْدَ ذَلِكَ

امام باقرعليه‌السلام فرمود: هر گاه مردى عطسه زد سه مرتبه دعايش ‍ كنيد، سپس بعد از آن تركش كنيد.

عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِى نَجْرَانَ قَالَ عَطَسَ نَصْرَانِيٌّ عِنْدَ أَبِى عَبْدِ اللَّهِعليه‌السلام فَقَالَ لَهُ الْقَوْمُ هَدَاكَ اللَّهُ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ يَرْحَمُكَ اللَّهُ فَقَالُوا لَهُ تَقُولُ هَذَا إِنَّهُ نَصْرَانِيٌّ فَقَالَ لَنْ يَهْدِيَهُ اللَّهُ حَتَّى يَرْحَمَهُ

مرد مسيحى نزد امام صادقعليه‌السلام عطسه زد، حاضران گفتند: «هداك اللّه»، امام صادقعليه‌السلام فرمود: «يرحمك اللّه» ، گفتند: او مسيحى است و شما اين گونه مى گوييد؟ فرمود: تا خداوند رحمتش نكند او را هدايت نمى كند.

عَنْهُعليه‌السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِصلى‌الله‌عليه‌وآله إِذَا كَانَ الرَّجُلُ يَتَحَدَّثُ فَعَطَسَ عَاطِسٌ فَهُوَ شَاهِدُ حَقٍّ

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمود: هر گاه مرد سخن بگويد، و كسى در بين عطسه زند، اين خود گواه بر صداقت اوست

عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِعليه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ قَالَ هِيَ الْعَطْسَةُ الْقَبِيحَةُ وَ الرَّجُلُ يَرْفَعُ صَوْتَهُ فِى الْحَرْبِ رَفْعاً أَيْ قَبِيحاً إِلَّا أَنْ يَكُونَ دَاعِياً لِلَّهِ

معاوية بن عمّار گويد: از حضرت صادقعليه‌السلام در مورد قول خداى متعال (صدايت را پايين آور) پرسيدم ، فرمود: مراد از آن عطسه زشت است ، و همچنين مردى كه در جنگ صدايش را به صورتى زشت بلند كند، مگر اينكه مردم را به طرف خدا دعوت كند.

عَنِ الْبَاقِرِعليه‌السلام قَالَ إِذَا عَطَسَ الْمَرِيضُ فَهُوَ دَلِيلٌ عَلَى الْعَافِيَةِ وَ رَاحَةٌ لِلْبَدَنِ

امام باقرعليه‌السلام فرمود: هر گاه مريضى عطسه زد، آن دليل بر بهبودى و آسايش بدن است

فصل هشتم : در فضيلت رفت و آمد با يكديگر

الفصل الثامن فى التزاور و الهجرة

مِنْ كِتَابِ الْمَحَاسِنِ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَعليه‌السلام إِتْيَانُ الْجُمُعَةِ زِيَارَةٌ وَ جَمَالٌ قِيلَ لَهُ وَ مَا الْجَمَالُ قَالَ قَضَوُا الْفَرِيضَةَ وَ تَزَاوَرُوا

امير مؤمنانعليه‌السلام فرمود: آمدن روز جمعه ديدارها و زيباييها را به همراه دارد، سؤ ال شد:

مقصود از جمال چيست ؟ فرمود: بعد از خواندن نماز جمعه به زيارت يك ديگر مى روند.

وَ قَالَ أَنْتُمْ فِى تَزَاوُرِكُمْ مِثْلُ أَجْرِ الْحَاجِّينَ

امير مؤمنانعليه‌السلام فرمود: شما در ملاقاتهايتان اجر و مزد حجّاج را داريد.

عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِعليه‌السلام قَالَ مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِى اللَّهِ طَلَباً لِإِنْجَازِ مَوْعُودِ اللَّهِ شَيَّعَهُ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ وَ هَتَفَ بِهِ هَاتِفٌ مِنْ خَلْفٍ أَلَا طِبْتَ وَ طَابَتْ لَكَ الْجَنَّةُ فَإِذَا صَافَحَهُ غَمَرَتْهُ الرَّحْمَةُ

امام سجادعليه‌السلام فرمود: هر كه برادر دينى اش را براى رضاى خدا ملاقات كند هفتاد هزار فرشته او را همراهى كنند، و ملكى از پشت سر فرياد مى زند كار خوبى كردى ، بهشت گوارايت باد، و هر گاه با او مصافحه كند غرق رحمت خداوند شود.

