شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

چهل حديث گهربار، از امام جعفر صادقعليه‌السلام

قالَ الا مامُ أ بُوعَبْدِاللّه، جَعْفَرُ بنُ محمّد الصّادقُعليه‌السلام :

۲۸۱ حَديثي حَديثُ اءبى، وَ حَديثُ اءبى حَديثُ جَدى، وَ حَديثُ جَدّى حَديثُ الْحُسَيْنِ، وَ حَديثُ الْحُسَيْنِ حَديثُ الْحَسَنِ، وَ حَديثُ الْحَسَنِ حَديثُ اءميرِالْمُؤْمِنينَ، وَ حَديثُ اءميرَالْمُؤْمِنينَ حَديثُ رَسُولِ اللّهِ صلّى اللّه عليه وآله وسلّم، وَ حَديثُ رَسُولِ اللّهِ قَوْلُ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.(۳۳۱)

فرمود: سخن و حديث من همانند سخن پدرم مى باشد، و سخن پدرم همچون سخن جدّم، و سخن جدّم نيز مانند سخن حسين و سخن او با سخن حسن يكى است و سخن حسن همانند سخن اميرالمؤ منين علىّ و كلام او از كلام رسول خدا مى باشد كه سخن رسول اللّه به نقل از سخن خداوند متعال خواهد بود.

۲۸۲ قالَعليه‌السلام : مَنْ حَفِظَ مِنْ شيعَتِنا اءرْبَعينَ حَديثا بَعَثَهُ اللّهُ يَوْمَ الْقيامَةِ عالِما فَقيها، وَلَمْ يُعَذِّبْهُ.(۳۳۲)

فرمود: هر كس از شيعيان ما چهل حديث را حفظ كند و به آنها عمل نمايد -، خداوند او را دانشمندى فقيه در قيامت محشور مى گرداند و او را عذاب نمى گرداند.

۲۸۳ قالَعليه‌السلام : قَضاءُ حاجَةِالْمُؤْمِنِ اءفْضَلُ مِنْ اءلْفِ حَجَّةٍ مُتَقَبَّلةٍ بِمَناسِكِها، وَ عِتْقِ اءلْفِ رَقَبَةٍ لِوَجْهِا للّهِ، وَ حِمْلانِ اءلْفِ فَرَسٍ فى سَبيلِ اللّهِ بِسَرْجِها وَ لَحْمِها.(۳۳۳)

فرمود: برآوردن حوائج و نيازمنديهاى مؤمن از هزار حجّ مقبول و آزادى هزار بنده و فرستادن هزار اسب مجهّز در راه خدا، بالاتر و والاتر است.

۲۸۴ قالَعليه‌السلام : اءَوَّلُ ما يُحاسِبُ بِهِ الْعَبْدُالصَّلاةَ، فَإنْ قُبِلَتْ قُبِلَ سائِرُ عَمَلِهِ، وَ إذا رُدَّتْ، رُدَّ عَلَيْهِ سائِرُ عَمَلِهِ.(۳۳۴)

فرمود: اوّلين محاسبه انسان در پيشگاه خداوند پيرامون نماز است، پس اگر نمازش قبول شود بقيه عبادات و اعمالش نيز پذيرفته مى گردد و گرنه مردود خواهد شد.

۲۸۵ قالَعليه‌السلام : إذا فَشَتْ اءرْبَعَةٌ ظَهَرَتْ اءرْبَعَةٌ: إذا فَشا الزِّنا كَثُرَتْ الزَّلازِلُ، وَ إذا اءمْسَكْتِ الزَّكاةِ هَلَكَتِ الْماشِيَةُ، وَ إذا جارَ الْحُكّامُ فِى الْقَضاءِ اءمْسَكَ الْمَطَرُ مِنَ السَّماءِ، وَ إذا ظَفَرَتِ الذِّمَةُ نُصِرُ الْمُشْرِكُونَ عَلَى الْمُسْلِمينَ.(۳۳۵)

فرمود: هنگامى كه چهار چيز در جامعه شايع و رايج گردد چهار نوع بلا پديد آيد: چنانچه زنا رايج گردد زلزله و مرگ ناگهانى فراوان شود، چنانچه زكات و خمس اموال پرداخت نشود حيوانات اهلى نابود شود، و اگر حاكمان جامعه و قُضات ستم نمايند باران رحمت خداوند نمى بارد، و اگر اهل ذمّه تقويت شوند مشركين بر مسلمين پيروز آيند.

