واژه هاى اخلاقى از اصول كافى

واژه هاى اخلاقى از اصول كافى0%

واژه هاى اخلاقى از اصول كافى نویسنده:
محقق: علی عطائی اصفهانی
مترجم: علی عطائی اصفهانی
گروه: سایر کتابها

واژه هاى اخلاقى از اصول كافى

نویسنده: ابراهيم پيشوايى ملايرى
محقق: علی عطائی اصفهانی
مترجم: علی عطائی اصفهانی
گروه:

مشاهدات: 9813
دانلود: 4035

توضیحات:

واژه هاى اخلاقى از اصول كافى
جستجو درون كتاب
  • شروع
  • قبلی
  • 28 /
  • بعدی
  • پایان
  •  
  • دانلود HTML
  • دانلود Word
  • دانلود PDF
  • مشاهدات: 9813 / دانلود: 4035
اندازه اندازه اندازه
واژه هاى اخلاقى از اصول كافى

واژه هاى اخلاقى از اصول كافى

نویسنده:
فارسی

پی نوشت ها :

۱- با توجه به اين كه همه احاديث اين مجموعه از جلد دوم اصول كافى انتخاب شده، در پاورقيها تنها عنوان باب مربوطه و شماره حديث قيد شده است.

۲- ما من مجلس يجتمع فيه ابرار و فجار فيقومون على غير ذكر الله عزوجل الاكان حسرة عليهم يوم القيامة. (باب ما يجب من ذكر الله عزوجل فى كل مجلس، ح ۱).

۳- ان ذكرنا من ذكر الله و ذكر عدونا من ذكر الشيطن. (همان، ح ۲)

۴- من اراد ان يكتال بالمكيال الاوفى فليقل اذا اراد ان يقوم من مجلسه : «سبحان ربك رب العزة عما يصفون و سلام على المرسلين والحمدلله رب العالمين. (همان، ح ۳).

۵- فقال الهى انه ياءتى على مجالس اعزك واجللك ان اذكرك فيها فقال يا موسى ان ذكرى حسن على كل حال. (همان، ح ۸).

۶- قال الله عزّو جل : من ذكرنى فى ملاء من الناس ذكرته فى ملاء من الملائكة. (همان، ح ۱۳).

۷- قال الله عزوجل : لياءذن بحرب منى اءذى عبدى المؤمن. (باب من اذى المسلمين واحترقهم، ح ۱).

۸- قال الله تبارك و تعالى : من اءهان لى وليا فقد اءرصد لمحاربتى. (همان، ح ۳).

۹- قال الله عزوجل : قد نابذنى من اءذل عبدى المؤمن. (همان، ح ۶).

۱۰- من استذل مؤمنا و استحقره لقلة ذات يده و لفقره شهره الله يوم القيامة على رؤ س الخلائق. (همان، ح ۹).

۱۱- ادنى العقوق اءف ولو علم الله شيئا اهون منه لنهى عنه. (باب العقوق، ح ۱).

۱۲- كن باراو اقتصر على الجنة و ان كنت عاقا فاقتصر على النار. (همان، ح ۲).

۱۳- من نظر الى ابويه نظر ماقت و هما ظالمان له لم يقبل الله له صلوة. (همان، ح ۵).

۱۴- اياكم و عقوق الوالدين فان ريح الجنة توجد من مسيرة الف عام و لا يجدها عاق. (همان، ح ۶).

۱۵- من علم ان الله عزوجل يراه ويسمع ما يفعله من خير او شرفيحجزه ذلك عن القبيح من الاعمال فذلك الذى «خاف مقام ربه و نهى النفس عن الهوى». (باب اجتناب المحارم، ح ۱).

۱۶- «و قدمنا الى ما عملوا من عمل فجعلناه هبائ منثورا» قال اما والله ان كانت اعمالهم اشد بياضا من القباطى و لكن كانوا اذا عرض لهم الحرام لم يدعوه. (همان، ح ۵).

۱۷- من ترك معصية لله مخافة الله تبارك و تعالى اءرضاه الله يوم القيامة. (همان، ح ۶).

۱۸- ان من اجلال الله عزوجل اجلال الشيخ الكبير (باب وجوب اجلال ذى الشيبة المسلم، ح ۱).

۱۹- ثلاثة لا يجهل حقهم الا منافق معروف (ب) النفاق : ذوالشيبد فى الاسلام و حامل القرآن، والامام العادل. (همان، ح ۴).

۲۰- من اجلال الله عزوجل اجلال المؤمن ذى الشبيد. (همان، ح ۵).

۲۱- ليس منا من لم يوقر كبيرنا و يرحم صغيرنا. (باب اجلال الكبير، ح ۲).

۲۲- من اتاه اخوه المسلم فاكرمه فانما اكرم الله عزوجل. (باب فى الطاف المومن و اكرامه، ح ۳).

۲۳- ما فى امتى عبدالطف اخاه فى الله بشى ء من لطف الا اخدمه الله من خدم الجنة (همان، ح ۴).

۲۴- ايما مسلم خدم قوما من المسلمين الا اعطاه الله مثل عددهم خدما فى الجنة. (باب فى خدمته، ح ۱).

۲۵- يكون الرجل يصل رحمه فيكون قد بقى من عمره ثلاث سنين فيصيرها الله ثلاثين سنة و يفعل الله ما يشاء (باب صلد الرحم، ح ۳).

۲۶- صلة الارحام تزكى الاعمال و تنمى الاموال و تدفع البلوى و تيسرالحساب و تنسى ء فى الاءجل. (همان، ح ۴).

۲۷- صلة الارحام تحسن الخلق و تسمح الكف و تطيب النفس و تزيد فى الرزق و تنسى ء فى الاءجل. (همان، ح ۶).

۲۸- صل رحمك ولو بشرية من ماء وافضل ما توصل به الرحم كف الاذى عنها. (همان، ح ۹).

۲۹- ان اعجل الخير ثوابا صلة الرحم. (همان، ح ۱۵).

۳۰- صلوا ارحامكم ولو بالتسليم. (همان، ح ۲۲).

۳۱- ساءلت ابا عبداللهعليه‌السلام عن قول الله عزّو جل : «سنستدرجهم من حيث لا يعلمون» قال هوالعبد يذنب الذنب فتجدد له النعمة معه تلهيه تلك النعمة عن الاستغفار من ذلك الذنب. (باب الاستدراج، ج ۳).

۳۲- كم من مغرور بما قد انعم الله عليه و كم من مستدرج بستر الله عليه و كم من مفتون بثناء الناس عليه. (همان، ح ۴).

۳۳- العبد المؤمن اذا اذنب ذنبا اجله الله سبع ساعات فان استغفرالله لم يكتب عليه شى ء و ان مضت الساعات و لم يستغفر كتب عليه سيئة و ان المؤمن ليذكر ذنبه بعد عشرين سنة حتى يستغفر ربه فيغفر له و ان الكافر لينساه من ساعته. (باب الاستغفار من الذنب، ح ۳).

۳۴- لكل شى ء دواء و دواء الذنوب الاستغفار. (همان، ح ۸).

۳۵- خيرالدعاء الاستغفار. (باب الاستغفار، ح ۱).

۳۶- اذا اكثر العبد من الاستغفار رفعت صحيفته و هى يتلاءلاء. (همان، ح ۲).

۳۷- مثل الاستغفار مثل ورق على شجرة تتحرك فيتناثر والمستغفر من ذنب و يفعله كالمستهزى ء بريه. (همان، ح ۳).

۳۸- عن ابى عبداللهعليه‌السلام فى قول الله عزّو جل : «صيغة الله و من احسن من الله صبغة» قال :الصبغة هى الاسلام. (باب فى ان الصبغد هى الاسلامك ح ۲).

۳۹- الاسلام يحقن به الدم و تؤ دى به الاءمانة و تستحل به الفروج والثواب على ايمان. (باب ان الاسلام يحقن به الدم، ح ۱).

۴۰- لاصغيرة مع الاصرار و لا كبيرة مع الاستغفار. (باب الاصرار على الذنب، ح ۱).

۴۱- الاصرار هو اءن يذنب الذنب فلا يستغفر الله و لا يحدث نفسه بتوبة فذلك الاصرار. (همان، ح ۲).

۴۲- لا والله لا يقبل الله شيئا من طاعته على الاصرار على شى ء من معاصيه (همان، ح ۳).

۴۳- صدقة يحبها الله اصلاح بين الناس اذا تفاسدوا و تقارت بيهنم اذا تباعدوا (باب الاصلاح بين الناس، ح ۱).

۴۴- لان اصلح بين اثنين اءحب الى من اءن اتصدق بدينارين. (همان، ح ۲).

۴۵- اذا راءيت بين اثنين من شيعتنا منازعة فافتدها من مالى. (همان، ح ۳).

۴۶- المصلح ليس بكاذب. (همان، ح ۵).

۴۷- من اطعم مؤمنا من جوع اءطعمه الله من ثمار الجنة. (باب اطعام المؤمن، ح ۵).

۴۸- من موجبات المغفرة اطعام المسلم السغبان. (همان، ح ۶)

۴۹- ما منعك اءن تعتق كل يوم نسمة؟ قلت لا يحتمل مالى ذلك قال : تطعم كل يوم مسلما (همان، ح ۱۲).

۵۰- اءكلة ياءكلها اخى المسلم عندى اءحب الى من ان اعتق رقبة. (همان، ح ۱۳).

۵۱- يا بنى عليك بالجد لا تخرجن نسك من حد التقصير فى عبادة عزوجل و طاعته فان الله لا يعبد حق عبادته. (باب الاعتراف بالتقصير، ح ۱).

۵۲- والله ما ينجو من الذنب الا من اقربه. (باب الاعتراف بالذنوب والندم عليها، ح ۱).

۵۳- لا والله ما ارادالله من الناس الا خصلتين : ان يقرواله بالنعم فيزيدهم و بالذنوب فيغفرها لهم. (همان، ح ۲).

۵۴- انه والله ما خرج عبد من ذنب باصرار ما خرج عبد من ذنب الاباقرار. (همان، ح ۴).

۵۵- الا انه من ينصف الناس من نفسه لم يزده الله الا عزا. (باب الانصاف والعدل، ح ۴).

۵۶- من اءنصف الناس من نفسه رضى به حكما لغيره (همان، ح ۱۲).

۵۷- من واسى الفقير من ماله و اءنصف الناس من نفسه فذلك المؤمن حقا. (همان، ح ۱۷).

۵۸- ان الله جنة لا يدخلها الا ثلاثة احدهم من حكم فى نفسه بالحق. (همان، ح ۱۹).

۵۹- الا اخبركم باشد ما فرض الله على خلقه؟ فذكر ثلاثة اشياء اولها: انصاف الناس من نفسك. (همان، ح ۶).

۶۰- ساءلت ابا عبدالله -عليه‌السلام عن قوله عزوجل : «هو الذى انزل السكينة فى قلوب المؤمنين» قال هو الايمان قال قلت : «و ايدهم بروح منه» قال : هو الايمان و عن قوله :«و الزمهم كلمة التقوى». قال : هو الايمان (باب فى ان السكينة هى الايمان، ح ۵).

۶۱- لم يناد بشى ء كما نودى بالولاية (باب دعائم الاسلام، ح ۳) ثم قال ذروة الامر و سنامه و مفتاحه و باب الاءشياء و الرضا الرحمن الطاعه للامام بعد معرفته، ان الله عزوجل يقول : «من يطع الرسول فقد اطاع الله و من تولى فما ارسلناك عليهم حفيظا» اءما لو ان رجلا قام ليله وصام نهاره و تصدق بجميع ماله و حج جميع دهره و لم يعرف ولاية ولى الله فيواليه و يكون جميع اعماله بدلالته اليه ما كان له على الله جل و عز حق فى ثوابه و لا كان من اهل الايمان. (همان، ح ۵).

۶۲- ان الايمان يشارك الاسلام و لا يشاركه الاسلام ان الايمان ما وقر فى القلوب. (باب ان الايمان يشرك الاسلام والاسلام لا يشرك الايمان، ح ۳).

۶۳- ولكل شى ء اءساس و اءساس الاسلام حبنا اهل بيت. (ج ۲، ص ‍ ۴۶).