قَالَ النَّبِيُّصلى‌الله‌عليه‌وآله إِنَّ مَلَكاً لَقِيَ رَجُلًا قَائِماً عَلَى بَابِ دَارٍ فَقَالَ لَهُ يَا عَبْدَ اللَّهِ مَا حَاجَتُكَ فِى هَذِهِ الدَّارِ فَقَالَ أَخٌ لِى فِيهَا أَرَدْتُ أَنْ أُسَلِّمَ عَلَيْهِ فَقَالَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ رَحِمٌ مَاسَّةٌ أَوْ نَزَعَتْكَ إِلَيْهِ حَاجَةٌ فَقَالَ مَا لِى إِلَيْهِ حَاجَةٌ غَيْرَ أَنِّى أَتَعَهَّدُهُ فِى اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ لَا بَيْنِى وَ بَيْنَهُ رَحِمٌ مَاسَّةٌ أَقْرَبُ مِنَ الْإِسْلَامِ فَقَالَ لَهُ الْمَلَكُ إِنِّى رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكَ وَ هُوَ يُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ لَكَ إِيَّايَ زُرْتَ فَقَدْ أَوْجَبْتُ لَكَ الْجَنَّةَ وَ قَدْ عَافَيْتُكَ مِنْ غَضَبِى وَ مِنَ النَّارِ لِحُبِّكَ إِيَّاهُ فِيَّ

رسول اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمود: فرشته اى مردى را در كنار در خانه اى ايستاده ديد، پرسيد: اى بنده خدا، به چه حاجت به در اين خانه ايستاده اى ؟ گفت : برادرى در اين خانه دارم كه منتظرم بيايد و به او سلام كنم ، گفت : با او نسبت خويشاوندى دارى ، يا حاجتى تو را به طرف او كشانده است ؟ جواب داد: حاجتى ندارم ، جز اينكه با او در راه خدا پيمان برادرى بسته ام ، و با او هم قوم و خويشى نزديكتر از رابطه مسلمان بودن ندارم ، فرشته به او گفت : من فرستاده خدا بسوى تو هستم ، او به تو سلام مى رساند و مى فرمايد: تو (در واقع) به زيارت من آمده اى ، و اينك بهشت را ارزانيت داشتم ، و تو را به خاطر دوستيت براى من از آتش دوزخ آسوده كردم

عَنِ الْبَاقِرِعليه‌السلام قَالَ مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِى اللَّهِ صَبَابَةً إِلَيْهِ فَهُوَ زَوْرُ اللَّهِ فَإِذَا صَافَحَهُ لَمْ يَسْأَلِ اللَّهَ حَاجَةً فِى دِينٍ وَ لَا دُنْيَا إِلَّا قَضَاهَا

امام باقرعليه‌السلام فرمود: هر كس برادر دينى خود را به خاطر خدا و به اشتياق زيارت كند، مثل اين است كه خدا را ملاقات نموده ، و هر گاه با او مصافحه كند، هر حاجتى از خدا طلب كند بر آورد.

عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ رَفَعَهُ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَعليه‌السلام قَالَ خَرَجَ يَوْماً عَلَى أَصْحَابِهِ وَ هُوَ رَاكِبٌ فَمَشَوْا مَعَهُ فَالْتَفَتَ إِلَيْهِمْ فَقَالَ أَ لَكُمْ حَاجَةٌ قَالُوا لَا يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ لَكِنَّا نُحِبُّ أَنْ نَمْشِيَ مَعَكَ فَقَالَ لَهُمُ ارْكَبُوا فَإِنَّ مَشْىَ الْمَاشِى مَعَ الرَّاكِبِ مَفْسَدَةٌ لِلرَّاكِبِ وَ مَذَلَّةٌ لِلْمَاشِى قَالَ وَ خَرَجَ عَلَيْهِمْ مَرَّةً أُخْرَى وَ مَشَوْا مَعَهُ فَقَالَ لَهُمْ إِنَّ خَفْقَ النِّعَالِ خَلْفَ أَعْقَابِ الرِّجَالِ مَفْسَدَةُ قُلُوبِ النَّوْكَى

