شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

هديه شاعر و نجات از جنّ

مرحوم شيخ طوسى در كتاب خود، به نقل از امام هادىعليه‌السلام آورده است:

امام موسى كاظمعليه‌السلام حكايت نمود: روزى پدرم امام جعفر صادقعليه‌السلام در بستر بيمارى خوابيده بود، و من كنار بالين آن حضرت نشسته بودم، كه يكى از شعرأ به نام اشجع سلمى به ديدار پدرم آمد.

اشجع پس از آن كه وارد اتاق شد، كنار بستر پدرم نشست و در فكر و اندوه فرو رفت؛ پدرم امام صادقعليه‌السلام خطاب به او كرد و فرمود: اى أ شجع! به چه مى انديشى؛ و براى چه اين قدر غمگينى، خواسته ات را بگو؟

أ شجع در مدح و ثناى حضرت، همچنين براى شفا و بهبودى آن بزرگوار دو بيت شعر سرود، پس از آن پدرم به يكى از غلامان خود فرمود: چه مقدار پول باقى مانده است؟

غلام گفت: چهارصد درهم.

حضرت فرمود: آن ها را به أ شجع تحويل بده، همين كه شاعر هديه حضرت را گرفت، تشكّر كرد و رفت.

پدرم فرمود: او را باز گردانيد، وقتى أ شجع بازگشت، گفت: اى سرور و مولايم! آنچه مى خواستم به من دادى و مرا بى نياز نمودى، پس چرا مرا برگرداندى؟

حضرت فرمود: پدرم از پدران بزرگوارش، از پيغمبر خدا صلوات اللّه و سلامه عليهم نقل فرمود: بهترين هديّه، آن است كه ماندگار باشد؛ و آنچه را دادم، ناچيز بود؛ اين انگشتر را نيز بگير و موقع نياز آن را بفروش.

اشجع گفت: ياابن رسول اللّه! مرا تأمين و بى نياز نمودى؛ ولى من مسافرت هاى زياد و طولانى مى روم؛ و در بعضى مواقع وحشت مرا فرا مى گيرد، چنانچه ممكن باشد، دعائى را به من بياموز تا از بركت آن در امان باشم؟

حضرت در همان حالتى كه قرار داشت، فرمود: هرگاه وحشت كردى، دست راست خود را روى سر بگذار و با صداى بلند بخوان:( أفغير دين اللّه يبغون وله أ سلم من فى السّموات طوعا و كرها و إليه يرجعون ) (68)

چهل حديث گهربار منتخب

قالَ الا مامُ جَعْفَرُ بنُ محمّد الصّادقُعليه‌السلام :

1.حَديثى حَديثُ أبى، وَ حَديثُ أبى حَديثُ جَدى، وَ حَديثُ جَدّى حَديثُ الْحُسَيْنِ، وَ حَديثُ الْحُسَيْنِ حَديثُ الْحَسَنِ، وَ حَديثُ الْحَسَنِ حَديثُ أميرِالْمُؤْمِنينَ، وَ حَديثُ أميرَالْمُؤْمِنينَ حَديثُ رَسُولِ اللّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، وَ حَديثُ رَسُولِ اللّهِ قَوْلُ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ .(69)

ترجمه:

فرمود: سخن و حديث من همانند سخن پدرم مى باشد، و سخن پدرم همچون سخن جدّم، و سخن جدّم نيز مانند سخن حسين و نيز سخن او با سخن حسن يكى است و سخن حسن همانند سخن اميرالمؤ منين علىّ و كلام او از كلام رسول خدا مى باشد، كه سخن رسول اللّه به نقل از سخن خداوند متعال خواهد بود.

2. قالَعليه‌السلام :مَنْ حَفِظَ مِنْ شيعَتِنا أرْبَعينَ حَديثا بَعَثَهُ اللّهُ يَوْمَ الْقيامَةِ عالِما فَقيها وَلَمْ يُعَذِّبْهُ .(70)

ترجمه:

فرمود: هركس از شيعيان ما چهل حديث را حفظ كند و به آن ها عمل نمايد، خداوند او را دانشمندى فقيه در قيامت محشور مى گرداند و عذاب نمى شود.