۶۴- ان المؤمن ليهول عليه فى نومه فيغفر له ذنوبه و انه ليمتهن فى بدنه فيغفر له ذنوبه. (باب تعجيل عقوبة الذنب، ح ۴).

۶۵- ان العبد اذا كثرت ذنوبه و لم يكن عنده من العمل ما يكفرها ابتلاه بالحزن ليكفرها. (همان، ح ۲).

۶۶- ان سوء الخلق ليفسد العمل كما يفسد الخل العسل. (باب سوء الخلق، ح ۱).

۶۷- ابى الله لصاحب الخلق السيى ء بالتوبة. قيل :و كيف ذاك يا رسول الله / قال : لانه اذا تاب من ذنب وقع فى ذنب اعظم منه. (همان، ح ۲).

۶۸- اذا راءيتم الرجل لا يبالى ما قال و لا ما قيل له فا نه لغية اءو شرك شيطان. (باب البذاء، ح ۲).

۶۹- اذا راءيتم الرجل لايبالى ما قال و لا ما قيل له فانه لغية اءو شرك شيطان. (باب البذاء، ح ۲).

۷۰- ان الله حرم الجنة على كل فحاش بذى قليل الحياء. (همان، ح ۳).

۷۱- ان الله يبغض الفحاش المتفحش (همان، ح ۴).

۷۲- ان الفحش لو كان مثالا لكان مثال سوء. (همان، ح ۶).

۷۳- ان من شر عبادالله من تكره مجالسته لفحشه. (همان، ح ۸).

۷۴- البذاء من الجفاء و الجفائ فى النار. (همان، ح ۹).

۷۵- ان الفحش و البذاء والسلاطة من النفاق. (همان، ح ۱۰).

۷۶- انما المؤمنون اخوة بنواءب وام، و اذا ضرب على رجل منهم عرق سهرله الاخرون. (باب اخوة المؤمنين بعضهم لبعض، ح ۱).

۷۷- المؤمن اءخو المؤمن عينه و دليله لا يخونه و لا يظلمه و لا يغشه و لا يعده عدة فيخلفه. (همان، ح ۳).

۷۸- المؤمن اءخو المؤمن لاءبيه و امه لاءن الله عزوجل خلق المؤمنين من طينة الجنان و اءجرى فى صورهم من ريح الجنة فلذلك هم اخوة لاءب وام. (همان، ح ۷).

۷۹- لم تتواخوا على هذا الاءمر و انما تعارفتم عليه. (باب فى ان التواخى لم يقع على الدين، ح ۱).

۸۰- كونوا اخوة بررة متحابين فى الله متواصلين متراحمين. (باب التراحم و التعاطف، ح ۱).

۸۱- لا يقبل راءس احد و لا يده الا رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله او من اريد به رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله . (باب التقبيل، ح ۲).

۸۲- من قبل للرحم ذا قرابة فليس عليه شى ء و قبلة الاخ على الخد و قبلة الامام بين عينيه. (همان، ح ۵).

۸۳- ليس القبلد على الففم الا للزوجة (اء) والولد الصغير. (همان، ح ۶).

۸۴- من بهت مؤمنا او مؤمنة بما ليس فيه بعشه الله فى طينة خبال حتى يخرج مما قال، قلت : و ما طينة الخبال؟ قال : صديد يخرج من فروج المومسات. (باب الغيبة و البهت، ح ۵).

۸۵- البهتان ان تقول فيه ما ليس فيه. (همان، ح ۷).

۸۶- خف الله عزوجل خيفة لو جئته ببر الثقلين لعذبك وارج الله رجآء لو جئته بذنوب الثقلين لرحمك. (باب الخوف و الرجاء، ح ۱).

۸۷- من عرف الله خاف الله و من خاف الله سخت نفسه عن الدنيا. (همان، ح ۴).

۸۸- من رجا شيئا عمل له و من خاف من شى ء هرب منه. (همان، ح ۶).

۸۹- ان حب الشرف و الذكر لا يكونان فى قلب الخائف الراهب. (همان، ح ۷).

۹۰- انه ليس من بد مؤمن الا (و) فى قلبه نوران : نور خفية، و نور رجآء لووزن هذا لم يزد على هذا واو وزن هذا لم يزد على هذا. (همان، ح ۱).

۹۱- كفى بالندم توبة. (باب الاعتراف بالذنوب و الندم عليها، ح ۱).

۹۲- ان الندم على الشر يدعو الى تركه. (همان، ح ۷).

۹۳- ما من عبد اءذنب ذنبا فندم عليه الا غفرالله له قبل ان يستغفر. (همان، ح ۸).

۹۴- ان الرجل ليذنب الذنب فيدخله الله به الجنة قلت يدخله الله بالذنب الجنة؟ قال نعم انه ليذنب فلا يزال منه خائفا ماقتا لنفسه فيرحمه الله فيدخله الجنة. (همان، ح ۳).

۹۵- انكم على دين من كتمه اعزه الله و من اذاعه اذله الله. (باب الكتمان، ح ۳).

۹۶- انه ليس من احتمال امرنا التصديق له و القبول فقط من احتمال امرنا ستره و صيانته من غير اهله فاقرئهم السلام. (همان، ح ۵).

۹۷- ان امرنا مستور مقنع بالميثاق فمن هتك علينا اذله الله. (همان، ح ۱۵).

۹۸- اذا هممت بخير فبلادر فانك لا تدرى ما يحدث. (باب تعجيل فعل الخير، ح ۳).

۹۹- ان الله يحب من الخير ما يعجل. (همان، ح ۴).

۱۰۰- اذا هم احدكم بخير اوصلة فان عن يمينه و شماله شيطانين فليبادر لا يكفاه عن ذلك. (همان، ح ۸).

۱۰۱- من تعصب او تعصب له فقد خلع ربقة الايمان من عنقه. (باب العصبية، ح ۱).

۱۰۲- من كان فى قلبه حبة من خردل من عصبية بعثه الله يوم القيمة مع اءعراب الجاهلية. (همان، ح ۳).

۱۰۳- من تعصب عصبه الله بعصابة من نار (همان، ح ۴).

۱۰۴- العصبية التى ياءثم عليها صاحبها ان يرى الرجل شرار قومه خيرا من خيار قوم آخرين و ليس من العصبية ان يحب الرجل قومه و لكن من العصبية ان يعين قومه على الظلم. (همان، ح ۷).

۱۰۵- نبه بالتفكر قلبك وجاف عن الليل جنبك و اتق الله ربك. (باب التفكر، ح ۱).

۱۰۶- افضل العبادة ادمان التفكر فى الله و فى قدرته. (همان، ح ۳).

۱۰۷- ليس العبادة كثرة الصلوة و الصوم انما العبادة التفكر فى امرالله عزوجل (همان، ح ۴).

۱۰۸- (ان) التفكر يدعوا الى البر و العمل به. (همان، ح ۵).

۱۰۹- لا تذهب بكم المذاهب فوالله ما شيعتنا الا من اطاع الله عزوجل. (باب الطاعة و التقوى، ح ۱).

۱۱۰- ليس بين الله و بين احد قرابة، احب العباد الى الله عزوجل (و اكرمهم عليه) اتقاهم واعملهم بطاعته... من كان لله مطيعا فهو لنا ولى و من كان لله عاصيا فهو لنا عدو ما تنال و لا يتنا الا بالعمل و الورع. (همان، ح ۳).

۱۱۱- لا يقل عمل مع تقوى و كيف يقل ما يتقبل (همان، ح ۵).

۱۱۲- التقية من دينى و دين آبائى و لا ايمان لمن لا تقية له. (باب التقية، ح ۱۲).

۱۱۳- التقيه فى كل ضرورة و صاحبها اعلم بها حين تنزل به. (همان، ح ۱۳).

۱۱۴- واى شى ء اقر لعينى من التقية ان التقية جنة المؤمن. (همان، ح ۱۴).

۱۱۵- انما جعلت التقية ليحقن بها الدم فاذا بلغ الدم فاذا بلغ الدم فليس ‍ تقية (همان، ح ۱۶).

۱۱۶- كلما تقارب هذا الاءمر كان اشد للتقية (همان، ح ۱۷).

۱۱۷- التقية ترس الله بينه و بين خلقه. (همان، ح ۱۹).

۱۱۸- خالطوهم بالبرانية و خالفوهم بالجوانية اذا كانت الاءمرة صبيانية. (همان، ح ۲۰).

۱۱۹- ساءلت ابا عبداللهعليه‌السلام من ادنى الالحاد، فقال : ان الكبر ادناه (باب الكبر، ح ۱).

۱۲۰- چالعز رداء الله و الكبر ازاره فمن تناول شيئا منه اكبه الله فى جهنم. (همان، ح ۳).

۱۲۱- الكبر رداء الله و المتكبر ينازع الله رداءه. (همان، ح ۴).

۱۲۲- لا يدخل الجنة من فى قلبه مثقال ذره من كبر. (همان، ح ۶).

۱۲۳- ان المتكبرين يجعلون فى صور الذريتوطاهم الناس حتى يفرغ الله من الحساب. (همان، ح ۱۱).

۱۲۴- ما من رجل تكبر او تجبر الا لذلة وجدها فى نفسه. (همان، ح ۱۷).

۱۲۵- ان المتكبرين يجعلون فى صورالذريتوطاهم الناس حتى يفرغ الله من الحساب. (همان، ح ۱۱).

۱۲۶- من التواضع ان ترضى بالمجلس دون المجلس و ان تسلم على من تلقى و ان تترك المرآء و ان كنت محقا و ان لا تحب ان تحمد على التقوى. (همان، ح ۶).

۱۲۷- فيما اوحى الله عزوجل الى داودعليه‌السلام : يا داود كما ان اقرب الناس من الله المتواضعون كذلك ابعد الناس من الله المتكبرون. (همان، ح ۱۱).

۱۲۸- التواضع ان تعطى الناس من تحب ان تعطاه. (همان، ح ۱۳).

۱۲۹- التائب من الذنب كمن لا ذنب له. (باب التوبة، ح ۱۰).

۱۳۰- ان الله عزوجل يفرح بتوبة عبده المؤمن اذا تاب كما يفرح احدكم بضالته اذا وجدها. (همان، ح ۱۳).

۱۳۱- ان الله يحب العبد الفتن التواب و من لم يكن ذلك منه كان افضل. (همان، ح ۹).

۱۳۲- ساءلت ابا عبداللهعليه‌السلام عن قول الله عزوجل «يا ايها الذين آمنوا توبوا الى الله توبة نصوحا» قال : يتوب العبد من الذنب ثم لا يعود فيه. (همان، ح ۳).

۱۳۳- عن احدهما فى قول الله عزّو جل : «فم جاءه موعظة من ربه فانتهى فله ما سلف »قال : الموعظة التوبة. (همان، ح ۲).

۱۳۴- اذا بلغت النفس هذه - واهوى بيده الى حلقه - لم يكن للعالم توبة و كانت للجاهل توبة. (باب فيما اعطى الله عزوجل آدمعليه‌السلام وقت التوبة، ح ۳).

۱۳۵- ساءلت ابا عبداللهعليه‌السلام عن قول الله عزوجل «فطرة الله التى فطر الناس عليها» قالعليه‌السلام : فطرهم جميعا على التوحيد. (باب فطرة الخلق على التوحيد، ح ۳).

۱۳۶- كل مولود يولد على الفطرة يعنى المعرفة بان الله عزوجل خالقه كذلك قوله «و لئن ساءلتهم من خلق السموات و الارض ليقولن الله». (همان، ح ۴).

۱۳۷- ان الغنى والعز يجولان فاذا ظفرا بموضع التوكل اوطنا. (باب التفويض الى الله و التوكل عليه، ح ۳).

۱۳۸- من اعتصم بالله. قال : من اعطى التوكل اعطى الكفاية (همان، ح ۴ و ۶).

۱۳۹- اوحى الله عزوجل الى داودعليه‌السلام ما اعتصم بى عبد من عبادى دون احد من خلقى عرفت ذلك من نيته ثم تكيده السموات و الارض و من فيهن الا جعلت له المخرج من بينهن (همان، ح ۱).

۱۴۰- اذا اتهم الؤ من اخاه انماث الايمان من قبله كما ينماث فى الماء. (باب التهمة مسوء الظن، ح ۱)

۱۴۱- من اتهم اخاه دينه فلاحرمة بينهما. (عنلت : ح ۲).