النوكى الحمق و رجل أ نوك و مشنوك أ حمق و النواكة الحماقة

هشام بن سالم گويد: روزى امير المؤمنينعليه‌السلام به همراه اصحاب خود بيرون شدند، در حالى كه بر مركبى سوار بودند و اصحاب پياده با حضرت راه مى رفتند، حضرت متوجه آنان شد، و فرمود: كارى داشتيد؟ گفتند: خير اى امير المؤمنين ، ما دوست داريم همراه شما باشيم ، فرمود: پس شما هم سوار شويد، زيرا پياده راه رفتن همراه سواره موجب فساد سواره و خوارى پياده است هشام گويد: مرتبه اى ديگر رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله با آنان خارج شد، و آنها با پيامبر همراه شدند، فرمود: برگرديد، صداى كفشها پشت سر مردان قلب احمق را فاسد كند.

عَنِ النَّبِيِّصلى‌الله‌عليه‌وآله قَالَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَجَبَتْ مَحَبَّتِى لِلْمُتَحَابِّينَ فِيَّ وَ الْمُتَجَالِسِينَ فِيَّ وَ الْمُتَبَاذِلِينَ فِيَّ

خداوند متعال فرمود: كسانى را كه به خاطر من با هم دوست هستند، و كسانى كه به خاطر من با همديگر مى نشينند، و كسانى كه به خاطر من با هم رفت و آمد مى كنند، دوست دارم

عَنِ الْبَاقِرِعليه‌السلام قَالَ إِنَّ لِلَّهِ جَنَّةً لَا يَدْخُلُهَا إِلَّا ثَلَاثَةٌ رَجُلٌ حَكَمَ فِى نَفْسِهِ بِالْحَقِّ وَ رَجُلٌ زَارَ أَخَاهُ الْمُؤْمِنَ فِى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَجُلٌ آثَرَ أَخَاهُ الْمُؤْمِنَ فِى اللَّهِ

امام باقرعليه‌السلام فرمود: خداوند بهشتى دارد كه جز سه نفر كسى واردش نخواهد شد: كسى كه در باره خودش به حق حكم كند، و مردى كه برادرش را براى خدا ملاقات كند، و مردى كه در راه خدا برادر مؤمنش را بر خود مقدم دارد.

عَنِ الصَّادِقِعليه‌السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِصلى‌الله‌عليه‌وآله لَا هِجْرَةَ فَوْقَ ثَلَاثٍ

امام صادقعليه‌السلام از قول رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمود: بيش از سه روز نمى شود ترك رابطه كرد.

عَنِ الرِّضَاعليه‌السلام قَالَ اهْتَجَرَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُعليه‌السلام فَجَاءَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَنَفِيَّةِ إِلَى الْحُسَيْنِ فَقَالَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَ لَا تَذْهَبُ إِلَى أَبِى مُحَمَّدٍ فَإِنَّ لَهُ سِنّاً فَقَالَ لَهُ الْحُسَيْنُ سَمِعْتُ جَدِّى رَسُولَ اللَّهِ يَقُولُ مَا مُتَهَاجِرَانِ يَبْدَأُ أَحَدُهُمَا صَاحِبَهُ بِالسَّلَامِ إِلَّا كَانَ الْبَادِئُ السَّابِقُ إِلَى الْجَنَّةِ وَ قَدْ كَرِهْتُ أَنْ أَسْبِقَ أَبَا مُحَمَّدٍ إِلَى الْجَنَّةِ قَالَ فَمَضَى مُحَمَّدٌ إِلَى الْحَسَنِ فَأَخْبَرَهُ فَقَالَ صَدَقَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ اذْهَبْ بِنَا إِلَيْهِ

امام رضاعليه‌السلام فرمود: حسن و حسينعليهما‌السلام با هم ترك رابطه كردند، محمّد بن حنفيه نزد امام حسينعليه‌السلام آمد و عرض كرد: اى ابا عبد اللّه ! چرا نزد ابا محمّد نمى روى ، او بزرگتر است ، امام حسينعليه‌السلام فرمود: از جدّم رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله شنيدم كه مى فرمود: هر گاه دو نفر ترك رابطه كنند، هر كدام كه زودتر آمد و به ديگرى سلام كرد زودتر به بهشت رود، و من نخواستم زودتر از ابا محمّد به بهشت روم ، محمّد بن حنفيه قضيّه را به امام حسنعليه‌السلام گفت ، حضرت فرمود: ابا عبد اللّه راست گفته ، بيا تا با هم نزد او رويم