۲۸۶ قالَعليه‌السلام : مَنْ عابَ اءخاهُ بِعَيْبٍ فَهُوَ مِنْ اءهْلِ النّارِ.(۳۳۶)

فرمود: هر كس برادر ايمانى خود را برچسبى بزند و او را متّهم كند از اهل آتش خواهد بود.

۲۸۷ قالَعليه‌السلام : الصُّمْتُ كَنْزٌ وافِرٌ، وَ زينُ الْحِلْمِ، وَ سَتْرُ الْجاهِلِ.(۳۳۷)

فرمود: سكوت همانند گنجى پربهاء است، سكوت زينت بخش حلم و بردبارى است، سكوت سرپوشى بر آبروى شخص نادان و جاهل خواهد بود.

۲۸۸ قالَعليه‌السلام : إ صْحَبْ مَنْ تَتَزَّيَّنُ بِهِ، وَلاتَصْحَبْ مَنْ يَتَزَّيَنُ لَكَ.(۳۳۸)

فرمود: با كسى دوستى و رفت و آمد كن كه موجب عزّت و سربلندى تو باشد، و با كسى كه مى خواهد از تو بهره ببرد و خودنمائى مى كند همدم مباش.

۲۸۹ قالَعليه‌السلام : كَمالُ الْمُؤْمِنِ فى ثَلاثَ خِصالٍ: الْفِقْهُ فى دينِهِ، وَ الصَّبْرُ عَلَى النّائِبَةِ، وَالتَّقْديرُ فِى الْمَعيشَةِ.(۳۳۹)

فرمود: شخصيّت و كمال مؤمن در سه خصلت است : آشنا بودن به مسائل و احكام دين، صبر در مقابل شدايد و ناملايمات، زندگى او همراه با حساب و كتاب و برنامه ريزى دقيق.

۲۹۰ قالَعليه‌السلام : عَلَيْكُمْ بِإ تْيانِ الْمَساجِدِ، فَإنَّها بُيُوتُ اللّهِ فِى الْاءَرْضِ، و مَنْ اءتاها مُتطَهَّرا طَهَّرَهُ اللّهُ مِنْ ذُنُوبِهِ، وَ كَتَبَ مِنْ زُوّارِهِ.(۳۴۰)

فرمود: بر شما باد به دخول در مساجد، چونكه آنها خانه خداوند بر روى زمين است و هر كسى كه با طهارت وارد آن شود خداوند او را از گناهان تطهير مى نمايد و همانند زيارت كنندگانش محسوب مى شوند.

۲۹۱ قالَعليه‌السلام : مَن قالَ بَعْدَ صَلوةِالصُّبْحِ قَبْلَ اءنْ يَتَكَلَّمَ: «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، وَلا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ إلاّ بِاللّهِ الْعَلىٍّّ الْعَظيمِ» يُعيدُها سَبْعَ مَرّاتٍ، دَفَعَ اللّهُ عَنْهُ سَبْعينَ نَوْعا مِنْ أ نْواعِ الْبَلاءِ، اءهْوَنُهَاالْجُذامُ وَالْبَرَصُ.(۳۴۱)

فرمود: هر كسى بعد از نماز صبح پيش از آنكه سخنى مطرح كند، هفت مرتبه بگويد: «بسم اللّه الرّحمن الرّحيم، و لاحول ولاقوّة إلاّ باللّه العليّ العظيم» خداوند متعال هفتاد نوع بلا از او دور گرداند كه ساده ترين آنها مرض پيسى و جذام باشد.

