جسله نوزدهم

 بسم الله الرحمن الرحيم

در ماه رمضان، درهاى بهشت باز است

 ايها الناس! ان ابواب الجنان فى هذا الشهر مفتحة فاساءلوا ربكم ان لايغلقها عليكم و ابواب النيران مغلقة فاساءلوا ربكم ان لايفتحها عليكم و الشياطين مغلولة فاساءلوا ربكم ان لايسلطها عليكم

اى مردم! به درستى كه درهاى بهشت در اين ماه باز است پس از پروردگارتان بخواهيد كه آن را بر روى شما نبندد. و نيز درهاى آتش بسته است ؛ پس از خداوند، بخواهيد كه به روى شما باز نگردد همچنين شياطين ؛ در غل و زنجيرند پس از پروردگار بخواهيد كه آنها را بر شما مسلط نكند.

نكته، مراد از اين كه درهاى بهشت در ماه رمضان، باز است اين است كه خداوند تبارك و تعالى در اين ماه، به بهانه هاى مختلف، بندگان را مى آمرزد، و در برابر اعمالى چون روزه گرفتن، نماز خواندن، قرائت قرآن، صدقه دادن، صله رحم... آنان را مستحق بهشت مى كند. و همچنين به بهانه هاى مختلف آنان را از آتش جهنم نجات مى دهد. منظور از اين كه شياطين در زنجيرند، اين است كه در اين ماه، كمتر مردم گول او را مى خورند، و مرتكب گناه مى شوند، مگر آن كه به قول آن شخص ظريف مثل ساعت هفته كوك، پيش از ماه رمضان، كوك كرده باشد با مثل ساعت هاى باطرى دار زمان در زمان ما باطرى گذاشته باشد.

بالاخره، بايد بهشت و حور و قصور را با عمل به دست آورد، و به خواستن تنها نيست.

 (لن تنالو الربر حتى تنفقوا مما تحبون)(۲۶۶) يعنى هرگز به بر و خوبى كه تفسير شده است به بهشت نمى رسيد، مگر آن كه از بهترين و دوست دارترين چيزهاى خود را در راه خدا انفاق كنيد

برادران درباره بهشت و نعمت هاى آن كه همه آرزوى آن را داريم، و انشاء الله به فضل و كرم خدا مى رويم و در خيلى از آيات قرآن و روايات ما را تشويق به آن فرموده اند، امروز مى خواهم مختصرى صحبت كنم، و همچنين اشاره اى به جهنم و آتش و عذاب داشته باشيم، مرحوم مجلسى در بحارالانوار، ج ۸، ص ۷۱ قسمتى از آن آيات و روايات را نقل فرموده است و بنده از آن ها گلچين مى كنم.

آيات وصف بهشت و نعمتهاى آن

 ۱. و بشر الذين آمنوا وعملوا الصالحات ان لهم جنات تجرى من تحتها الانهار كلما رزقوا منها من ثمرة رزقا قالوا هذا الذى رزقنا من قبل و اتو به متشبابها و لهم فيها ازواج مطهرة و هم فيها خالدون (۲۶۷) .

و بشارت بده كسانى را كه ايمان آورده اند، و عمل صالح انجام داده اند، بر اين كه براى آن ها باغ هاى سرسبزى است كه در زير درختان آن، نهرها جارى است و هر وقت از ميوه هاى آن به آنان روزى داده شود، مى گويند: ما پيش از اين، روزى داده شده بوديم، ولى شبيه و نظير آن بوده.

يعنى آن جا مؤمنين خيال مى كنند كه اين همان، ميوه هاى دنيايى است، مثل سيب و پرتقال و انار و غيره ولى هنگامى كه مى خورند مى بينند بين اين ميوه ها و ميوه هاى دنيايى تفاوت بسيارى است و يا آن كه مراد از و اءتوا به متشابها آن باشد كه مرحوم استاد شهيد حاج سيد اسدالله مدنى در درس تفسير در نجف مى فرمود: هر ميوه اى در بهشت، مزه همه ميوه را مى دهد، مثلا سيب، هم مزه سيب دارد، هم پرتقال و هم نار هم انجير هم خرما. يعنى يك ميوه مى خورى، ولى گويى همه جور ميوه را خورده اى و لهم فيها ازواج مطهرة يعنى براى مؤمنان در بهشت همسران پاك و پاكيزه است كه ديگر از حيض و نفس و بول خبرى نيست وهم فيها خالدون يعنى براى هميشه و الى الابد، آن جا هستند.