قَالَ رَسُولُ اللَّهِصلى‌الله‌عليه‌وآله لِأَبِى ذَرٍّ يَا أَبَا ذَرٍّ إِيَّاكَ وَ هِجْرَانَ أَخِيكَ فَإِنَّ الْعَمَلَ لَا يُتَقَبَّلُ مَعَ الْهِجْرَانِ يَا أَبَا ذَرٍّ إِيَّاكَ عَنِ الْهِجْرَانِ وَ إِنْ كُنْتَ لَا بُدَّ فَاعِلًا فَلَا تَهْجُرْهُ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ كَمَلًا فَمَنْ مَاتَ فِيهَا مُهَاجِراً لِأَخِيهِ كَانَتِ النَّارُ أَوْلَى بِهِ

رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله به ابوذر فرمود: اى ابوذر! مبادا از برادر دينيت قهر كنى ، زيرا اعمال با قهر و كناره گيرى پذيرفته نيست ، اى ابوذر! از قهر بپرهيز، و اگر هم مجبور به اين كار شدى جدائيت سه روز كامل طول نكشد، هر كس در اين سه روز بميرد و با برادرش قهر باشد، سزاوار آتش ‍ خواهد بود.

عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِعليه‌السلام قَالَ لَا يَفْتَرِقُ رَجُلَانِ عَلَى الْهِجْرَانِ إِلَّا اسْتَوْجَبَ أَحَدُهُمَا الْبَرَاءَةَ وَ اللَّعْنَةَ وَ رُبَّمَا اسْتَحَقَّ ذَلِكَ كِلَاهُمَا فَقَالَ لَهُ مُعَتِّبٌ جَعَلَنِيَ اللَّهُ فِدَاكَ هَذَا الظَّالِمُ فَمَا بَالُ الْمَظْلُومِ قَالَ لِأَنَّهُ لَا يَدْعُو أَخَاهُ إِلَى صِلَتِهِ وَ لَا يَتَعَامَسُ لَهُ عَنْ كَلَامِهِ سَمِعْتُ أَبِى يَقُولُ إِذَا تَنَازَعَ اثْنَانِ فَعَازَرَ أَحَدُهُمَا الاْخَرَ فَلْيَرْجِعِ الْمَظْلُومُ إِلَى صَاحِبِهِ حَتَّى يَقُولَ لِصَاحِبِهِ أَيْ أَخِى أَنَا الظَّالِمُ حَتَّى يَقْطَعَ الْهِجْرَانَ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ صَاحِبِهِ فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى حَكَمٌ عَدْلٌ يَأْخُذُ لِلْمَظْلُومِ مِنَ الظَّالِمِ

امام صادقعليه‌السلام فرمود: دو برادر از هم قطع رابطه نكنند، مگر اينكه يكى از آن دو سزاوار بيزارى و لعنت خدا شود، و چه بسا هر دوى آنان مستحق آن شوند، معتب گفت : قربانت گردم ، اين يكى ظالم است ، مظلوم چه گناهى دارد؟ فرمود: زيرا او هم برادرش را به اصلاح دعوت نمى كند، و حاضر به سخن گفتن با او نيست ، از پدرم شنيدم كه مى فرمود:

هر گاه دو نفر با هم نزاع كنند و يكى از آن دو غالب آمد، بايد مظلوم نزد رفيقش رفته و بگويد: من ظالم هستم ، تا اينكه جدايى بين خود و رفيقش را بر طرف كند، زيرا خداوند تبارك و تعالى حاكمى عادل است كه حق مظلوم را از ظالم مى گيرد.

عَنْهُ قَالَ التَّوَاصُلُ بَيْنَ الْإِخْوَانِ فِى الْحَضَرِ التَّزَاوُرُ وَ فِى السَّفَرِ التَّكَاتُبُ

امام صادقعليه‌السلام فرمود: رابطه بين برادران دينى در شهر خود، به وسيله رفت و آمد كردن ، و در سفر توسط نامه نگارى است

وَ عَنْهُ قَالَ إِنَّ الْعَبْدَ لَيَخْرُجُ إِلَى أَخِيهِ فِى اللَّهِ لِيَزُورَهُ فَمَا يَرْجِعُ حَتَّى يُغْفَرَ لَهُ ذُنُوبُهُ وَ تُقْضَى لَهُ حَوَائِجُ الدُّنْيَا وَ الاْخِرَة

امام صادقعليه‌السلام فرمود: بنده براى ملاقات برادر دينى اش حركت مى كند، از ملاقات او بر نگردد مگر اينكه خداوند گناهانش را بخشيده ، و حوائجش را در دنيا و آخرت بر آورد.

