دولت کریمه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

این کتاب در موسسه الحسنین علیهما السلام تصحیح و مقابله شده است.

فانظر إلى كفّك، واعمل بما فيها .»

قال: ويبعث جنداً إلى القسطنطينيّة، فإذا بلغوا الخليج كتبوا على أقدامهم شيئاً ومشوا على الماء، فإذا نظر إليهم الرّوم يمشون على الماء، قالوا: هؤلأ أصحابه يمشون على الماء، فكيف هو ؟

فعند ذلك يفتحون لهم أبواب المدينة، فيدخلونها، فيحكمون فيها ما يشاؤون .»(۱)

آن زمان كه قائم قيام نمايد در هر قسمتى از قسمت هاى زمين مردى را مى فرستد و مى فرمايد: پيمان تو (آنچه را كه وظيفه دارى انجام دهى) در كف دست توست. پس هر گاه جريانى برايت واقع شد كه آن را نفهميدى و ندانستى كه درباره آن چگونه قضاوت كنى، به كف دستت نگاه كن و به آنچه در آن وجود دارد قضاوت نما.

امام صادقعليه‌السلام فرمودند: و گروهى از ارتش را به سوى قسطنطينيّه مى فرستد، آن گاه كه آنان به خليج مى رسند بر قدم هاى شان چيزى مى نويسند و به روى آب راه مى روند. وقتى كه اهل روم مى بينند كه آنان به روى آب راه مى روند مى گويند: اينان ياوران او هستند كه به روى آب راه مى روند! پس او خود چگونه خواهد بود؟!

در اين هنگام راه هاى شهر را به روى آنان مى گشايند و آنان وارد شهر مى شوند و در آنجا به آنچه مى خواهند حكم مى كنند.

گرچه برخى از مؤلّفين احتمال معناى ديگرى درباره اين خبر داده اند كه خلاف ظاهر روايت است؛ زيرا ظاهر روايت اين است كه فردى را كه حضرت بقيّة اللَّه الأعظم ارواحنا فداه براى حكومت به اقليمى از گيتى مى فرستند برخوردار از امدادهاى غيبى است.

نه تنها او بلكه همه افرادى كه ارتش او را تشكيل مى دهند و تحت فرماندهى او مى باشند نيز اين چنين هستند؛ همان گونه كه در آخر روايت

____________________

۱. الغيبة مرحوم نعمانى: ۳۱۹.

به گونه اى صريح مى فرمايند: آنان - بدون وسيله ظاهرى و تنها با نوشتن چيزى بر قدم هاى شان - به روى آب راه مى روند.

با اين بيان چرا ما امدادهاى غيبى را به چيزهايى همچون موبايل توجيه كنيم؟!

جالب توجّه است كه در روايتى تصريح شده است كه قاضيان عصر درخشان ظهور از امدادهاى غيبى برخوردارند و از فهمى فراتر از فهم و درك ديگران استفاده مى كنند.

اكنون به اين روايت توجّه كنيد:

امام باقرعليه‌السلام مى فرمايند:

«...ثمّ يرجع إلى الكوفة فيبعث الثلاث مائة والبضعة عشر رجلاً إلى الآفاق كلّها فيمسح بين أكتافهم وعلى صدورهم، فلايتعايون في قضاء ...»(۱)

سپس به كوفه برمى گردد و سيصد و سيزده نفر مرد را به سوى آفاق و سراسر گيتى مى فرستد. و ميان شانه ها و سينه هاى آنان را دست مى كشد كه در نتيجه در امر قضاوت درنمى مانند.

از اين روايت نكاتى استفاده مى شود:

۱ - سيصد و سيزده تن ياوران امام عصر ارواحنا فداه حاكمان جهان مى باشند و همه آفاقِ زمين و سراسر گيتى در دست ياوران حضرت مهدى عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف خواهد بود.

۲ - حضرت بقيّة اللَّه الأعظم ارواحنا فداه - كه يد اللَّه هستند - با كشيدن دست بر شانه ها و سينه هاى آنان، آن ها را از امداد غيبى برخوردار نموده به گونه اى كه هيچ گاه در امر قضاوت و صدور حكم حق، ناتوان نخواهند شد.

۳ - تمام سيصد و سيزده نفر افرادى كه به عنوان حكومت و قضاوت به

____________________

۱. بحار الأنوار: ۳۴۵/۵۲.

سراسر جهان اعزام مى شوند مرد هستند؛ همان گونه كه در اين روايت به آن تصريح شده است.(۱)

نكته هاى پايان بحث

اكنون به چند نكته توجّه كنيد:

۱ - در روايات متعدّد تصريح شده است كه امام عصر عجّل اللَّه تعالى فرجه در قضاوت نيازى به بيّنه ندارند.

۲ - بر فرض روايتى به ظاهر دلالت كند كه آن حضرت در قضاوت نياز به بيّنه دارند، توان معارضه با روايات ديگر را ندارد.