3. قالَعليه‌السلام :قَض أ ُ حاجَةِالْمُؤْمِنِ أ فْضَلُ مِنْ أ لْفِ حَجَّةٍ مُتَقَبَّلةٍ بِمَناسِكِها، وَ عِتْقِ أ لْفِ رَقَبَةٍ لِوَجْهِ اللّهِ، وَ حِمْلانِ أ لْفِ فَرَسٍ فى سَبيلِ اللّهِ بِسَرْجِها وَ لَحْمِها .(71)

ترجمه:

فرمود: برآوردن حوائج و نيازمندى هاى مؤ من از هزار حجّ مقبول و آزادى هزار بنده و فرستادن هزار اسب مجهّز در راه خدا، بالاتر و والاتر است.

4. قالَعليه‌السلام :أ َوَّلُ ما يُحاسَبُ بِهِ الْعَبْدُالصَّلاةُ، فَإ نْ قُبِلَتْ قُبِلَ سائِرُ عَمَلِهِ، وَ إ ذا رُدَّتْ، رُدَّ عَلَيْهِ سائِرُ عَمَلِهِ .(72)

ترجمه:

فرمود: اوّلين محاسبه انسان در پيشگاه خداوند پيرامون نماز است، پس اگر نمازش ‍ قبول شود بقيه عبادات و اعمالش نيز پذيرفته مى گردد وگرنه مردود خواهد شد.

5. قالَعليه‌السلام :إذا فَشَتْ أ رْبَعَةٌ ظَهَرَتْ أ رْبَعَةٌ: إ ذا فَشا الزِّنا كَثُرَتِ الزَّلازِلُ، وَ إذا اُمْسِكَتِ الزَّكاةُ هَلَكَتِ الْماشِيَةُ، وَ إذا جارَ الْحُكّامُ فِى الْقَض أ ِ اُمْسِكَ الْمَطَرُ مِنَ السَّم أ ِ، وَ إذا ظَفَرَتِ الذِّمَةُ نُصِرُ الْمُشْرِكُونَ عَلَى الْمُسْلِمينَ .(73)

ترجمه:

فرمود: هنگامى كه چهار چيز در جامعه شايع و رايج گردد چهار نوع بلا و گرفتارى پديد آيد:

چنانچه زنا رايج گردد زلزله و مرگ ناگهانى فراوان شود.

چنانچه زكات و خمسِ اموال پرداخت نشود حيوانات اهلى نابود شود.

اگر حاكمان جامعه و قُضات ستم و بى عدالتى نمايند باران رحمت خداوند نمى بارد.

و اگر اهل ذمّه تقويت شوند مشركين بر مسلمين پيروز آيند.

6. قالَعليه‌السلام :مَنْ عابَ أ خاهُ بِعَيْبٍ فَهُوَ مِنْ أ هْلِ النّارِ .(74)

ترجمه:

فرمود: هركس برادر ايمانى خود را برچسبى بزند و او را متّهم كند از اهل آتش خواهد بود.

7. قالَعليه‌السلام :الصَّمْتُ كَنْزٌ وافِرٌ، وَ زَيْنُ الْحِلْمِ، وَ سَتْرُالْجاهِلِ .(75)

ترجمه:

فرمود: سكوت همانند گنجى پربهأ، زينت بخش حلم و بردبارى است؛ و نيز سكوت، سرپوشى بر آبروى شخص نادان و جاهل مى باشد.

8. قالَعليه‌السلام :إصْحَبْ مَنْ تَتَزَيَّنُ بِهِ، وَلاتَصْحَبْ مَنْ يَتَزَّيَنُ لَكَ .(76)

ترجمه:

فرمود: با كسى دوستى و رفت و آمد كن كه موجب عزّت و سربلندى تو باشد، و با كسى كه مى خواهد از تو بهره ببرد و خودنمائى مى كند همدم مباش.

9. قالَعليه‌السلام :كَمالُ الْمُؤْمِنِ فى ثَلاثِ خِصالٍ: الْفِقْهُ فى دينِهِ، وَ الصَّبْرُ عَلَى النّائِبَةِ، وَالتَّقْديرُ فِى الْمَعيشَةِ .(77)

ترجمه:

فرمود: شخصيّت و كمال مؤ من در سه خصلت است: آشنا بودن به مسائل و احكام دين، صبر در مقابل شدايد و ناملايمات، زندگى او همراه با حساب و كتاب و برنامه ريزى دقيق باشد.