۱۴۲- ضع اءمر اءخيك على اءحسنه حتى ياءتيك ما يغلبك منه و لا تظنن بكلمة خرجت من اخيك سوءا و اءنت تجدلها فى الخير محملا. (همان، ح ۳)

۱۴۳- ان الحسد ياكل الايمان كما تاكل النار الحطب. (باب الحسد، ح ۲).

۱۴۴- كاد الحسد ان يغلب القدر. (همان، ح ۴).

۱۴۵- آفة الدين الحسد. (همان، ح ۵).

۱۴۶- ان المؤمن يغبط و لا يحسد و المنافق يحسد و لا يغبط. (همان، ح ۷).

۱۴۷- والذى لا اله الا هو ما اعطى مؤمن قط خير الدنيا و الاخرة الا بحسن ظنه بالله و رجائه له... و الذى لا اله الا هو لا يحسن ظن عبد مؤمن بالله الا كان الله عند ظن عبده المؤمن لان الله كريم بيده الخيرات يستحيى ان يكون عبده المؤمن قد احسن به الظن ثم يخلف ظنه و رجائه فاحسنوا بالله الظن وارغبوا اليه. (باب حسن الظن بالله عزوجل، ح ۲).

۱۴۸- حسن الظن بالله ان لا ترجو الا الله و لا تخاف الا ذنبك. (همان، ح ۴).

۱۴۹- ما عبدالله بشى ء اءفضل من اداء حق المؤمن. (باب حق المؤمن على اخيه و اداء حقه، ح ۴).

۱۵۰- من حق المؤمن على اءخيه المؤمن اءن يشبع جوعته ويوارى عورته و يفرج عنه كربته و يقضى دينه فاذا مات خلفه فى اهله و ولده. (همان، ح ۱).

۱۵۱- ان من حق المؤمن على المؤمن المودة له فى صدره و المواساة له فى ماله و الخلف له فى اهله و النصرد له على من ظلمه. (همان، ح ۷).

۱۵۲- ان الجار كالنفس غير مضار و لا آئم و حرمة الجار كحرمة امه. (باب حق الجوار، ح ۲).

۱۵۳- حسن الجوار يزيد فى الرزق. (همان، ح ۳).

۱۵۴- حسن الجوار يعمر الديار و يزيد فى الاعمار. (همان، ح ۸).

۱۵۵- ليس حسن الجوار كف الاذى و لكن حسن الجوار صبرك على الاذى. (همان، ح ۹).

۱۵۶- اعلموا انه ليس منا من لم يحسن مجاورة من جاوره (همان، ح ۱۱).

۱۵۷- لمؤمن من آمن جاره بواثقه (اى ظلمه و غشمه). (همان، ح ۱۲).

۱۵۸- كل اربعين داراجيران : من بين يديه و من خلفه و عن يمينه و عن شماله. (باب حد الجوار، ح ۱).

۱۵۹- انه ليعجبنى الرجل ان يدركه حلمه عند غضبه. (باب الحلم، ح ۳).

۱۶۰- كفى بالحلم ناصرا و قال اذا لم تكن حليما فتحلم. (همان، ح ۶).

۱۶۱- ان الله يحب الحيى الحليم العفيف المتعفف. (همان، ح ۸).

۱۶۲- الحياء من الايمان و الايمان فى الجنة. (باب الحياء، ج ۱).

۱۶۳- عن احدهما -عليهما‌السلام - الحيائ و الايمان مقرونان فى قرن فاذا ذهب احدهما تبعه صاحبه. (همان، ح ۴).

۱۶۴- لا ايمان لمن لا حيائ له. (همان، ح ۵).

۱۶۵- الحياء حيائان حياء عقل و حياء حمق، فحيائ العقل هو العلم و حيائ الحمق هوالجهل. (همان، ح ۶).

۱۶۶- من رق وجهه رق علمه. (همان، ح ۳).

۱۶۷- ان الصمت باب من ابواب الحكمة ان الصمت يكسب المحبة انه دليل على كل خير. (باب الصمت و حفظ اللسان، ح ۱).

۱۶۸- انما شيعتنا الخرس (همان، ح ۲).

۱۶۹- فاصمت لسانك الامن خير. (همان، ح ۵).

۱۷۰- نجاة المؤمن (فى) حفظ لسانه. (همان، ۹).

۱۷۱- كان ابوذر - رحمه الله - يقول : يا مبتغى العلم ان هذا اللسان مفتاح خير و مفتاح شر فاختم على لسانك كما تختم على ذهبك و ورقك. (همان، ح ۱۰).

۱۷۲- ما من يوم الا و كل عضو من اءعضاء الجسد يكفر اللسان يقول : نشدتك الله ان نعذب فيك. (همان، ح ۱۲).

۱۷۳- من لم يحسب كلامه من عمله كثرت خطاياه و حضر عذابه. (همان، ح ۱۵).

۱۷۴- ان كان فى شى ء شؤ م ففى اللسان. (همان، ح ۱۷).

۱۷۵- من راءى موضع كلامه من عمله قل كلامه الا فيما يعنيه. (همان، ح ۱۹).

۱۷۶- ان الله علم ان الذنب خير للمؤمن من العجب ولو لا ذلك ما ابتلى مومن بذنب ابدا. (باب العجب، ح ۱).

۱۷۷- من دخله العجب هلك. (همان، ح ۲).

۱۷۸- ان اكمل المؤمنين ايمانا احسنهم خلقا، (باب حسن الخلق، ح ۱)

۱۷۹- ما يوضع فى ميزان امرى ء يوم القيامة افضل من حسن الخلق. (همان، ح ۲).

۱۸۰- ان صاحب الخلق الحسن له مثل اءجر الصائم القائم. (همان، ح ۵).

۱۸۱- اوحى الله تبارك و تعالى الى بعض انبيائه الخلق الحسن يميث الخطيئة كما تميث الشمس الجليد. (همان، ح ۹).

۱۸۲- ان الخلق منيحة يمنحها الله عزوجل خلقه فمنه سجية و منه نية. (همان، ح ۱۱).

۱۸۳- قلت له ما حد حسن الخلق قال تلين جناحك و تطيب كلامك و تلقى اخاك ببشر حسن. (باب حسن البشر، ح ۴).

۱۸۴- عن ابى ولاد الحناط قال : ساءلت ابا عبداللهعليه‌السلام عن قول الله عزّو جل : «و بالوالدين احسانا»ما هذا الاحسان؟ فقال : الاحسان ان تحسن صحببتهما و ان لا تكلفهما ان يساءلاك شيئا مما يحتاجان اليه و ان كانا مستغنيين، اليس يقول الله عزوجل : «لن تنالوا البر حتى تنفقوا مما تحبون».

قال : ثم قال ابوعبداللهعليه‌السلام : و اما قول الله عزّو جل : «اما يبلغن عندك الكبر احدهما او كلاهما فلا تقل لهما اف و لا تنهرهما» قال : ان اضجراك فلا تقل لهما اف و لا تنهرهما ان ضرباك، قال : «و قل لهما قولا كريما» قال : ان ضرياك فقل لهما: غفرالله لكما فذلك منك قول كريم.

قال : «واخفض لهما جناح الذل من الرحمة» قال : لا تملاء عينيك من النظر اليهما الا برحمة ورقة و لا ترفع صوتك فوق اصواتهما و لا يدك فوق ايديهما و لا تقدم قدامهما. (باب البربالوالدين، ح ۱).

۱۸۵- و والديك فاطعهما و برهما حيين كانا او ميتين و ان امراك اءن تخرج من اءهلك و مالك فافعل فان ذلك من الايمان. (همان، ح ۲).

۱۸۶- ساءل رجل عن رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله ما حق الوالد على ولده؟ قال لا يسميه باسمه و لا يمشى بين يديه و لا يجلس قبله و لا يستسب له. (همان، ح ۵).

۱۸۷- ما يمنع الرجل منكم ان يبر والديه حيين و ميتن، يصلى عنهما و يتصدق عنهما و يحج عنهما و يصوم عنهما فيكون الذى صنع لهما و له مثل ذلك فيزيده الله عزوجل ببره و صلته خيرا كثيرا. (همان، ح ۷).

۱۸۸- رجلا يقول لابى عبداللهعليه‌السلام : ان لى ابوين مخالفين فقالعليه‌السلام برهما كما تبرالمسلمين ممن يتولانا. (همان، ح ۱۴).

۱۸۹- ان العبد ليكون بارا بوالديه فى حياتهما ثم يموتان فلا يقضى عنهما ديونهما و لا يستغفرلهما فيكتببه الله عاقا و انه ليكون عاقا لهما فى حياتهما غير باربهما فاذا ماتا قضى دينهما و استغفر لهما فيكتبه الله عزوجل بارا. (همان، ح ۴).

۱۹۰- يحب للمؤمن على المؤمن النصيحة له فى المشهد و المغيب. (باب نصيحة المؤمن، ح ۲).

۱۹۱- لينصح الرجل منكم اءخاه كنصيحته لنفسه. (همان، ح ۴).

۱۹۲- ان اعظم الناس منزلة عندالله يوم القيامة اءمشاهم فى ارضه بالنصيحة لخلقه. (همان، ح ۵).

۱۹۳- من سعى فى حاجة لا خيه فلم ينصحه فقد خان الله و رسوله. (باب من لم يناصح اخاه المؤمن، ح ۱).

۱۹۴- من استشار اءخاه فلم يمحضه محض الراءى سلبه الله عزوجل راءيه. (همان، ح ۵).

۱۹۵- اتقوا الكذب الصغير و الكبير فى كل جد و هزل فان الرجل اذا كذب فى الصغير اجترى على الكبير. (باب الكذب، ح ۲).

۱۹۶- ان الله عزوجل جعل للشر اقفالا و جعل مفاتيح تلك الاقفال الشراب و الكذب شر من الشراب. (همان، ح ۳).

۱۹۷- ان الكذب هوخراب الايمان. (همان، ح ۴).

۱۹۸- ان اول من يكذب الكذاب الله عزوجل ثم الملكان اللذان معه ثم هو يعلم انه كاذب. (همان، ح ۶).

۱۹۹- سباب المومن كالمشرف على الهلكة. (باب السباب، ح ۱).

۲۰۰- سباب المومن فسوق. (همان، ح ۲).

۲۰۱- لا تسبوا الناس فتكتسبوا العداوة بينهم. (همان، ح ۳).

۲۰۲- فى رجلين يتسابان قال البادى منهما اظلم و وزره ووزر صاحبه عليه ما لم يعتذر الى المظلوم. (همان، ح ۴).

۲۰۳- ان اللعنة اذا خرجت من فى صاحبها ترددت بينهما فان وجدت مساغا والا رجعت على صاحبها. (همان، ح ۷).

۲۰۴- ما من انسان يطعن فى عين مؤمن الامات بشر ميتة و كان قمنا ان لا يرجع الى خير. (همان، ح ۹).

۲۰۵- او شك دعوة و اسرع اجابة دعاء المرء لا خيه بظهر الغيب. (باب الدعاء للاخوان بظهر الغيب، ح ۱).

۲۰۶- دعاء المرء لا خيه بظهر الغيب يدر الرزق و يدفع المكروه. (همان، ح ۲).

۲۰۷- ما من شى ء افضل عندالله عزوجل من ان يساءل و يطلب مما عنده و ما احد ابغض الى الله عزوجل ممن يستكبر عن عبادته و لا يساءل ما عنده. (باب فضل الدعاء و الحث عليه، ح ۲).

۲۰۸- من لم يساءل عزوجل من فضله (فقد) افتقر. (همان، ح ۴).

۲۰۹- عليكم بالدعاء فانكم لا تقربون بمثله (همان، ح ۶).

۲۱۰- الدعاء سلاح المؤمن و عمودالدين و نور السماوات و الارض. (باب ان الدعاء سلاح المومن، ح ۱).

۲۱۱- الدعاء مفاتيح النجاح و مقاليد الفلاح و خيرالدعائ ما صدر عن صدر نقى و قلب تقى. (همان، ح ۲).

۲۱۲- الدعاء ترس المؤمن و متى نكثر قرع الباب يفتح لك. (همان، ح ۴).

۲۱۳- عليكم بسلاح الانبياء فقيل و ما سلاح الانبياء؟ قال : الدعاء. (همان، ح ۵).