۲. و سارعوا الى مغفرة من ربكم و جنة عرضها السماوات و الارض اعدت للمتقين (۲۶۸) .

براى رسيدن به مغفرت پروردگار، از هم پيشى، بگيريد، بهشتى كه عرض آن به اندازه تمام آسمانها، و زمين است و براى پرهيزگاران مهيا شده است.

مرحوم مجلسى در معناى عرض سه قول نقل مى كند:

اول، همان، عرض اصطلاحى در برابر طول كه خواه ناخواه فهميده شود، اگر عرض، به اندازه زمين و آسمان باشد، پس خدا مى داند طول آن چقدر است دوم، به معنا ارزش و قيمت يعنى در عالم فرض و قيمت گزارى، بهشت ارزش تمام زمين و آسمان ها را دارد؛ سوم، به معنا مساحت باشد كه ظاهر و مشهور همين است.

۳. و الذين آمنوا و عملوا الصالحات سندخلهم جنات تجرى من تحتها الانهار خالدين فيها ابدالهم فيها ازواج مطهرة و ندخلهم ظلا ظليلا (۲۶۹) .

خداوند مى فرمايد: كسانى كه ايمان آورده اند، و عمل صالح انجام داده اند، ما آنان را در بهشت هايى داخل مى كنيم، كه در زير آن، نهرهايى جارى است و آنان در آن جا هميشه مى مانند، و همسرانى پاك دارند. و در آن جا درختان بلند است كه سايه اى هميشگى دارند.

۴. و الذين صبروا ابتغاء وجه ربهم و اقاموا الصلاة و انفقوا مما رزقناهم سرا و علانية و يدرؤ ن بالحسنة السيئة اولئك لهم عقبى الدار جنات عدن يدخلونها و من صلح من آبائهم و ازواجهم و ذرياتهم و الملائكة يدخلون عليهم من كل باب سلام عليكم بما صبرتم فنعم عقبى الدار (۲۷۰) .

و آنان كه به خاطر پروردگارشان صبر كردند و نماز را بر پاداشتند، و از آن چه به آنان روزى، داديم، در نهان و آشكار انفاق نمودند، و بدى ها را به خوبى پاسخ دادند، براى ايشان، عاقبت سراى آخرت است. بهشت هايى هميشگى كه در آن ها وارد مى شوند؛ هم خودشان، و هم هر كس شايسته باشد از پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان. و ملايكه بر ايشان، بر ايشان، از هر درى وارد مى شوند (و مى گويند) : سلام بر شما! به سبب آن چه صبر كرديد، پس عاقبت، آن سراى جاويد، چه خوب است.

از باب نمونه، اين چهار آيه را گفتم. ولى صدها آيه درباره بهشت، در قرآن مجيد آمده است ؛ به خصوص آيات سوره مباركه واقعه و سوره مباركه دهر كه انصافا وقتى انسان مى خواند، به شوق مى افتد، و مى گويد خدايا كى بشود بروم.

آيا بهشت اكنون نيز وجود دارد؟

 آيا اكنون و در حال حاضر بهشت وجود دارد؟ و خداوند متعال آن را خلق فرموده است و اگر پاسخ مثبت است، مكان آن كجاست؟

ظاهر آيات و اخبار اين چنين دلالت دارد مثل آن جا كه مى فرمايد: (اعدت للمتقين)(۲۷۱) (مهيا شدن را به صيغه ماضى آورده است واكثر علما، همين عقيده را دارند(۲۷۲) پس بهشت اكنون وجود دارد، و خداوند، آن را خلق كرده است.

و اما اين كه بهشت در كجا است مگر ما رمز و راز همه مخلوقات خدا را فهميده ايم؟ مگر آسمان و كهكشان ها و ستاره ها و فضاى بى كران را گشته ايم؟!

شمه اى از خصوصيات كائنات

 در كتاب فرهنگ امير آمده است:(۲۷۳)

مجموعه ستارگان نامشخص ريز و درشتى كه ما به صورت ابر مى بينيم، ستارگان سحابى، يا ابرى، خوانده، مى شوند و نزديكترين آنها كه با تلسكوپهاى كنونى ديده مى شود، پنجاه ميليون سال نورى از زمين فاصله دارد.