فصل نهم : در رفتار با مردم و برابرى با آنان

مِنْ كِتَابِ الْمَحَاسِنِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِعليه‌السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِصلى‌الله‌عليه‌وآله ادْرَءُوا الْحُدُودَ بِالشُّبُهَاتِ وَ أَقِيلُوا الْكِرَامَ عَثَرَاتِهِمْ إِلَّا مِنْ حَدٍّ

امام صادقعليه‌السلام از رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله نقل كند كه فرمود: به وسيله شبهه ها از اجراى حدود جلوگيرى كنيد، و لغزشهاى بزرگان را ببخشيد، مگر لغزشهايى كه موجب حدّ مى شود.

سُئِلَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّعليه‌السلام عَنِ الْمُرُوءَةِ فَقَالَ حِفْظُ الرَّجُلِ دِينَهُ وَ قِيَامُهُ فِى إِصْلَاحِ ضَيْعَتِهِ وَ حُسْنُ مُنَازَعَتِهِ وَ إِفْشَاءُ السَّلَامِ وَ لِينُ الْكَلَامِ وَ التَّحَبُّبُ إِلَى النَّاسِ

از امام حسن مجتبىعليه‌السلام در باره مردانگى سؤ ال شد، ايشان فرمود: مواظبت مرد از دينش ، و اداره نمودن امور زندگيش ، و رفع نمودن اختلاف به وسيله اخلاق خوبش ، و بلند سلام كردن ، و به نرمى سخن گفتن ، و دوستى و محبت با مردم

عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِعليه‌السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِصلى‌الله‌عليه‌وآله الْأَيْدِى ثَلَاثَةٌ سَائِلَةٌ وَ منفعة مُنْفِقَةٌ وَ مُمْسِكَةٌ فَخَيْرُ الْأَيْدِى المنفعة الْمُنْفِقَةُ

امام صادقعليه‌السلام از رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله روايت كند كه فرمود: دستها بر سه نوعند: دست تقاضاكننده ، نفع دهنده ، و نگهدارنده ، بهترين دستها دست سود دهنده است

عَنِ السَّكُونِيِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى جَعْفَرٍ إِنِّى رُبَّمَا قَسَمْتُ الشَّيْءَ بَيْنَ أَصْحَابِى أَصِلُهُمْ بِهِ فَكَيْفَ أُعْطِيهِمْ فَقَالَ أَعْطِهِمْ عَلَى الْهِجْرَةِ وَ الدِّينِ وَ الْفِقْهِ وَ الْفَضْلِ

سكونى گويد: به امام باقرعليه‌السلام عرض كردم : گاهى بين دوستانم چيزى را تقسيم مى كنم تا به آنها برسانم ، چگونه به آنها بدهم ؟ فرمود: به كسانى كه متديّن و فقيه و اهل فضل هستند بده

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِعليه‌السلام قَالَ طُوبَى لِعَبْدٍ نُوَمَةٍ عَرَفَ النَّاسَ فَصَاحَبَهُمْ بِبَدَنِهِ وَ لَمْ يُصَاحِبْهُمْ فِى أَعْمَالِهِمْ بِقَلْبِهِ فَعَرَفُوهُ فِى الظَّاهِرِ وَ عَرَفَهُمْ فِى الْبَاطِنِ

امام صادقعليه‌السلام فرمود: خوشا بحال بنده ناشناخته اى كه مردم را بشناسد، و در ظاهر با آنان مصاحب باشد، ولى با قلب خود همراه با كردارشان نباشد، آنها او را به ظاهر شناخته اند، ولى او باطن آنان را شناخته است

عَنِ الْبَاقِرِعليه‌السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِصلى‌الله‌عليه‌وآله قَالَ اللَّهُ تَعَالَى إِنَّ مِنْ أَغْبَطِ أَوْلِيَائِى عِنْدِى رَجُلًا خَفِيفَ الْحَالِ ذَا خَطَرٍ أَحْسَنَ عِبَادَةَ رَبِّهِ فِى الْغَيْبِ وَ كَانَ غَامِضاً فِى النَّاسِ جُعِلَ رِزْقُهُ كَفَافاً فَصَبَرَ عَلَيْهِ مَاتَ فَقَلَّ تُرَاثُهُ وَ قَلَّ بَوَاكِيهِ