۲۱۴- ان الدعاء يرد القضاء و قد نزل من السماء و قد ابرم ابراما. (باب ان الدعاء يرد البلاء و القضاء ح ۳).

۲۱۵- ان الدعاء والبلاء ليترافقان الى يوم القيمة ان الدعا ليرد البلاء و قد ابرم ابراما. (همان، ح ۴).

۲۱۶- الدعاء يدفع البلاء النازل و ما لم ينزل. (همان، ح ۵).

۲۱۷- عليك بالدعاء فانه شفاء من كل داء. (باب ان الدعاء شفاء من كل داء، ح ۱).

۲۱۸- الدعائ كهف الاجابة كما ان السحاب كهف المطر. (باب ان من دعا استجيب له، ح ۱).

۲۱۹- ان الدعاء فى الرخاء يستخرج الحوائج فى البلاء. (باب التقدم فى الدعاء، ح ۳).

۲۲۰- من سره ان يستجاب له فى الشدة فليكثر الدعاء فى الرخاء (همان، ح ۴).

۲۲۱- اذا دعوت فظن ان حاجتك بالباب. (باب اليقين فى الدعاء، ح ۱).

۲۲۲- ان الله عزوجل لا يستجب دعاء بظهر قلب ساه فاذا دعوت فاقبل بقلبك ثم استيقن بالاجابد (باب الاقبال على الدعاء، ح ۱).

۲۲۳- ان العبد اذا دعا لم يزل الله تبارك و تعالى فى حاجته ما لم يستعجل. (باب الالحاح فى الدعاء و التلبث، ح ۱).

۲۲۴- والله لا يلح عبد مؤمن على الله عزوجل فى حاجته الا قضاها له. (همان، ح ۳).

۲۲۵- دعوة العبد سرا دعوة واحدة تعدل سبعين دعوة علانية. (باب اخفاء الدعا، ح ۱).

۲۲۶- كان ابى اذا كانت له الى الله حاجة طلبها فى هذه الساعة، يعنى زوال الشمس. (باب الاوقات و الحالات التى ترجى فيها الاجابة، ح ۴).

۲۲۷- خير وقت دعوتم الله عزوجل فيه الاسحار و تلا هذه الآية فى قول يعقوبعليه‌السلام : «سوف استغفر لكم ربى»، (و) قال اخرهم الى السحر. (همان، ح ۶).

۲۲۸- ساءلت ابا جعفرعليه‌السلام عن قول عزوجل : «فما استكانوا لربهم و ما يتضرعون» قال الاستكانة هى الخضوع و التضرع رفع اليدين و التضرع بهما. (باب الرغبة و الرهبة، ح ۶).

۲۲۹- ما اجتمع اربعة رهط قط على امر واحد فدعوا (الله) الا تفرقوا عن اجابة. (باب الاجتماع فى الدعاء، ح ۲).

۲۳۰- الداعى و المؤمن فى الاجر شريان. (همان، ح ۴).

۲۳۱- اذا دعا احدكم فليعم فانه اوجب للدعاء. (باب العموم فى الدعاء، ح ۱).

۲۳۲- قلت لابى عبداللهعليه‌السلام يستجاب للرجل الدعاء ثم يؤ خر؟ قال : نعم عشرين سنة. (باب من ابطاءت عليه الاجابة، ح ۴).

۲۳۳- كان بين قول الله عزوجل : «قد اجيبت دعوتكما»و بين اخذ فرعون اربعين عاما. (همان، ح ۵).

۲۳۴- ان القلب ليكون الساعة من الليل و النهار ما فيه كفر و لا ايمان كالثوب الخلق، قال ثم قال لى اما تجد ذلك من نفسك قال ثم تكون النكتة من الله فى القلب بماشاء من كفرو ايمان. (باب سهوالقلب، ح ۱).

۲۳۵- ان الله خلق قلوب المؤمنين مطوبة مبهة على الايمان فاذا اراد استنارة ما فيها نحها بالحكمة وزرعها بالعلم زارعها و القيم عليها رب العالمين. (همان، ح ۳).

۲۳۶- تجد الرجل يخطى ء بلام ولا واو خطيبا مصقعا و لقلبه اشد ظلمة من الليل و تجد الرجل لا يستطيع يع بر عما فى قلبه بلسانه و قلبه يزهر كما يزهر المصباح. (باب فى ظلمة قلب المنافق، ح ۱).

۲۳۷- القلوب ثلاثة قلب منكوس لايعى شيئاا من الخير و هو قلب الكافر و قلب فيه نكتة سوداء فالخير و الشرفيه يعتلجان فايهما كانت منه غلب عليه و قلب مفتوح فيه مصابيح تزهر و لا يطفاء نوره الى يوم القيامة و هو قلب المؤمن. (همان، ح ۳).

۲۳۸- انما هى القلوب مرة تصعب و مرة تسهل. (باب فى تنقل احوال القلب، ح ۱).

۲۳۹- ما من قلب الا و له اذنان على احداهما ملك مرشد و على الاخرى شيطان مفتن هذا ياءمره و هذا يزجره. (باب ان للقلب اذنين، ح ۱).

۲۴۰- ما من شى ء افسد للقلب من خطيئة ان القلب ليواقع الخطيئة فما تزال به حتى تغلب عليه (باب الذنوب ح ۱).

۲۴۱- الدنيادار من لادار له ولها يجمع من لا عقل له. (باب ذم الدنيا، ح ۸).

۲۴۲- ملك ينادى كل يوم ابن آدم لد للموت واجمع للفناء وابن للخراب. (همان، ح ۱۴).

۲۴۳- مالى و للدنيا انما مثلى و مثلها كمثل الراكب رفعت له شجرة فى يوم صائف فقال تحتها ثم راح و تركها. (همان، ح ۱۹).

۲۴۴- ان فى كتاب على صلوات الله عليه انما مثل الدنيا كمثل الحية ماالين مسها و فى جوفها السم الناقع يحذرها الرجل العاقل و يهودى اليها الصبى الجاهل. (همان، ح ۲۲).

۲۴۵- مثل الدنيا كمثل مائ البحر كلما شرب منه العطشان ازداد عطشا حتى يقتله. (همان، ح ۲۴).

۲۴۶- قال عيسى بن مريم - صلوات الله عليه - للحواريين : يا بنى اسرائيل لا تاءسوا على ما فاتكم من الدنيا كما لا ياءسى اهل الدنيا على ما فاتهم من دينهم اذا اصابوا دنياهم. (همان، ح ۲۵).

۲۴۷- من لقى المسلمين بوجهين و لسانين جاء يوم القيامة و له لسانان من نار. (باب ذى اللسانين، ح ۱).

۲۴۸- بئس العبد يكون ذا وجهين و ذا لسانين يطرى اخاه شاهد و ياءكله غائبا ان اعطى حسده و ان ابتلى خذله. (همان، ح ۲).

۲۴۹- قال الله تبارك و تعالى لعيسى بن مريمعليه‌السلام : يا عيسى ليكن لسانك فى السر و العلانية لسانا واحداو كذلك قلبك انى احذرك نفسك و كفى بى خبيرا لا يصلح لسانان فى فم واحد و لا سيفان فى غمد واحد و لا قلبان فى صدر واحد و كذلك الاذهان. (همان، ح ۳).

۲۵۰- عليكم بالورع فانه لا ينال ما عندالله الا بالورع. (باب الورع، ح ۳)

۲۵۱- لا ينفع اجتهاد لاورع فيه. (همان، ح ۴).

۲۵۲- ان اشد العبادة الورع فيه. (همان، ح ۵).

۲۵۳- ساءلت ابا عبداللهعليه‌السلام عن الورع من الناس فقال الذى يتورع عن محارم الله عزوجل. (همان، ح ۸).

۲۵۴- قال الصادقعليه‌السلام : فيما ناجى الله عزوجل به موسىعليه‌السلام : يا موسى ما تقرب الى المتقربون بمثل الورع عن محارمى فانى ابيحهم جنات عدن لا اشرك معهم احدا (آجتناب المحارم، ح ۳).

۲۵۵- راءس كل خطيئة حب الدنيا. (باب حب الدنيا، ح ۱).

۲۵۶- ان الشيطان يدير ابن آدم فقى كل شى ء فاذا اعياه جثم له عندالمال فاخذ برقبته. (همان، ح ۴).

۲۵۷- ان الدينار والدرهم اهلكا من كان قبلكم و هما مهلكاكم. (همان، ح ۶).

۲۵۸- ما فتح الله على عبد بابا من امرالدنيا الا فتح الله عليه من الحرص ‍ مثله. (همان، ح ۱۲).

۲۵۹- ابعد ما يكون العبد من الله عزوجل اذا لم يهمه الا بطنه و فرجه. (همان، ح ۱۴).

۲۶۰- من كثر اشتباكه بالدنيا كان اشد لحسرته عند فراقها. (همان، ح ۱۶).

۲۶۱- من تعلق قلبه بالدنيا تعلق قلبه بشلاث خصال، هم لا يفنى، وامل لا يدرك، و رجاء لا ينال (همان، ح ۱۷).

۲۶۲- من احب لله وابغض لله واعطى لله فهو ممن كمل ايمانه. (باب الحب فى الله، ح ۱).

۲۶۳- ساءلت ابا عبداللهعليه‌السلام عن الحب و البغض امن الايمان هو؟ فقال : و هل الايمان الا الحب والبغض. (همان، ح ۵).

۲۶۴- اذا اردت تعلم ان فيك خيرا فانظر الى قلبك فان كان يحب اهل طاعة الله و يبغض اهل معصيته ففيك خير والله يحبك و ان كان يبغض اهل طاعة الله و يحب اهل معصيته فليس فيك خيرو الله يبغضك و المرء مع من احب. (همان، ح ۱۱).

۲۶۵- كل من لم يحب على الدين و لم يبغض على الدين فلا دين له. (همان، ح ۱۶).

۲۶۶- من زار اخاه فى الله قال الله عزوجل : اياى زرت و ثوابك على ولست ارضى لك ثوابا دون الجنة. (باب زيارد الاخوان، ح ۴).

۲۶۷- لزيارة المؤمن فى الله خير من عتق عشر رقاب مؤمنات. (همان، ح ۱۳).

۲۶۸- لقاء الاخوان مغنم جسيم و ان قلوا. (همان، ح ۱۶).

۲۶۹- ان الله الدنيا من يحب و يبغض دينه الا من يحب. (باب ان الله انما يعطى الدين من يحيه، ح ۲)

۲۷۰- سلامه الدين و صحة البدن خير من المال. (باب سلامه الدين، ح ۳).

۲۷۱- شيعتنا الذين اذا خلوا ذكروا الله كثيرا. (باب ذكر الله عزوجل كثيرا، ح ۲).

۲۷۲- من اكثر ذكر الله عزوجل احبه الله و من ذكر الله كثيرا كتبت له برائتان : براءة من النار و براءة من النفاق. (همان، ح ۳).

۲۷۳- من اكثر ذكر الله عزوجل اظله الله فى جنته. (همان، ح ۵).

۲۷۴- ان الله عزوجل يقول : من شغل بذكرى عن مساءلتى اطيته افضل ما اعطى من ساءلنى اعطيته افضل ما اعطى من ساءلنى (باب الاشتغال بذكر الله عزوجل، ح ۱).

۲۷۵- قال الله عزوجل : من ذكرنى سرا ذكرته علانية. (باب ذكر الله عزوجل فى السر، ح ۱).

۲۷۶- چمن صدق لسانه زكى عمله. (باب الصدق واداء الامانة، ح ۳).

۲۷۷- تعلموا الصدق قبل الحديث. (همان، ح ۴).

۲۷۸- ان الصادق اول من يصدقه الله عزوجل يعلم انه صادق و تصدقه نفسه تعلم انه صادق. (همان، ح ۶).

۲۷۹- ان الرجل ليصدق حتى يكتبه الله صديقا. (همان، ح ۸).

۲۸۰- ان الله عزوجل لم يبعث نبيا الا بصدق الحديث واداء الامانة الى البر و الفاجر. (همان، ح ۱)

۲۸۱- فان علياعليه‌السلام انما بلغ به عند رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله بصدق الحديث واداء الامانة. (همان، ح ۵).