سال نورى، مساوى است با ۳۶۰۸۰۰۰۰۰۰۰۰/۹ نه ميليون و چهار صد و شصت ميليارد و هشت ميليون كيلومتر(۲۷۴) .

كره ماه كه همسايه ديوار به ديوار زمين است، دو ثانيه و دو دهم ثانيه نورى از فاصله دارد در حال يكه در ۴۰۳/۳۸۴ كيلومترى زمين قرار دارد يعنى در حدود سه هزار برابر فاصله قم تا تهران، و كره خورشيد كه نسبت به كاينات ديگر خيلى كوچك است، حجم آن يك ميليون و چهارصد هزار زمين است، و حدود هشت دقيقه نورى، با ما فاصله دارد يعنى وقتى ما مى بينيم، دارد طلوع مى كند، در واقع هشت دقيقه جلوتر از آن طلوع كرده است و الان نورش به ما مى رسد. در حالى كه در حدود صد و چهل و نه ميليون و پانصد هزار كيلومتر با زمين فاصله دارد بلكه الان كشف شده است كه كراتى وجود دارد كه ميلياردها، سال نورى از زمين فاصله دارد.

قابل ذكر است كه اگر فرضا زمين با كره زمين، با همين فاصله اى كه دارند به طرف كره خورشيد بروند، هر دو به خورشيد، برخورد مى كنند.

آرى، ستارگان، ابرى شكل كه ما آن را كهكشان، يا راه شيرى، ناميده ايم و شامل سه ميليارد خورشيد و ميلياردها ستارگان و كرات ديگر است، در فاصله يك هزار سال نورى، از زمين قرار دارد و تا كنون كهكشان هاى ديگر نيز ديده شده است (ستاره اى ديده شده كه هجده ميليارد سال نورى از زمين فاصله دارد و هرچه دستگاه ها و تلسكوپ هاى بشر قوى تر شود، فاصله هاى دورترى را خواهد ديد.

در نوشته هاى منابر ماه، رمضان مرحوم حاج شيخ جعفر شوشترى، ديدم كه فرموده است: كوچكترين ستاره ها ستاره سها است كه با چشم قوى ترى به زحمت ديده مى شود، و نزديك ستاره هاى بنات النعش قرار دارد همان ستاره چهارده برابر كره زمين است.

و در كتاب فرهنگ امير كبير آمده است كه: نزديكترين ستاره به زمين، ستاره اى از صورت فلكى جنوبى (قنطورس) به نام الفا است كه چهار سال و هفت دهم سال نورى از زمين فاصله دارد؛ يعنى اگر روى نقشه اى، فرضا خورشيد، را يك سانتى مترى زمين بكشيم. ستاره آلفا در دو هزار و پانصد مترى زمين، در آن نقشه قرار دارد و اگر بشود، پيامى از زمين، به وسيله امواج راديويى براى ساكنين اگر گوش شنوايى در آنجا باشد، پيام ما را پاس از چهار تا هشت سال خواهد شنيد.

اكنون، با دقت در اين مطالب، به عظمت كاينات، و عظمت خالق آن ها پى خواهيم برد و مى فهميم كه نمى دانيم، بهشت و جهنم در كجا قرار گرفته است و چه وسعت و عظمت و مساحتى دارد، هر مؤمنى، در بهشت، قصرى در اختيار دارد كه اگر بخواهد تمام اهل بهشت را دعوت كند مى تواند!

حالا به اين آيه شريفه دقت كنيد:

لخلق الله السماوات و الارض اكبر من خلق الناس، و لكن اكثر الناس لايعلمون (۲۷۵) .

هر آينه، خلقت آسمان ها و زمين، مهمتر از خلقت مردم است ؛ ولى خيلى از مردم، نمى دانند.

درحالى كه دربارى، خلقت انسان، مى فرمايد: (فتبارك الله احسن الخالقين)(۲۷۶) .