10. قالَعليه‌السلام :عَلَيْكُمْ بِإ تْيانِ الْمَساجِدِ، فَإ نَّها بُيُوتُ اللّهِ فِى الاْءرْضِ، و مَنْ أ تاها مُتَطِّهِرا طَهَّرَهُ اللّهُ مِنْ ذُنُوبِهِ، وَ كَتَبَ مِنْ زُوّارِهِ .(78)

ترجمه:

فرمود: بر شما باد به دخول در مساجد، چون كه آن ها خانه خداوند بر روى زمين است؛ و هر كسى كه با طهارت وارد آن شود خداوند متعال او را از گناهان تطهير مى نمايد و در زمره زيارت كنندگانش محسوب مى شوند.

11. قالَعليه‌السلام :مَن قالَ بَعْدَ صَلوةِالصُّبْحِ قَبْلَ أ نْ يَتَكَلَّمَ: «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، وَلا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ إلاّ بِاللّهِ الْعَلىٍّّ الْعَظيمِ» يُعيدُها سَبْعَ مَرّاتٍ، دَفَعَ اللّهُ عَنْهُ سَبْعينَ نَوْعا مِنْ أ نْواعِ الْبَل أ ِ، أ هْوَنُهَاالْجُذامُ وَالْبَرَصُ .(79)

ترجمه:

فرمود: هر كسى بعد از نماز صبح پيش از آن كه سخنى مطرح كند، هفت مرتبه بگويد: «بسم اللّه الرّحمن الرّحيم، لا حول و لا قوّة إلاّ باللّه العليّ العظيم » خداوند متعال هفتاد نوع بلا از او دور گرداند كه ساده ترين آن ها مرض پيسى و جذام باشد.

12. قالَعليه‌السلام :مَنْ تَوَضَّ أ َ وَ تَمَنْدَلَ كُتِبَتْ لَهُ حَسَنَةٌ، وَ مَنْ تَوَضَّ أ َ وَلَمْ يَتَمَنْدَلْ حَتّى يَجُفَّ وُضُوئُهُ، كُتِبَ لَهُ ثَلاثُونَ حَسَنَةً .(80)

ترجمه:

فرمود: هركس وضو بگيرد و با حوله خشك نمايد يك حسنه دارد و چنانچه خشك نكند سى حسنه خواهد داشت.

13. قالَعليه‌السلام :لاَ فْطارُكَ فى مَنْزِلِ أ خيكَ أ فْضَلُ مِنْ صِيامِكَ سَبْعينَ ضِعْفا .(81)

ترجمه:

فرمود: اگر افطارى روزه ات را در منزل برادر - مؤ منت -، انجام بدهى ثوابش هفتاد برابر اصل روزه است.

14. قالَعليه‌السلام :إذا أ فْطَرَ الرَّجُلُ عَلَى الْم أ ِ الْفاتِرِ نَقى كَبِدُهُ، وَ غَسَلَ الذُّنُوبَ مِنَ الْقَلْبِ، وَ قَوىَّ الْبَصَرَ وَالْحَدَقَ .(82)

ترجمه:

فرمود: چنانچه انسان روزه خود را با آب جوش افطار نمايد كبدش پاك و سالم باقى مى ماند، و قلبش از كدورت ها تميز و نور چشمش قوى و روشن مى گردد.

15. قالَعليه‌السلام :مَنْ قَرَءَالْقُرْآنَ فِى الْمُصْحَفِ مُتِّعَ بِبَصَرِهِ، وَ خُنِّفَ عَلى والِدَيْهِ وَ إنْ كانا كافِرَيْنِ .(83)

ترجمه:

فرمود: هر كه قرآن شريف را از روى آن قرائت نمايد بر روشنائى چشمش ‍ افزوده گردد؛ و نيز گناهان پدر و مادرش سبك شود گرچه كافر باشند.

16. قالَعليه‌السلام :مَنْ قَرَءَ قُلْ هُوَاللّهُ أ حَدٌ مَرَّةً واحِدَةً فَكَ أ نَّما قَرَءَ ثُلْثَ الْقُرآنِ وَ ثُلْثَ التُّوراةِ وَ ثُلْثَ الاْ نْجيلِ وَ ثُلْثَ الزَّبُورِ .(84)

ترجمه:

فرمود: هر كه يك مرتبه سوره توحيد را تلاوت نمايد، همانند كسى است كه يك سوّم قرآن و تورات و انجيل و زبور را خوانده باشد.