۲۸۲- لاتغتروا بصلاتهم و لا بصيامهم فان الرجل ربما لهج بالصلاة و الصوم، حتى لو تركه استوحش ولكن اختبروهم عند صدق الحديث واداء الامانة. (همان، ح ۲).

۲۸۳- ان اعلم الناس بالله ارضاهم بقضاء الله عزوجل. (باب الرضا بالقضاء، ح ۲).

۲۸۴- الصبر و الرضا عن الله راءس طاعة الله. (همان، ح ۳).

۲۸۵- قال الله عزوجل : عبدى المومن لا اصرفه فى شى ء الا جعلته خيرا له فليرض بقضائى وليصبر على بلائى وليشكر نعمائى اكتبه يا محمد من الصديقين عندى (همان، ح ۶).

۲۸۶- واعلى درجة اليقين ادنى درجة الرضا. (همان، ح ۱۰).

۲۸۷- لم يكن رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله يقول لشى ئ قد مضى لو كان غيره. (همان، ح ۱۳).

۲۸۸- قضاء حاجة المومن خير من عتق الف رقبة. (باب قضاء حاجة المؤمن، ح ۳).

۲۸۹- ما قضى مسلم لمسلم حاجة الا ناداه الله تبارك و تعالى على ثوابك و لا ارضى لك بدون الجنة. (همان، ح ۷).

۲۹۰- تنافسوا فى المعروف لا خوانكم و كونوا من اهله فان للجنة بابايقال له المعروف لا يدخله الا من اصطنع المعروف فى الحياة الدنيا. (همان، ح ۱۰).

۲۹۱- ان لله عبادا فى الارض يسعون فى حوائج الناس هم الامنون يوم القيامة (باب السعى فى حاجة المؤمن، ح ۲).

۲۹۲- كفى بالمرء اعتمادا على اخيه ينزل به حاجته. (همان، ح ۸).

۲۹۳- قال الله عروجل : الخلق عيالى فاحبهم الى الطفهم بهم و اسعاهم فى حوائجهم. (همان، ح ۱۰).

۲۹۴- لم يدع رجل معونة اخيه المسلم حتى يسعى فيها ويواسيه الا ابتلى بمعونة من ياثم و لا يوجر. (باب من استعان ب اخوه فلم يعنه، ح ۳).

۲۹۵- طوبى لمن اسلم و كان عيشه كفافا. (باب الكفاف، ح ۲).

۲۹۶- اللهم ارزق محمدا و آل محمدو من احب محمدا و آل محمد العفاف و الكفاف. (همان، ح ۳).

۲۹۷- ان ما قل و كفى خير مما كثر و الهى (همان، ح ۴).

۲۹۸- ما ذئبان ضاريان فى غنم قد تفرق رعاؤ ها باضر فى دين المسلم من الرئاسة. (باب طلب الرئاسة، ح ۱).

۲۹۹- من طلب الرئاسة هلك. (همان، ح ۲).

۳۰۰- اياكم و هؤ لاء الرؤ سائ الذين يتراءسون فوالله ما حفقت النعال خلف رجل الا هلك واهلك. (همان، ح ۳).

۳۰۱- ملعون من تراءس، ملعون من هم بها، ملعون من حدث بها نفسه. (همان، ح ۴).

۳۰۲- ويلك يا عباد اياك والرياء فانه من عمل لغير الله و كله الله الى من عمل له. (باب الرياء ح ۱).

۳۰۳- كل رياء شرك انه من عمل للناس كان ثوابه على الناس و من عمل لله كان ثوابه على الله. (همان، ح ۳).

۳۰۴- ثلاث علامات للمرائى : ينشط اذا راءى الناس، ويكسل اذا كان وحده، و يحب ان يحمد فى جميع اموره. (همان، ح ۸).

۳۰۵- قال الله عزوجل انا خير شريك من اشرك معى غيرى فى عمل عمله لم اقبله الا ما كان لى خالصا. (همان، ح ۹).

۳۰۶- من اظهر للناس اما يحب الله و بارز الله بما كرهه لقى الله و هو ماقت له. (همان، ح ۱۰).

۳۰۷- ان ابغض خلق الله عبد اتقى الناس لسانه. (باب السفه، ح ۴).

۳۰۸- اياكم و المراء و الخصومة فانهما يمرضان القلوب على الاخوان و ينبت عليهما النفاق. (باب المراء و الخصومة، ح ۱).

۳۰۹- تمارين حليما و لا سفيها فان الحليم يقليك و السفيه يوذيك. (همان، ح ۴).

۳۱۰- ما كاد جبرئيلعليه‌السلام ياءتينى الا قال يا محمد اتق شحناء الرجال وعداوتهم. (همان، ح ۵).

۳۱۱- اياك و ملاحاة الرجال. (همان، ح ۶).

۳۱۲- اياكم و المشارة فانها تورث المعرة و تظهر المعورة. (همان، ح ۷).

۳۱۳- اياكم و الخصومة فانها تشغل القلب و تورث النفاق و تكسب الضغائن. (همان، ح ۸).

۳۱۴- ما عهد الى جبرئيلعليه‌السلام فى شى ء ما عهد الى فى معاداة الرجال. (همان، ح ۱۱).

۳۱۵- من زرع العداوة حصد ما بذر. (همان، ح ۱۲).

۳۱۶- جعل الخير كله فى بيت و جعل مفتاحه الزهد فى الدنيا. (باب ذم الدنيا و الزهد فيها، ح ۲).

۳۱۷- لا يجد الرجل حلاوة الايمان فى قلبه حتى لا يبالى من اكل الدنيا. (همان جا).

۳۱۸- حرام على قلوبكم ان تعرف حلاوة الايمان حتى تزهد فى الدنيا. (همان جا).

۳۱۹- ان من اعون الاخلاق على الدين الزهد فى الدنيا. (همان، ح ۳).

۳۲۰- ان علامة الراغب فى ثواب الآخرة زهده فى عاجل زهرة الدنيا اما ان زهد الزاهد فى هذه الدنيا لا ينقصه مما قسم الله عزوجل له فيها و ان زهد و ان حرص ‍ الحريص على عاجل زهرة (الحياة) الدنيا لا يزيده فيها و ان حرص، فالمغبون من حرم حظه من الاخرة. (همان، ح ۶).

۳۲۱- قلت لابى عبداللهعليه‌السلام اى الاعمال احب الى الله عزوجل؟ فقال : ان تحمده. (باب التحميد والتمجيد، ح ۲).

۳۲۲- من قال اربع مرات اذا اصبح الحمدلله رب العالمين فقد ادى شكر يومه و من قالها اذا امسى فقد ادى شكر ادى شكر ليلته. (همان، ح ۵).

۳۲۳- اذا اردت ان تدعو فمجدالله عزوجل واحمده و سبحه و هلله واثن عليه وصل على محمد النبى و آله ثم سل تعط. (باب الثناء قبل الدعاء، ح ۵).

۳۲۴- من سره ان يستجاب له دعوته فليطب مكسبه. (همان، ح ۹).

۳۲۵- الا انبئكم بشراركم؟ قالوا: بلى يا رسول الله، قال : المشاؤ ون بالنميمة، المفرقون بين الاحبة. (باب النميمة، ح ۱).

۳۲۶- محرمة الجنة على القتاتين المشائين بالنميمة. (همان، ح ۲).

۳۲۷- من انب مؤمنا انبه الله فى الدنيا و الاخرة. (باب التعبير، ح ۱).

۳۲۸- من عير مؤمنا بذنب لم يمت حتى يركبه. (همان، ح ۳).

۳۲۹- ان السفه خلق لئيم يستطيل على من (هو) دونه و يخضع لمن (هو) فوقه (باب السفه، ح ۱).

۳۳۰- لا تسفهوا فان ائمتكم ليسوا بسفهاء. (همان، ح ۲).

۳۳۱- من كافا السفيه بالسفه فقد رضى بما اتى اليه حيث احتذى مثاله. (همان جا).

۳۳۲- السلام تطوع والرد فريضة. (باب التسليم، ح ۱).

۳۳۳- من بداء بالكلام قبل السلام فلا تجيبوه. (همان، ح ۲).

۳۳۴- ان الله عزوجل يحب افشاء السلام. (همان، ح ۵).

۳۳۵- ان البخيل من يبخل بالسلام. (همان، ح ۶).

۳۳۶- البادى بالسلام اولى بالله و برسوله. (همان، ح ۸).

۳۳۷- من التواضع ان تسلم على من لقيت. (همان، ح ۱۲).

۳۳۸- يسلم الصغير على الكبير والمار على القاعد و القليل على الكثير (باب من يجب ان يبداء بسلام، ح ۱).

۳۳۹- اذا سلم من القوم واحد اءجزاء عنهم و اذا رد واحد اءجزاء عنهم (باب اذا سلم واحد من الجماعة، ح ۳).

۳۴۰- لا تبدؤ وا اهل الكتاب بالتسليم و اذا سلموا عليكم فقولوا و عليكم. (باب التسليم على اهل الملل، ح ۲).

۳۴۱- من سقى مؤمنا من ظماء سقاه الله من الرحيق المختوم. (باب اطعام المؤمن، ح ۵).

۳۴۲- من سقى مؤمنا شربة من ماء من حيث يقدر على المائ اعطاه الله بكل شربة سبعين الف حسنة و ان سقاه من حيث لا يقدر على المائ فكانما اعتق عشر رقاب من ولد اسماعيل. (همان، ح ۷).

۳۴۳- من سر مؤمنا فقد سرنى و من سرنى فقد سرالله. (باب ادخال السرور على المؤمنين، ح ۱).

۳۴۴- ما عبدالله بشى ء احب الى الله من ادخال السرور على المؤمن. (همان، ح ۲).

۳۴۵- ايما مسلم لقى مسلما فسره سره الله عزوجل. (همان، ح ۱۵)

۳۴۶- من فرج عن مؤمن فرج الله عن قلبه يوم القيامد. (باب تفريح كرب المؤمن، ح ۴).

۳۴۷- شر الناس عندالله يوم القيامة الذين يكرمون اتفاء شرهم.

۳۴۸- من خاف الناس لسانه فهو فى النار.

۳۴۹- ابغض خلق الله عبد اتقى الناس لسانه.

۳۵۰- من شك او ظن فاقام على احدهما احبط الله عمله ان حجة الله هى الحجة الواضحة. (باب الشك، ح ۸).

۳۵۱- لا ينفع مع الشك والجحود عمل. (همان، ح ۷).

۳۵۲- ان الشك و المعصية فى النار ليسا منا و لا الينا. (همان، ح ۵)

۳۵۳- من شك فى الله بعد مولده على الفطرة لم يفى ء الى خير ابدا. (همان، ح ۶).

۳۵۴- ما فتح الله على عبد باب شكر فخزن عنه باب الزيادة (باب الشكر، ح ۲).

۳۵۵- الطاعم الشاكر له من الاجر كاجر الصائم المحتسب و المعانى الشاكر له من الاجر، كاجر المبتلبى الصابر و المعطى الشاكر له من الاجر كاجر المحروم القانع. (همان، ح ۱).

۳۵۶- شكر النعمة اجتناب المحارم و تمام الشكر قول الرجل : الحمدلله رب العالمين. (همان، ح ۱۰).

۳۵۷- لا تبدى الشماتة لا خيك فيرحمه الله و يصيرها بك وقال : من شمت بمصيبة نزلت باخيه لم يخرج من الدنيا حتى يفتتن. (باب الشماتة، ح ۱).

۳۵۸- الصبر ر. س الايمان. (باب الصبر، ح ۱).

۳۵۹- ان من صبر صبر قليلا و ان من جزع جزع قليلا. (همان، ح ۳).

۳۶۰- الجنة محفوفة بالمكاره و الصبر فمن صبر على المكاره فى الدنيا دخل الجنة. (همان، ح ۷).

۳۶۱- والصبر فى الامور بمنزلة الراءس من الجسد فاذا فارق الراءس الجسد فسد الجسد و اذا فارق الصبر الامور فسدت الامور. (همان، ح ۹).

۳۶۲- الصبر ثلاثة : صبر عندالمطيبة و صبر على الطاعة و صبر عن المعصية. (همان، ح ۱۵).

۳۶۳- مروة الصبر فى حال الجحاجة و الفاقة و التعفف و الغنا اكثر من مروة الاعطاء. (همان، ح ۲۲).