۳ - بر فرض وجود روايت مخالف و توانِ معارضه آن با روايات ديگر بايد به جمع ميان روايات پرداخت و از طرح تعداد زيادى از روايات دست برداشت؛ زيرا مى توان روايت مخالف را - بر فرض وجود آن - بر ماه هاى اوّل ظهور كه حكومت آن حضرت در سراسر عالم مستقرّ نشده حمل نماييم؛ زيرا پس از استقرار حكومت و استقرار سيصد و سيزده نفر ياوران بزرگ امام عصر عجّل اللَّه تعالى فرجه در سراسر زمين، از امدادهاى غيبى برخوردارند. بنابراين دچار بيّنه هاى دروغين نخواهند شد.

۴ - به آنان كه مى گويند حضرت داود فقط يك بار بر اساس واقع قضاوت كرده است مى گوييم: آيا معقول است آن حضرت فقط يك بار بر اساس واقع

____________________

۱. برخى چنين اظهار نظر كرده اند كه تعداد مردان و زنانى كه پيشگامانِ ياوران امام زمان ارواحنا فداه مى باشند، مجموعاً سيصد و سيزده نفر مى باشد. امّا اين نظر صحيح نيست؛ زيرا اگرچه در ميان پيشگامانِ ياوران امام عصر ارواحنا فداه تنى چند از زنان نيز وجود دارند، ولى آنان از زمره سيصد و سيزده نفر كه پس از استقرار حكومت عدل الهى حاكم بر اقليم هاى جهان خواهند بود، نمى باشند.

آنچه باعث اين اشتباه شده است اين است: در بيشتر رواياتى كه درباره سيصد و سيزده نفر وارد شده است، لفظ «رجلاً» (يعنى مرد) قيد نشده ولى با توجّه به روايات ديگر مانند روايتى كه نقل كرديم روشن مى شود كه سيصد و سيزده نفر همه از مردان خواهند بود؛ اگرچه زنانى نيز در شأن و مرتبت معنوى برخى از سيصد و سيزده نفر وجود دارند.

قضاوت كرده باشد و قضاوت اين چنين شهرت يافته باشد؟

۵ - بر فرضى كه حضرت داود فقط يك بار طبق علم واقعى عمل كرده و قضاوت او اينچنين شهرت يافته است، تشبيه قضاوت امام عصر عجّل اللَّه تعالى فرجه به قضاوت حضرت داود به خاطر همان گونه قضاوتى است كه شهرت يافته است.

۶ - اگر بپذيريم حضرت داود يك بار طبق علم واقعى عمل كرده است، در پاسخ به رواياتى كه راجع به حضرت سليمان و آل داود وارد شده كه آنان نيز بدون سئوال از بيّنه قضاوت مى كردند چه مى گويند؟!

۷ - همان گونه كه از فرمايش رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم نقل كرديم ممكن است قضاوت بر اساس بيّنه خلاف واقع باشد و به محكوم ظلم روا داشته شود، آيا اين با حكومت عدالت پرور حضرت بقيّة اللَّه الأعظم عجّل اللَّه تعالى فرجه چگونه سازگار است؟

۸ - از همه اين ها كه بگذريم طبق روايتى كه حضرت داود از خداوند خواست كه بر اساس بيّنه عمل كند، براى اين بوده است كه پيروان او آماده پذيرش حكم واقعى نبوده اند. و اين بر اساس عدم تسليم كامل آنان در برابر حضرت داود و عدم رضايت آن ها بر احكام باطنى بوده است ولى در عصر روزگار رهايى كه مردم به تكامل عقلى رسيده و پذيرايى آنچه آن حضرت بفرمايند هستند، نيازى براى دست برداشتن از قضاوت بر اساس واقع نيست.

۳ - پيشرفت اقتصادى

پيشرفت اقتصادى در عصر ظهور

قبل از آن كه به بيان پيشرفت اقتصادى در عصر ظهور بپردازيم، نكته اى را درباره فقر و تنگدستى و رفتار ناهنجار ابرثروتمندان - كه دليل ناكامى پروژه هاى اقتصادى است - بيان مى كنيم:

كمبود مالى و فقر اقتصادى، اساس و ريشه بسيار مهمّى براى وقوع بسيارى از جنايت هايى است كه در عصر غيبت در سراسر جهان واقع شده و مى شود. اين واقعيّتى است كه پس از ريشه يابى بسيارى از قتل ها، خونريزى ها، دزدى ها و... روشن شده است.

كسانى كه به عقيده خود با قتل، خونريزى، دزدى و جنايت هاى ديگر مبارزه مى كنند و مى خواهند آن ها را در جامعه ريشه كن كنند، بايد اساس و منشأ آن ها را - كه فقر يكى از عوامل مهمّ آن است - از جامعه بزدايند تا قسمت مهمّى از جنايت هايى را كه در جامعه واقع مى شود نابود سازند؛ زيرا همان گونه كه گفتيم فقر و نياز عامل بسيارى از جنايت ها است.