روايات وصف بهشت و نعمتهاى آن

 اينك رواياتى را در وصف بهشت و نعمات آن برايتان نقل مى كنم:

۱. در بحارالانوار، از تفسير على بن ابراهيم به سندى از ابى بصير چنين آمده است:

قلت لابى عبدالله عليه‌السلام : جعلت فداك يا ابن رسول الله شوقنى فقال يا ابا محمد ان الجنة توجد ريحها من مسيرة الف عام و ان ادنى اهل الجنة منزلا لو انزل به الثقلان الجن الانس لوسعهم طعاما و شرابا و لاينقص مما عنده شى ء و ان ايسر اهل الجنة منزلة من يدخل الجنة فيرفع له ثلاث حدائق فاذا دخل ادناهن راى فيها من الازواج و الخدم، و الانهار الثمار ما شاء الله فاذا شكرالله و حمده قيل له ارفع راءسك الى الحديقة الثانية ففيها ما ليس فى الاولى فيقول يا رب اعطنى هذه فيقول لعلى ان اعطيتكها ساءلتنى غيرها فيقول رب هذه هذه فاذا هو دخلها و عظمت مسرته شكرالله و حمده قال فيقال افتحوا له باب الجنة ويقال له ارفع راءسك فاذا قد فتح له باب من الخلد و يرى اضعاف ما كان فيما قبل فيقول من النيران فيقول رب ادخلنى الجنة و انجنى من النار قال ابوبصير فبكيت قلت له جعلت فداك زدنى قال يا ابا محمد ان فى الجنة نهرا فى خافتيها جوار نابتات اذا مرالمؤمن بجارية اعجبته قلعها و انبت الله مكانها اخرى (۲۷۷) .

ابوبصير مى گويد: خدمت امام صادقعليه‌السلام عرض كردم: فدايت شوم، يابن رسول الله مرا تشويق بفرماييد، يا ابا محمد (كنيه ابوبصير بوده است) به درستى كه بوى بهشت از فاصله هزار سال استشمام مى شود، و كمترين منزلى كه به اهل بهشت داده مى شود، به طورى است كه اگر تمام جن و انس بر آن وارد شوند، جاى آنان را دارد و غذا و نوشيدنى براى ايشان، فراهم هست، و هيچ از آن كم نمى شود، و به درستى كه ساده ترين منزلى كه به اهل بهشت داده مى شود، اين است كه وقتى مؤمن وارد مى شود سه باغ در اختيار او قرار مى گيرد. پس وقتى وارد باغ اول مى شود، مى بيند، همسران و خدمت كاران، آماده، نهرهاى جارى، ميوه هاى همه جوره. پس در اين هنگام، شكر خدا را به جا مى آورد، به او گفته مى شود: پس سرت را به طرف باغ دوم بلند كن! او نيز نگاه مى كند و مى بيند آن جا چيزهايى هست كه در باغ اول نبود، عرض مى كند: پروردگارا! اين يكى را به من عطا بفرما. خداوند، مى فرمايد: بنده من! اگر اين را بدهم، شايد باز هم باغ ديگرى بخواهى، عرض مى كند: پروردگارا! نه فقط همين. پس وقتى داخل مى شود و حمد و شكر الهى را به جا مى آورد، خطاب مى رسد: اكنون در بهشت را به روى او باز كنيد، و گفته مى شود، سرت را بلند كن پس در اين وقت در بهشت خلد، به روى او باز مى شود و در آن جا چيزهايى مى بيند كه چندين برابر آن چه است كه قبلا ديده بود. پس خوشحالى او چند برابر مى شود و سپاس خدا را به جا مى آورد كه او را اهل بهشت قرار داد و از آتش جهنم نجات داد، ابوبصير مى گويد: پس گريستم و عرض كردم: قربانت گردم باز هم بفرماييد حضرت فرمود: يا ابا محمد! به درستى كه در بهشت نهرى است كه اطراف آن دختران و دوشيزگان، قرار دارند هنگامى كه مؤمن از كنار آن ها مى گذرد و از يكى از آنان خوشش مى آيد، او را بر مى دارد و خداوند، مجددا به جاى او ديگرى را قرار مى دهد.

۲. روايت ديگرى در وصف بهشت - كه ضمنا پاداش شما روزه داران است.

بحارالانوار از امالى شيخ صدوق به سندى از زيد بن على از پدرش به نقل از جدش چنين مى آورد:

قال اميرالمؤمنين على بن ابيطالب عليه‌السلام ان فى الجنة لشجرة يخرج من اعلاها الحلل و من اسفلها خيل بلق مسرجة ملجمة ذوات اجنحة لاتروث ولاتبول فيركبها اولياء الله فتطير بهم فى الجنة حيث شاؤ ا فيقول الذين اسفل منهم يا ربنا ما بلغ بعبادك هذه الكرامة فيقول الله جل جلاله انهم كانوا يقومون الليل و لاينامون و يصومون النهار و لاياءكلون و يجاهدون العدو و لايجبنون و يتصدقون ولايبخلون (۲۷۸) .