امام باقرعليه‌السلام از رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله روايت كند كه فرمود: خداوند متعال مى فرمايد:

رشك آورترين دوستانم نزد من مردى است كه قيود و تشريفات ندارد، و عظيم القدر است ، عبادت پروردگارش را در نهان به نيكويى انجام دهد، و در ميان مردم گمنام است ، روزى خود را به اندازه قرار داده و بر آن شكيباست ، هنگامى كه از دنيا برود ميراثش اندك و گريه كنندگانش كم باشند.

عَنِ الرِّضَاعليه‌السلام قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ إِنَّ الرَّجُلَ لَيَصْدُقُ عَلَى أَخِيهِ فَيَنَالُهُ مِنْ صِدْقِهِ عَلَى أَخِيهِ عَنَتٌ فَيَكُونُ كَاذِباً عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّ الرَّجُلَ لَيَكْذِبُ عَلَى أَخِيهِ يُرِيدُ بِهِ مَنْفَعَتَهُ فَيَكُونُ عِنْدَ اللَّهِ صَادِقاً

امام رضاعليه‌السلام از قول حضرت صادقعليه‌السلام نقل كند كه فرمود: مرد در مورد برادرش سخنان راستى مى گويد، لكن اين راستگويى موجب بروز ناراحتى براى برادرش مى شود، اين شخص (با اينكه راست گفته) نزد خداوند دروغگو به حساب آيد، و گاهى مرد به برادرش نسبت دروغ مى دهد و قصدش از اين كار نفع اوست ، اين مرد نزد خداوند از راستگويان است

عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِعليه‌السلام قَالَ تنفس تَنْفِيسُ كُرْبَةِ امْرِئٍ مُسْلِمٍ أَعْظَمُ أَجْراً مِنْ صَوْمِكَ وَ صَلَاتِكَ وَ هُوَ أَفْضَلُ مَا تَقَرَّبَ بِهِ الْعِبَادُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ

امام صادقعليه‌السلام فرمود: بر طرف نمودن اندوه فرد مسلمان پاداشش از روزه و نمازت بيشتر است ، و اين بهترين وسيله نزديكى به خداوند است

عَنْهُ قَالَ مَنْ أَغَاثَ لَهْفَاناً أَوْ كَشَفَ كُرْبَةَ مُؤْمِنٍ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ ثَلَاثاً وَ سَبْعِينَ رَحْمَةً ادَّخَرَ لَهُ اثْنَتَيْنِ وَ سَبْعِينَ رَحْمَةً وَ عَجَّلَ لَهُ وَاحِدَةً

امام صادقعليه‌السلام فرمود: هر كس به فرياد محزونى رسد، يا غم مؤمنى را بزدايد، خداوند برايش هفتاد و سه رحمت مى نويسد، هفتاد و دو تاى آن را برايش ذخيره كند، و يكى را فورا به او بدهد.

عَنِ النَّبِيِّصلى‌الله‌عليه‌وآله أَنَّهُ قَالَ عَوْنُكَ لِلضَّعِيفِ مِنْ أَعْظَمِ الصَّدَقَةِ

پيامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمود: كمك توبه شخص ضعيف بزرگترين صدقه است

قَالَ أَمَرَنِى رَبِّى بِمُدَارَاةِ النَّاسِ كَمَا أَمَرَنِى بِأَدَاءِ الْفَرَائِضِ

پيامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمود: پروردگارم مرا به خوشرفتارى با مردم امر فرموده ، همان طور كه به واجبات امرفرموده

عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِعليه‌السلام فِى قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنّا نَراكَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ فَقَالَ كَانَ يُوَسِّعُ لِلْجَلِيسِ وَ يَسْتَقْرِضُ لِلْمُحْتَاجِ وَ يُعِينُ الضَّعِيفَ

امام صادقعليه‌السلام در باره قول خداى عزّ و جلّ (ما تو را از نيكوكاران مى بينيم) فرمود:

ايشان (رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله ) براى واردين به مجلس جا باز مى كرد، و براى محتاج وام تهيه مى فرمود، و به ضعفاء كمك مى نمود.