۲۹۲ قالَعليه‌السلام : مَنْ تَوَضَّا وَ تَمَنْدَلَ كُتِبَتْ لَهُ حَسَنَةٌ، وَ مَنْ تَوَضَّا وَلَمْ يَتَمَنْدَلْ حَتىّ يَجُفَّ وُضُوئُهُ، كُتِبَ لَهُ ثَلاثُونَ حَسَنَةً.(۳۴۲)

فرمود: هر كس وضو بگيرد و با حوله خشك نمايد يك حسنه دارد و چنانچه خشك نكند سى حسنه خواهد داشت.

۲۹۳ قالَعليه‌السلام : لَإ فْطارُكَ فى مَنْزِلِ اءخيكَ اءفْضَلُ مِنْ صِيامِكَ سَبْعينَ ضِعْفا.(۳۴۳)

فرمود: اگر افطارى روزه ات را در منزل برادرت انجام دهى ثوابش هفتاد برابر اصل روزه است.

۲۹۴ قالَعليه‌السلام : إذا اءفْطَرَ الرَّجُلُ عَلَى الْماءِ الْفاتِرِ نَقى كَبَدُهُ، وَ غَسَلَ الذُّنُوبَ مِنَ الْقَلْبِ، وَ قَوّى الْبَصَرَ وَالْحَدَقَ.(۳۴۴)

فرمود: چنانچه روزه را با آب جوش افطار نمايد كبدش پاك و سالم باقى مى ماند، و قلبش از كدورتها تميز و نور چشمش قوى و روشن مى گردد.

۲۹۵ قالَعليه‌السلام : مَنْ قَرَءَالْقُرْآنَ فِى الْمَصْحَفِ مَتَّعَ بِبَصَرِهِ، وَ خَفَّفَ عَلى والِدَيْهِ وَ إنْ كانا كافِرَيْنِ.(۳۴۵)

فرمود: هر كه قرآن را از روى آن بخواند بر روشنائى چشمش افزوده گردد و گناهان پدر و مادرش سبك شود گرچه كافر باشند.

۲۹۶ قالَعليه‌السلام : مَنْ قَرَءَ «قُلْ هُوَاللّهُ اءحَدٌ» مَرَّةً واحِدَةً فَكَاءنَّما قَرَءَ ثُلْثَ الْقُرآنِ وَ ثُلْثَ التُّوراةِ وَ ثُلْثَ الْإنْجيلِ وَ ثُلْثَ الزَّبُورِ.(۳۴۶)

فرمود: هر كه يك مرتبه سوره توحيد را بخواند همانند كسى است كه يك سوّم قرآن و تورات و انجيل و زبور را خوانده باشد.

۲۹۷ قالَعليه‌السلام : إنَّ لِكُلِّ ثَمَرَةٍ سَمّا، فَإذا اءتَيْتُمْ بِها فَامسّوهَاالْماء، وَاغْمِسُوها فِى الْماءِ.(۳۴۷)

فرمود: هر نوع ميوه و ثمره اى مسموم و آغشته به ميكربها است، هر گاه خواستيد از آنها استفاده كنيد با آب بشوئيد.

۲۷۸ قالَعليه‌السلام : عَلَيْكُمْ بِالشَّلْجَمِ، فَكُلُوهُ وَاءديمُوا اءكْلَهُ، وَاكْتُمُوهُ إلاّ عَنْ اءهْلِهِ، فَما مِنْ اءحَدٍ إلاّ وَ بِهِ عِرْقٌ مِنَ الْجُذامِ، فَاءذيبُوهُ بِاءكْلِهِ.(۳۴۸)

فرمود: شلغم را اهميّت دهيد و مرتّب آن را ميل نمائيد و آن را به مخالفين معرّفى نكنيد، شلغم رگ جذام را قطع و نابود مى سازد.

۲۷۹ قالَعليه‌السلام : يُسْتَجابُ الدُّعاءُ فى اءرْبَعَةِ مَواطِنَ: فِى الْوِتْرِ، وَ بَعْدَ الْفَجْرِ، وَ بَعْدَالظُّهْرِ، وَ بَعْدَ الْمَغْرِبِ.(۳۴۹)

فرمود: در چهار وقت دعا مستجاب خواهد شد: هنگام نماز وِتر، بعد از نماز صبح، بعد از نماز ظهر، بعد از نماز مغرب.