عالم مهمّ ديگرى كه داراى نقش اساسى در وقوع جنايت ها مى باشد،

تكاثر و افزون طلبى است، تأثير اين عامل، از عامل اوّل بسيار مهمّتر و بيشتر است، زيرا اگر يك فرد فقير و مستمند دست به سرقت يك خانه يا كشتن يك فرد مى زند، قدرتمندان براى تكاثر اموال و به خاطر افزون طلبى، مال و ثروت يك جامعه را غارت مى كنند و ملّتى را به خاك و خون مى كشانند.(۱)

بديهى است همان گونه كه امكان خدمت براى فرد ثروتمند يا قدرتمند، بيشتر از يك فرد فقير و ضعيف مى باشد، امكان خيانت او نيز بيشتر از يك فرد فقير و محتاج مى باشد.

بنابراين فقرِ مستمندان و بيشتر از آن، تكاثر و افزون طلبى ثروتمندان و قدرتمندان، دو عامل بسيار مهمّ براى وقوع جنايت ها و خيانت ها در دوران تيره غيبت مى باشند و با فرا رسيدن عصر شكوهمند ظهور، نه تنها اين دو عامل بلكه همه عوامل جنايت، نابود مى شوند و عوامل نجات و سعادت، جايگزين عوامل فساد و تباهى مى گردند.

وظيفه مهمّ ثروتمندان و قدرتمندان كمك به افراد فقير و ضعيف مى باشد تا هم فقر اقتصادى آنان جبران شود و هم مانع طغيان خودشان گردد تا در نتيجه، دو عامل مهمّ تباهى برطرف گردد؛ امّا متأسّفانه اين وظيفه بزرگ همچون بسيارى از وظايف ديگر به دست فراموشى سپرده شده است؛ولى سرانجام روزگارى فرا خواهد رسيد كه اگر انسان بخواهد از كسى دستگيرى كند، هر چه جستجو كند فقيرى را نجويد!

نكته اى كه بايد به آن توجّه شود اين است كه گفتيم: افزون طلبى و تكاثر ثروتمندان و قدرتمندانِ بزرگ عاملى بسيار مهمّتر از فقر در وقوع جنايات جهان است؛ افزون طلبى و ثروت، ثروتمندان را به سوى ثروت بيشتر فرا

____________________

۱. بايد دقّت شود كه تكاثر و افزون طلبى، فقط تكاثر و افزون طلبى در اموال نيست؛ بلكه شامل همه افزون طلبيهايى كه عامل مهمّ خيانت و جنايت است، مى شود كه شامل افزون طلبى در اموال، رياست، شهرت، شهوت و... مى شود.

مى خواند و قدرت و زورگويى، قدرتمندان و زورگويان را به زورگويى بيشتر وا مى دارد.

در واقع ثروتِ ابرثروتمندان، هم به عنوان دوّمين عاملى كه نام برديم داراى نقش است و هم در عامل اوّل شركت دارد؛ زيرا عامل مهمّ وجود فقر در ميان جامعه، ثروتمندانى هستند كه با نقشه هاى شوم خود براى هر چه بيشتر شدن سرمايه خويش به وسيله احتكار و يا افزايش قيمت ها، باعث ايجاد فقر و يا افزايش فقر تنگدستان مى شوند. اين حقيقتى است كه در كلمات خاندان وحىعليهم‌السلام به آن تكيه شده است.

توجّه كنيد به زمين خوارانى كه خود در كاخ ها و ويلاها زندگى مى كنند و با نگه داشتن هكتارها زمين باعث افزايش نرخ زمين شده و در نتيجه مستمندان از خريد يك قطعه زمين كوچك ناتوان مى مانند.

بنابراين بسيارى از ثروتمندان با انباشتن اموال، هم باعث ايجاد فقر و يا افزايشِ آن مى شوند - كه مقدّمه و زمينه فساد براى بعضى از افرادِ نيازمند مى شود - و هم تكاثر و افزون طلبى آنان باعث طغيان و رها شدنشان از مقيّدات شرعى و عقلى مى گردد.

اكنون به اين جريان توجّه كنيد:

«خان مرو» يكى از اعيان و ثروتمندان تهران بود كه مسجد و مدرسه اى در آن شهر ساخته و تاكنون به نام وى معروف است. گويند يكى از دوستان قديم وى چندين ماه هر روز به درخت چنارى كه در مقابل خانه وى بود تكيه داده به انتظار بيرون آمدنِ خان مى ايستاد كه شايد در وقت خروج از منزل نگاهش به او افتد و تلطّفى در حقّ او بكند. ولى خان ملتفت او نمى شد تا وقتى كه خان از منصبى كه داشت معزول و خانه نشين شد. آن دوست به ديدن وى رفت.