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَجْلَانَ عَنِ السَّكُونِيِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى جَعْفَرٍعليه‌السلام رُبَّمَا قَسَمْتُ الشَّيْءَ بَيْنَ أَصْحَابِى أَصِلُهُمْ بِهِ فَكَيْفَ أُعْطِيهِمْ فَقَالَ أَعْطِهِمْ عَلَى الْهِجْرَةِ وَ الدِّينِ وَ الْفَضْلِ وَ الْفِقْهِ

راوى گويد، به امام باقرعليه‌السلام عرض كردم : گاهى چيزى را بين رفيقانم به عنوان صله تقسيم مى كنم ، اين كار را چگونه بكنم ؟ فرمود: به برترى در هجرت در دين ، و فضل دانش و فقه تقسيم بكن

عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِعليه‌السلام قَالَ كِتْمَانُ الْحَاجَةِ مِنْ كُنُوزِ اللَّهِ

امام صادقعليه‌السلام فرمود: پنهان داشتن حاجت از گنجهاى خداوند است

عَنْهُ قَالَ أَيُّمَا مُؤْمِنٍ شَكَا حَاجَتَهُ وَ ضُرَّهُ إِلَى كَافِرٍ أَوْ إِلَى مَنْ يُخَالِفُهُ فِى دِينِهِ فَكَأَنَّمَا شَكَا اللَّهَ وَ مَنْ شَكَاهَا إِلَى مُؤْمِنٍ فَإِنَّمَا شَكْوَاهُ إِلَى اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى

امام صادقعليه‌السلام فرمود: هر مؤمنى كه حاجت و مشكلش را نزد كافر يا مخالف عقيده دينى اش ببرد، گويا از خداوند شكايت نموده ، و هر كه آن شكايت را نزد مؤمنى ببرد گويا نزد خداوند برده

عَنْهُ قَالَ قَالَ النَّبِيُّصلى‌الله‌عليه‌وآله يَا عَلِيُّ الْحَاجَةُ أَمَانَةُ اللَّهِ عِنْدَ خَلْقِهِ فَمَنْ كَتَمَهَا عَلَى نَفْسِهِ أَعْطَاهُ اللَّهُ ثَوَابَ مَنْ صَلَّى وَ مَنْ كَشَفَهَا إِلَى مَنْ قَدَرَ أَنْ يُفَرِّجَ عَنْهُ وَ لَمْ يَفْعَلْ فَقَدْ قَتَلَهُ أَمَا إِنَّهُ لَمْ يَقْتُلْهُ بِسَيْفٍ وَ لَا بِسِنَانٍ وَ لَا سَهْمٍ وَ لَكِنْ قَتَلَهُ بِمَا أَنْكَأَ قَلْبَهُ

امام صادقعليه‌السلام از رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله روايت كند كه فرمود: اى على ! حاجت ؛ امانت خدا نزد مخلوقاتش است ، هر كس ‍ حاجتش را مخفى بدارد، خداوند ثواب نمازگزارش دهد، و هر كه حاجتش ‍ را نزد كسى كه توانايى بر آوردنش را دارد ولى بر نمى آورد آشكار نمايد، مثل اين است كه او را كشته است ، البته او را به شمشير و نيزه و تير نكشته ، بلكه به آنچه قلبش را هدف قرار داده كشته

قَالَ النَّبِيُّصلى‌الله‌عليه‌وآله إِنَّكُمْ لَنْ تَسَعُوا النَّاسَ بِأَمْوَالِكُمْ فَسَعُوهُمْ بِأَخْلَاقِكُمْ

پيامبر اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمود: شما هرگز نمى توانيد مردم را با اموالتان خشنود كنيد، بنا بر اين آنها را با اخلاقتان راضى نماييد.

وَ قَالَ أَفْضَلُ النَّاسِ إِيمَاناً أَحْسَنُهُمْ خُلُقاً وَ أَصْلَحُ النَّاسِ أَصْلَحُهُمْ لِلنَّاسِ وَ خَيْرُ النَّاسِ مَنِ انْتَفَعَ بِهِ النَّاسُ

پيامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمود: بهترين مؤمنان خوش اخلاقترين آنهاست ، و شايسته ترين آنها كسى است كه براى مردم از همه شايسته تر باشد، و بهترين مردم سودمندترين آنهاست