۳۰۰ قالَعليه‌السلام : مَنْ دَعا لِعَشْرَةٍ مِنْ إ خْوانِهِ الْمَوْتى لَيْلَةِ الْجُمُعَةِ اءوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنَّةَ.(۳۵۰)

فرمود: هر كه در شب جمعه براى ده نفر از دوستان مؤمن خود كه از دنيا رفته اند دعا و طلب مغفرت نمايد، اهل بهشت قرار خواهد گرفت.

۳۰۱ قالَعليه‌السلام : مِشْطُ الرَّاءسِ يَذْهَبُ بِالْوَباءِ، وَ مِشْطُ اللِّحْيَةِ يُشَدِّدُ الاءضْراسَ.(۳۵۱)

فرمود: شانه كردن موى سر موجب نابودى وبا و مانع ريزش مو مى گردد، و شانه كردن ريش و محاسن ريشه دندانها را محكم مى نمايد.

۳۰۲ قالَعليه‌السلام اءيُّما مُؤْمِنٍ سَئَلَ اءخاهُ الْمُؤْمِنَ حاجَةً وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلى قَضائِها فَرَدَّهُ عَنْها، سَلَّطَ اللّهُ عَلَيْهِ شُجاعا فى قَبْرِهِ، يَنْهَشُ مِنْ اءصابِعِهِ.(۳۵۲)

فرمود: چنانچه مؤمنى از برادر ايمانيش حاجتى را طلب كند و او بتواند خواسته اش را برآورد و انجام ندهد، خداوند در قبرش يك افعى بر او مسلّط گرداند كه هر لحظه او را آزار رساند.

۳۰۳ قالَعليه‌السلام : وَلَدٌ واحِدٌ يَقْدِمُهُ الرَّجُلُ، اءفْضَلُ مِنْ سَبْعينَ يَبْقُونَ بَعْدَهُ، شاكينَ فِى السِّلاحِ مَعَ الْقائِمِ (عَجَّلَ اللّهُ تَعالى فَرَجَهُ الشَّريف).(۳۵۳)

فرمود: اگر انسانى يكى از فرزندانش را پيش از خود به عالم آخرت بفرستد بهتر از آنست كه چندين فرزند بجاى گذارد و در ركاب امام زمانعليه‌السلام با دشمن مبارزه كنند.

۳۰۴ قالَعليه‌السلام : إذا بَلَغَكَ عَنْ اءخيكَ شَيْى ءٌ فَقالَ: لَمْ اءقُلْهُ فَاقْبَلْ مِنْهُ، فَإنَّ ذلِكَ تَوْبَةٌ لَهُ. وَ قالَعليه‌السلام : إذا بَلَغَكَ عَنْ اءخيكَ شَيْى ءٌ وَ شَهِدَ اءرْبَعُونَ اءنَّهُمْ سَمِعُوهُ مِنْهُ فَقالَ: لَمْ اءقُلْهُ، فَاقْبَلْ مِنْهُ.(۳۵۴)

فرمود: چنانچه شنيدى كه برادرت يا دوستت چيزى بر عليه تو گفته است و او تكذيب كرد قبول كن. همچنين فرمود: اگر چيزى را از برادرت بر عليه خودت شنيدى و نيز چهل نفر شهادت دادند، ولى او تكذيب كرد و گفت : من نگفته ام، حرف او را بپذير.

۳۰۵ قالَعليه‌السلام : لايَكْمِلُ إ يمانُ الْعَبْدِ حَتّى تَكُونَ فيهِ أ رْبَعُ خِصالٍ: يَحْسُنَ خُلْقُهُ، وَيَسْتَخِفَّ نَفْسَهُ، وَيُمْسِكَ الْفَضْلَ مِنْ قَوْلِهِ، وَيُخْرِجَ الْفَضْلَ مِنْ مالِهِ.(۳۵۵)

فرمود: ايمان انسان كامل نميگردد مگر آنكه چهار خصلت در او باشد: اخلاقش نيكو باشد، نفس خود را سبك شمارد، كنترل سخن داشته باشد، از اضافى ثروتش حقّ اللّه، حقّ النّاس را بپردازد.