۳۶۴- قلت لاءبى جعفرعليه‌السلام : يرحكم الله ما الصبر الجميل؟ قال ذلك صبر ليس فيه شكوى الى الناس. (همان، ح ۲۳).

۳۶۵- من يعد الصبر لنوائب الدهر يعجز. (همان، ح ۲۴).

۳۶۶- لا يزال الدعاء محجوبا حتى يصل على محمد و آل محمد. (باب الصلاة على النبى محمد و اهل بيته عليهم السلام، ح ۱).

۳۶۷- عن اءحدهماعليه‌السلام : ما فى الميزان شى ء اثقل من الصلوة على محمد و آل محمد. (همان، ح ۱۵).

۳۶۸- ما اقبح بالمؤمن ان تكون له رغبتة تذله. (باب الطمع، ح ۱)

۳۶۹- بئس العبد عبدله طمع يقوده و بئس العبد عبدله رغبة تذله. (همان، ح ۲).

۳۷۰- راءيت الخير كله قد اجتمع فى قطع الطمع عما فى ايدى الناس. (همان، ح ۳).

۳۷۱- قلت له : (ما) الذى يشبت الايمان فى العبد؟ قال الورع والذى يخرجه منه؟ قال : الطمع. (همان، ح ۴).

۳۷۲- فى قول الله عزوجل : «ان ربك لبالمرصاد» قال قنطرة على الصراط لا يجوزها عبد بمظلمة. (باب لاظلم، ح ۲).

۳۷۳- ما من مظلمة لا يجد صاحبها عليها عونا الا الله عزوجل. (همان، ح ۴).

۳۷۴- من خاف القصاص كف عن ظلم الناس. (همان، ح ۶).

۳۷۵- من اصبح لايهم بظلم احد غفرالله ما اجترم. (همان، ح ۸).

۳۷۶- من ظلم مظلمة اخذ بها فى نفسه او فى ماله او فى ولده. (همان، ح ۹).

۳۷۷- اتقوا الظلم فانه ظلمات يوم القيامة. (همان، ح ۱۰).

۳۷۸- العامل بالظلم و المعين له والراضى به شركاء ثلاثتهم. (همان، ح ۱۶).

۳۷۹- ان العبد ليكون مظلوما فما يزال يدعو حتى يكون ظالما. (همان، ۱۷).

۳۸۰- من عذر ظالما بظلمه سلط الله عليه من يظلمه فان دعا لم يستجب و لم ياءجره الله على ظلامته. (همان، ح ۱۸).

۳۸۱- ما انتصر الله من ظالم الا بظالم و ذلك قوله عزوجل : «و كذلك نولى بعض الظالمين بعضا». (همان، ح ۱۹).

۳۸۲- من ظلم احدا ففاته فليستغفر الله له فانه كفارة له. (همان، ح ۲۰).

۳۸۳- ان اعجل الشر عقوبة البغى. (باب البغى، ح ۱).

۳۸۴- انظر اءن لا تكلمن بكلمة بغى ابدا و ان اعجبتك نفسك و عشيرتك. (همان، ح ۳).

۳۸۵- قال الله تبارك و تعالى : يا عبادى الصديقين تنعموا بعبادتى فى الدنيا فانكم تتنعمون بها فى الاخرة. (باب العبادة، ح ۲).

۳۸۶- (ان) العباد ثلاثة قوم عبدوا الله عزوجل خوفا فتلك عبادة العبيد و قوم عبدوا الله تبارك و تعال طلب الثواب فتلك عبادة الاجراء، و قوم عبدوا الله عزوجل حبا له فتلك عبادة الاحرار و هى افضل العبادة. (همان، ح ۵).

۳۸۷- اتقوا الله واعدلوا فانكم تعيبون على قوم لا يعدلون. (باب الانصاف و العدل، ح ۱۴).

۳۸۸- العدل احلى من الشهد و اءلين من الزيد واطيب ريحا من المسك. (همان، ح ۱۵).

۳۸۹- العدل احلى من الماء يصيبه الظمآن ما اوسع العدل اذا عدل فيه و ان قل. (همان، ح ۲۰).

۳۹۰- ما عبدالله بشى ء افضل من عفة بطن و فرج. (باب العفته، ح ۱).

۳۹۱- افضل العبادة العفاف. (همان، ح ۳).

۳۹۲- عليكم بالعفو فان العفو لا يزيد العبد الا عزا فتعافو يعزكم الله. (باب العفو، ح ۵).

۳۹۳- الندامة على العفو اءفضل و ايسر من الندامة على العقوبة. (همان، ح ۶).

۳۹۴- ما التقت فئتان قط الانصر اعظمهما عفوا. (همان، ح ۸).

۳۹۵- الا ادلكم على خير اخلاق الدنيا و الآخرة؟ تصل من قطعك و تعطى من حرمك و تعفو عمن ظلمك. (همان، ح ۲).

۳۹۶- اقرب ما يكون العبد الى الكفران يواخى الرجل على الدين فيحصى عليه عثراته وزلاته ليعنفه بها يوماما. (باب من طلب عثرات المؤمنين و عوراتهم، ح ۱).

۳۹۷- لا تطلبوا عثرات المؤمنين فان من تتبع عثرات اخيه تتبع الله عثراته و من تتبع الله عثراته يفضحه ولو فى جوف بيته. (همان، ح ۵).

۳۹۸- الغضب يفسد الايمان كما يفسد الخل العسل. (باب الغضب، ح ۱).

۳۹۹- الغضب مفتاح كل شر. (همان، ح ۳).

۴۰۰- من كف غضبه ستر الله عورته. (همان، ح ۶).

۴۰۱- مكتوب فى التوراة فيما ناجى الله عزوجل به موسىعليه‌السلام : يا موسى امسك غضبك عمن ملكتك عليه اكف عنك غضبى. (همان، ح ۷).

۴۰۲- ان فى التوراة مكتوبا: يا ابن آدم اذكرنى حين تغضب اذكرك عند غضبى فلا امحقك فيمن امحق. (همان، ح ۱۰).

۴۰۳- الغضب ممحقه لقلب الحكيم. (همان، ح ۱۳).

۴۰۴- من لم يملك غضبه لم يملك عقله. (همان جا).

۴۰۵- من كف غضبه عن الناس كف الله عنه عذاب يوم القيامة. (همان، ح ۱۵).

۴۰۶- اذا اراد احدكم ان لا يساءل ربه شيئا الا اعطاه فليياءس من الناس كلهم. (باب الاستغناء، ح ۲).

۴۰۷- راءيت الخير كله قد اجتمع فى قطع الطمع عما فى ايدى الناس و من لم يرج الناس فى شى ء و رد امره الى الله عزوجل فى جميع اموره استجاب الله عزوجل له فى كل شى ء. (همان، ح ۳).

۴۰۸- و الياءس مما فى ايدى الناس عز للمؤمن فى دينه. (همان، ح ۴).

۴۰۹- الغيبه اسرع فى دين الرجل المسلم من الاكله فى جوفه. (باب الغيبه و البهت، ح ۱)

۴۱۰- ساءلت ابا عبداللهعليه‌السلام عن الغيبه قال هو ان تقول لاخيك فى دينه مالم يفعل و تبث عليه امرا قد ستره الله عليه لم يقم عليه فيه حد. (همان، ح ۳).

۴۱۱- سئل النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله ما كفاره الغتياب قال تسنغفر الله لمن اغتبته كلما ذكرته. (همان، ح ۴).

۴۱۲- آفة الحسب الافتخار. (باب الفخر و الكبر، ح ۲).

۴۱۳- عجبا للمختال الفخور وانما خلق من نطفه ثم يعود جيفه و هو فيما بين ذلك لايدرى ما يصنع به. (همان، ح ۴).

۴۱۴- اءتى رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله رجل فقال يا رسول الله انافلان بن فلان حتى عدتسعه فقال له رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله اما انك عاشرهم فى النار. (همان، ح ۵)

۴۱۵- من طلب رضا الناس بسخط الله جعل الله حامده من الناس ذاما (باب من اطاع المخلوق فى معصيه الخالق، ح ۱).

۴۱۶- من حاول امرا بمعصيه الله كان افوت لما يرجو و اسرع لمجيى ء ما يحذر. (همان، ح ۳).

۴۱۷- من ارضى سلطانا بسخط الله خرج من دين الله. (همان، ح ۵).

۴۱۸- و ما تجرعت جرعه احب الى من جرعه غيظ لا اكافى بها صاحبها. (باب كظم الغيظ، ح ۱).

۴۱۹- نعم الجرعه الغيظ لمن صبر عليها فان عظيم الاجر لمن عظيم البلاء و ما احب الله قوما الا ابتلاهم. (همان، ح ۲).

۴۲۰- من كظم غيظا و لو شاء ان يمضيه امضاه املا الله قلبه يوم القيامه رضاه. (همان، ح ۶).

۴۲۱- ما من عبد كظم غيظا الا زاده الله عزوجل عزا فى الدنيا و الاخره. (همان، ح ۵).

۴۲۲- لو لا ان المكر و الخديعه فى النار لكنت امكر الناس. (باب المكر و الغدر و الخديعة، ح ۱).

۴۲۳- ليس منا من ماكر مسلما. (همان، ح ۳).

۴۲۴- لاينبغى للمسلمين ان بغدروا و لاياءمروا بالغدر... (همان، ح ۴).

۴۲۵- الا ان لكل غدره فجره و لكل فجره كفره. (همان، ح ۶).

۴۲۶- لو لا الحاح المؤمنين على الله فى طلب لنقلهم من الحال التى هم فيها الى حال اضيق منها. (باب فضل فقراء المسلمين، ح ۵).

۴۲۷- كلما ازداد ايمانا ازداد ضيقا فى معيشته. (همان، ح ۴).

۴۲۸- ليس لمصاص شيعتنا فى دوله الباطل الا القوت شرقوا ان شئتم او غربوا لن ترزقوا الا القوت. (همان، ح ۷).

۴۲۹- فى مناجات موسىعليه‌السلام يا موسى اذا رايت الفقر مقبلا فقل مرحبا بشعار الصالحين و اذا رايت الغنى قبلا فقل ذنب عجلت عقوبته. (همان، ح ۱۲)

۴۳۰- الفقر ازين للمؤمن من العذار على خدا الفرس. (همان، ح ۲۲)

۴۳۱- الفقر الموت الاحمر فقلت لابى عبداللهعليه‌السلام : الفقر من الدينار و الدرهم؟ فقال : لا ولكن من الدين. (تتمه همان، ح ۲).

۴۳۲- ان هذا القرآن فيه منار الهدى و مصابيح الدجى فليجل جال بصره و يفتح للضياء نظره. (كتاب فضل القرآن، ح ۵)

۴۳۳- اعلموا ان القرآن هدى النهار و نور الليل المظلم على ما كان من جهد وفاقه. (همان، ح ۶)

۴۳۴- ان القرآن زاجر و آمر: ياءمر بالجنه ويزجر عن النار. (همان، ح ۹)

۴۳۵- لومات من بين المشرق و المغرب لما استوحشت بعد ان يكون القرآن معى. (همان، ح ۱۳)

۴۳۶- الحافظ القرآن العامل به مع السفره الكرام البرره. (باب فضل حامل قرآن، ح ۲).

۴۳۷- من اعطاه الله القرآن فراءى ان رجلا اعطى افضل مما اعطى فقد صغر عظيما و عظم صغيرا. (همان، ح ۷).

۴۳۸- من قراء القرآن فهو غنى و لافقر بعده و الا ما به غنى. (همان، ح ۸).

۴۳۹- حمله القرآن عرفاء اهل الجنه. (همان، ح ۱۱).

۴۴۰- ان الذى يعالج القرآن و يحفظه بمشقه منه و قله حفظ له اجران. (باب من يتعلم القرآن بمشقه، ح ۱).

۴۴۱- من شدد عليه فى القرآن كان له اجران، و من يسر عليه كان مع الاولين. (همان، ح ۲).

۴۴۲- آيات القرآن خزائن فكلما فتحت خزانه ينبغى لك ان تنظر ما فيها. (باب فى قراءته، ح ۲).

۴۴۳- ان البيت اذا كان فيه المرء المسلم يتلو القرآن يتراءاه اهل السماء كما يتراءى اهل الدنيا الكواكب الدرى فى السماء. (باب البيوت التى يقراء فيها القرآن، ح ۲).