قَالَ الْبَاقِرُعليه‌السلام لَا تُقَارِنْ وَ لَا تُوَاخِ أَرْبَعَةً الْأَحْمَقَ وَ الْبَخِيلَ وَ الْجَبَانَ وَ الْكَذَّابَ أَمَّا الْأَحْمَقُ فَإِنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَنْفَعَكَ فَيَضُرُّكَ وَ أَمَّا الْبَخِيلُ فَإِنَّهُ يَأْخُذُ مِنْكَ وَ لَا يُعْطِيكَ وَ أَمَّا الْجَبَانُ فَإِنَّهُ يَهْرُبُ عَنْكَ وَ عَنْ وَالِدَيْهِ وَ أَمَّا الْكَذَّابُ فَإِنَّهُ يَصْدُقُ وَ لَا يُصَدَّقُ

امام باقرعليه‌السلام فرمود: به چهار نفر نزديك مشو و با آنها برادرى نكن : احمق ، بخيل ، ترسو، دروغگو.

اما احمق ؛ به جاى اينكه تو را سود رساند ضرر مى زند، اما بخيل ؛ از تو مى گيرد و چيزى به تو نمى دهد، اما ترسو؛ هم از تو فرار مى كند و هم از پدر و مادرش ، و اما دروغگو؛ تصديق مى كند ولى راست نمى گويد.

قَالَ النَّبِيُّ لِحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ اعْمَلْ بِفَرَائِضِ اللَّهِ تَكُنْ أَتْقَى النَّاسِ وَ ارْضَ بِمَا قَسَمَ اللَّهُ تَكُنْ أَغْنَى النَّاسِ وَ كُفَّ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ تَكُنْ أَوْرَعَ النَّاسِ وَ أَحْسِنْ مُجَاوَرَةَ مَنْ جَاوَرَكَ تَكُنْ مُؤْمِناً وَ أَحْسِنْ مُصَاحَبَةَ مَنْ صَاحَبَكَ تَكُنْ مُسْلِماً

پيامبر اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله به امام حسينعليه‌السلام فرمود: به واجبات خدا عمل كن تا با تقواترين مردم باشى ، و به مقدّرات الهى راضى باش تا بى نيازترين مردم شوى ، از محرّمات خدا در گذر تا پرهيزگارترين مردم باشى ، با همسايگانت خوش رفتارى كن تا از اهل ايمان قرار بگيرى ، و با همنشينت خوشرفتارى كن تا مسلمان باشى

وَ قَالَ مُجَالَسَةُ أَهْلِ الدِّينِ شَرَفُ الدُّنْيَا وَ الاْخِرَةِ

پيامبر خداصلى‌الله‌عليه‌وآله فرمود: همنشينى با دينداران شرافت و بزرگى دنيا و آخرت به دنبال دارد.

عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِعليه‌السلام قَالَ لَا تَثِقَنَّ بِأَخِيكَ كُلَّ الثِّقَةِ فَإِنَّ صَرْعَةَ الِاسْتِرْسَالِ لَنْ تُسْتَقَالَ

امام صادقعليه‌السلام فرمود: به برادرت اعتماد كامل نكن ، زيرا به زمين خوردن از دست صاحب سرّى كه به او اطمينان كردى هرگز جبران پذير نيست

عَنْ عِلَلِ الشَّرَائِعِ عَنِ الصَّادِقِعليه‌السلام قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِصلى‌الله‌عليه‌وآله وَعَدَ رَجُلًا إِلَى صَخْرَةٍ قَالَ أَنَا لَكَ هَاهُنَا حَتَّى تَأْتِيَ قَالَ فَاشْتَدَّتِ الشَّمْسُ عَلَيْهِ فَقَالَ لَهُ أَصْحَابُهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ لَوْ أَنَّكَ تَحَوَّلْتَ إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ قَدْ وَعَدْتُهُ إِلَى هَاهُنَا وَ إِنْ لَمْ يَجِئْ كَانَ مِنْهُ إِلَى الْمَحْشَرِ

امام صادقعليه‌السلام فرمود: رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله با مردى در كنار سنگ بزرگى وعده گذاشته بود، فرمود: من اينجا هستم تا شما بيايى ، آفتاب به شدّت بر آن حضرت مى تابيد، ياران به او گفتند: اى رسول خدا، چرا به سايه نمى آيى ؟ فرمود: من در اينجا با او وعده كرده ام ، و اگر نيامد روز محشر در گرما خواهد ماند.