خان گله كرد كه چرا در اين مدّت ياد ما نكردى و نزد ما نيامدى. آن شخص جريان آمدن خود را نقل كرد. خان گفت:من در آن وقت چنار جلو منزل خود

را با آن بزرگى و بلندى نمى ديدم تا چه رسد به تو كه زير آن ايستاده بودى !(۱)

آرى؛ جهان قبل از ظهور امام عصر ارواحنا فداه شاهد ثروتمندان زيادى است كه پاى از دايره انسانيّت بيرون نهاده و نتوانسته اند با تقيّدات شرعى و عقلى، طغيان خود را كنترل نموده و مهار نمايند.

با توجّه به اين نكته اين سؤال پيش مى آيد كه در عصر درخشان ظهور - كه در سراسر جهان همه افراد، بى نياز و داراى ثروت مى باشند - چگونه ثروت هاى بى كران باعث طغيانِ آنان نمى گردد؟ و به عبارت ديگر اگر ممكن است ثروت هاى كلان داراى اين همه آثار شوم باشد، چرا در عصر فرخنده ظهور مردم جهان از ثروتِ سرشار برخوردار مى شوند؟

در پاسخ به اين سؤال بايد گفت: ثروتى كه از راه حلال باشد هيچ گاه شوم نيست، بلكه ممكن است وسيله خيرات باشد ولى اين ثروتمندان هستند كه از ثروت خود سوء استفاده مى نمايند. اگر ثروت خود بذاته داراى آثار شوم مى بود، بايد همه ثروتمندان اين گونه مى بودند و حال آن كه اين گونه نيست و بعضى از افراد ثروتمند - اگرچه در اين زمان اندكند - خدمت هاى شايانِ تقدير به جامعه نموده اند و باعث دستگيرى و نجات بسيارى از افراد گشته اند و مورد مدح خاندان وحىعليهم‌السلام قرار گرفته اند. و اين دليل بر نقص فكرى و كوتاهى انديشه ثروتمندانى است كه در تلاش افزايش ثروت و اندوختن وبه جاى گذاردنِ آن براى وارثان خود هستند و گرنه اصل ثروت همچون حربه اى است كه هم انسان مى تواند با آن دشمن را از سر راه خود دور كند و هم مى تواند با آن خون افراد بى گناه را به زمين بريزد.

علاوه بر اين، در عصر درخشان ظهور بر اثر تكامل معنوى انسان ها و رشد فكرى و عقلى آنان و بر اثر سعادتى كه آنان را فرا مى گيرد، از طغيان و هلاكت در امان مى باشند.

____________________

۱. دوازده هزار مثَل فارسى: ۴۳۲.

در آن عصر فرخنده و در آن روزگار شكوهمند، توسعه، افزايش و فزونى هست، امّا افزون طلبى و انباشتن وجود ندارد. ثروت، نعمت و امكانات وجود دارد؛ امّا هلاكت، طغيان و تجاوز از مرز دين وجود ندارد.

در آن زمان ثروت هاى سرشارى كه در دنيا وجود دارد، چه ثروت هاى فراوان و انبوهى كه در زير زمين وجود دارد و چه آن ها كه بر روى زمين مى باشد، گردآورى شده و به نزد آن حضرت جمع مى گردد.

آيا مى دانيد در اعماق زمين چه گنجينه هاى بسيار مهمّى از سنگ هاى قيمتى، طلا، نقره و ساير اشياء قيمتى وجود دارد؟ آيا مى دانيد زمين كوه هايى از طلا را در خود پنهان ساخته است؟ آيا مى دانيد پادشاهان و ثروتمندان قديم ثروت هاى بى كران خود را در زير زمين پنهان مى نمودند؟! آيا مى دانيد زلزله هاى سهمگين، سرمايه هاى عظيمى را با صاحبان خود در دل خاك فرو برده است؟ و آيا...

در عصر ظهور، كه عصر آگاهى و آشكار شدن امور پنهانى است، همه ثروتهايى كه در زمين پنهان است، آشكار مى گردد و مردمان عصر ظهور از آن برخوردار مى شوند.

قدرت كنترل

جالب توجّه است كه آنچه گفتيم - يعنى هم توسعه و فزونى ثروت براى همگان در عصر ناشناخته ظهور و هم سعادتمند بودن و عدم طغيان و تجاوزِ مردم آن روزگار - در گفتار خاندان وحىعليهم‌السلام به آن تصريح شده است.

روايتى كه مى آوريم شاهد گفتار ما مى باشد: حضرت باقر العلومعليه‌السلام فرمودند:

«يقاتلون واللَّه حتّى يوحّد اللَّه ولايشرك به شي ء وحتّى يخرج العجوز الضعيفة من المشرق تريد المغرب ولاينهاها أحد، ويخرج

اللَّه من الأرض بذرها، وينزل من السّماء قطرها، ويخرج الناس خراجهم على رقابهم إلى المهديّ، ويوسّع اللَّه على شيعتنا، ولولا ما يدركهم من السعادة لبغوا .»(۱)

مى جنگند به خدا سوگند، تا (همه) خداوند را يكتا بدانند و چيزى را شريك او ندانند و تا اين كه پيرزن ضعيفى از مشرق به قصد مغرب خارج شود و هيچ كس او را از اين كار باز ندارد.