۳۰۶ قالَعليه‌السلام : داوُوا مَرْضاكُمْ بِالصَّدَقَةِ، وَادْفَعُوا اءبْوابَ الْبَلايا بِالْإ سْتِغْفارِ.(۳۵۶)

فرمود: مريضان خود را به وسيله پرداخت صدقه مداوا و معالجه نمائيد، و بلاها و مشكلات را با استغفار و توبه دفع كنيد.

۳۰۷ قالَعليه‌السلام : إنَّ اللّهَ فَرَضَ عَلَيْكُمُ الصَّلَواتِ الْخَمْسِ فى اءفْضَلِ السّاعاتِ، فَعَلَيْكُمْ بِالدُّعاءِ فى إ دْبارِ الصَّلَواتِ.(۳۵۷)

فرمود: خداوند متعال پنج نماز در بهترين اوقات را بر شما واجب گرداند، پس سعى كنيد حوايج و خواسته هاى خود را پس از هر نماز با خداوند مطرح و درخواست كنيد.

۳۰۸ قالَعليه‌السلام : كُلُوا ما يَقَعُ مِنَ الْمائِدَةِ فِى الْحَضَرِ، فَإنَّ فيهِ شِفاءٌ مِنْ كُلِّ داءٍ، وَلا تَاءكُلُوا مايَقَعُ مِنْها فِى الصَّحارى.(۳۵۸)

فرمود: هنگام خوردن غذا در منزل، آنچه اطراف سفره و ظرف مى ريزد جمع كنيد و ميل نمائيد كه در آنها شفاى دردهاى درونى است، ولى چنانچه در بيابان سفره انداختيد اضافه هاى آن را رها كنيد براى جانوران.

۳۰۹ قالَعليه‌السلام : اءرْبَعَةٌ مِنْ اءخْلاقِ الاْ نْبياءِ: الْبِرُّ، وَالسَّخاءُ، وَالصَّبْرُ عَلَى النّائِبَةِ، وَالْقِيامُ بِحَقِّ الْمُؤ مِنِ.(۳۵۹)

فرمود: چهار چيز از اخلاق پسنديده پيغمبران الهى است : نيكى، سخاوت، صبر و شكيبائى در مصائب و مشكلات، اجراء حقّ و عدالت بين مؤمنين.

۳۱۰ قالَعليه‌السلام : إ مْتَحِنُوا شيعتَنا عِنْدَ ثَلاثٍ: عِنْدَ مَواقيتِ الصَّلاةِ كَيْفَ مُحافِظَتُهُمْ عَلَيْها، وَ عِنْدَ أ سْرارِهِمْ كَيْفَ حِفْظُهُمْ لَها عِنْدَ عَدُوِّنا، وَ إلى أ مْوالِهِمْ كَيْفَ مُواساتُهُمْ لِإ خْوانِهِمْ فيها.(۳۶۰)

فرمود: شيعيان و دوستان ما را در ۳ مورد آزمايش نمائيد:

۱ مواقع نماز، چگونه رعايت آن را مى نمايند، ۲ اسرار يكديگر را چگونه فاش و يا نگهدارى مى كنند، ۳ نسبت به اموال و ثروتشان چگونه به ديگران رسيدگى مى كنند و حقوق خود را مى پردازند.

۳۱۱ قالَعليه‌السلام : مَنْ مَلِكَ نَفْسَهُ إذا رَغِبَ، وَ إذا رَهِبَ، وَ إ ذَااشْتَهى، وإذا غَضِبَ وَ إذا رَضِىَ، حَرَّمَ اللّهُ جَسَدَهُ عَلَى النّارِ.(۳۶۱)

فرمود: هر كه در چهار موقع مالك نفس خود باشد:

هنگام رفاه و توسعه زندگى، هنگام سختى و تنگدستى، هنگام اشتهاء و آرزو، هنگام خشم و غضب. خداوند متعال آتش را بر جسم او حرام مى گرداند.