17. قالَعليه‌السلام :إنَّ لِكُلِّ ثَمَرَةٍ سَمّا، فَإ ذا أ تَيْتُمْ بِها ف أ مسُّوهَ االْم أ ، وَاغْمِسُوها فِى الْم أ ِ .(85)

ترجمه:

فرمود: هر نوع ميوه و ثمره اى، مسموم و آغشته به ميكرب ها است؛ هر گاه خواستيد از آن ها استفاده كنيد با آب بشوئيد.

18. قالَعليه‌السلام :عَلَيْكُمْ بِالشَّلْجَمِ، فَكُلُوهُ وَ أ ديمُوا أ كْلَهُ، وَاكْتُمُوهُ إلاّعَنْ أ هْلِهِ، فَما مِنْ أ حَدٍ إلاّ وَ بِهِ عِرْقٌ مِنَ الْجُذامِ، فَ أ ذيبُوهُ بِ أ كْلِهِ .(86)

ترجمه:

فرمود: شلغم را اهميّت دهيد و مرتّب آن را ميل نمائيد و آن را به مخالفين معرّفى نكنيد، شلغم رگ جذام را قطع و نابود مى سازد.

19. قالَعليه‌السلام :يُسْتَجابُ الدُّع أ ُ فى أ رْبَعَةِ مَواطِنَ: فِى الْوِتْرِ، وَ بَعْدَ الْفَجْرِ، وَ بَعْدَالظُّهْرِ، وَ بَعْدَ الْمَغْرِبِ .(87)

ترجمه:

فرمود: در چهار وقت دعا مستجاب خواهد شد: هنگام نماز وِتر، بعد از نماز صبح، بعد از نماز ظهر، بعد از نماز مغرب.

20. قالَعليه‌السلام :مَنْ دَعا لِعَشْرَةٍ مِنْ إخْوانِهِ الْمَوْتى لَيْلَةَ الْجُمُعَةِ أ وْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنَّةَ .(88)

ترجمه:

فرمود: هركس كه در شب جمعه براى ده نفر از دوستان مؤ من خود كه از دنيا رفته اند دعا و طلب مغفرت نمايد، از اهل بهشت قرار خواهد گرفت.

21. قالَعليه‌السلام :مِشْطُ الرَّ أ سِ يَذْهَبُ بِالْوَب أ ِ، وَ مِشْطُاللِّحْيَةِ يُشَدِّدُ الاْ ضْراسَ .(89)

ترجمه:

فرمود: شانه كردن موى سر موجب نابودى وَبا و مانع ريزش مو مى گردد، و شانه كردن ريش و محاسن ريشه دندان ها را محكم مى نمايد.

22. قالَعليه‌السلام أ يُّما مُؤْمِنٍ سَئَلَ أ خاهُ الْمُؤْمِنَ حاجَةً وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلى قَض ائِها فَرَدَّهُ عَنْها، سَلَّطَ اللّهُ عَلَيْهِ شُجاعا فى قَبْرِهِ، يَنْهَشُ مِنْ أ صابِعِهِ .(90)

ترجمه:

فرمود: چنانچه مؤ منى از برادر ايمانيش حاجتى را طلب كند و او بتواند خواسته اش را برآورد و انجام ندهد، خداوند در قبرش يك افعى بر او مسلّط گرداند كه هر لحظه او را آزار رساند.

23. قالَعليه‌السلام :وَلَدٌ واحِدٌ يَقْدِمُهُ الرَّجُلُ، أ فْضَلُ مِنْ سَبْعينَ يَبْقُونَ بَعْدَهُ، شاكينَ فِى السِّلاحِ مَعَ الْقائِمِ (عَجَّلَ اللّهُ تَعالى فَرَجَهُ الشَّريف).(91)

ترجمه:

فرمود: اگر انسانى يكى از فرزندانش را پيش از خود به عالم آخرت بفرستد بهتر از آن است كه چندين فرزند به جاى گذارد و در ركاب امام زمانعليه‌السلام با دشمن مبارزه كنند.