و خداوند از زمين بذرش را خارج نموده و از آسمان باران را و مردم خراج هاى خود را از اموال خود خارج ساخته و به سوى مهدى مى برند و خداوند بر شيعيان ما توسعه مى دهد واگر نبود كه سعادت آنان را فرا مى گرفت، حتماً طغيان مى نمودند .

ثروت و فقر همان گونه كه ممكن است منشأ سعادت انسان واقع شود، ممكن است عامل جنايت و خيانت نيز قرار گيرد، يعنى هم فقر و هم دارايى، داراى نقش اساسى در افزايش جنايات مى باشند؛ همان گونه كه ممكن است وسيله سعادت انسان باشند.

طمع براى به دست آوردن و حرص براى تكاثر و افزودن، چنين روندى را به بار مى آورد. ريشه اين جريان به خاطر نبودن قدرت كنترل در دوران تيره غيبت است.

آشنا نبودن جامعه از مقام ولايت و توجّه نداشتن انسان به مرتبه عظيم خاندان وحىعليهم‌السلام ، سعادت را از دست او مى ربايد و او را از مقام ولايت كه ضامن كنترل توان ها و قدرت هاست دور مى سازد.

امّا در روزگار ناشناخته ظهور كه جامعه بشريّت در پناه دژ محكم ولايت قرار دارد و ابر رحمت الهى بر همه مردم جهان سايه مى افكند، آنان را با قدرت ولايت الهيّه حضرت مهدى ارواحنا فداه حفظ و حراست نموده و كنترل مى نمايد.

به دليل اين سعادت بزرگ - كه طعم آن را هنوز نچشيده ايم - در عصر

____________________

۱. بحار الأنوار: ۵۲/۳۴۵.

درخشان و فرخنده ظهور، هر مقدار ثروت و مال مردم افزايش يافته و زياد شود، باعث طغيان و تجاوز آنان نمى گردد.

آرى؛ بر اثر سايه افكندن نيروى ولايت بر تمامى مردم جهان، همه نيروها، توان ها و امكانات را تحت پوشش و حفظ خود قرار داده و آن ها را كنترل نموده و مهار مى نمايد تا از تندروى و طغيان باز مانند.

اين همان سعادت و نيكبختى است كه امام باقرعليه‌السلام در پايان روايت به آن تصريح فرمودند: «ولولا ما يدركهم من السعادة، لبغوا ».

آرى؛قدرت كنترل و مهار از ويژگى هاى عصر ظهور براى همگان است ، و هر چه مال و ثروت، قدرت و توانايى، نشاط و زيبايى و... افزايش يابد، نور سعادت و نيكبختى در آن عصر درخشان كه بر اثر ظهور ولايت درخشش يافته است، همگان را مهار كرده به گونه اى كه همراه با ميزان عقل، به زندگى سرشار از نعمت كه چشم روزگار تا آن زمان هرگز مانند آن را نديده و نخواهد ديد، ادامه مى دهند .

به اين روايت بسيار جالب از امام صادقعليه‌السلام (۱) توجّه كنيد:

«تواصلوا وتبارّوا وتراحموا، فوالّذي فلق الحبّة وبرأ النسمة ليأتينّ عليكم وقت لايجد أحدكم لديناره ودرهمه موضعاً، يعني لايجد عند ظهور القائم عليه‌السلام موضعاً يصرفه فيه، لإستغناء النّاس جميعاً بفضل اللَّه وفضل وليّه .»

فقلت: وأنّى يكون ذلك؟

فقال: «عند فقدكم إمامكم فلاتزالون كذلك حتّى يطلع عليكم كما

____________________

۱. قسمتى از اين روايت در كتاب «عقد الدرر: ۲۲۶» آمده و آن را به امام حسينعليه‌السلام نسبت داده است همان گونه كه روايات ديگرى را كه از امام صادقعليه‌السلام روايت شده به امام حسينعليه‌السلام نسبت داده است مانند روايت معروف: «لو أدركته لخدمته أيّام حياتي». علّت اشتباه او اشتراك كنيه امام صادقعليه‌السلام با امام حسينعليه‌السلام - كه «ابو عبداللَّه» است - مى باشد. مؤلّف «عقد الدرر» گمان كرده است مقصود از ابوعبداللَّه، امام حسينعليه‌السلام مى باشند.