۳۱۲ قالَعليه‌السلام : إنَّ النَّهارَ إذا جاءَ قالَ: يَابْنَ آدَم، اءعْجِلْ فى يَوْمِكَ هذا خَيْرا، اءشْهَدُ لَكَ بِهِ عِنْدَ رَبِّكَ يَوْمَ الْقيامَةِ، فَإنّى لَمْ آتِكَ فيما مَضى وَلاآتيكَ فيما بَقِىَ، فَإذا جاءَاللَّيْلُ قالَ مِثْلُ ذلِكَ.(۳۶۲)

فرمود: هنگامى كه روز فرا رسد گويد: تا مى توانى در اين روز از كارهاى خير انجام ده كه من در قيامت در پيشگاه خداوند شهادت مى دهم و بدان كه من قبلا در اختيار تو نبودم و در آينده نيز پيش تو باقى نخواهم ماند. همچنين هنگامى كه شب فرارسد چنين زبان حالى را خواهد داشت.

۳۱۳ قالَعليه‌السلام : لاخَيْرَ فِى الدُّنْيا إلاّ لِرَجُلَيْنِ: رَجَلٌ يَزْدادُ فى كُلِّ يَوْمٍ إ حْسانا، وَ رَجُلٌ يَتَدارَكُ ذَنْبَهُ بِالتَّوْبَةِ، وَ اءنّى لَهُ بِالتَّوْبَةِ، وَاللّه لَوْسَجَدَ حَتّى يَنْقَطِعَ عُنُقُهُ ما قَبِلَ اللّهُ مِنْهُ إلاّ بِوِلايَتِنا اءهْلِ الْبَيْتِ.(۳۶۳)

فرمود: خير و خوبى در دنيا وجود ندارد مگر براى دو دسته :

اوّل آنانكه سعى نمايند در هر روز نسبت به گذشته كار بهترى انجام دهند.

دوّم آنانكه نسبت به خطاها و گناهان گذشته خود پشيمان و سرافكنده گردند و توبه نمايند، و توبه كسى پذيرفته نيست مگر آنكه معتقد به ولايت ما اهل بيت عصمت و طهارت باشد.

۳۱۴ قالَعليه‌السلام : من ماتَ يَوْمَ الْجُمُعَةِ عارِفا بِحَقِّنا عُتِقَ مِنَ النّارِ وَ كُتِبَ لَهُ بَرائَةٌ مِنْ عَذابِ الْقَبْرِ.(۳۶۴)

فرمود: هر كس روز جمعه بميرد و عارف به حقّ ما اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم‌السلام ) باشد از آتش دوزخ آزاد مى گردد، و نيز از عذاب شب اوّل قبر در اءمان خواهد بود.

۳۱۵ قالَعليه‌السلام : إنَّ الرَّجُلَ يَذْنِبُ الذَّنْبَ فَيَحْرُمُ صَلاةَاللَّيْلِ، إنَّ الْعَمَلَ السَّيِئُى اءسْرَعُ فى صاحِبِهِ مِنَ السَّكينِ فِى اللَّحْمِ.(۳۶۵)

فرمود: چه بسا شخصى به وسيله انجام گناهى از نماز شب محروم گردد، همانا تأثیر گناه در روان انسان سريعتر از تأثیر چاقو در گوشت است.

۳۱۶ قالَعليه‌السلام : لاتَتَخَلَّلَوُا بِعُودِالرِّيْحانِ وَلابِقَضَيْبِ الرُّمانِ، فَإنَّهُما يُهَيِّجانِ عَرَقَ الْجُذامِ.(۳۶۶)

فرمود: به وسيله چوب ريحان و چوب انار دندانهاى خود را خلال نكنيد، چونكه تحريك كننده عوامل مرض جذام و پيسى مى باشد.