24. قالَعليه‌السلام :إذا بَلَغَكَ عَنْ أ خيكَ شَيْى ءٌ فَقالَ لَمْ أ قُلْهُ فَاقْبَلْ مِنْهُ، فَإ نَّ ذلِكَ تَوْبَةٌ لَهُ. وَ قالَ عليه‌السلام : إذا بَلَغَكَ عَنْ أ خيكَ شَيْى ءٌ وَ شَهِدَ أ رْبَعُونَ أ نَّهُمْ سَمِعُوهُ مِنْهُ فَقالَ: لَمْ أ قُلْهُ، فَاقْبَلْ مِنْهُ .(92)

ترجمه:

فرمود: چنانچه شنيدى كه برادرت يا دوستت چيزى بر عليه تو گفته است و او تكذيب كرد قبول كن. همچنين فرمود: اگر چيزى را از برادرت بر عليه خودت شنيدى و نيز چهل نفر شهادت دادند، ولى او تكذيب كرد و گفت: من نگفته ام، حرف او را بپذير.

25. قالَعليه‌السلام :لايَكْمُلُ إيمانُ الْعَبْدِ حَتّى تَكُونَ فيهِ أ رْبَعُ خِصالٍ: يَحْسُنُ خُلْقُهُ، وَسَيْتَخِفُّ نَفْسَهُ، وَيُمْسِكُ الْفَضْلَ مِنْ قَوْلِهِ، وَيُخْرِجَ الْفَضْلَ مِنْ مالِهِ .(93)

ترجمه:

فرمود: ايمان انسان كامل نمى گردد مگر آن كه چهار خصلت در او باشد: اخلاقش نيكو باشد، نفس خود را سبك شمارد، كنترل سخن داشته باشد، اضافى ثروتش حق الله، حق الناس را بپردازد.

26. قالَعليه‌السلام :داوُوا مَرْضاكُمْ بِالصَّدَقَةِ، وَادْفَعُوا أ بْوابَ الْبَلايا بِالاْ سْتِغْفارِ .(94)

ترجمه:

فرمود: مريضان خود را به وسيله پرداخت صدقه مداوا و معالجه نمائيد، و بلاها و مشكلات را با استغفار و توبه دفع كنيد.

27 قالَعليه‌السلام :إنَّ اللّهَ فَرَضَ عَلَيْكُمُ الصَّلَواتِ الْخَمْسِ فى أ فْضَلِ السّاعاتِ، فَعَلَيْكُمْ بِالدُّع أ ِ فى إدْبارِ الصَّلَواتِ .(95)

ترجمه:

فرمود: خداوند متعال پنج نماز در بهترين اوقات را بر شما واجب گرداند، پس سعى كنيد حوايج و خواسته هاى خود را پس از هر نماز با خداوند مطرح و درخواست كنيد.

28. قالَعليه‌السلام :كُلُوا ما يَقَعُ مِنَ الْمائِدَةِ فِى الْحَضَرِ، فَإ نَّ فيهِ شِف أ ٌ مِنْ كُلِّ د أ ٍ، وَلا تَ أ كُلُوا مايَقَعُ مِنْها فِى الصَّحارى .(96)

ترجمه:

فرمود: هنگام خوردن غذا در منزل، آنچه كه اطراف سفره و ظرف مى ريزد جمع كنيد و ميل نمائيد كه در آن ها شفاى دردهاى درونى است، ولى چنانچه در بيابان سفره انداختيد؛ اضافه هاى آن را رها كنيد براى جانوران.

29. قالَعليه‌السلام :أ رْبَعَةٌ مِنْ أ خْلاقِ الاْ نْبي أ ِ: الْبِرُّ، وَالسَّخ أ ُ، وَالصَّبْرُ عَلَى النّائِبَةِ، وَالْقِيامُ بِحَقِّ الْمُؤمِنِ .(97)

ترجمه:

فرمود: چهار چيز از اخلاق پسنديده پيغمبران الهى است: نيكى، سخاوت، صبر و شكيبائى در مصائب و مشكلات، اجرأ حقّ و عدالت بين مؤ منين.