تطلع الشّمس، آيس ما تكونون، فإيّاكم والشكّ والإرتياب، وانفوا عن أنفسكم الشكوك، وقد حذّرتكم فاحذروا، أسأل اللَّه توفيقكم و إرشادكم .»(۱)

باهم در ارتباط باشيد و به يكديگر نيكويى كنيد و باهم مهربانى نماييد، سوگند به كسى كه دانه را شكافته و روح مى دمد، حتماً زمانى بر شما فرا مى رسد كه احدى از شما جايى براى مصرف دينار و درهم خود نداشته باشد، يعنى در زمان ظهور حضرت قائمعليه‌السلام جايى نمى يابد كه پول خود را در آن مورد خرج كند، زيرا به فضل خداوند و ولىّ او تمامى مردم بى نياز خواهند بود.

گفتم: اين چه زمانى خواهد بود؟!

حضرت فرمودند: آن زمان كه شما امامتان را نيابيد، پس همين گونه خواهيد بود تا زمانى بر شما طالع شود همان گونه كه خورشيد طلوع مى كند، ايندر زمانى خواهد بود كه از هر زمان به ظهور آن حضرت بيشتر نا اميد باشيد .

پس بپرهيزيد از اين كه شك كنيد يا خود را به شك بيندازيد، شكّ ها را از خودتان دور كنيد، به راستى من شما را برحذر نمودم پس برحذر باشيد. از خداوند توفيق شما و ارشاد شما را خواهانم.

در اين روايت نكته هاى بسيار جالبى درباره پاكسازىِ دل از يأس و شكّ وجود دارد، كه تشريح آن ها نياز به بحث گسترده دارد.

آن قسمت از روايت كه اكنون مورد استدلال ما است، گفتار امام صادقعليه‌السلام پيرامون عصر درخشان ظهور است كه آن حضرت درباره آن روزگار فرخنده مى فرمايد: در آن زمان به خاطر بى نياز بودن تمامى مردمان، فرد نيازمندى يافت نمى شود تا ثروتمندان از مال خود به او كمك كنند.

____________________

۱. الغيبة مرحوم نعمانى: ۱۵۰.

بيش از ۸۰۰ ميليون گرسنه در جهان

اكنون عصر شكوهمند ظهور را - كه همه مردم در آن زمان از نعمت هاى فراوان برخوردارند به گونه اى كه در سراسر گيتى گرسنه اى پيدا نمى شود - با دوران تيره ما بسنجيد كه صدها ميليون گرسنه در سراسر جهان پراكنده اند و كسى براى نجاتِ آنان گامى مؤثّر برنمى دارد.

به اين گزارش توجّه كنيد:

«رئيس بانك جهانى: يك ميليارد نفر در جهان، قشر غنى دنيا را تشكيل مى دهند كه ۸۰% درآمد جهان را به خود اختصاص مى دهند. اين در حالى است كه بقيّه جمعيّت جهان كه ۵ ميليارد نفر هستند بايد فقط با ۲۰% درآمد در جهان، گذران عمر كنند.

سازمان خواربار و كشاورزى ملل متحد (فائو): شمار گرسنگان جهان با ۱۸ ميليون افزايش به ۸۴۲ ميليون گرسنه رسيده است.

پاريس؛ روزانه «ونت مينوت» چهارشنبه ۱۶ اكتبر ۲۰۰۲ (يعنى ۸۱/۷/۲۴): در هر ۴ ثانيه يك نفر در جهان بر اثر گرسنگى، جان خود را از دست مى دهند.

۸۴۰ ميليون نفر در جهان، از سوء تغذيه رنج مى برند و ۷۹۹ ميليون نفر آنان در كشورهاى در حال توسعه زندگى مى كنند.

در ۳۰ كشور جهان، حالت فوق العاده اعلام شده است و تنها در آفريقا ۶۷ ميليون نفر، به كمك اضطرارى نيازمند هستند. ۱۹۴ ميليون نفر از جمعيت كشورهاى آفريقايى، از تغذيه مناسبى برخوردار نيستند. در قارّه آسيا ۴۹۶( %۲۰ ميليون نفر) از گرسنگى رنج مى برند.

فائو (سازمان خواربار كشاورزى سازمان ملل متحد): روزانه ۲۴ هزار نفر در جهان در اثر گرسنگى مى ميرند. سالانه ۶ ميليون كودك كمتر از ۵ سال بر اثر گرسنگى مى ميرند.»(۱)

____________________

۱. آمارها پرده برمى دارند: ۱۹۰.

بديهى است اين همه گرسنگى، تنگدستى، بيكارى (۱) و... دليل بر نقص مديريّت كشورهاى جهان است. اگر سياستمداران مى توانستند عوامل كمبودها را شناسايى كرده و در زدودن آن ها اقدام نمايند، اين همه انسان گرسنه در جهان وجود نداشت.

يكى از علّت هاى گرسنگى، افزايش قيمت ها است. براى مبارزه با گرسنگى بايد از بالا رفتن نرخ ها جلوگيرى كنند؛ ولى متأسّفانه در اين باره، برنامه اى كارساز عملى نمى شود.