اميرالمؤمنينعليه‌السلام فرمود: به درستى كه در بهشت درختى هست كه از بالاى آن زر و زيور بيرون مى آيد، و از قسمت پايين آن، اسبهاى ابلق دست و پا سفيد و سياه، در حالى كه با لجام و زين آماده اند، و بال دارند، نه پهن دارند و نه بول مى كنند. پس اولياى خدا، سوار بر آنها مى شوند، و هر جا كه بخواهند، در بهشت پرواز مى كنند. پس كسانى كه در درجه پائين ترند مى گويند: پروردگارا! اين بندگان تو به چه سبب به اين كرامت رسيده اند؟ پس خداوند مى فرمايد: اينان شب ها را به عبادت مى گذرانيدند، و نمى خوابيدند، و روزها روزه مى گرفتند، و چيزى نمى خوردند، و با دشمنان خدا جهاد مى كردند، و ترسى نداشتند، و صدقه و بذل و بخشش در راه خدا مى نمودند، و بخل نمى ورزيدند.

۳. در بحارالانوار، از ثواب الاعمال به سندى از عثمان بن عيسى از بعض اصحاب از امام صادقعليه‌السلام نقل شده است كه حضرت فرمود:

ما خلق الله خلقا الا جعل له فى الجنة منزلا و فى النار منزلا فاذا سكن اهل الجنة و اهل النار نادى مناد يا اهل الجنة اشرفوا فيشرفون على النار و ترفع لهم منازلهم فى النار ثم يقال لهم هذه منازلكم التى لو عصيتم ربكم دخلتموها قال فلوا ان احدا مات فرحا لمات اهل الجنة فى ذلك اليوم فرحا لما صرف عنهم من العذاب ثم ينادون يا معشر اهل النار ارفعوا رؤ سكم فانظروا الى منازلكم فى الجنة فيرفعون رؤ سهم فينظرون الى منازلهم فى الجنة و ما فيها من النعيم فيقال لهم هذه منازلكم التى لو اطعتم ربكم دخلتموها قال فلوا ان احدا مات حزنا لمات اهل النار ذلك اليوم حزنا فيورث هولاء منازل هولاء منازل هولاء و ذلك قول الله عزوجل اولئك هم الوارثون الذين يرثون الفردوس هم فيها الخالدون (۲۷۹) (۲۸۰ ) .

امام صادقعليه‌السلام مى فرمايد: خداوند متعال، هيچ مخلوقى را نيافريده است جز آن كه منزلى در بهشت و منزلى در آتش براى او خلق كرده است. پس هنگامى كه اهل بهشت در بهشت، و اهل جهنم ساكن شدند، منادى ندا مى كند: اى اهل بهشت! توجه كنيد. پس آنها نيز نظاره گر بر آتش، مى شوند و منازل آنان در جهنم براى ايشان آشكار مى شود، سپس به آنها گفته مى شود: اين ها منازل شما است كه اگر معصيت كرده بوديد و سرپيچى از پروردگار داشتيد اينجا جاى شما بود. اگر آن روز مردنى، در كار بود. هر آينه، اهل بهشت، در اثر خوشحالى فوق العاده، سكته مى كردند و مى مردند؛ به جهت آن كه عذاب ها از ايشان، برداشته شده است.

سپس ندا مى رسد: اى اهل آتش! سرها را بلند كنيد، و به منازل خود در بهشت نگاه كنيد. پس سرها را بلند مى كنند و نگاه مى كنند و آن همه نعمت ها كه در آن جا هست، را مى بيند، پس آنان گفته مى شود: آرى، اين ها خانه هاى شما است كه اگر در دنيا از پروردگارتان اطاعت و پيروى نموده بوديد، جاى شما اين جا بود. حضرت فرمود: اگر مردنى در كار بود، هر آينه اهل جهنم در آن روز دق مى كردند، و از غصه، مى مردند. پس خداوند، خانه هاى جهنمى را در بهشت، به اهل بهشت و خانه هاى بهشتى هاى را در جهنم به اهل جهنم مى دهد( كه مزيد بر عذاب شود) و همين است تفسير آيه شريفهاولئك هم الوارثون الذين يرثون الفردوس هم فيها خالدون (۲۸۱) .