30 قالَعليه‌السلام :إمْتَحِنُوا شيعتَنا عِنْدَ ثَلاثٍ: عِنْدَ مَواقيتِ الصَّلاةِ كَيْفَ مُحافَظَتُهُمْ عَلَيْها، وَ عِنْدَ أسْرارِهِمْ كَيْفَ حِفْظُهُمْ لَها عِنْدَ عَدُوِّنا، وَ إلى أمْوالِهِمْ كَيْفَ مُواساتُهُمْ لاِ خْوانِهِمْ فيها .(98)

ترجمه:

فرمود: شيعيان و دوستان ما را در سه مورد آزمايش نمائيد:

1 مواقع نماز، چگونه رعايت آن را مى نمايند.

2 اسرار يكديگر را چگونه فاش و يا نگهدارى مى كنند.

3 نسبت به اموال و ثروتشان چگونه به ديگران رسيدگى مى كنند و حقوق خود را مى پردازند.

31. قالَعليه‌السلام :مَنْ مَلَكَ نَفْسَهُ إذا رَغِبَ، وَ إذا رَهِبَ، وَ إذَا اشْتَهى، وإذا غَضِبَ وَ إذا رَضِىَ، حَرَّمَ اللّهُ جَسَدَهُ عَلَى النّارِ .(99)

ترجمه:

فرمود: هر كه در چهار موقع، مالك نفس خود باشد: هنگام رفاه و توسعه زندگى، هنگام سختى و تنگ دستى، هنگام اشتهأ و آرزو و هنگام خشم و غضب؛ خداوند متعال بر جسم او، آتش را حرام مى گرداند.

32. قالَعليه‌السلام : إنَّ النَّهارَ إذا ج أ َ قالَ: يَابْنَ آدَم، أ عْجِلْ فى يَوْمِكَ هذا خَيْرا، أ شْهَدُ لَكَ بِهِ عِنْدَ رَبِّكَ يَوْمَ الْقيامَةِ، فَإ نّى لَمْ آتِكَ فيما مَضى وَلاآتيكَ فيما بَقِىَ، فَإ ذا ج أ َاللَّيْلُ قالَ مِثْلُ ذلِكَ .(100)

ترجمه:

فرمود: هنگامى كه روز فرا رسد گويد: تا مى توانى در اين روز از كارهاى خير انجام بده كه من در قيامت در پيشگاه خداوند شهادت مى دهم و بدان كه من قبلا در اختيار تو نبودم و در آينده نيز پيش تو باقى نخواهم ماند. همچنين هنگامى كه شب فرارسد چنين زبان حالى را خواهد داشت.

33. قالَعليه‌السلام :يَنْبَغى لِلْمُؤْمِنِ أ نْ يَكُونَ فيهِ ثَمان خِصال: وَقُورٌ عِنْدَ الْهَزاهِزِ، صَبُورٌ عِنْدَ الْبَل أ ِ، شَكُورٌ عِنْدَ الرَّخ أ ِ، قانِعٌ بِما رَزَقَهُ اللّهُ، لا يَظْلِمُ الاْ عْد أ َ، وَ لا يَتَحامَلُ لِلاْ صْدِق أ ِ، بَدَنُهُ مِنْهُ فى تَعِبٌ، وَ النّاسُ مِنْهُ فى راحَةٍ .(101)

ترجمه:

فرمود: سزاوار است كه هر شخص مؤ من در بردارنده هشت خصلت باشد:

هنگام فتنه ها و آشوب ها باوقار و آرام، هنگام بلاها و آزمايش ها بردبار و صبور، هنگام رفاه و آسايش شكرگزار، به آنچه خداوند روزيش گردانده قانع باشد.

دشمنان و مخالفان را مورد ظلم و اذيّت قرار ندهد، بر دوستان برنامه اى را تحميل ننمايد، جسمش خسته؛ ولى ديگران از او راحت و از هر جهت در آسايش باشند

34. قالَعليه‌السلام :من ماتَ يَوْمَ الْجُمُعَةِ عارِفا بِحَقِّنا عُتِقَ مِنَ النّارِ وَ كُتِبَ لَهُ بَرائَةٌ مِنْ عَذابِ الْقَبْرِ .(102)

ترجمه:

فرمود: هركس كه در روز جمعه فوت نمايد و از دنيا برود؛ و عارف به حقّ ما اهل بيت عصمت و طهارتعليهم‌السلام باشد، از آتش سوزان دوزخ آزاد مى گردد؛ و نيز از عذاب شب اوّل قبر در امان خواهد بود.