۴۴۴- من قراء القرآن فى المصحف متع ببصره و خفف عن والديه و ان كانا كافرين. (باب قراءة القرآن فى المصحف، ح ۱).

۴۴۵- انه ليعجبنى ان يكون فى البيت محصف يطرد الله عزوجل به الشياطين. (همان، ح ۲).

۴۴۶- ان القرآن نزل بالحزن فاقرؤ وه بالحزن. (باب ترتيل القرآن بالصوت الحسن، ح ۲).

۴۴۷- لكل شى ء حليه و حليه القرآن الصوت الحسن. (همان، ح ۹).

۴۴۸- اقرؤ وا القرآن بالحان العرب و اصواتها و اياكم و لحون اهل الفسق و اهل الكبائر فانه سيجيى ء من بعدى اقوام يرجعون القرآن ترجيع الغناء و النوح و الرهبانيه لايجوز تراقيهم قلوبهم مقلوبه و قلوب من يعجبه شاءنهم. (همان، ح ۳).

۴۴۹- ان الرجل الاعجمى من امتى ليقراء القرآن بعجميه فترفعه الملائكه على عربيه (باب ان القرآن يرفع كما انزل، ح ۱).

۴۵۰- ينبغى للمؤمن ان لايموت حتى يتعلم القرآن او يكون فى تعليمه. (باب من يتعلم القرآن بمشقة، ح ۳).

۴۵۱- القرآن عهد الله الى خلقه فقد ينبغى للمرء المسلم ان ينظر فى عهده و ان يقراء منه فى كل يوم خمسين آيه. (باب فى قرائته، ح ۱).

۴۵۲- نوروا بيوتكم بتلاوة القرآن و لاتتخذوها قبورا كما فعلت اليهود و النصارى.... (باب البيوت التى يقراء فيها القرآن، ح ۱).

۴۵۳- فيما ناجى الله عزوجل به موسىعليه‌السلام يا موسى لاتطول فى الدنيا املك فيقسو قلبك و القاسى القلب منى بعيد. (باب القسوة، ح ۱).

۴۵۴- لمتان : لمة من الشيطان و لمة من الملك فلمة الملك الرقه و الفهم و لمة الشيطان السهو و القسوة. (همان، ح ۳).

۴۵۵- اتقوا الحالقه فانها تميت الرجال قلت : و ما الحالقه؟ قال : قطيعه الرحم. (باب قطيعه الرحم، ح ۲).

۴۵۶- لاتقطع رحمك و ان قطعتك. (همان، ح ۶).

۴۵۷- قال اميرالمؤمنينعليه‌السلام فى خطبه : اعوذ بالله من الذنوب التى تعجل الفناء فقام اليه عبدالله بن الكواء اليشكرى فقال : يا اميرالمؤمنين او تكون ذنوب تعجل الفناء؟ فقال : نعم ويلك قطيعه الرحم، ان اهل البيت ليجتمعون ويتواسون و هم فجرة فيرزقهم الله و ان اهل البيت ليتفرقون و يقطع بعضهم بعضا فيحرمهم الله و هم اءتقياء. (همان، ح ۷).

۴۵۸- اذا قطعوا الارحام جعلت الاموال فى ايدى الاشرار. (همان، ح ۸).

۴۵۹- من رضى من الله باليسير من العاش رضى الله منه باليسير من العمل. (باب القناعة، ح ۳).

۴۶۰- فاذكر عيش رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله فانما كان قوته الشعير و حلواه التمر و وقوده السعف اذا وجده. (همان، ح ۱).

۴۶۱- من رضى باليسير من الحلال خفت مؤ نته و زكت مكسبته و خرج من حد الفجور. (همان، ح ۴).

۴۶۲- من قنع بما رزقه الله فهو من اغنى الناس. (همان، ح ۹).

۴۶۳- لاهجرة فوق ثلاث. (باب الهجرة، ح ۲).

۴۶۴- لايفترق رجلان على الهجران الا استوجب احدهما البرائة و اللعنة و ربما استحق ذلك كلاهما. (همان، ح ۱).

۴۶۵- فايهما سبقا الى اخيه كان السابق الى الجنه يوم الحساب. (همان، ح ۵).

۴۶۶- فرحم الله امراء الف بين و ليين لنا، يا معشر المؤمنين تاءلفوا و تعاطفوا. (همان، ح ۶).

۴۶۷- لايزال ابليس فرحا ما اهتجر المسلمان فاذا التقيا الصطكت ركبتاه و تخلعت اوصاله و نادى يا ويله ما لقى من الثبور. (همان، ح ۷).

۴۶۸- من شك فى الله و فى رسوله فهو كافر. (باب الكفر، ح ۱۰)

۴۶۹- كل شى ء يجره الاقرار و التسليم فهو الايمان و كل شى ء يجره الانكار والجحود فهود الكفر. (همان، ح ۱۵).

۴۷۰- ان عليا - صلوات الله عليه - باب فتحه الله، من دخله كان مؤمنا و من خرج منه كان كفارا. (همان، ح ۱۶).

۴۷۱- لو ان العباد اذا جهلوا و قفوا و لم يجحدوا لم يكفروا. (همان، ح ۱۹).

۴۷۲- فلو ان عبدا بكى فى امه لرحم الله عزوجل تلك الامه ببكاء ذلك العبد. (باب البكاء، ح ۲).

۴۷۳- ما من قطره احب الى الله عزوجل من قطره دموع فى سواد الليل مخافه من الله لايراد بها غيره. (همان، ح ۳).

۴۷۴- ان اقرب ما يكون العبد من الرب عزوجل و هو ساجد باك. (همان، ح ۱۰).

۴۷۵- ان لم بجئك البكاء فتباك فان خرج منك مثل راس الذباب فبخ فبخ. (همان، ح ۱۱).

۴۷۶- ما من نكبه نصيب العبد الا بذنب و ما يعفو الله عنه اكثر. (باب الذنوب، ح ۴).

۴۷۷- لاتبدين عن واضحه و قد علمت الفاضحه و لاياءمن البيات من عمل السيئات. (همان، ح ۵).

۴۷۸- الذنوب كلها شديده و اشدها مانبت عليه اللحم و الدم. (همان، ح ۷).

۴۷۹- ان العبد ليذهب فيزورى عنه الرزق. (همان، ح ۸).

۴۸۰- ان الذنب يحرم العبد الرزق. (همان، ح ۱۱).

۴۸۱- ان الرجل يذنب الذنب فيحرم صلاة الليل و ان العمل السيئى اسرع فى صاحبه من السكين فى اللحم. (همان، ح ۱۶).

۴۸۲- من هم بسيئه فلا يعملها فانه ربما عمل العبد السيئه فيراه الرب تبارك و تعالى فيقول : و عزتى و جلالى لا اغفر لك بعد ذلك ابدا. (همان، ح ۱۷).

۴۸۳- قال حق على الله ان لايعصى فى دار الا اضحاها للشمس حتى تطهرها. (همان، ح ۱۸).

۴۸۴- ان العبد ليحسبن عن ذنب من ذنوبه ماة عام و انه لينظر الى ازواجه فى الجنه يتنعمن. (همان، ح ۱۹).

۴۸۵- ان الله قضى قضاء حتما لاينعم على العبد بنعمة فيسلبها اياه حتى يحدث العبد ذنبا يستحق بذلك النقمه. (همان، ح ۲۲).

۴۸۶- ان احدكم ليكثر به الخوف من السلطان و ما ذلك الا بالذنوب فتوقوها ما استطعتم و لاتمادوا فيها. (همان، ح ۲۷).

۴۸۷- لا وجع اوجع للقلوب من الذنوب و لاخوف اشد من الموت و كفى بما سلف تكفرا و كفى بالموت واعظا. (همان، ح ۲۸).

۴۸۸- كلما احدث العباد من الذنوب مالم يكونوا يعملون احدث الله لهم من البلاء مالم يكونوا يعرفون. (همان، ح ۲۹).

۴۸۹- يقول الله عزوجل اذا عصانى من عرفنى سلطت عليه من لايعرفنى. (همان، ح ۳۰).

۴۹۰- الكبائر: التى اوجب الله عزوجل عليها النار. (باب البكائر، ح ۱).

۴۹۱-... يساله عن الكبائر كم هى و ما هى؟ فكتب : الكبائر؛ من اجتنب ما وعدالله عليه النار كفر عنه سيئاله اذا كان مؤمنا. (همان، ح ۲).

۴۹۲- قلت لابى عبداللهعليه‌السلام : الكبائر فيها استثناء ان يغفر لمن يشاء؟ قال : نعم. (همان، ح ۱۹).

۴۹۳- من سرته حسنته وسائته فهو مؤمن. (باب المؤمن و علاماته و صفاته، ح ۶).

۴۹۴- انما المؤمن من الذى اذا يغضب لم يخرجه غضبه من حق و اذا رضى لم يدخله رضاه فى باطل و اذا قدر لم ياءخذ اكثر مماله. (همان، ح ۱۱).

۴۹۵- ثلاثه من علامات المومن، العلم بالله، و من يحب، و من يكره. (همان، ح ۱۵).

۴۹۶- المؤمن كمثل شجره لايتحات ورقها فى شتاء و لاصيف : قالوا يا رسول الله و ما هى؟ قال النخله. (همان، ح ۱۶).

۴۹۷- المؤمن حليم لايجهل و ان جهل عليه يحلم و لايظلم و ان ظلم غفر و لايبخل و ان بخل عليه صبر. (همان، ح ۱۷).

۴۹۸- المؤمن اصلب من الجبل، الجبل يستقل منه و المؤمن لايستقل من دينه شى ء. (همان، ح ۳۷).

۴۹۹- المؤمن حسن المعونة، خفيف المؤ ونة، جيد التدبير لمعيشته، لايلسع من حجر مرتين. (همان، ح ۳۸).

۵۰۰- المؤمنه اعز من المؤمن و المؤمن اعز من الكبريت الاحمر فمن راءى منكم الكبريت الاحمر (باب فى قله عدد المؤمنين، ح ۱).

۵۰۱- ليس كل من قال بولايتنا مؤمنا ولكن جعلوا انساللمؤمنين. (همان، ح ۷).

۵۰۲- ما ينبغى للمؤمن ان يستوحش الى اخيه فمن دونه المؤمن عزيز فى دينه. (باب الرضا بموهبه الايمان و الصبر، ح ۴).

۵۰۳- ان المؤمن ليسكن الى المؤمن كما يسكن الظمئان الى الماء البارد. (باب فى سكون المؤمن الى المؤمن، ح ۱).

۵۰۴- ان الله ليدفع بالمؤمن الواحد عن القريه الفناء. (باب فيما يدفع الله بالمؤمن، ح ۱).

۵۰۵- لايصيب قريه عذاب و فيها سبعه من المؤمنين. (همان، ح ۲).

۵۰۶- المؤمن مكفر. (باب ما اخذه الله على المؤمن من الصبر على ما يلحقه، ح ۸).

۵۰۷- اذا مات المؤمن خلى على جيرانه من الشياطين عدد ربيعه و مضر كانوا مشتغلين به (همان، ح ۱۰).

۵۰۸- انما المؤمن بمنزله كفة الميزان كلما زيد فى ايمانه زيد فى بلائه. (باب شدة ابتلاء المؤمن، ح ۱۰).

۵۰۹- المؤمن لايمضى عليه اربعون ليلة الاعرض له امر يحزنه يذكر به. (همان، ح ۱۱).

۵۱۰- لم يؤ من الله من هزاهز الدنيا و لكنه آمنه من العمى فيها و الشقاء فى الاخره. (همان، ح ۱۸).

۵۱۱- مثل المؤمن كمثل خامة الزرع تكفئها الرياح كذا و كذا و كذلك المؤمن تكفنئها الاوجاع و الامراض. (همان، ح ۲۵).

۵۱۲- ان اشد الناس بلاء الانبياء ثم الذين يلونهم ثم الامثل فالامثل. (همان، ح ۱).

۵۱۳- ان الله اذا احب عبد غته بالبلاء غتا و انا و اياكم يا سدير لنصبح به و نمسى. (همان، ح ۶).

۵۱۴- ان عظيم الاجر لمع عظيم البلاء و ما احب الله قوما الا ابتلاهم. (همان، ح ۳).