اكنون توجّه شما را به اين آمار كه درباره افزايش قيمت در ايران، منتشر شده جلب مى كنيم:

افزايش نرخها:

اين نمونه اى كوچك از چند قلم جنس در يك گوشه از جهان است، همان گونه كه مشاهده كرديد در مدّت ۲۵ سال، جمعيّت ايران نزديك به دو برابر

____________________

۱. سازمان ملل: شمار بيكاران جهان به يك ميليارد و ۸۰۰ ميليون نفر رسيد كه در مقايسه با سال قبل ۲۰ ميليون نفر افزايش يافته است. طبق آمار منتشره از سوى بانك جهانى، در طىّ ده سال آينده، جمعيّت بيكار خاورميانه به ۴۷ ميليون نفر مى رسد. (آمارها پرده برمى دارند: ۱۸۷)

۲. ماهنامه كشاورز: ص ۳۶، شهريور ماه ۸۳، شماره ۲۹۷.

افزايش يافته است و افزايش برخى از نرخها به ۲۰۰ برابر رسيده است با توجّه به اين نكته كه رشد جمعيّت، دليلى براى افزايش نرخ ها نيست مخصوصاً با اين همه تفاوت!(۱)

افزايش نرخ ها فقط در ايران نيست؛ بلكه در كشورهاى ديگر نيز گرانى، افراد ضعيف را از پاى درمى آورد و بالا رفتن نرخها حتّى در كشورهايى مانند آمريكا، ژاپن و... كه خود را پيشرفته مى دانند وجود دارد.(۲)

افزايش ناگهانى نرخ ها دليل بر اين است كه سياست اقتصادى آنان قدرت بر كنترل و مهار كردن قيمت ها و به وجود آوردن تعادل را ندارد.

ابرثروتمندان نه تنها از افزايش نرخ ها غمى به دل راه نمى دهند؛ بلكه آن ها خود طرّاح اصلى اين گونه اقتصادِ بيمار مى باشند تا با افزايش قيمت ها، سرمايه هاى كلان خود را چند برابر نمايند؛ زيرا «دزد، بازار آشفته مى خواهد».

در اين ميان توده هاى ضعيف پايمال زرمندانِ زورمند مى شوند و كاش با اين همه تزوير آن ها را نمى پذيرفتند! پس زر و زور و تزوير از آنِ دزدان بازار آشفته اقتصاد جهان است و گرسنگى از آنِ بيش از ۸۰۰ ميليون گرسنه در جهان! و فقر و تنگدستى از آنِ نيمى از مردمان دنيا!

به اين گزارش توجّه كنيد:

«صندوق بين الملل پول: بيش از ۳ ميليارد نفر در جهان با كمتر از يك دلار در روز، زندگى مى كنند. خبر ديگرى حاكى است كه يك ميليارد نيز، كمتر از

____________________

۱. هزينه زندگى در ايران در ۲۰ سال گذشته، ۱۰۰ برابر شده است در حالى كه دستمزدها ۵۵ برابر افزايش يافته اند.

بر اين اساس و بر اساس خطّ فقرى كه بانك مركزى اعلام كرد ( هر كس درآمدش كم تر از ۱۸۵ هزار تومان باشد فقير محسوب مى شود ( ۱۵% جمعيّت ايران از فقر مطلق و ۴۵% از فقر نسبى رنج مى برند. همچنين مخارج واقعى خوراك خانواده هاى شهرى در دو دهه اخير، بيش از ۴۳% كاهش يافته است. (آمارها پرده برمى دارند: ۸۲)

۲. رجوع كنيد به روزنامه دنياى اقتصاد: ۴ آبان ۱۳۸۳، و روزنامه پول: ۴ آبان ۱۳۸۳.

يك دلار در روز، درآمد دارند. نيمى از مردم جهان زير خطّ فقر زندگى مى كنند. سه ميليارد انسان هم كمتر از ۳ دلار در روز درآمد دارند.

سازمان ملل : در دهه گذشته، ۵۴ كشور جهان، فقيرتر شده اند. از ميان ۴/۶ ميليارد انسان ساكن در كشورهاى در حال توسعه، حدود ۸۰۰ ميليون نفر از غذاى كافى كه لازمه يك زندگى سالم، فعّال و طبيعى است برخوردار نيستند.»(۱)

اينها نمونه اى از وضع غمبار مردمان جهان است كه براى اندك آشنايى با شرايط عصر تاريك غيبت نقل كرديم و همان بهتر كه دم از ادامه سخن فرو بنديم؛ زيرا كه «طوطى ز زبان خويش در بند افتاد » و با بيان غم ها، غمى بر غم ها نيفزاييم.

پس ياد غم ها را رها ساخته و به توصيف آينده اى كه در آن نشانى از زور و تزوير وجود ندارد همان گونه كه نياز و نيازمندى در آن زمان نيست، مى پردازيم.