35. قالَعليه‌السلام :إنَّ الرَّجُلَ يَذْنِبُ الذَّنْبَ فَيَحْرُمُ صَلاةَاللَّيْلِ، إنَّ الْعَمَلَ السَّيِّى ءَ أ سْرَعُ فى صاحِبِهِ مِنَ السِّكينِ فِى اللَّحْمِ .(103)

ترجمه:

فرمود: چه بسا شخصى به وسيله انجام گناهى از نماز شب محروم گردد، همانا تأثير گناه در روان انسان سريع تر از تأثير چاقو در گوشت است.

36. قالَعليه‌السلام :لاتَتَخَلَّلُوا بِعُودِالرَّيْحانِ وَلابِقَضيْبِ الرُّمانِ، فَإ نَّهُما يُهَيِّجانِ عِرْقَ الْجُذامِ .(104)

ترجمه:

فرمود: به وسيله چوب ريحان و چوب انار، دندان هاى خود را خلال نكنيد، براى اين كه تحريك كننده عوامل مرض جذام و پيسى مى باشد.

37. قالَعليه‌السلام :تَقْليمُ الا ظْفارِ يَوْمَ الْجُمُعَةِ يُؤ مِنُ مِنَ الْجُذامِ وَالْبَرَصِ وَالْعَمى، وَ إنْ لَمْ تَحْتَجْ فَحَكِّها حَكّا . وَ قالَعليه‌السلام :أ خْذُ الشّارِبِ مِنَ الْجُمُعَةِ إ لَى الْجُمُعَةِ أ مانٌ مِنَ الْجُذامِ .(105)

ترجمه:

فرمود: كوتاه كردن ناخن ها در روز جمعه موجب سلامتى از جذام و پيسى و ضعف بينائى چشم خواهد شد و اگر امكان كوتاه كردن آن نباشد سر آن ها را بتراش.

و فرمود: كوتاه كردن سبيل در هر جمعه سبب ايمنى از مرض جذام مى شود.

38. قالَعليه‌السلام :إذا أ وَيْتَ إلى فِراشِكَ فَانْظُرْ ماسَلَكْتَ فى بَطْنِكَ، وَ ما كَسَبْتَ فى يَوْمِكَ، وَاذْكُرْ أ نَّكَ مَيِّتٌ، وَ أ نَّ لَكَ مَعادا .(106)

ترجمه:

فرمود: در آن هنگامى كه وارد رختخواب خود مى شوى، با خود بينديش كه در آن روز چه نوع خوراكى ها و آشاميدنى ها از چه راهى به دست آورده اى و ميل نموده اى.

و در آن روز چه چيزهائى را چگونه و از چه راهى كسب و تحصيل كرده اى.

و در هر حال متوجّه باش كه مرگ تو را مى ربايد؛ و سپس در صحراى محشر جهت بررسى گفتار و كردارت حاضر خواهى شد.

39. قالَعليه‌السلام :إنَّ لِلّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إثْنَيْ عَشَرَ أ لْفَ عالَم، كُلُّ عالَمٍ مِنْهُمْ أ كْبَرُ مِنْ سَبْعِ سَمواتٍ وَ سَبْعِ أ رَضينَ، ما يُرى عالَمٌ مِنْهُمْ أ نّ لِلّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عالَما غَيْرُهُمْ وَ أ نَاالْحُجَّةُ عَلَيْهِمْ .(107)

ترجمه:

فرمود: همانا خداوند متعال، دوازده هزار جهان آفريده است كه هر يك از آن ها نسبت به آسمان ها و زمين هاى هفت گانه بزرگ تر مى باشد؛ و من و ديگر ائمّه دوازده گانه از طرف خداوند بر همه آن ها حجّت و راهنما هستيم.

40. قالَعليه‌السلام :حَديثٌ فى حَلالٍ وَ حَرامٍ تَ أ خُذُهُ مِنْ صادِقٍ خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيا وَ ما فيها مِنْ ذَهَبٍ وَفِضَّةٍ .(108)

ترجمه:

فرمود: سخنى را درباره مسائل حلال و حرام و احكام دين خدا، از راست گوى مؤ منى دريافت كنى؛ بهتر و ارزشمندتر است از تمام دنيا و ثروت هاى آن.