۳۱۷ قالَعليه‌السلام : تَقْليمُ الْاءطْفارِ يَوْمَ الْجُمُعَةِ يُؤ مِنُ مِنَ الْجُذامِ وَالْبَرَصِ وَالْعِمى، وَ إنْ لَمْ تَحْتَجْ فَحَكِّها حَكّا. وَ قالَعليه‌السلام : اءخْذُ الشّارِبِ مِنَ الْجُمُعَةِ إلَى الْجُمُعَةِ اءمانٌ مِنَ الْجُذامِ.(۳۶۷)

فرمود: كوتاه كردن ناخنها در روز جمعه موجب سلامتى از جذام و پيسى و ضعف بينائى چشم خواهد شد و اگر امكان كوتاه كردن آن نباشد سر آنها را بتراش.

و فرمود: كوتاه كردن سبيل در هر جمعه سبب ايمنى از مرض جذام مى شود.

۳۱۸ قالَعليه‌السلام : إذا اءوَيْتَ إلى فِراشِكَ فَانْظُرْ ماسَلَكْتَ فى بَطْنِكَ، وَ ما كَسَبْتَ فى يَوْمِكَ، وَاذْكُرْ اءنَّكَ مَيِّتٌ، وَ اءنَّ لَكَ مَعادا.(۳۶۸)

فرمود: در آن هنگامى كه وارد رختخواب خود مى شوى، با خود بينديش كه در آن روز چه نوع خوراكيها و آشاميدنيها از چه راهى به دست آورده اى و ميل نموده اى.

و در آن روز چه چيزهائى را چگونه و از چه راهى كسب و تحصيل كرده اى.

و در هر حال متوجّه باش كه مرگ تو را مى ربايد و سپس در صحراى محشر جهت بررسى گفتار و كردارت حاضر خواهى شد.

۳۱۹ قالَعليه‌السلام : إنَّ لِلّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إ ثْنى عَشَرَ اءلْفَ عالَم، كُلُّ عالَمٍ مِنْهُمْ اءكْبَرُ مِنْ سَبْعِ سَمواتٍ وَ سَبْعِ اءرَضينَ، ما تَرى عالَمٌ مِنْهُمْ إ نّ لِلّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عالَما غَيْرُهُمْ وَ اءنَاالْحُجَّةُ عَلَيْهِمْ.(۳۶۹)

فرمود: همانا خداوند متعال دوازده هزار جهان آفريده است كه هر يك از آنها نسبت به آسمانها و زمينهاى هفتگانه بزرگتر خواهد بود و من و ديگر ائمّه دوازده گانه از طرف خداوند بر همه آنها حجّت و راهنما هستيم.

۳۲۰ قالَعليه‌السلام : حَديثٌ فى حَلالٍ وَ حَرامٍ تَاءخُذُهُ مِنْ صادِقٍ خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيا وَ ما فيها مِنْ ذَهَبٍ وَفِضَّةٍ.(۳۷۰)

فرمود: سخنى را درباره مسائل حلال و حرام و احكام دين از مؤمنى دريافت كنى بهتر و ارزشمندتر است از تمام دنيا و ثروتهاى آن.

خلاصه حالات نهمين معصوم هفتمين امام حضرت امام موسى بن جعفرعليه‌السلام

آن حضرت روز يكشنبه، هفتم ماه صفر، سال ۱۲۸ هجرى قمرى(۳۷۱) در حال بازگشت از مكّه معظّمه در روستائى به نام أ بواء - بين مكّه و مدينه ديده به جهان گشود.

نام : موسى(۳۷۲) صلوات اللّه و سلامه عليه.

كنيه : ابوالحسن، ابوالحسن اوّل، ابوالحسن ماضى، ابوابراهيم، ابوعلىّ، ابواسماعيل، ابواسحق و...

لقب : عبدصالح، كاظم، باب الحوائج، صابر، رجل، امين، عالم، زاهر، صالح، شيخ، وفىّ، نفس زكيّه، زين المجتهدين و...