آيات و روايات وصف جهنم

 و اما از آيات و روايات مربوط به جهنم بگويم كه در ماه رمضان، درهاى آن بسته ميشود.

مرحوم مجلسى رحمة الله در بحارالانوار، باب النار، صدها آيه و حديث را نقل فرموده است. من فقط بعضى از آيات و يك حديث را بيان مى كنم و خداوند را به حق محمد و آل محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌‌ قسم مى دهم كه من و شما و همه شيعيان را از عذاب آتش و دركات جهنم نجات بدهد.

خداوند متعال در قرآن، كريم مى فرمايد:

و الدين كفروا لهم نار جهنم لايقضى عليهم فيموتوا ولايخفف عنهم من عذابها كذلك نجزى كل كفور و هم يصطرخون فيهاربنا اخرجنا نعمل صالحا غير الذى كنا نعمل او لم نعمر كم ما يتذكر فيه من تذكر و جاءكم النذير فذوقوا لما للظالمين من نصير (۲۸۲) .

كسانى كه كافر بوده اند، جاى آنان در جهنم است: نه كارشان، تمام مى شود و مى ميرند، و نه از عذابشان چيزى كم مى شود (و مثلا راحت شوند) و آرى هر ناسپاس و كافرى را اين چنين جزا و كيفر مى دهيم، (اين بار در اين خانه بماند كه بماند) ايشان نيز صيحه مى كشند كه پروردگارا! ما را از اين جهنم بيرون بياورد. (غلط كرديم) ديگر عمل صالح انجام مى دهيم، غير از آن چه عمل مى كرديم. (خطاب مى رسد) مگر ما در دنيا به شما مهلت نداديم و عمر طولانى به شما نداديم؟ هر كس اهل پند بود پند مى گرفت. و مگر ما پيامبرانى نفرستاديم، و شما را از چنين روزى نترسانديم؟ پس بچشيد، اين عذابها را در حالى كه هيچ چاره و دادرسى، نداريد (خود كرده را تدبير نيست)

اين آيات و اما احاديث ؛ بحارالانوار، از امالى صدوق، به سندى از عمروبن ثابت از امام محمد باقرعليه‌السلام چنين نقل مى كند كه:

قال: ان اهل النار، يتعاوون فيها، كما يتعاوى، الكلاب و الذئاب مما يلقون من اليم، العذاب. فما ظنك يا عمرو بقوم لايقضى عليهم فيموتوا ولايخفف عنهم من عذابها عطاش فيها جياع كليلة ابصارهم صم بكم عمى مسودة وجوههم خاسئين فيها نادمين مغضوب عليهم فلايرجون من العذاب ولايخفف عنهم و فى النار يسجرون و من الحميم يشربون و من الزقوم ياءكلون و بكلابيب النار يحطمون و بالمقامع يضربون و الملائكة الغلاظ الشداد، لايرحمون فهم فى النار يسبحون على وجوهم مع الشياطين يقرنون، و فى الانكال، و الاغلال يصدفون ان دعوا لم يستجب لهم، و ان ساءلوا حاجة، لم تقض لهم، هذه حال من دخل النار (۲۸۳) .

عمروبن ثابت مى گويد: امام محمد باقرعليه‌السلام فرمود: به درستى كه اهل آتش به سبب عذابى كه مى كشند، همانند سگ و گرگ زوزه مى كشند. اى عمرو! نظر تو درباره اين افراد چيست؟ گروهى كه نه مردنى دارند، تا كار تمام شود، و نه در عذاب آنان تخفيف داده مى شود. تشنه اند، گرسنه اند، چشمشان كم نور و كر و كور لال اند. صورت هايشان سياه است. رانده شده اند، و پشيمان اند، و مورد غضب قرار گرفته اند و هيچ رحمى از عذاب به آنان نمى شود، و تخفيفى ندارند در آتش مى سوزند و از آب گرم شور مى آشامند و از زقوم مى خورند. سگ هاى جهنم دست و پاى آنان را مى شكنند به آنان ندارند پس آنها با صورت در آتش كشيده مى شوند، و با شياطين هم نشين اند. در حالى كه، در غل و زنجير گرفتارند. هرچه داد ميزنند، كسى به فريادشان، نمى رسد. اگر چيزى بخواهند، كسى به آنان توجهى ندارد آرى اين وضع و حال هر كسى است كه داخل آتش شود.