۵۱۵- انما يبتلى المؤمن فى الدنيا على قدر دينه. (همان، ح ۹).

۵۱۶- ان فى الجنه منزله لايبلغها عبد الا بالابتلاء فى جسده. (همان، ح ۱۴).

۵۱۷- لاحاجه الله فيمن ليس له فى ماله و بدنه نصيب. (همان، ح ۲۱).

۵۱۸- المصائب منح من الله و الفقر مخزون عندالله. (باب فضل فقراء المسلمين، ح ۲).

۵۱۹- ليس منا من لم يحاسب نفسه فى كل يوم فان عمى حسنا استزاد الله و ان عمل سيئا استغفر الله منه و تاب اليه. (باب محاسبه العمل، ح ۲).

۵۲۰- انك قد جعلت طبيب نفسك و بين لك الداء و عرفت آيه الصحة و دللت على الدواء فانظر كيف قيامك على نفسك. (همان، ح ۶).

۵۲۱- خذ لنفسك من نفسك خذمنها فى الصحة قيل السقم و فى القوة قبل الضعف و فى الحياة قبل الممات. (همان، ح ۱۱).

۵۲۲- ان النهار اذا جاء قال يا ابن آدم اعمل فى يومك هذا خيرا اشهد لك به عند ربك يوم القيامه فانى لم آتك فيما مضى و لاآتيك فيما بقى و اذا جاء الليل قال مثل ذلك. (همان، ح ۱۲).

۵۲۳- جاء جبرئيلعليه‌السلام الى النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله فقال يا محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله ربك يقرئك السلام ويقول لك دار خلقى. (باب المداراة، ح ۲).

۵۲۴- امرنى ربى بمداراة الناس كما امرنى باداء الفرائض. (همان، ح ۴).

۵۲۵- مداراة الناس نصف الايمان و الرفق بهم نصف العيش. (همان، ح ۵).

۵۲۶- احب الاعمال الى الله عزوجل مادام عليه العبد وان قل. (باب استواء العمل و المداومة عليه، ح ۲).

۵۲۷- اياك ان تفرض على نفسك فريضه فتفارقها اثنى عشر هلالا. (همان، ح ۶).

۵۲۸- ما من مؤمن الا و فيه دعابة قلت و ما الدعابه قال المزاح. (باب الدعابه و الضحك، ح ۲).

۵۲۹- ان الله عزوجل يحب المداعب فى الجماعه بلا رفث. (همان، ح ۴).

۵۳۰- اياكم و المزاح فانه يذهب بماء الوجه. (همان، ح ۸).

۵۳۱- اذا احببت رجلا فلا تمازحه و لاتماره. (همان، ح ۹).

۵۳۲- اياكم و المزاح فانه يجر السخيمه و يورث الضغينه و هو السلب الاصغر. (همان، ح ۱۲).

۵۳۳- لاتمازح فيجترا عليك. (همان، ح ۱۸).

۵۳۴- ان المؤمنين اذا التقيا فتصافحا اقبل الله عزوجل عليهما بوجهه و تساقطت عنهما الذنوب كما يتساقط الورق من الشجر. (باب المصافحه، ح ۴).

۵۳۵- سئل عن حد المصافحه فقال دور نخلة. (همان، ح ۸).

۵۳۶- اذا التقيتم فتلاقوا بالتسليم و التصافح و اذا تفرقتم فتفرقوا بالاستغفار. (همان، ح ۱۱).

۵۳۷- ما صافح رسول الله رجلا قط فنزع يده حتى يكون هو الذى ينزع بده منه. (همان، ح ۱۵).

۵۳۸- تصافحوا فانها تذهب بالسخيمه. (همان، ح ۱۸).

۵۳۹- من خالطت فان استطعت ان تكون يدك العليا عليهم فافعل. (باب حسن المعاشره، ح ۱).

۵۴۰- فى قول الله عزوجل (انا نراك من المحسنين». قال : كان يوسع المجلس ‍ و يستقرض للمحتاج و يعين الضعيف. (همان، ح ۳).

۵۴۱- عظموا اصحابكم و وقروهم و لايتهجم بعضكم على بعض و تضاروا و لا تحاسدوا (همان، ح ۴).

۵۴۲- الانقباض من الناس مكسبة للعداوة، (همان، ح ۵).

۵۴۳- اتبع من يبكيك و هو لك ناصح و لاتتبع من يضحك و هو لك غاش. (باب من تجب مصادقته و مصاحبته، ح ۲).

۵۴۴- لاتصحبوا اهل البدع و لاتجالسواهم فتصيروا عند الناس كواحد منهم. (باب من نكره مجالسته و مرافقته، ح ۱۰).

۵۴۵- اياك و مصادقه الاحمق فانك اسر ماتكون من ناحيته اقرب مايكون الى مسائلك. (همان، ح ۱۱).

۵۴۶- مجاملة الناس ثلث العقل. (باب التجبب الى الناس و التودد اليهم، ح ۲).

۵۴۷- التودد الى الناس نصف العقل. (همان، ح ۴).

۵۴۸- من كف يده عن الناس فانما يكف عنهم يدا واحدة و يكفون عنه ايديا كثيره. (همان، ح ۶).

۵۴۹- اذا حبب احدا من اخوانك فاعلمه ذلك. (باب اخبار الرجل اخاه بحبه، ح ۱).

۵۵۰- لاتفتش الناس فتبقى بلاصديق.

۵۵۱- قيل لهعليه‌السلام الرجل اودك فكيف اعلم انه يودنى قال امتحن قلبك فان كنت توده فانه يودك.

۵۵۲- اذا اتاكم كريم قوم فاكرموه. (باب اكرام الكريم، ح ۲).

۵۵۳- ان من تمام التحيه للمقيم المصافحه و تمام التسليم على المسافر المعانقه. (باب التسليم، ح ۱۴).

۵۵۴- فاذا التقيا و تصافحا و تعانقا اقبل الله عليهما بوجهه. (باب المعانقه، ح ۱).

۵۵۵- ان المؤمنين اذا اعتنقا غمرتهما الرحمه. (همان، ح ۲).

۵۵۶- لاتكرهوا الى انفسكم العباده. (باب الاقتصاد فى العبادة، ح ۲).

۵۵۷- ان هذا الدين متين فاوغلوا فيه فيه برفق و لاتكرهوا عبادة الله الى عبدالله فتكونوا كالرالب المنبت الذى لاسفرا قطع و لاضهرا ابقى. (همان، ح ۱).

۵۵۸- من قسم له الخرق حجب عنه الايمان. (باب الخرق، ح ۱).

۵۵۹- لو كان الخرق خلقا يرى ما كان شى ء مما خلق الله اقبح منه (همان، ح ۲).

۵۶۰- رد جواب الكتابه واجب كوجوب رد السلام. (باب التكاتب، ح ۲).

۵۶۱- ان لكل شى ء قفلا و قفل الايمان الرفق. (باب الرفق، ح ۱).

۵۶۲- الرفق و الخرق شوم. (همان، ح ۴).

۵۶۳- ان الله عزوجل رفيق يحب الرفق و يعطى على الرفق ما لايعطى على العنف. (همان، ح ۵).

۵۶۴- ان الرفق لم يوضع على شى ء الا زانه و لانزع من شى ء الا شانه. (همان، ح ۶).

۵۶۵- ان فى الرفق الزياده و البركه و من يحرم الرفق يحرم الخير. (همان، ح ۷).

۵۶۶- ما زوى الرفق عن اهل بيت الازوى عنهم الخير. (همان، ح ۸).

۵۶۷- الرفق نصف العيش. (همان، ح ۱۱).

۵۶۸- لو كان الرفق خلقا يرى ما كان مما خلق الله شى ء احسن منه. (همان، ح ۱۳).

۵۶۹- ما اصطحب اثنان الا كان اعظمهما اجرا و احبهما الى الله عزوجل ارفقهما بصاحبه. (همان، ح ۱۵).

۵۷۰- من كان رفيقا فى امره نال ما يريد من الناس. (همان، ح ۱۶).

۵۷۱- لاعمل الابنيه. (باب النية، ح ۱).

۵۷۲- نية المؤمن خير من عمله و نية الكافر شر من عمله و كل عامل يعمل على نيته. (همان، ح ۲).

۵۷۳- احزاب (۳۳) آيه ۴).

۵۷۴- اعراف (۷) آيه ۵۶.

۵۷۵- انبيا (۲) آيه ۹۰.

۵۷۶- ان العبد المؤمن من الفقير ليقول : يا رب ارزقنى حتى افعل كذا و كذا و من البر و وجوه الخير فاذا اعلم الله ذلك منه بصدق نية كتب الله له من الاجر مثل ما يكتب له لو عمله، ان الله واسع كريم. (باب النية، ح ۳).

۵۷۷- من عمل بما افترض الله عليه فهو من خير الناس. (باب اداء الفرائض، ح ۱).

۵۷۸- اعمل بفرائض الله تكن تكن اتقى الناس. (همان، ح ۴).

۵۷۹- قال الله تبارك و تعالى ما تحبب الى عبدى با حب مما افترضت عليه. (همان، ح ۵).

۵۸۰- سئل عن الوسوسه و ان كثرت فقال لا شى ء فيها تقول لا اله اله الله (باب الوسوسه و حديث النفس، ح ۱).

۵۸۱- ساءلت ابا عبدالله عن الوسوسه و ان كثرت فقال : لاشى ء فيها تقول لا اله الا الله. (باب الوسوسه و حديث النفس، ح ۱).

۵۸۲- عدة المؤمن اخاه نذر لاكفارة له فمن اخلف فبخلف الله بداء و لقمته تعرض. (باب خلف الوعد، ح ۱).

۵۸۳- من كان يؤ من بالله و اليوم الاخر فليف اذا وعد. (همان، ح ۲).

۵۸۴- من اصبح لايهتم بامور المسلمين فليس بمسلم. (باب الاهتمام بامور المسلمين، ح ۱).

۵۸۵- انسك الناس نسكا انصحهم جيبا و اسلمهم قلبا لجميع المسلمين. (همان، ح ۲).

۵۸۶- عليك بالنصح الله فى خلقه فلن تلقاه بعمل افضل منه. (همان، ح ۳).

۵۸۷- سئل رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله من احب الناس الى الله؟ قال : انفع الناس للناس. (همان، ح ۷).

۵۸۸- من رد عن قوم من المسلمين عاديه (ماء) اونار اوجبت له الجنه. (همان، ح ۸).

۵۸۹- لاينبغى للمؤمن ان يجلس مجلسا يعصى الله فيه و لايقدر على تغييره. (باب مجالسه اهل المعاصى، ح ۱).

۵۹۰- لاتصحبوا اهل البدع و لاتجالسوهم فتصيروا عند الناس كواحد منهم قال رسول اللهصلى‌الله‌عليه‌وآله المرء على دين خليله و قرينه. (همان، ح ۳).

۵۹۱- لاينبغى للمسلم ان يواخى الفاجر و لا الاحمق و لا الكذاب. (همان، ح ۵).

۵۹۲- من كان يؤ من بالله و اليوم الاخر فلا يجلس مجلسا ينتقص فيه امام او يعاب فيه مؤمن. (همان، ح ۹).

۵۹۳- من قعد عند سباب لاولياء الله فقد عصى الله تعالى. (همان، ح ۱۴).

۵۹۴- احذروا اهوائكم كما تحذرون اعدائكم فليس شى ء اعدى للرجال من اتباع اهوائهم و حصائد السنتهم. (باب اتباع الهوى، ح ۱).

۵۹۵- اتق المرتقى السهل اذا كان منحدره و عرا. (همان، ح ۴).

۵۹۶- لاتدع النفس و هواها فان هواها (فى) رداها و ترك النفس و ما تهوى اذاها و كف النفس عما تهوى دواؤ ها. (همان، ح ۴).

۵۹۷- الايمان فوق الاسلام بدرجة و التقوى فوق الايمان بدرجة و اليقين فوق التقوى بدرجة و ما قسم فى الناس شى ء اقل من اليقين. (باب فضل الايمان على الاسلام و اليقين على الايمان، ح ۲).

۵۹۸- و ما من شى ء اعز من اليقن. (همان، ح ۱).

۵۹۹- قيل لهعليه‌السلام فما حد اليقين قال الا تخاف مع الله شيئا (باب فضل اليقين، ح ۱).