نقش انگشتر: حَسْبِيَاللّهُ، المُلْكُ لِلّهِ وَحَدَهُ

پدر: امام جعفر، صادق آل محمّدعليه‌السلام

مادر: حميده مصفّاة اندلسى، دختر صاعد بربرى

دربان : محمدبن فضل، مفضّل بن عمر

حضرت روز دوشنبه ۲۵ شوّال، سال ۱۴۸ هجرى قمرى پس از شهادت پدر بزرگوارش، در بيست سالگى منصب امامت و رهبريت جامعه اسلامى را به عهده گرفت و تا سال ۱۸۳ هجرى قمرى امامت آن حضرت بطول انجاميد.

آن حضرت مدّت بيست سال و بنابر نقلى ۱۹ سال همزمان با پدر بزرگوارش و مدّت ۳۵ سال پس از آن ادامه حيات داد كه جمعا ۵۵ سال طبق مشهور عمرى با بركت و پر از مشقّت را سپرى نمود گرچه بعضى عمر آن حضرت را تا ۵۸ سال گفته اند.

علّت زندانى شدن آن حضرت را طبق آنچه گفته اند چنين است :

در سالى هارون الرّشيد به سفر حجّ رفت و در كنار قبر حضرت رسولصلى‌الله‌عليه‌وآله جمعى از بنى هاشم و از آن جمله امام موسى كاظمعليه‌السلام جهت زيارت قبر آن حضرت حضور داشتند.

هنگامى كه هارون الرّشيد نزديك قبر مطهّر رسيد گفت : السّلام عليك يا رسول اللّه، يابنى عمّى، يعنى سلام بر تو اى پسر عمويم.

در همين حال امام كاظمعليه‌السلام نزديك قبر آمد و اظهار داشت : السلام عليك يا أ بة، يعنى سلام بر تو اى پدرم.

هارون با چنين صحنه اى چهره خود را درهم كشيد و با گرفتن كينه و عداوت آن حضرت را بر دل، تصميم بر تحقير و قتل حضرت را گرفت.

اضافه بر آن سخن چينان دنياپرست و رياست طلب كه در هر زمان بوده و هستند از موقعيّت سوءاستفاده كرده و در هر فرصت مناسبى بر عليه آن حضرت نزد هارون بدگوئى و سخن چينى نموده و او را بر عليه حضرت تحريك مى كردند.

تا آنكه به بغداد مراجعت كرد و دستور جلب آن حضرت را صادر و در بصره زندانى گرداند.

و چون امامعليه‌السلام مدّتى را در زندان بصره سپرى نمود، به بغداد منتقل شد و در زندانى مخوف و وحشتناك با شكنجه هاى مختلف جسمى و روحى محبوس گرديد.

در مدت زندان حضرت بين مؤرّخين اختلاف است.

بنابر مشهور: حضرت توسط سندى بن شاهك، به دستور هارون مسموم و در روز جمعه ۲۵ رجب، سال ۱۸۳ هجرى قمرى(۳۷۳) در زندان بغداد به شهادت رسيد و در قبرستان بنى هاشم كاظمين دفن گرديد.

فرزندان : مرحوم سيّدمحسن امين تعداد ۱۸ پسر و ۱۹ دختر از فرزندان امام كاظمعليه‌السلام را نام برده است.

و بعضى ديگر گفته اند: آن حضرت داراى ۳۷ دختر و ۲۳ پسر بوده است.

دوران امامت آن حضرت همزمان بود با حكومت منصور دوانيقى، محمدمهدى عبّاسى، هادى عبّاسى، هارون الرّشيد.

نماز آن حضرت : دو ركعت است، در هر ركعت پس از قرائت حمد، دوازده مرتبه سوره توحيد خوانده مى شود.

و پس از سلام نماز، تسبيح حضرت زهراء عليها السلام گفته خواهد شد و سپس ‍ حوائج و خواسته هاى مشروع از درگاه خداوند متعال خواسته مى شود كه انشاءاللّه برآورده مى گردد.(۳۷۴)