باز از حضرت اميرالمؤمنينعليه‌السلام مطالبى تقديم كنم:

علىعليه‌السلام تقسيم كننده بهشت و دوزخ

 مرحوم مجلسى، در كتاب گرانقدر، خويش، بابى باز نموده، و در آن يادآور شده است كه اميرالمؤمنينعليه‌السلام در روز قيامت، بهشت و جهنم را تقسيم مى كند و هر كس را كه بخواهد، به بهشت يا جهنم مى فرستد. و اوست كه اجازه عبور از صراط را مى دهد و در اين باره، سى و دو روايت ذكر مى كند كه تعدادى از آنها را جهت تبرك برايتان نقل مى كنم.

از علل الشرايع به سندى از سماعة بن مهران نقل شده است كه گفت:

قال ابوعبدالله عليه‌السلام : اذ كان يوم القيامة وضع منبر يراه جميع الخلائق يقف عليه رجل يقوم ملك عن يمينه و ملك عن يساره فينادى الذين عن يميينه يا معشر معشر الخلائق هذا على بن ابيطالب عليه‌السلام صاحب النار يدخلها من شاء (۲۸۴) .

امام صادقعليه‌السلام فرمود: هنگامى كه روز قيامت، فردا مى رسد، منبرى قرار داده مى شود كه تمام اهل محشر آن را مى بينند. مردى روى آن منبر قرار مى گيرد در حالى كه يك فرشته طرف راست او و يك فرشته طرف چپ اوست، پس آن فرشته اى كه طرف راست است ندا مى دهد: اى اهل محشر! اين مرد، على بن ابيطالب است هر كس را كه او بخواهد، داخل بهشت، مى نمايد و آن فرشته اى كه طرف چپ است ندا مى دهد اى اهل محشر! اين على بن ابيطالب است كه صاحب اختيار آتش است ؛ هر كس را كه بخواهد داخل آتش (جهنم) مى برد.

روايت ديگرى از امالى شيخ، به سندى از امام رضاعليه‌السلام از پدرانش از اميرالمؤمنينعليه‌السلام چنين نقل مى كند:

قال رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌‌ : اذ كان يوم القيامة و فرغ الله من حساب الخلائق دفع الخالق عزوجل مفاتيح الجنة و النار الى فادفعها اليك فاقول لك احكم قال على و الله ان للجنة احدى و سبعين بابا يدخل من سبعين منها شيعتى و اهل بيتى و من باب واحد سائر الناس (۲۸۵) .

رسول اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌‌ فرمود: هنگامى كه روز قيامت شود و خداوند از حساب خلايق فارغ شود، خالق متعال كليدهاى بهشت و جهنم را به من دهد، و من هم اى على! آن را به دست تو (على بن ابيطالب) مى دهم و به تو مى گويم: هر گونه كه مى خواهى حكم كن. اميرالمؤمنين فرمود: به خدا سوگند! به راستى بهشت، هفتاد و يك در دارد، كه از هفتاد در آن شيعيان، من و اهل بيتم داخل مى شوند، و از يك در ديگر، بقيه مردم.

همچنين در چندين روايت حضرت مى فرمايد: انا قسيم الله بين الجنة و النار؛ من از طرف خدا بهشت و جهنم را تقسيم مى كنم.

و در يك روايت مى فرمايد: به جهنم مى گويم: اين يكى براى تو، اين يكى براى من، اين براى تو اين براى من...

ذكر توسل به امير مؤمنانعليه‌السلام

 يا اميرالمؤمنينعليه‌السلام تو را به جان فاطمه اطهر و حسن و حسين و محسن مظلومت قسم مى دهيم ما را هم شفاعت كن و به بهشت ببر گرچه گنه كاريم ولى از صميم قلب به شما عشق مى ورزيم بلكه توقع داريم، از همان حال احتضار بر بالين ما حاضر باشى، چنان كه خود به حارث همدانى فرمودى، يا مولانا يا اميرالمؤمنين يا على ابن ابى طالب يا اخا السرول و يا زوج البتول انا توجهنا و استشفعنا و توسلنا بك الى الله يا وجيها عندالله اشفع لنا عندالله .

شاعر شيرين زبان عرب چه خوش سروده است:

لاحول و لاقوه الابالله العلى العظيم.