روزگارى كه سرشار بودن نعمت ها و فراوان بودن ثروت ها و امكانات، همه نيازمندان جهان را بى نياز مى سازد. در آن زمان از گرسنگى بيش از ۸۰۰ ميليون گرسنه نشانى نيست و پروژه هاى ناتوان اقتصادى، جامعه را به سوى ناتوانى نمى كشاند.

در آن زمان از فقر و تنگدستى خبرى نيست و غم به خانه اى راه نمى يابد. در آن زمان حكومت الهى حضرت بقيّة اللَّه الأعظم ارواحنا فداه، جهان را همچون بهشت برين مى سازد و بساط نشاط و شادمانى را در سراسر عالم مى گستراند و فراوانى نعمت ها جايگزين كمبودها و گرانى ها مى شود.

____________________

۱. آمارها پرده برمى دارند: ۱۹۰.

جهان سرشار از نعمت و ثروت

اكنون كه سخن از سرشار بودن نعمت و ثروت در آن زمانِ بى مثال به ميان آمد، روايتى را از رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در اين باره نقل مى كنيم:

«تنعّم اُمّتي في زمن المهديّ نعمة لم ينعموا مثلها قطّ، ترسل السّماء عليهم مدراراً، ولاتدع الأرض شيئاً من النّبات إلاّ أخرجته، والمال كدوس، يقوم الرجل يقول: يا مهدي أعطني، فيقول: خذ .»(۱)

امّت من در زمان مهدى به آنچنان نعمتى مى رسند كه هرگز مانند آن داراى نعمت نبوده اند. آسمان بر آنان مى بارد و زمين هر چه از گياهان دارد خارج مى سازد و ثروت فراوان است. شخصى مى ايستد و به مهدى مى گويد: به من عطا كن و او مى گويد: بگير.

واضح است كه در روزگار رهايى همه مكاتب جهان از گمراهى رهايى يافته و با جهانى شدن دين اسلام همه مردمان آن زمان از امّت رسول اللَّهصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم به شمار مى آيند. به اين جهت آن حضرت از مردمان آن زمان به «اُمّتى» يعنى «امّت من» تعبير فرموده اند.

امّت رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم كه همه مردمان جهان در آن روزگار فرخنده مى باشند داراى دو ويژگى همگانى و عمومى هستند كه تا آن زمان بى سابقه است.

اين دو ويژگى كه همه از آن برخوردار هستند، سبب گشوده شدن درب هاى آسمانى شده و بركات الهى را از زمين و آسمان براى آنان و همه موجودات در سراسر گيتى به ارمغان مى آورد. اين دو ويژگى عبارتند از: ۱ - ايمان ۲ - تقوا.

در آن روزگار، اين دو خصلت عظيم معنوى اختصاص به گروه خاصّى ندارد و همگان از آن بهره مند خواهند بود، به خاطر همگانى شدن اين دو خصلت، غضب الهى از جهان برداشته شده و آنچنان سبب گشوده شدن

____________________

۱. التشريف بالمنن: ۱۴۹.

نعمت هاى الهى مى شود كه واقعاً شگفت انگيز و بهت آور است.

براى اثبات اين مطلب به قرآن و سنّت روى مى آوريم:

امام صادقعليه‌السلام مى فرمايند:

«ولينزلنّ البركة من السّماء إلى الأرض حتّى أنّ الشجرة لتقصف بما يريد اللَّه فيها من الثمرة، ولتأ كلنّ ثمرة الشتاء في الصيف وثمرة الصيف في الشتاء، وذلك قوله تعالى :( وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَاتَّقُوا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَالْأَرْضِ وَلكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ ) (۱) .(۲)

حتماً بركت از آسمان به زمين نازل مى شود تا آنجا كه از درخت، هر ميوه اى كه خدا اراده كند مى رويد و حتماً ميوه تابستان را در زمستان و ميوه زمستان را در تابستان مى خوريد و اين معناى گفتار خداوند است: «و اگر اهل قريه ها ايمان مى آوردند و باتقوا بودند حتماً بر آنان بركات را از آسمان و زمين مى گشوديم و لكن تكذيب نمودند، پس ما به آنچه انجام دادند، آنان را مؤاخذه كرديم».

در اين آيه و روايت، نكته هاى جالبى وجود دارد كه برخى از آن ها را بيان مى كنيم:

۱ - فاء تفريعيّه در جمله( فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ ) دلالت مى كند كه تكذيب حقايق الهى و باور نكردن دستورات رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و ردّ كردن آن، سبب مؤاخذه مردم شده و عمل آنان، بركات آسمان و زمين را به روى مردم مى بندد و نكبت و بدبختى به سوى آنان رو مى آورد.

به اين جهت بايد درك كنيم كه سرچشمه همه جنايت ها و كشتارها، كمبودها و نابسامانى ها، در اثر روى گرداندن مردم از سفارشات رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و

____________________

۱. سوره اعراف، آيه ۹۶.

۲. بحار الأنوار: ۵۳/۶۳.